Βλογημένος: Ζαΐρ (Ζαΐρ ντα Κόστα)

Ο Βραζιλιάνος δεξιός ακραίος επιθετικός Ζαΐρ ντα Κόστα, περισσότερο γνωστός απλά ως Ζαΐρ (Jair da Costa), γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου του 1940, στο Σάντο Αντρέ, μια πόλη της πολιτείας Σάο Πάουλο, κοντά στη βραζιλιάνικη μεγαλούπολη. Πήγε στην Ίντερ του Μιλάνου, τον Νοέμβριο του 1962, προερχόμενος από την Πορτουγκέζα, για να γίνει διάσημος, όντας βασικό μέλος της «Grande Inter» (Μεγάλη Ίντερ) του Χελένιο Χερέρα (Helenio Herrera) στη δεξιά επιθετική της πτέρυγα. Κατέκτησε 4 τίτλους της ιταλικής Serie A και δύο Κύπελλα Πρωταθλητριών, το 1964 και 1965, καθώς και συνεχόμενα Διηπειρωτικά Κύπελλα τις ίδιες χρονιές. Για τη σεζόν 1967/68 αγωνίστηκε στη Ρόμα. Μετά την Ιταλία, επέστρεψε στην Βραζιλία το 1972 και έπαιξε για τη Σάντος, μέχρι το 1974, κερδίζοντας ένα πολιτειακό πρωτάθλημα και τελείωσε την καριέρα του στον Καναδά το 1975. Σε διεθνές επίπεδο, έκανε μόνο μια συμμετοχή για την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, ενώ υπήρξε μέλος της αποστολής που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962.

Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής της Πορτουγκέζα, κάνοντας το ντεμπούτο του εναντίον της 15^ης Νοεμβρίου του Ζαού, το 1960, βοηθώντας την να φτάσει στον τελικό του πολιτειακού πρωταθλήματος Παουλίστα του 1960. Στην Ευρώπη ήλθε για τη Μίλαν, κάνοντας λίγα δοκιμαστικά, χωρίς να προκύψει κάτι περαιτέρω, επειδή θεωρήθηκε σωματικά αδύναμος. Ήταν στα υπ’ όψιν της Ίντερ, με τον σύλλογο να καταβάλει κάθε προσπάθεια να τον φέρει ως ομογενή, ψάχνοντας να βρουν …Ιταλίδα γιαγιά! Μεταγράφηκε τελικά στην Ίντερ, στα τέλη Οκτωβρίου του 1962 και έκανε το ντεμπούτο του λίγο αργότερα, την 1^η Νοεμβρίου, σκοράροντας στην εκτός έδρας νίκη με 3-1 επί της Τζένοα. Αγωνίστηκε σε συνολικά 260 παιχνίδια για τον σύλλογο του Μιλάνου, σε δύο περιόδους, από το 1962 έως το 1967 και από το 1968 έως το 1972, με μια ενδιάμεση διακοπή, τη περίοδο 1967/68 που αγωνίστηκε στη Ρόμα.

Υπήρξε ένας από τα βασικά μέλη της «Grande Inter» (Μεγάλη Ίντερ) του Ελένιο Χερέρα, με συμπαίκτες τους Τζιασίντο Φακέτι (Giacinto Facchetti), Σάντρο Ματσόλα (Sandro Mazzola), Λουίς Σουάρεθ (Luis Suarez), Αρμάντο Πίκι (Armando Picchi) και Ταρτσίσιο Μπούρνιτς (Tarcisio Burgnich)! Κατέκτησε 4 τίτλους πρωταθλήματος Serie A, τους 2 εκ των οποίων διαδοχικά, άλλα 2 επίσης διαδοχικά Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης, το 1964 εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης και το 1965, σκοράροντας το μοναδικό γκολ στον τελικό με την Μπενφίκα στη δεύτερη διοργάνωση, καθώς επίσης και τα 2 συνεχόμενα Διηπειρωτικά Κύπελλα του 1964 και του 1965, κατά τη διάρκεια, ίσως της καλύτερης περιόδου της ιστορίας του μεγάλου μιλανέζικου συλλόγου!

Συνολικά, στην Ιταλία έπαιξε σε 286 επίσημους αγώνες, τους 260 με την Ίντερ και τους 26 με τη Ρόμα και σημείωσε 71 γκολ, τα 11 εξ αυτών στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Μετά από τη παραμονή του στην Ιταλία, επέστρεψε στην Βραζιλία το 1972 και έπαιξε για τη Σάντος, συμπαίκτης με τον «Βασιλιά» Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, “ Pelé ”) μέχρι το 1974, κερδίζοντας το πολιτειακό πρωτάθλημα Παουλίστα του 1973. Τελείωσε την ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία του, στον Καναδά το 1975, με τη Γουίντσορ Σταρ.

Σε διεθνές επίπεδο, έκανε μόλις μια συμμετοχή με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, λόγω της παρουσίας του Γκαρίντσα (Manuel Francisco dos Santos, “Garrincha”) στη θέση του, με αυτή να έρχεται σε μια φιλική νίκη με 3-1 επί της Ουαλίας στο Σάο Πάολο, στις 16 Μαΐου του 1962. Ήταν επίσης μέλος της βραζιλιάνικης ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, στη Χιλή.

Ο Ζαΐρ υπήρξε ένας εξαιρετικά γρήγορος και ευκίνητος επιθετικός, με πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, που ήταν επίσης γνωστός για την διεισδυτικότητά του και τον ρυθμό του. Αποτέλεσε βασικό μέλος της «Μεγάλης Ίντερ» του Χελένιο Χερέρα και ακριβώς λόγω αυτών των ικανοτήτων, ήταν επίσης σε θέση να λειτουργεί ως καθαρόαιμος επιθετικός.