Χανς Τιλκόφσκι

Ο (Δυτικο)-Γερμανός τερματοφύλακας Χανς Τιλκόφσκι (Hans Tilkowski), γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου του 1935, στο Ντόρτμουντ. Έκανε τη μεγάλη καριέρα με τη Μπορούσια Ντόρτμουντ, κατακτώντας το δυτικογερμανικό Κύπελλο το 1965 και το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1966. Τιμήθηκε ως Γερμανός παίκτης της χρονιάς το 1965. Τελείωσε τη καριέρα του με την Άιντραχτ Φρανκφούρτης το 1970. Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε 39 αγώνες για το δυτικογερμανικό εθνικό συγκρότημα και ήταν μέλος των ομάδων που συμμετείχαν στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1962 και του 1966. Ήταν ο γκολκίπερ της εθνικής Γερμανίας στον ιστορικό τελικό του 1966. Διακρίθηκε για την παροιμιώδη ψυχραιμία του, τις εξαιρετικές τοποθετήσεις του, την κατεύθυνση της άμυνας αλλά και την αυτοθυσία του! Τη δεκαετία του 1960, είχε θεωρηθεί ισάξιος του Σοβιετικού Λεβ Γιασίν (Lev Ivanovich Yashin) και του Άγγλου Γκόρντον Μπάνκς (Gordon Banks). Αντικαταστάθηκε στην εθνική ομάδα από τον Σεπ Μάγερ (Sepp Maier). Αργότερα ασχολήθηκε με την προπονητική, αναλαμβάνοντας την Νυρεμβέργη, τη Μόναχο 1860, τη Βέρντερ Βρέμης και τη Σααρμπρίκεν, ενώ το πέρασμά του ως προπονητής από την ΑΕΚ, σημαδεύτηκε από την καθιέρωση του Στέλιου Μανωλά στην άμυνα της Ένωσης, που ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει ως «Έλληνα Μπεκενμπάουερ»!

 Ξεκίνησε την καριέρα του με τον σύλλογο της συνοικίας του Ντόρτμουντ που γεννήθηκε, τη VfL Χούσεν και συνέχισε στη ΚαΪζεράου. Στη συνέχεια, το 1955, πήγε στη Βεστφάλια του Χέρνε, για την οποία έπαιξε σε 219 παιχνίδια πρωταθλήματος και κατέκτησε το περιφερειακό πρωτάθλημα της Δυτικής Ομπερλίγκα της σεζόν 1958/59. Ενώ αγωνιζόταν εκεί, έπαιξε 18 φορές για την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας. Μετά από μια επταετία, επόμενος σταθμός του ήταν η μεγάλη Μπορούσια του Ντόρτμουντ. Από το 1963, χρονιά δημιουργίας του ενιαίου γερμανικού πρωταθλήματος, της Μπουντεσλίγκα, έως το 1967, έπαιξε σε 81 παιχνίδια για τη Ντόρτμουντ, καθώς επίσης και άλλες 21 φορές για την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας.

Κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν του, παίζοντας στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με την Ίντερ (2-2 και 0-2), στον πρώτο αγώνα, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στο κεφάλι, χτυπώντας στο αριστερό δοκάρι του, για να σώσει ένα επικίνδυνο σουτ του Ζαίρ (Jair)! Κατέκτησε το Κύπελλο Γερμανίας με την Ντόρτμουντ το 1965, νικώντας 2-0 στον τελικό την Αλεμάνια Άαχεν και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του 1966, νικώντας 2-1 τη Λίβερπουλ, μετά από παράταση, ενώ την ίδια χρονιά τερμάτισε στη 2^η θέση της Μπουντεσλίγκα, πίσω από το Μόναχο 1860! Τιμήθηκε επίσης ως ο Καλύτερος Γερμανός παίκτης της χρονιάς για το 1965. Η καριέρα του τελείωσε το 1970, ύστερα από 40 παιχνίδια σε 3 χρόνια για την Άιντραχτ Φρανκφούρτης.

Έκανε το ντεμπούτο του για την Δυτικογερμανική εθνική ομάδα, στις 3 Απριλίου του 1957, σ’ έναν αγώνα εναντίον της Ολλανδίας. Ήταν μέλος των ομάδων που συμμετείχαν στη τελική φάση των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 1962 στη Χιλή και του 1966 στην Αγγλία. Το 1962 ήταν αναπληρωματικός του Βόλφγκανγκ Φάριαν  (Wolfgang Fahrian), με προπονητή τον Σεπ Χερμπέργκερ  (Sepp Herberger). Το 1966, ήταν ο πρώτος τερματοφύλακας της ομάδας, με προπονητή τον Χέλμουτ Σεν (Helmut Schön) που έχασε τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου εναντίον της Αγγλίας. Ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης της ομάδας της Δυτικής Γερμανίας, γιορτάζοντας τα 31^α  γενέθλιά του κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης. Έπαιξε το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του, στις 8 Απριλίου του 1967, στο Ντόρτμουντ, εναντίον της Αλβανίας. Συνολικά, για τη γερμανική εθνική ομάδα αγωνίστηκε σε 39 αγώνες. Αντικαταστάθηκε στην εθνική ομάδα από τον Σεπ Μάγιερ (Sepp Maier)!

