Ρέι Κένεντι

Ο Άγγλος μεσοεπιθετικός Ρέι Κένεντι (Raymond "Ray" Kennedy), γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1951, στο Σίτον Ντελαβάλ, ένα χωριό στη βόρεια Αγγλία, κοντά στο Νιούκαστλ. Κατέκτησε κάθε εθνικό τίτλο παίζοντας με την Άρσεναλ και την Λίβερπουλ στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές αυτής του 1980. Έπαιξε ως επιθετικός για την Άρσεναλ και στη συνέχεια ως μεσοεπιθετικός στην αριστερή πλευρά για την Λίβερπουλ. Σημείωσε 148 γκολ σε 581 εμφανίσεις σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, σε μια καριέρα 15 ετών στην Football League, κερδίζοντας μόνο 17 διεθνείς συμμετοχές για την Αγγλία, μεταξύ του 1976 και του 1980, σκοράροντας 3 διεθνή γκολ, κυρίως λόγω της παρουσίας του Τρέβορ Μπρούκινγκ (Trevor Brooking). Έχοντας αγωνιστεί ένα χρόνο στη Πορτ Βέιλ, έγινε επαγγελματίας με την Άρσεναλ, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων του 1970, το double της περιόδου 1970/71, παίζοντας και στον τελικό Κυπέλλου Αγγλίας το 1972. Παραχωρήθηκε στη Λίβερπουλ στο τέλος του Ιούλιο του 1974, την ίδια στιγμή που ο Μπίλι Σάνκλι (Bill Shankly) παραιτήθηκε από προπονητής. Βοήθησε τη Λίβερπουλ να γίνει η κυρίαρχη ομάδα του αγγλικού ποδοσφαίρου από το 1975 έως το 1982.

Κατέκτησε 5 πρωταθλήματα, 4 Τσάριτι Σιλντ, 3 φορές το Κύπελλο Πρωταθλητριών, προηγουμένως το Κύπελλο UEFA, καθώς επίσης και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, αλλά και το αγγλικό Λιγκ Καπ. Επίσης, ήταν φιναλίστ μια φορά στο Κύπελλο Αγγλίας, στο ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, στο Λιγκ Καπ και στο Διηπειρωτικό Κύπελλο, ενώ κέρδισε το βραβείο για το Γκολ της Σεζόν το 1977/78. Πήγε στη Σουόνσι τον Ιανουάριο του 1982, προσθέτοντας ένα Κύπελλο Ουαλίας στη συλλογή του. Ωστόσο, χτυπημένος από τη Νόσο του Πάρκινσον, οι επιπτώσεις της άρχισαν να μειώνουν την αποτελεσματικότητά του, με αποτέλεσμα  να πάει στην Δ’ Κατηγορίας Χάρτλπουλ, τον Νοέμβριο του 1983. Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1984/85, πέρασε ένα σύντομο χρονικό διάστημα ως παίκτης-προπονητής στον Πεζοπορικό στην Κύπρο και αργότερα έπαιξε για την Άσινγκτον στη Λίγκα του Βορρά. Είχε διαγνωστεί με τη Νόσο του Πάρκινσον, το Νοέμβριο του 1984. Η ζωή του μετά το ποδόσφαιρο ήταν ιδιαίτερα σκληρή, καθώς είχε να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της Νόσου, παράλληλα με άλλα προσωπικά προβλήματα. Δυνατός  παίκτης με μέση ταχύτητα, πολύ καλή τεχνική κατάρτιση, εξαιρετικό πρώτο άγγιγμα και τακτική ευφυία, έχει χαρακτηρισθεί από τον Μπομπ Πέισλι (Bob Paisley) ως «Ένας από τους Μεγαλύτερους Παίκτες της Λίβερπουλ και ίσως ο Πιο Υποτιμημένος».

  

