Βλογημένος: Βιβ Άντερσον

Ο Άγγλος δεξιός ακραίος αμυντικός Βιβ Άντερσον (Vivian Alexander "Viv" Anderson), γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου του 1956, στο Κλίφτον, μια πόλη κοντά στο Νότιγχαμ, στη κεντρική Αγγλία. Ήταν βασικότατος στην ομάδα της Νότιγχαμ Φόρεστ του Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough), που άφησε άφωνη την Αγγλία και την Ευρώπη στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Έπαιξε και για διάφορες άλλες ομάδες στην Football League στη δεκαετία του 1970 και του 1980, συμπεριλαμβανομένης της Άρσεναλ, της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και της Σέφιλντ Γουένσντεϊ. Είναι επίσης ξεχωριστός μιας και υπήρξε ο Πρώτος Μαύρος Ποδοσφαιριστής που έπαιξε για την ανδρική εθνική ομάδα της Αγγλίας σε ένα πλήρες διεθνές παιχνίδι. Εξαιρετικός στα αμυντικά του καθήκοντα και σαφώς μπροστά από την εποχή του, όσον αφορά τον «κλασικό» ακραίο αμυντικό και τον τρόπο παιχνιδιού του, εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο πλήρεις μπακ στο Νησί!

Ξεκίνησε από τη Νότιγχαμ Φόρεστ κατά τη διάρκεια του 1974 και έγινε βασικός μετά την άφιξη του Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough) ως προπονητή του συλλόγου, τότε στη Β’ Κατηγορία, τον Ιανουάριο του 1975. Ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε την άνοδο στην Α’ Κατηγορία το 1977, κατακτώντας τον τίτλο, μαζί με το Λιγκ Καπ, ένα χρόνο αργότερα. Ο Άντερσον ήταν ένας από τα πρώτους μαύρους παίκτες που αγωνιζόντουσαν σε αγγλικούς συλλόγους εκείνη την εποχή, υπομένοντας ρατσιστικές ύβρεις από τους οπαδούς των αντίπαλων ομάδων. Τακτικά του πετούσαν μπανάνες και ήταν στόχος ρατσιστικών συνθημάτων! Ήταν μέρος της ομάδας της Φόρεστ που διατήρησε το Λιγκ Καπ και στη συνέχεια κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1979 με νίκη επί της Μάλμε. Συνέχισε να εντυπωσιάζει με τη Φόρεστ κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, κατακτώντας το δεύτερο του Κύπελλο Πρωταθλητριών, με νίκη επί του Αμβούργου στη Μαδρίτη. Έπαιξε σε τρίτο διαδοχικό τελικό Λιγκ Καπ εκείνη τη σεζόν, αλλά ηττήθηκε από τη Γουλβς. Αγωνίστηκε μέχρι το 1984 στη Νότιγχαμ, κάνοντας συνολικά 328 εμφανίσεις, ενώ σημείωσε και 15 τέρματα. Είναι ο κάτοχος του ρεκόρ εμφανίσεων για τη Νότιγχαμ Φόρεστ στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, με 33 αγώνες.

