Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός Νίκος Νταμπίζας, γεννήθηκε στις
3 Αυγούστου του 1973, στο Αμύνταιο της Φλώρινας. Ξεκινώντας από τον Ερμή
Αμύνταιου, αγωνίστηκε για μια τριετία στους
Πόντιους Βέροιας, για να κάνει το 1994, στα 21 του χρόνια, το μεγάλο βήμα στην
καριέρα του όταν μεταγράφηκε στον Ολυμπιακό Πειραιώς. Σε 3,5 χρόνια, κατέκτησε
2 πρωταθλήματα ενώ αγωνίστηκε και στους πρώτους αγώνες της ομάδας στο Champions
League. Το 1998, πήρε μεταγραφή στη Νιούκαστλ, στην οποία αγωνίστηκε με μεγάλη
επιτυχία, τις περισσότερες φορές ως βασικός, μέχρι το 2004, της οποίας μάλιστα
έγινε και ο Πρώτος Σκόρερ Αμυντικός στην ιστορία της. Τον Ιανουάριο αυτής της
χρονιάς μεταγράφηκε στη Λέστερ κι εκεί αγωνίστηκε έως το καλοκαίρι του 2005,
όταν και αποφάσισε την επιστροφή του στην Ελλάδα για να φορέσει τη φανέλα της
Λάρισας. Όντας αρχηγός της ΑΕΛ για 6 χρόνια, ήταν ο στυλοβάτης της άμυνάς της, με
επιστέγασμα την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας το 2007, στον τελικό του οποίου
αναδείχτηκε ως ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής. Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο
τέλος της περιόδου 2010/11. Σε διάστημα μίας δεκαετίας (1994-2004), έφτασε τις
70 διεθνείς εμφανίσεις και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Euro του 2004.
Περνώντας τα παιδικά του χρόνια στο χωριό Βαλτόνερο της
Πτολεμαΐδας και προοριζόταν για διάδοχος του πατέρα του στην οικογενειακή
επιχείρηση, με τον ίδιο να μην φανταζόταν ποτέ πως θα έπαιζε ποδόσφαιρο σε
επαγγελματικό επίπεδο. Ένας χρόνος σαν ερασιτέχνης στην τοπική ομάδα του χωριού
του, στον Ερμή Αμύνταιου, ήταν αρκετός για να του δώσει το πρώτο του
επαγγελματικό συμβόλαιο στους Πόντιους Βέροιας, το 1991. Στην πρώτη του χρονιά
εκεί θα βοηθήσει το σύλλογό του να ανέβει στη Β’ εθνική και 2 χρόνια αργότερα,
το 1994 στα 21 του χρόνια, θα πραγματοποιήσει το μεγάλο άλμα. Ο Ολυμπιακός
μετρούσε ήδη αρκετά χρόνια ανομβρίας και ο Νταμπίζας πιάνοντας λιμάνι έφερνε
και την αύρα του νικητή που πάντα τον συνόδευε. Θα βοηθήσει μάλιστα τους
«ερυθρόλευκους» να κατακτήσουν δύο σερί πρωταθλήματα μετά από δέκα «πέτρινα»
χρόνια ενώ εκείνη την περίοδο θα πραγματοποιήσει και τις πρώτες του εμφανίσεις
στο Champions
League σκοράροντας
και το μοναδικό γκολ της ομάδας του στην ήττα με 1-5 από την Ρεάλ στο
«Μπερναμπέου». Οι πολύ καλές εμφανίσεις του με τους Πειραιώτες, ήταν θέμα
χρόνου να αναγκάσουν τις σειρήνες από το εξωτερικό να ηχήσουν και όταν ήρθε το
πλήρωμα του χρόνου, δεν έκλεισε τα αυτιά του. 
Η δύναμη στο ψηλό παιχνίδι και οι ανεξάντλητες δυνάμεις
του θα αναγκάσουν την Νιούκαστλ έναντι αμοιβής ύψους 2.000.000 στερλινών, να
του ανοίξει τις πόρτες μιας ευρωπαϊκής καριέρας στα γήπεδα της ποδοσφαιρομάνας
«Γηραιάς Αλβιόνας». Τον Μάρτιο του 1998, 3½ χρόνια μετά, άφηνε τον Ολυμπιακό
προκειμένου να μυηθεί στον μαγικό κόσμο της Premier League. Στις «καρακάξες» έμεινε μια ολόκληρη
πενταετία και αγωνιζόμενος σε υψηλό επίπεδο κατάφερε να γίνει ο πρώτος σκόρερ
αμυντικός στην ιστορία του συλλόγου με 11 γκολ!
Από τα πρώτα του χρόνια στην ομάδα, έμελλε να αντληθούν και οι
σημαντικότερες στιγμές του στο Νησί, που δεν θα μπορούσε να ήταν άλλες από την
παρουσία του στους δύο διαδοχικούς τελικούς Κυπέλλου κόντρα σε Άρσεναλ και
Μάντσεστερ τις χρονιές 1998 και 1999 αντίστοιχα. Κόντρα στους «κανονιέρηδες»
μάλιστα το οριζόντιο δοκάρι ήταν αυτό που δεν του επέτρεψε να χρηστεί σκόρερ!