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα τμήματα υποδομής της Πορτ Βέιλ, όπου στα 16 του απορρίφθηκε από το Στάνλεϊ Μάθιους (Stanley Matthews), ως «…αρκετά αργός για να κάνει καριέρα». Επέστρεψε στο χωριό του και έπαιζε με την Νιου Χάρτλεϊ Τζούνιορς, όταν εντοπίστηκε από την Άρσεναλ, κερδίζοντας ένα συμβόλαιο μαθητείας τον Μάιο του 1968, υπογράφοντας επαγγελματικό συμβόλαιο με τον σύλλογο, τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς. Έκανε το ντεμπούτο του στη πρώτη ομάδα δέκα μήνες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου του 1969, εναντίον της Γκλεντόραν για το Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων. Στο αγγλικό πρωτάθλημα έκανε ντεμπούτο, ως αλλαγή, στις 18 Οκτωβρίου, σε μία ισοπαλία 1-1 με την Σάντερλαντ εκτός έδρας. Σημείωσε το πρώτο του γκολ για τους «κανονιέρηδες» εναντίον της Σάντερλαντ στο Χάιμπουρι , που έληξε με νίκη 3-1. Μπήκε αλλαγή στο 77^ο  λεπτό του πρώτου αγώνα του τελικού του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων εναντίον της Άντερλεχτ στο Κονστάντ Βάντεν Στοκ  και σκόραρε το γκολ στις καθυστερήσεις, στην ήττα με 1-3, τέρμα που αποδείχθηκε καθοριστικό, με την Άρσεναλ να κερδίζει με 4-3 στο σύνολο, αν και δεν αγωνίστηκε στον επαναληπτικό τελικό, κατακτώντας  το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην ιστορία του συλλόγου, το 1970. Κατέκτησε επίσης το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Αγγλίας τη περίοδο 1970/71 και αγωνίστηκε σε ένα ακόμα τελικό Κυπέλλου Αγγλίας το 1972.  

Μεταγράφηκε στη Λίβερπουλ για το ποσό ρεκόρ συλλόγου των 200.000 στερλινών, τον Ιούλιο του 1974, την ίδια στιγμή που ο εμβληματικός Μπιλι Σάνκλι (Bill Shankly) παραιτήθηκε από προπονητής των «κόκκινων»! Αρχικά αγωνίστηκε ως μεσοεπιθετικός, αλλά αργότερα ο διάδοχος του Σάνκλι, ο Μπομπ Πέισλι τον μετέφερε στα αριστερά της μεσαίας γραμμής, όπου διέπρεψε! Έκανε το ντεμπούτο του, αλλαγή στη θέση του Τζον Τόσακ (John Toshack) εναντίον της Τσέλσι στο Στάμφορντ Μπριτζ στις 31 Αυγούστου του 1974 και του πήρε μόλις 22 λεπτά για να ανοίξει λογαριασμό στο σκοράρισμα, σε μια άνετη νίκη με 3-0. Βοήθησε τη Λίβερπουλ να γίνει ο κυρίαρχος σύλλογος του αγγλικού ποδοσφαίρου από το 1975 έως το 1982. Κατά την παραμονή του στον μεγάλο σύλλογο του Μερσεϊσάιντ, κατέκτησε 5 φορές το πρωτάθλημα Αγγλίας (1975/76, 1976/77, 1978/79, 1979/80 και 1981/82), 4 φορές το FA Charity Shield  (1976, 1977, 1979 και 1980), μια φορά το Λιγκ Καπ (1981), ενώ στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, 3 φορές ήταν ο νικητής του Κυπέλλου Πρωταθλητριών  (1976/77 , 1977/78 και 1980/81) και από μια φορά του Κυπέλλου UEFA (1976) και του Ευρωπαϊκού Super Cup (1977). Επίσης, ήταν φιναλίστ του Κυπέλλου Αγγλίας (1977), του Λιγκ Καπ (1981, του Ευρωπαϊκού Super Cup (1978) και του Διηπειρωτικού Κυπέλλου (1981), ενώ κέρδισε το βραβείο για το Καλύτερο Γκολ της Σεζόν 1977/78 από την εκπομπή-επιτομή του είδους «Match of the Day» του BBC.

Εντάχθηκε στη Σουόνσι έναντι αμοιβής  160.000 στερλινών, τον Ιανουάριο του 1982 και πρόσθεσε ένα ουαλικό Κύπελλο στη συλλογή του, 4 μήνες αργότερα. Ωστόσο, τότε ήταν που ξεκίνησαν τα συμπτώματα της νόσου του Πάρκινσον, με τις επιπτώσεις της να μειώνουν την αποτελεσματικότητά του στον αγωνιστικό χώρο!  Τον Νοέμβριο του 1983, μεταγράφηκε στη 4^ης Κατηγορίας Χάρτλπουλ, ενώ κατά τη διάρκεια της σεζόν 1984/85 πέρασε ένα σύντομο χρονικό διάστημα ως παίκτης-προπονητής στον Πεζοπορικό στη Κύπρο και αργότερα έπαιξε για την Άσιγκτον στη Λίγκα του Βορρά. Σκόραρε 148 γκολ σε 581 αγώνες για το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, σε μια καριέρα 15 ετών στην Football League!

Κέρδισε 6 διεθνείς συμμετοχές για την εθνική Ελπίδων της Αγγλίας, μετά την πρώτη του εμφάνιση σε μια νίκη επί της Ουαλίας, στις 5 Ιανουαρίου του 1972. Ο Ντον Ρέβι (Don Revie) του έδωσε τη πρώτη του διεθνή συμμετοχή στις 24 Μαρτίου του 1976, στο φιλικό με την Ουαλία στο Ρέξαμ, αγώνα στον οποίο σκόραρε το πρώτο γκολ καθώς η Αγγλία κέρδισε το παιχνίδι με 2-1.

