Χέλμουτ Χάλερ

Ο (Δυτικο)-Γερμανός οργανωτικός μέσος ή και ενδιάμεσος κυνηγός Χέλμουτ Χάλερ (Helmut Haller), γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1939, στο Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας. Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε τη Δυτική Γερμανία σε 33 αγώνες, παίρνοντας μέρος σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, σκοράροντας 13 γκολ. Σε συλλογικό επίπεδο, τη μεγάλη καριέρα την έκανε στην Ιταλία και όχι στην πατρίδα του, αφού ξεκινώντας απ’ την Άουγκσμπουργκ, κατέκτησε ιταλικά πρωταθλήματα με τη Μπολόνια και τη Γιουβέντους. Του άρεσε να κινείται κυρίως δεξιά. Ήταν εξαιρετικός ντριπλέρ, πανέξυπνος και σούπερ ταλαντούχος, με υπέροχη σέντρα και κάθετη μπαλιά, ενώ διακρίθηκε και για τα ευθύβολα σουτ. Αποσύρθηκε το 1979, αλλά θα μπορούσε να είχε κάνει ακόμα μεγαλύτερη καριέρα, εάν τα προβλήματα βάρους δεν τον ταλαιπωρούσαν συνεχώς!

Στη συλλογική του καριέρα, έπαιξε από το 1948 έως το 1962 για την BC Άουγκσμπουργκ, πριν μεταγραφεί στην Ιταλία για ένα εφάπαξ ποσό των 750.000 γερμανικών μάρκων και ένα ετήσιο συμβόλαιο 200.000 μάρκων. Στη Γερμανία, οι μισθοί των ποδοσφαιριστών επίσημα περιορίζονταν σε 500 μάρκα ανά μήνα, ένα ποσό που αυξήθηκε σε 2500 μάρκα μετά την δημιουργία της Μπουντεσλίγκα ως ενιαία πρώτη κατηγορία, το 1963. Στην Ιταλία, «συναντήθηκε» με τον Άλμπερτ Μπρουλς (Albert Brülls), τον Καρλ-Χάιντζ Σνέλινγκερ (Karl-Heinz Schnellinger) και τον Χορστ Σίμανιακ (Horst Szymaniak), συμπαίκτες του στην εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962. Αρχικά στην Ιταλία αγωνίστηκε για τη Μπολόνια, παίζοντας τον πρώτο αγώνα του στην ιταλική Serie A,  στις 16 Σεπτεμβρίου του 1962, κατά τη διάρκεια μιας νίκης 3-2 επί της Λανερόσι Βιτσέντζα. Κατέκτησε το σκουντέτο του 1964, κάτω από τις οδηγίες του Φούλβιο Μπερναρντίνι (Fulvio Bernardini), το πρώτο ιταλικό πρωτάθλημα μετά από 23 χρόνια και μέχρι σήμερα, το τελευταίο στην ιστορία του συλλόγου! Την ίδια χρονιά ψηφίστηκε Παίκτης της Χρονιάς στο ιταλικό πρωτάθλημα.

Σε ηλικία 29 ετών, αποκτήθηκε από την Γιουβέντους, όπου ο προπονητής Χεριμπέρτο Χερέρα (Heriberto Herrera) του επέβαλε μια αυστηρή δίαιτα. Έγινε ο 2^ος  Γερμανός παίκτης που αγωνίστηκε με τον σύλλογο του Τορίνο, μετά τον Χανς Μάγιερ Χοϊμπέργκερ (Hans Mayer Heuberger) το μακρινό 1909/10. Έπαιξε τον πρώτο του αγώνα με τους «μπιανκονέρι» στις 8 Σεπτεμβρίου του 1968, σε μια ισοπαλία 0-0 με την Τσεζένα και σκόραρε το πρώτο του γκολ δύο μήνες αργότερα, στις 10 Νοεμβρίου του 1968, σε μια ήττα 1-2 στο πρωτάθλημα από τη Κάλιαρι. Στις 15 Σεπτεμβρίου του 1971, έγινε ο Πρώτος Σκόρερ της Γιουβέντους στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, με το 32^ο  γκολ του στο 35^ο  λεπτό του αγώνα του Κυπέλλου UEFA 1971/72 εναντίον της μαλτέζικης Μάρσα (6-0 νίκη). Από το 1968 μέχρι το 1973 που έπαιξε για τη Γιουβέντους, κατέκτησε τα πρωταθλήματα του 1971/72 και του 1972/73.