Μετά από μία εκπληκτική χρονιά που βρήκε την Νιούκαστλ να κερδίζει ένα
εισιτήριο για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν
όπως θα περίμενε. Το 2003 θα τον βρει εκτός πλάνων του προπονητή του και όταν
το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς θα διαπραγματεύεται τη μεταγραφή του θα έρθει η
χειρότερη στιγμή της ζωής του.
Βρισκόμενος στην Ελλάδα για τον αγώνα της Εθνικής κόντρα
στην Ουκρανία, θα έχει ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα με τον ίδιο να βγαίνει μόνο
με ένα σπασμένο χέρι και μερικές εκδορές από το κατεστραμμένο σπορ αυτοκίνητο
που οδηγούσε. Ο τραυματισμός ήταν και αυτός που θα του στερήσει τη μεταγραφή.
Όχι για πολύ όμως αφού το πείσμα του τον αντάμειψε για μία ακόμα φορά. Τον
Ιανουάριο του 2004 θα πάρει μεταγραφή για τη Λέστερ. Την πρώτη του χρονιά εκεί,
οι προσπάθειές του δεν θα αποδειχθούν αρκετές ώστε να αποσοβήσουν τον
υποβιβασμό των «αλεπούδων» και ενώ όλα έδειχναν πως θα ήταν ακόμα μία
απογοητευτική χρονιά για τον διεθνή αμυντικό, θα έρθει το έπος της Πορτογαλίας
με την Εθνική για να στιγματίσει την κορυφαία στιγμή της ποδοσφαιρικής του
καριέρας. Παρά το γεγονός πως υπήρχε όρος στο συμβόλαιό του που του επέτρεπε να
φύγει σε περίπτωση υποβιβασμού της Λέστερ, ο Νταμπίζας έμεινε πιστός στην
αγγλική ομάδα βοηθώντας τη μάλιστα να επιστρέψει στα μεγάλα «σαλόνια». Τότε
είναι όμως που οι Άγγλοι, επιδεικνύοντας πρωτοφανή αχαριστία, θα τον αφήσουν
ελεύθερο, με τον Νταμπίζα να μην αργεί να βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας
του.
Το καλοκαίρι του 2005, αποφάσισε την επιστροφή του στην
Ελλάδα για να φορέσει τη φανέλα της Λάρισας. Στην ΑΕΛ θα βρει και την
ποδοσφαιρική του Ιθάκη, τον τόπο που έμελλε να στεριώσει και να γίνει
αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονής ιστορίας της. Όντας αρχηγός της ΑΕΛ για 6
χρόνια, ήταν ο στυλοβάτης της άμυνάς της στη θετική πορεία που διέγραψε με
επιστέγασμα την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2007, το δεύτερο Κύπελλο στην
ιστορία της ομάδας, πραγματοποιώντας εξαιρετική εμφάνιση στον τελικό κόντρα
στον Παναθηναϊκό, όπου και αναδείχτηκε ως ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής του
αγώνα! Την επόμενη χρονιά, θα βοηθήσει τα μέγιστα τη «Βασίλισσα του Κάμπου»
ώστε να υπερκεράσει το εμπόδιο της Μπλάκμπερν, φθάνοντας στους ομίλους του UEFA! Ολοκλήρωσε την καριέρα του στο τέλος
της περιόδου 2010/11, έχοντας συνολικά συμπληρώσει 548 συμμετοχές και 32 τέρματα.
Το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Ελλάδας
πραγματοποιήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 1994, στον εντός έδρας αγώνα με τη
Φινλανδία (4-0), για τα προκριματικά του Euro του 1996. Ήταν μέλος της ομάδας
που κατέκτησε το Euro του 2004. Συνολικά, σε διάστημα μίας δεκαετίας
(1994-2004), έφτασε τις 70 συμμετοχές. Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, το 1997, με
την Εθνική Ενόπλων κατέκτησε το αντίστοιχο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου.
Το καλοκαίρι του 2013 ανακοινώθηκε η πρόσληψή του ως
τεχνικός διευθυντής στον Παναθηναϊκό, θέση από την οποία αποχώρησε στις 11
Νοεμβρίου 2014. Τον Μάρτιο του 2016 ανέλαβε τεχνικός διευθυντής της Ομόνοιας
Λευκωσίας, αποχώρησε όμως έναν χρόνο αργότερα.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1991-1994: Αθλητική Ένωση Ποντίων Βέροιας, 85 (7)
- · 1994-1998: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 104 (8)
- · 1998-2004 (Ιαν.): Newcastle United Football Club, 130 (11)
- · 2004 (Ιαν.)-2005: Leicester City Football Club, 51 (1)
- · 2005-2011: Αθλητική Ένωση Λάρισας 1964, 178 (5)
Σύνολο καριέρας: 548 (32)
Διεθνής
- · 1994-2004: Ελλάδα, 70 (0)
Τίτλοι
Με τον Ολυμπιακό
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2 (1996/97, 1997/98)
Με τη Newcastle United
- · Κύπελλο Αγγλίας: φιναλίστ 2 (1997/98, 1998/99)
Με την Α.Ε. Λάρισας
- · Κύπελλο Ελλάδος: 2007
Διεθνείς
Με την Ελλάδα
- · Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 2004
Στοιχεία από το epivitor.blogspot.gr