Κέρδισε 17 συμμετοχές  για την εθνική ομάδα της Αγγλίας μεταξύ του 1976 και του 1980, σκοράροντας 3 γκολ. Παρά τις επιτυχίες του με την Άρσεναλ και τη Λίβερπουλ, δεν κατάφερε να μετουσιώσει την εξαιρετική συλλογική του παρουσία σε κάτι ανάλογο και σε διεθνές επίπεδο, μιας και χρησιμοποιήθηκε ως επί το πλείστον ως ο αναπληρωματικός του εμβληματικού Τρέβορ Μπρούκινγκ, πριν αποσυρθεί απογοητευμένος από την εθνική ομάδα, οριστικά τον Μάρτιο του 1981. Το μόνο μεγάλο διεθνές τουρνουά που εμφανίστηκε, ήταν το ΕυρωπαΪκό Πρωτάθλημα του 1980, στα γήπεδα της Ιταλίας. Ο Μπομπ Πέισλι τον περιέγραψε ως «… Ένας από τους Μεγαλύτερους Παίκτες της Λίβερπουλ και ίσως ο Πιο Υποτιμημένος!».

Ο Ρέι Κένεντι υπήρξε ένας δυνατός παίκτης με μέση ταχύτητα, καλή τεχνική κατάρτιση και με μια εξαιρετική πρώτη επαφή. Ο προπονητής της Άρσεναλ, ο Ντον Χάου (Don Howe) τον συνέκρινε με τον εμβληματικό Τόμι Λόουτον (Tommy Lawton), δηλώνοντας ότι είχε «όλα τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού κεντρικού επιθετικού, το μέγεθος, τη δύναμη, την ανδρεία και την ικανότητα, τις ηγετικές ικανότητες και ένα πολύ δυνατό αριστερό σουτ». Είχε μια καλή ιδιοσυγκρασία και δεν παρασυρόταν από τις προκλήσεις και τη σκληρή αντιμετώπιση των αντιπάλων. Μια ψυχολογική εξέταση που διεξήχθη για λογαριασμό της Άρσεναλ αποκάλυψε την υψηλή βαθμολογία του στην ικανότητά του να ανταποκριθεί στην προπόνηση. Βαθμολογήθηκε πάνω από τον μέσο όρο για την επιθετικότητα, την αποφασιστικότητα, την προδιάθεση αποδοχής της ευθύνης για την ομάδα και στον μέσο όρο για την φιλοδοξία, την αυτοπεποίθηση, τον  συναισθηματικό έλεγχο και την ψυχική αντοχή. Ήταν κάτω του μέσου όρου για την ηγεσία, την ευσυνειδησία και την εμπιστοσύνη.

Ο τερματοφύλακας της Άρσεναλ, ο Μπομπ Γουίλσον (Bob Wilson) σημείωσε ότι ο Ρέι Κένεντι «είχε μια ανησυχητική έλλειψη αυτοεκτίμησης ... αλλά παράλληλα υπήρχε μια υποκείμενη τρομακτική δύναμη, η ματιά ενός δολοφόνου και ένας εσωτερικά σκληρός άνθρωπος». Μετά που ο Μπομπ Πέισλι τον μετέθεσε στη μεσαία γραμμή, ο ίδιος υποστήριξε ότι «ο Ρέι Κένεντι γεννήθηκε για να παίξει. Ένα φυσικό ταλέβτο, με μεγάλες ικανότητες που ήξερα ότι θα μπορούσε να παίξει οπουδήποτε». Έδειξε πολύ μικρα σημάδια της νόσου του Πάρκινσον ήδη από το 1970, όπως φαινόμενα ιδιαίτερης κόπωσης μετά τα παιχνίδια και επιβραδυντικές κινήσεις στο δεξί του χέρι, αν και τα φαινόμενα δεν ήταν ανησυχητικά μέχρι το 1982, όταν πλέον άρχισαν να έχουν μια αξιοσημείωτη επίδραση στην παιχνιδιού του.