Το 1984, μεταγράφηκε στην Άρσεναλ για 250.000 στερλίνες. Έπαιξε για μια τριετία με τους «κανονιέρηδες», συμμετέχοντας σε 120 αγώνες πρωταθλήματος, με 9 γκολ, ενώ το 1987 κατάφερε να κερδίσει και το Λιγκ Καπ, με νίκη 2-1 επί της Λίβερπουλ, τον πρώτο τίτλο της Άρσεναλ μετά από μια στείρα 8ετία. Αργότερα μέσα στο 1987, έγινε η πρώτη μεταγραφή του Άλεξ Φέργκιουσον (Alex Ferguson) όταν ανέλαβε προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήταν από τα βασικά στελέχη της ανοικοδόμησης των «κόκκινων διαβόλων» που ξεκίνησε ο Σερ Άλεξ, καταφέρνοντας τη 2^η θέση τη σεζόν 1987/88 και παρέμεινε πρώτη επιλογή για το δεξιό άκρο της άμυνας και τη σεζόν 1988/89. Τη περίοδο 1989/90, η Γιουνάιτεντ κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας, αλλά ο Άντερσον δεν ήταν στην αποστολή για τον τελικό. Είχε παίξει σε 21 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις εκείνη την σεζόν, αλλά ο Πολ Ίνς (Paul Ince), ένας κεντρικός μέσος , κάλυπτε τη θέση του δεξιού μπακ. Οι ελπίδες του να κερδίσει τη θέση του πίσω, την περίοδο 1990/91, εξανεμίστηκαν όταν αποκτήθηκε ο Ντένις Έργουιν (Denis Irwin) από την Όλνταμ για 625.000 στερλίνες. Έπαιξε μόλις 3 παιχνίδια για τον σύλλογο και η τελευταία του εμφάνιση ήταν στον δεύτερο γύρο του Λιγκ Καπ εναντίον της Χάλιφαξ, στις 10 Οκτωβρίου του 1990, σκοράροντας το πρώτο γκολ σε μια νίκη 2-1.

Εντάχθηκε στη Σέφιλντ Γουένσντεϊ με ελεύθερη μεταγραφή τον Ιανουάριο του 1991, βοηθώντας τους στην άνοδο από τη Β’ Κατηγορία, αν και έχασε τον θρίαμβο στον τελικό του Λιγκ Καπ επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, επειδή είχε αγωνιστεί για την παλιά του ομάδα νωρίτερα στη διοργάνωση. Καθιερώθηκε και έπαιξε ενεργό ρόλο στην ομάδα που τερμάτισε 3^η τη σεζόν 1991/92 και 7^η στην πρώτη σεζόν της Premier League, την 1992/93. Βοήθησε επίσης τις «κουκουβάγιες» να φτάσουν στους τελικούς Κυπέλλου Αγγλίας και Λιγκ Καπ το 1993, αλλά ηττήθηκε από την Άρσεναλ και στους 2 τελικούς. Τον Ιούνιο του 1993 έφυγε από το Χίλσμπορο, αναλαμβάνοντας παίκτης-προπονητής στη Μπάρνσλεϊ, ωστόσο, η πρώτη του σεζόν στο Όακγουελ ήταν μια απογοήτευση, καθώς για λίγο απέφυγε τον υποβιβασμού στη Γ’ Κατηγορία. Στο τέλος της περιόδου 1993/94, εγκατέλειψε τη Μπάρνσλεϊ μετά από μόλις ένα χρόνο για να γίνει βοηθός προπονητή του Μπράιαν Ρόμπσον (Bryan Robson) στη Μίντλεσμπρο. Παρά τη αποχώρησή του το 1994, είχε επισήμως καταχωρηθεί ως παίκτης και μετά από μια κρίση τραυματισμών που έπληξε τη Μίντλεσμπρο έπαιξε 2 παιχνίδια για τον σύλλογο, τη σεζόν 1994/95, όταν και ανέβηκαν στη Premier League, ως πρωταθλητές. Μετά την οριστικοποίηση της ανόδου, κρέμασε οριστικά τα παπούτσια, το 1995.

