Βλογημένος: Χάνσι Μίλερ

Ο (Δυτικο)-Γερμανός μεσοεπιθετικός Χάνσι Μίλερ (Hans-Peter "Hansi" Müller), γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1957, στη Στουτγάρδη. Ξεκίνησε την καριέρα του παίζοντας για την Στουτγάρδη. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, μετακόμισε στην Ιταλία για να παίξει 2 σεζόν για την Ίντερ του Μιλάνου ενώ στη συνέχεια πέρασε μια σεζόν με τη Κόμο. Το 1985, πήγε στην Αυστρία για να παίξει με την Βάκερ του Ίνσμπρουκ, όπου και τελείωσε την καριέρα του το 1990. Ξεχώριζε για την απαράμιλλη φινέτσα και το στυλ του! Διέθετε καλή τεχνική κατάρτιση, αγωνιστική αντίληψη, οργανωτικές ικανότητες και εξαιρετικό αριστερό πόδι, με τρομερό φαλτσαριστό σουτ και φάουλ, που έστελνε συστημένες σέντρες, το σήμα κατατεθέν του! Ίσως να ήταν πιο πολύ 10άρι, αλλά έπαιζε κάλλιστα και στα πλάγια, δίχως όμως να είναι τόσο γρήγορος. Είχε και τα ελαττώματά του, όπως την ασταθή αγωνιστική διάρκεια, ενώ τον διέκρινε και ένας ατομισμός. Έκανε 42 διεθνείς εμφανίσεις με την εθνική δυτικογερμανική ομάδα και σκόραρε 5 γκολ. Πήρε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 και του 1982, όπου ήταν φιναλίστ και στο νικηφόρο Euro του 1980.

Ξεκίνησε την καριέρα του από την άσημη SV Ροτ. Το 1975 εντάχθηκε στη Στουτγάρδη, κάνοντας ντεμπούτο στη Β’ Κατηγορία, στις 24 Ιανουαρίου του 1976, στη νίκη με 5-3 επί της Πίρμασενς. Μονιμοποιήθηκε γρήγορα στο βασικό σχήμα της, σημειώνοντας 65 γκολ σε 186 συμμετοχές με τα χρώματά της έως το 1982, όταν και συνέχισε την καριέρα του στην Ιταλία για λογαριασμό της Ίντερ, που πλήρωσε ένα σημαντικό ποσό για να τον κάνει δικό της. έκανε το ντεμπούτο του, σκοράροντας με χτύπημα φάουλ στο «Μπεντεγκότι» της Βερόνα εναντίον της τοπικής ομάδας, στη νίκη της Ίντερ με 2-1.

Είχε μια δύσκολη παραμονή στο Μιλάνο, στα δύο χρόνια που έμεινε στους «νερατζούρι», αφού δεν κατόρθωσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις, με αποκορύφωμα τη σχέση του με τον πλέι-μέϊκερ της ομάδας, Εβαρίστο Μπεκαλόσι (Evaristo Beccalossi), ο οποίος κάποια στιγμή έκανε τη περίφημη δήλωση, ότι «Είναι καλύτερο να παίζω με μια καρέκλα παρά με τον Χάνσι Μίλερ, επειδή η καρέκλα, όταν της στείλω την μπάλα, θα μου την επιστρέψει!» Μετά από 13 γκολ σε 68 εμφανίσεις, σε όλες τις διοργανώσεις, εκ των οποίων οι 48 με 7 γκολ για το πρωτάθλημα, παραχωρήθηκε στη Κόμο, όπου έμεινε μία σεζόν, κάνοντας 17 εμφανίσεις με ένα τέρμα.

Αποδεσμεύθηκε το 1985 και παρέμεινε εκτός γερμανικών συνόρων, αφού υπέγραψε στην αυστριακή Βάκερ του Ίνσμπρουκ στην ενδεκάδα της οποίας έγινε απαραίτητος αφού γρήγορα ξαναβρήκε τον καλό του εαυτό. Υπό τον Ερνστ Χάπελ (Ernst Happel) κατάφερε να φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου UEFA και βοήθησε τον σύλλογο του Τιρόλου να κατακτήσει 2 πρωταθλήματα (1989 και 1990) και ένα Κύπελλο Αυστρίας (1989). Ύστερα από 103 αγώνες και 35 γκολ στο πρωτάθλημα, το 1990 κρέμασε ως παίκτης της τα παπούτσια του. Αναδείχθηκε κορυφαίος νέος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής για το έτος 1980.

Χρίσθηκε 42 φορές διεθνής με την εθνική δυτικογερμανική ομάδα, σημειώνοντας 5 γκολ. Έκανε το ντεμπούτο του την 1η Ιουνίου του 1978, όταν δεν ήταν ακόμη 21 ετών, Υπήρξε βασικό στέλεχος της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980, κατακτώντας τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης στα γήπεδα της Ιταλίας. Πήρε επίσης μέρος και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, τερματίζοντας στη 2^η θέση. Το 1981, συμμετείχε με την Μικτή Ευρώπης σ’ έναν αγώνα εναντίον της Ιταλίας, που πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη στις 25 Φεβρουαρίου και οργανώθηκε για να αντλήσει κεφάλαια για τα θύματα του σεισμού στην Ιρπίνια, στη Καμπανία, κοντά στη Νάπολι.

Σήμερα, είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Στουτγάρδης, ενώ στο παρελθόν υπηρέτησε τους Σουηβούς και από άλλα πόστα. Τη περίοδο 2000/01 διετέλεσε διευθυντής μάρκετινγκ στη Στουτγάρδη και παραιτήθηκε ύστερα από μια κόντρα με τεράστιο αντίκτυπο που είχε με την άλλη εμβληματική μορφή του συλλόγου, τον Καρλ-Χάιντς Φέρστερ (Karl-Heinz Förster), ο οποίος ήταν τότε αθλητικός διευθυντής της ομάδας, που παραιτήθηκε κι αυτός! Επίσης, υπήρξε πρεσβευτής των πόλεων της Στουτγάρδης κατά τη διάρκεια του Μουντιάλ του 2006 και της πόλης του Ίνσμπρουκ στην Αυστρία κατά τη διάρκεια του Euro του 2008. Για τα 50^α του γενέθλια, στις 27 Ιουλίου του 2007, διοργάνωσε ένα φιλικό αγώνα μεταξύ της Ιταλίας και της Γερμανίας, στη μνήμη του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1982, με συμμετοχή όλων αυτών που έλαβαν μέρος σ’ αυτόν τον αγώνα, αλλά και άλλων διασημοτήτων, όπως του Μίκαελ Σουμάχερ (Michael Schumacher) και του Έρος Ραματζότι (Eros Ramazzotti), μπροστά σε 40.000 περίπου θεατές. Ο αγώνας έληξε 4-4!