Τη χρονιά αυτή, η «Γηραιά Κυρία», με τον Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff) στην εστία, τον Φράνκο Καούζιο (Franco Causio), τον Φάμπιο Καπέλο (Fabio Capello) και τον Βραζιλιάνο Ζοζέ Αλταφίνι (José Altafini), έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο Βελιγράδι εναντίον του Άγιαξ. Ο Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruijff) οδήγησε τον κάτοχο του τίτλου ξανά στη κατάκτηση, ύστερα από μια κεφαλιά του Τζόνι Ρεπ (Johnny Rep) στο 4^ο λεπτό του αγώνα. Υπό τον Τσέστμιρ Βιτσπάλεκ (Čestmír Vycpálek), αντικατέστησε στο 49^ο λεπτό τον Ρομπέρτο Μπέτεγκα (Roberto Bettega), αλλά το αποτέλεσμα δεν άλλαξε. Δύο χρόνια νωρίτερα, η Γιουβέντους έχασε και στον τελικό του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων της περιόδου 1970/71, όταν ο Μπίλι Μπρέμνερ (Billy Bremner) οδήγησε τη Λιντς στον τίτλο, μετά από τις δυο ισοπαλίες (2-2 και 1-1) και το εκτός έδρας γκολ. Συνολικά, έπαιξε 295 παιχνίδια και σκόραρε 80 γκολ στη Serie A, συμπεριλαμβανομένων των 116 αγώνων και 21 γκολ με την Γιουβέντους, για την οποία σκόραρε 33 γκολ σε 174 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις.

Το 1973, επέστρεψε στην πατρίδα του και εντάχθηκε στην FC Άουγκσμπουργκ, η οποία είχε δημιουργηθεί πρόσφατα από τη συγχώνευση της πρώην ομάδας του, της BC Άουγκσμπουργκ με τη τοπική αντίπαλό της TSV Σβάμπεν και μόλις είχε ανέβει στην 2^η κατηγορία. Ο σύλλογος είχε πληρώσει μόλις 44.000 γερμανικά μάρκα για τη απόκτησή του και ο ίδιος αποποιήθηκε ένα σταθερό μισθό, λαμβάνοντας ως αποζημίωση το 5% των εσόδων. Το «Haller-Haller-Hallerluja» έγινε ο νέος ύμνος της ομάδας! Στα τέλη του καλοκαιριού του 1973, εξαιτίας ακριβώς της δημοτικότητάς του, ένας αγώνας στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου εναντίον της γηπεδούχου TSV Μόναχο 1860, προσέλκυσε ένα κοινό περίπου 90.000 θεατών (!!!), παγκόσμιο ρεκόρ για αγώνα της δεύτερης κατηγορίας! Η Άουγκσμπουργκ τελείωσε εκείνη τη σεζόν στη πρώτη θέση της Νότιας Περιφέρειας και έχασε την άνοδο στη Μπουντεσλίγκα για ένα βαθμό από την Τένις Μπορούσια του Βερολίνου.

Υπηρέτησε για μια 12ετία την εθνική ομάδα της Δυτικής Γερμανίας, κάνοντας το διεθνές ντεμπούτο του σε ηλικία 19 ετών, στις 19 Σεπτεμβρίου του 1958, σε μια ισοπαλία 1-1 στη Κοπεγχάγη με την Δανία. Σημείωσε το πρώτο του διεθνές γκολ στις 23 Μαρτίου του 1960, στην Στουτγάρδη, στη νίκη με 2-1 επί της Χιλής, ισοφαρίζοντας προσωρινά σε 1-1, στο 72^ο λεπτό. Έως το 1970, έπαιξε σε 33 διεθνείς αγώνες, σημειώνοντας παράλληλα και 13 γκολ. Με τα «πάντσερ», πήρε μέρος σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα. Στη διοργάνωση του 1962, ήταν βασικός στην ισοπαλία 0-0 κατά της Ιταλίας, στη νίκη 2-1 κατά της Ελβετίας, ενώ δεν αγωνίστηκε στη νίκη 2-0 κατά της οικοδέσποινας Χιλής, στη φάση των ομίλων, αλλά αποκλείστηκε στους προημιτελικούς, χάνοντας 0-1 από τη Γιουγκοσλαβία. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, ήταν βασικός στη γερμανική μεσαία γραμμή μαζί με τον Βόλφγκανγκ Όβερατ (Wolfgang Overath) και το νεαρό Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer).