Ο Βιβ Άντερσον πήρε την κλήση του για συμμετοχή στην εθνική ομάδα της Αγγλίας, από τον προπονητή Ρον Γκρίνγουντ (Ron Greenwood) και έκανε το ντεμπούτο του με τα «λιοντάρια», το βράδυ της 29^ης Νοεμβρίου του 1978, στη νίκη με 1-0 σ’ ένα φιλικό εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, στο Γουέμπλεϊ. Ο Γκρίνγουντ αντιμετώπισε προβλήματα με τη κλήση, επιμένοντας ότι δεν υπήρχε πολιτικό ζήτημα (!!!) και «έδειξε» τον συνεχώς αυξανόμενο αριθμό νέων μαύρων αστέρων στο παιχνίδι, υπενθυμίζοντας ότι ο Άντερσον γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αγγλία και δεν υπήρχε καμία αμφιβολία ότι, παίζοντας εξαιρετικά σε μια ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό εκείνη την εποχή, πήρε τη κλήση του εξ ολοκλήρου με αξιοκρατικά κριτήρια! Ο Βιβ Άντερσον ανταγωνιζόταν, τότε, τον εμβληματικό δεξιό οπισθοφύλακα της Λίβερπουλ, τον Φιλ Νιλ (Phil Neal), με το πρώτο ανταγωνιστικό παιχνίδι του, να έρχεται στη 3^η συμμετοχή του, όταν η Αγγλία νίκησε τη Βουλγαρία με 2-0 στο Γουέμπλεϊ, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1980. Συμμετείχε στο Euro στα γήπεδα της Ιταλίας, παίζοντας στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας, στη φάση των ομίλων, εναντίον της Ισπανίας, ως αντικαταστάτης του Φιλ Νιλ. Η Αγγλία κέρδισε 2-1, αλλά δεν προχώρησε περαιτέρω στη διοργάνωση. Αργότερα έκανε το ντεμπούτο του στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου για τη διοργάνωση του 1982, σε μια νίκη 4-0 επί της Νορβηγίας. Ο Φιλ Νιλ και ο Βιβ Άντερσον έριζαν για την φανέλα με το № 2, αλλά μετά τους προκριματικούς για το Μουντιάλ της Ισπανίας, ξαφνικά οι ρόλοι άλλαξαν.

Ο τραυματισμός του Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan), σήμαινε ότι έπρεπε να κληθεί ένας έμπειρος αρχηγός, για να οδηγήσει την ομάδα στην Ισπανία. Έτσι, ο αρχηγός της Ίπσουιτς, ο Μικ Μιλς (Mick Mills), συνήθως αριστερός μπακ, τέθηκε στο δεξί άκρο της άμυνας, με δεδομένη τη κατάληψη της θέσης του αριστερού οπισθοφύλακα από τον Κένι Σάνσομ (Kenny Sansom) της Άρσεναλ. Το αποτέλεσμα ήταν ο Νιλ και ο Άντερσον να τεθούν στο περιθώριο, με τον Νιλ να παίζει στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων εναντίον του Κουβέιτ, για να ξεκουραστεί ο Μιλς, ο οποίος επέστρεψε για τη συνέχεια. Μέχρι τότε ο Άντερσον είχε αγωνιστεί σε 10 διεθνή παιχνίδια για την Αγγλία. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο και την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον Μπόμπι Ρόμπσον (Bobby Robson), μέχρι το 1984, βασικός ήταν ο Φιλ Νιλ και ο Άντερσον κέρδισε την 11^η συμμετοχή του, τον Απρίλιο του 1984, σχεδόν 2 χρόνια μετά τη 10^η! Τότε έκανε και τη μεταγραφή στην Άρσεναλ, η οποία φαίνεται να αναζωογόνησε τη καριέρα του, κερδίζοντας 6 συνεχόμενες συμμετοχές, το 1984 και το 1985, συμπεριλαμβανομένων 4 αγώνων για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, στο πρώτο εκ των οποίων σκόραρε το πρώτο από τα 2 διεθνή του γκολ, στο διασυρμό με 8-0 της Τουρκίας στη Κωνσταντινούπολη! Στη συνέχεια, ο Ρόμπσον έδωσε ντεμπούτο στον δεξιό μπακ της Έβερτον, τον Γκάρι Στίβενς (Gary Stevens), που ήταν τόσο εντυπωσιακό, ώστε ο Άντερσον να βρεθεί και πάλι στο περιθώριο. Έπαιξε τα μισά παιχνίδια αυτός και τα υπόλοιπα ο Στίβενς, αλλά ήταν πλέον φανερό ότι θα ήταν ο αναπληρωματικός του στο Μουντιάλ του Μέξικο.