Αργότερα, μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του καριέρας, έγινε προπονητής, αναλαμβάνοντας την ευθύνη της Βέρντερ Βρέμης (δυο φορές), της Μόναχο 1860, της Νυρεμβέργης και της Σααρμπρίκεν, ενώ πέρασε κι απ’ τα μέρη μας αναλαμβάνοντας τις τύχες της ΑΕΚ, τη περίοδο 1981/82. Η δεκαετία του 1980 έχει μείνει στην ιστορία της ΑΕΚ ως αυτή των «πέτρινων» χρόνων της ομάδας. Με ελάχιστες καλές στιγμές, με πορείες βουτηγμένες στα προβλήματα. Και το κακό φάνηκε από την αρχή. Η σεζόν 1981/82 ήταν ενδεικτική των όσων θα ακολουθούσαν. Μάλιστα, ήταν η πρώτη με τον Ανδρέα Ζαφειρόπουλο μεγαλομέτοχο και πρόεδρο της Ένωσης. Το καλοκαίρι του 1981, ο «Ζήτα» ανέλαβε το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ΠΑΕ από τον Λουκά Μπάρλο έναντι 10 εκατομμυρίων δραχμών. Προφορικά φέρεται πως ανέλαβε δέσμευση για αποπληρωμή του δανείου του Μπάρλου στην Ιονική, ύψους 25 εκατομμυρίων δραχμών.

Πρώτη επιλογή του Ζαφειρόπουλου ήταν η συμφωνία με τον Χανς Τιλκόφσκι για τον πάγκο της ΑΕΚ. Η θητεία του στην Ένωση αποδείχθηκε βραχύβια. Είχε άσχημο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα, όπου η ΑΕΚ πέτυχε την πρώτη της νίκη μόλις την 5^η αγωνιστική με τον Πανιώνιο, ενώ είχε και βαριά ήττα στη Λεωφόρο με 0-3 από τον Παναθηναϊκό. Μετά την ήττα στην Καστοριά στην αυλαία του πρώτου γύρου απολύεται ο Τιλκόφσκι με την ΑΕΚ στην 6^η θέση και αντικαταστάθηκε από τον Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι (Zlatko "Čik" Čajkovski -νταμπλούχο το 1978). Ο Γερμανός δεν είχε μεγάλες αγωνιστικές επιτυχίες, αλλά ήταν αυτός που καθιέρωσε τον Στέλιο Μανωλά, για τον οποίο είχε προβλέψει πως θα γίνει ο Μπεκενμπάουερ της Ελλάδας!

Ο Ζαφειρόπουλος είχε μπει δυνατά στις μεταγραφές, με την απόκτηση του Γιάννη Δύντσικου από την Καστοριά, έναντι 18,5 εκατομμυρίων μέσα από τα χέρια του Παναθηναϊκού. Λίγο μετά απέκτησε τον έμπειρο μέσο Ντίνο Μπαλλή από τον Άρη έναντι 14 εκατομμυρίων και τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο (ως επιθετικό) από τη Βέροια έναντι 10 εκατομμυρίων. Η επιλογή του σε ξένο παίκτη, ήταν ο Βούλγαρος Κρίστο Μπόνεφ (Hristo Atanasov Bonev). Σπουδαίος Βούλγαρος χαφ, αλλά στα 34 και με προβλήματα τραυματισμών. Το πρόβλημα ήταν στην επίθεση μετά την αποχώρηση του Ντούσαν Μπάγεβιτς (Dušan Bajević) και τον Δεκέμβρη αποκτήθηκε ο Μόιας Ράντονιτς (Mojas Radonjic).

Η κατάσταση για την ΑΕΚ δεν άλλαξε. Ο Ράντονιτς σκόραρε αρκετά, αλλά δεν ήταν Μπάγεβιτς. Συν τοις άλλοις, η Ένωση έχασε τον Δύντσικο, που χτύπησε στο ματς με τον ΠΑΟΚ από μαρκάρισμα του Κώστα Ιωσηφίδη και δεν επέστρεψε ποτέ! Η ΑΕΚ τερμάτισε τελικά 4^η με 5 βαθμούς διαφορά από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Πρώτος σκόρερ ήταν ο Θωμάς Μαύρος με 16 γκολ, πρώτος σε συμμετοχές ο Στέλιος Μανωλάς με 32. Στα αξιοσημείωτα της σεζόν και το φινάλε της καριέρας του Λάκη Νικολάου, σε συγκινητικό κλίμα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Η ΑΕΚ ήταν και η τελευταία προπονητική προσπάθεια του Χανς Τιλκόφσκι!

Τον Ιούνιο του 1959 παντρεύτηκε την Luise και έχουν δύο γιους και μία κόρη. Συμμετείχε πάντοτε σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, έχοντας τιμηθεί επανειλημμένως από την Ντόρτμουντ, στο Βεστφάλεν, όπου χαίρει τρομερής εκτίμησης για τη προσφορά του στο σύλλογο.

Ο Χανς Τιλκόφσκι  πέθανε στις 5 Ιανουαρίου του 2020 σε ηλικία 84 ετών μετά από μακροχρόνια ασθένεια.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1955–1962: Sportclub Westfalia 1904 Herne, 219 (0)
• ·         1963–1967: Ballspielverein Borussia 09 Dortmund, 81 (0)
• ·         1967–1970: Eintracht Frankfurt, 40 (0)

Σύνολο καριέρας: 340 (0)

Διεθνής

• ·         1957–1967: Δυτική Γερμανία, 39 (0)

Προπονητική καριέρα

• ·         1970: Sportverein Werder Bremen von 1899
• ·         1970–1972: Turn- und Sportverein München von 1860
• ·         1973–1976: 1. Fußball-Club Nürnberg Verein für Leibesübungen
• ·         1976/77: Sportverein Werder Bremen von 1899
• ·         1978: 1.Fußball-Club Saarbrücken
• ·         1981: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (AEK)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Borussia Dortmund

• ·         Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας: 1964/65
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1965/66
• ·         Πρωτάθλημα Γερμανίας: επιλαχών 1965/66

Διεθνείς

Με τη Δυτική Γερμανία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: φιναλίστ 1966

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Παίκτης της Χρονιάς για την Γερμανία: 1965

ΠΗΓΗ: enwsi.gr