Διαγνώστηκε με τη νόσο του Πάρκινσον, το Νοέμβριο του 1984, μόλις στα 33 του χρόνια! Η ζωή του μετά το ποδόσφαιρο ήταν σκληρή, καθώς είχε να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της νόσου, την απώλεια της επιχείρησής του και την διάλυση του γάμου του. Έδωσε την άδεια για να χρησιμοποιηθεί η εικόνα του, ώστε να προωθήσει μια δημόσια εκστρατεία για την αύξηση της ευαισθητοποίησης της κοινωνίας για τη νόσο. Η ενασχόλησή του με την Κοινωνία των ανθρώπων που πάσχουν από τη Νόσο του Πάρκινσον, τον οδήγησε να συναντηθεί με τον ήρωα των παιδικών του χρόνων, τον Μοχάμεντ Άλι (Muhammad Ali), θύμα της ίδιας πάθησης. Η σύζυγός του, Τζένιφερ, τον άφησε οριστικά τον Οκτώβριο του 1987, ύστερα από βιαιοπραγία επάνω της, τελειώνοντας μια δύσκολη συμβίωση 15 ετών γάμου που μαστιζόταν από συχνές απιστίες εκ μέρους του. Είχαν δύο παιδιά, την Cara (γεν. Ιούλιο 1976) και τον Dale (γεν. Ιανουάριο 1981).

Η φαρμακευτική αγωγή, επίσης, έγινε λιγότερο αποτελεσματική με επακόλουθο την όλο και περισσότερη αυτοαπομόνωσή του. Η κατάστασή του βελτιώθηκε όταν άρχισε ενέσεις απομορφίνης. Ήταν εξαρτημένος από την  Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών  για να μπορεί να πληρώνει τα ιατρικά του έξοδα και το διαζύγιό του, καθώς λόγω φορολογικών προβλημάτων και διακοπής εργασιών των επιχειρήσεων του, εξαφανίστηκαν οι αποταμιεύσεις του. Ένα  παιχνίδι προς τιμή του πραγματοποιήθηκε μεταξύ Άρσεναλ και Λίβερπουλ, τον Απρίλιο του 1991. Μια φιλανθρωπική οργάνωση, δέχθηκε επίσης να βοηθήσει να πληρώνει τα έξοδα διαβίωσης του. Στα τέλη του 1992 άρχισε να υποφέρει από ακραία παράνοια, κυρίως λόγω των παρενεργειών της φαρμακευτικής αγωγής του, αλλά ανέκτησε τις διανοητικές του  ικανότητες, μετά από παραμονή στο νοσοκομείο.

Το 1993, πούλησε τη συλλογή των μεταλλίων και των διεθνών καπέλων του για να αντλήσει κεφάλαια. Το 2002, ζούσε μόνος σε ένα μπανγκαλόου στο Νιου Χάρτλεϊ. Σε μια συνέντευξη του δύο χρόνια αργότερα, αποκάλυψε ότι πάσχει από μοναξιά και παραισθήσεις λόγω της κατάστασής του και τις παρενέργειες των φαρμάκων του. Παραμένει ένας από τους αγαπημένους μεταξύ των οπαδών της Λίβερπουλ και το 2013  ψηφίστηκε στη θέση № 25 στη δημοσκόπηση για του «100 παίκτες που συγκλόνισαν την KOP», τη περίφημη εξέδρα της Λίβερπουλ που διενεργήθηκε από το επίσημο site του συλλόγου.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1966/67: Port Vale Football Club
• ·         1967/68: New Hartley Juniors
• ·         1968: Arsenal Football Club

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1968–1974: Arsenal Football Club, 158 (53)
• ·         1974–1982: Liverpool Football Club, 275 (51)
• ·         1982/83: Swansea City Association Football Club, 42 (2)
• ·         1983/84: Hartlepool United Football Club, 23 (3)
• ·         1984/85: Πεζοπορικός Όμιλος Λάρνακας                             
• ·         1985: Ashington Community Association Football Club                   

Σύνολο καριέρας; 498 (109)

Διεθνής

• ·         1972/73: Εθνική Ελπίδων Αγγλίας, 6 (0)
• ·         1976–1980: Αγγλία, 17 (3)

Προπονητική καριέρα

• ·         1984/85: Πεζοπορικός Όμιλος Λάρνακας (παίκτης-προπονητής)

Τίτλοι

Με την Arsenal

• ·         Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων: 1970
• ·         Πρωτάθλημα Αγγλίας: 1970/71
• ·         Κύπελλο Αγγλίας: 1971 και φιναλίστ 1972

Με τη Liverpool

• ·         Πρωτάθλημα Αγγλίας: 5 (1975/76, 1976/77, 1978/79, 1979/80, 1981/82) και επιλαχών 1977/78
• ·         FA Charity Shield: 4 (1976, 1977, 1979, 1980)
• ·         Κύπελλο UEFA: 1976
• ·         Κύπελλο Αγγλίας: φιναλίστ το 1977
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: 3 (1976/77, 1977/78, 1980/81)
• ·         Ευρωπαϊκό  Super Cup: 1977 και φιναλίστ το 1978
• ·         Λιγκ Καπ: 1981
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1981

Με τη Swansea City

• ·         Κύπελλο Ουαλίας: 1982