Όπως και έγινε! Ο Στίβενς έπαιξε σε όλους τους αγώνες της Αγγλίας στο τουρνουά, φτάνοντας στα προημιτελικά όταν και αποκλείστηκαν από την Αργεντινή. Ο Άντερσον έγινε ο δεύτερος Άγγλος παίκτης, μετά από τον Τζορτζ Ίσθαμ (George Eastham) το 1962 και το 1966, που παρακολούθησε δύο τουρνουά Παγκοσμίου Κυπέλλου χωρίς να αγωνιστεί ούτε λεπτό! Μόνο ο Μάρτιν Κίον (Martin Keown), το 1998 και το 2002 και τρεις τερματοφύλακες, ο Κρις Γουντς (Chris Woods), ο Νάιτζελ Μάρτιν (Nigel Martyn) και ο Ντέιβιντ Τζέιμς (David James) από τότε έχουν ισοφαρίσει αυτό το ρεκόρ! Κέρδισε ακόμα 3 συμμετοχές στο τέλος του 1986, στην προσπάθεια της Αγγλίας για πρόκριση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988, που θα γινόταν στη Γερμανία. Σε έναν από τους προκριματικούς εναντίον της Γιουγκοσλαβίας, σκόραρε το δεύτερο και τελευταίο διεθνές γκολ του. Ο Στίβενς είχε εδραιώσει τη θέση του στη εθνική και ο Άντερσον κέρδισε τη 30^η και τελευταία συμμετοχή του σ’ έναν αγώνα για το Κύπελλο Ράους εναντίον της Κολομβίας. Ήταν και πάλι αναπληρωματικός όταν η ομάδα πήγε στη Γερμανία για τα τελικά της διοργάνωσης. Έχασαν και τα 3 παιχνίδια στους ομίλους και μάλιστα ο Γκάρι Στίβενς δέχτηκε έντονη κριτική για την απόδοσή του, αλλά διατήρησε τη θέση του. Για τρίτη φορά, ο Βιβ Άντερσον είχε συμμετάσχει σε μια μεγάλη διεθνή διοργάνωση χωρίς να πατήσει ούτε λεπτό στον αγωνιστικό χώρο! Η διεθνής σταδιοδρομία του τελείωσε το 1988.

Όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση, δεν ασχολήθηκε ξανά με το ποδόσφαιρο. Το 1997, ψηφίστηκε από τους οπαδούς της Νότιγχαμ Φόρεστ, ως μέλος της Καλύτερης Ενδεκάδας της Όλων των Εποχών, κερδίζοντας το 96% των ψήφων. Του απονεμήθηκε η τιμή του Μέλους του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, τον Ιανουάριο του 2000. Εγκαταστάθηκε στο Hall of Fame του αγγλικού ποδοσφαίρου το 2004, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του στο αγγλικό πρωτάθλημα. Παραμένει ένας ένθερμος υποστηρικτής του Εθνικού Μουσείου Ποδοσφαίρου και τακτικά παρευρίσκεται σε ειδικές εκδηλώσεις σε μουσείο. Από το 2005, είναι ιδιοκτήτης ενός ταξιδιωτικό γραφείου εξειδικευμένου σε αθλητικά γεγονότα και επίσης λειτουργεί ως πρεσβευτής καλής θέλησης για την Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. Περιστασιακά, εμφανίζεται ως φιλοξενούμενος στο MUTV, το επίσημο τηλεοπτικό δίκτυο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στο Λαϊκό Μουσείο Ιστορίας στο Μάντσεστερ, εκτίθεται η φανέλα με το εθνόσημο που φορούσε ο Βιβ Άντερσον, στο διεθνές ντεμπούτο του εναντίον της Τσεχοσλοβακίας το 1978.