Η Δυτική Γερμανία έφτασε στον τελικό του τουρνουά, στον οποίο άνοιξε το σκορ στον τελικό, που η Γερμανία έχασε 2-4 από την Αγγλία. Μαζί με το μετάλλιο του, πήρε επίσης τη μπάλα του αγώνα, αν και πάνω από 30 χρόνια αργότερα, επέστρεψε στην Αγγλία για να τη παραδώσει στον Τζεφ Χαρστ (Geoff Hurst), ο οποίος είχε σημειώσει χατ-τρικ σ’ αυτό το  παιχνίδι και ως εκ τούτου, παραδοσιακά, θεωρείται ότι έχει το δικαίωμα να τη πάρει αυτός! Πίσω μόνο από τον Πορτογάλο Εουσέμπιο (Eusébio), ο οποίος σκόραρε 9 τέρματα, ήταν με 6 γκολ ο 2^ος Κορυφαίος Σκόρερ του τουρνουά! Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, όπου η Δυτική Γερμανία τερμάτισε στη 3^η θέση, χρησιμοποιήθηκε μόνο στο πρώτο αγώνα της ομάδας, στις 3 Ιουνίου, εναντίον του Μαρόκου, όταν και αντικαταστάθηκε από τον Γιούργκεν Γκραμπόφσκι (Jürgen Grabowski), στο ημίχρονο. Ήταν και ο τελευταίος διεθνής αγώνας του. Είχε πολλά προβλήματα τραυματισμών στο πλαίσιο της προετοιμασίας για το τουρνουά.

Ο Χέλμουτ Χάλερ υπήρξε ένας εξαιρετικός πλέι μέικερ ενώ μπορούσε να αγωνιστεί εξίσου καλά και ως επιθετικός. Στην πατρίδα του ψηφίστηκε 5 φορές Κορυφαίος Μέσος και τρεις φορές βρέθηκε υποψήφιος για τη «Χρυσή Μπάλα»! Διακρίθηκε για την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση και την φινέτσα του, αλλά ταλαιπωρήθηκε από τα προβλήματα βάρους του, που τον προβλημάτισαν σε όλη του την καριέρα! Στην Ιταλία θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Ακραίους Κυνηγούς της δεκαετίας του 1960 και ο καθοριστικός παίκτης της Μπολόνια! Εξακολουθεί να φημίζεται για την ακαταμάχητη ντρίμπλα, την έμφυτη ιδιοφυία του και το χάρισμά του στο σκοράρισμα. Συνεχίζει να παραμένει ο Μοναδικός Γερμανός που αγωνίστηκε σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα ΧΩΡΙΣ να έχει παίξει ούτε ένα παιχνίδι στην γερμανική Μπουντεσλίγκα!

Αποσύρθηκε ως παίκτης το 1979. Αργότερα, ασχολήθηκε για λίγο με τη προπονητική, οδηγώντας συλλόγους, κυρίως σε ερασιτεχνικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένης της FC Άουγκσμπουργκ, ενώ παράλληλα διατηρούσε και ένα κατάστημα μόδας. Ζούσε μαζί με την τρίτη σύζυγό του, τη Κουβανή Noraimy Rodriguez Guiterrez, την οποία παντρεύτηκε το 2003, όταν αυτή ήταν 21 ετών (!), τους 2 γιους του και τη κόρη του. Ήταν θείος του Κρίστιαν Χοχστάτερ (Christian Hochstätter), ποδοσφαιριστή της Γκλάντμπαχ και 2 φορές διεθνή.

Την 26 Δεκεμβρίου του 2006, υπέστη μια σοβαρή καρδιακή προσβολή, από την οποία  ανέκαμψε μετά τη θεραπεία. Αργότερα, έπασχε από άνοια και τη νόσο του Πάρκινσον. Ο Χέλμουτ Χάλερ, πέθανε στο Άουγκσμπουργκ, στις 11 Οκτωβρίου του 2012, στα 73 του χρόνια, συνέπεια της πνευμονίας.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1948–1957: BC Augsburg

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1957–1962: BC Augsburg, 85 (24)
• ·         1962–1968: Bologna Football Club 1909, 180 (48)
• ·         1968–1973: Juventus Football Club, 116 (21)
• ·         1973–1976: Fußball-Club Augsburg 1907, 79 (21)
• ·         1976–1977: Ballspielverein 07 Schwenningen, 2 (0)
• ·         1977–1979: Fußball-Club Augsburg 1907, 15 (2)

Σύνολο καριέρας: 477 (116)

Διεθνής

• ·         1958–1970: Δυτική Γερμανία, 33 (13)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Bologna:

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1963/64

Με τη Juventus:

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2 (1971/72, 1972/73)
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ το 1972/73
• ·         Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων: φιναλίστ το 1971
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: φιναλίστ 1972/73

Με την Augsburg:

• ·         Regionalliga Süd: 1973/74

Διεθνείς

Με τη Δυτική Γερμανία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: φιναλίστ το 1966, 3^η θέση το 1970