Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Χόρχε Βαλντάνο

Ο Αργεντίνος ακραίος επιθετικός Χόρχε Βαλντάνο (Jorge Alberto Valdano Francisco Castellanos), γεννήθηκε στις 4 Οκτωβρίου του 1955, στο Λας Παρέχας (Las Parejas), μια πόλη στα νοτιοδυτικά της επαρχίας Σάντα Φε. Με την εθνική ομάδα της Αργεντινής, πήρε μέρος στο Κόπα Αμέρικα του 1975, καθώς και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1982 και του 1986, Παγκόσμιος Πρωταθλητής στην τελευταία διοργάνωση, σημειώνοντας 4 γκολ στο τουρνουά, συμπεριλαμβανομένου του 2ου τέρματος εναντίον της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό. Κέρδισε 23 διεθνείς συμμετοχές  μεταξύ 1975 και 1990, σημειώνοντας 7 γκολ. Ψηλός (1.88 μ.) και γεροδεμένος (73 κιλά), γρήγορος και ιδιαίτερα αποτελεσματικός, πάντα μέσα στις φάσεις, θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Επιθετικούς που ανέδειξε η Αργεντινή. Σε συλλογικό επίπεδο έχει αγωνιστεί για την Νιούελς Ολντ Μπόις, την Αλαβές, την Ρεάλ Σαραγόσα, αν και η πιο επιτυχημένη του περίοδος ήταν στην Ρεάλ Μαδρίτης, όπου κατέκτησε 2 φορές την ισπανική La Liga και 2 Κύπελλα UEFA. Ως προπονητής, οδήγησε την Τενερίφη, τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Βαλένθια.


Δεν ξεχώρισε όμως μονάχα για τις αθλητικές του επιδόσεις, αλλά και για τη στάση ζωής του έξω από τα γήπεδα. Άνθρωπος ανήσυχος και καλλιεργημένος, δεν δίστασε να εκφέρει την άποψή του πάντοτε με συγκροτημένο, ακριβή και δομημένο λόγο, απόρροια της ενασχόλησής του με τη νομική επιστήμη σε νεαρή ηλικία! Θεωρούμενος σημείο αναφοράς για τον τρόπο με τον οποίο έπαιξε ενεργό ρόλο από διάφορες θέσεις σε διάφορους συλλόγους, συμμετείχε το 2013 στο Παγκόσμιο Φόρουμ Ηγεσίας και στο Παγκόσμιο Φόρουμ Επιχειρήσεων στην πόλη του Μέξικο. Έγραψε πολλά βιβλία, δικαιολογώντας έτσι απόλυτα το παρατσούκλι που του κόλλησαν κάποτε και που ακόμη άπαντες χρησιμοποιούν όταν αναφέρονται στο πρόσωπό του: «Ο Φιλόσοφος του Ποδοσφαίρου»! Σήμερα εργάζεται ως σχολιαστής του Bein Sports (Ισπανία).


Πραγματοποίησε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στα τμήματα υποδομής της Νιούελς Ολντ Μπόις του Ροζάριο και στις 5 Αυγούστου του 1973, σε ηλικία 18 ετών, ντεμπουτάρισε πλάι στους επαγγελματίες του συλλόγου, σε μια ήττα από τη Φέρο-Καρίλ Οέστε με 1-3. Γρήγορα έγινε απαραίτητος στην 11άδα, οδηγώντας τους «λεπρούς» στην κατάκτηση του πρωταθλήματος το 1974! Έμεινε εκεί μέχρι το 1975, πραγματοποιώντας 49 εμφανίσεις και πετυχαίνοντας 12 τέρματα. Παράλληλα, κλήθηκε και στην εθνική ομάδα της Αργεντινής. Τη χρονιά αυτή, διέσχισε τον Ατλαντικό, αφού μεταγράφηκε στην Ντεπορτίβο Αλαβές, τότε στην ισπανική Β’ Κατηγορία.


Έμεινε τέσσερις σεζόν στη βασκική ομάδα, μέχρι το 1979, κάνοντας πολύ καλές εμφανίσεις, συμμετέχοντας σε 63 ματς σημειώνοντας παράλληλα και 21 γκολ, τραβώντας πάνω του τα βλέμματα ισχυρότερων συλλόγων. Η Σαραγόσα, στη Πριμέρα Ντιβιζιόν ήταν αυτή που έσπευσε και εξασφάλισε τις υπηρεσίες του. Έκανε ντεμπούτο στις 9 Σεπτεμβρίου του 1979, στον αγώνα Ρεάλ Σαραγόσα Μπαρτσελόνα 2-2, σκοράροντας το δεύτερο γκολ του αγώνα. Αγωνίστηκε στο ‘’Λα Ρομαρέδα’’ για 5 σεζόν, μέχρι το 1984, συνεχίζοντας να διαπρέπει, πραγματοποιώντας 143 εμφανίσεις και επιτυγχάνοντας 47 γκολ. Στη συνέχεια, μεταγράφηκε στην Ρεάλ Μαδρίτης και σε σύντομο χρονικό διάστημα, έγινε η «αιχμή του δόρατός» της, κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1986, 1987) και ένα Λιγκ Καπ Ισπανίας (1985), καθώς και δύο συνεχόμενα Κύπελλα UEFA, αυτά του 1985 και του 1986, σκοράροντας μια φορά στο τελικό του 1985 εναντίον της ουγγρικής Βιντεότον (3-0 στην Ουγγαρία και 0-1 στη Μαδρίτη) και δύο φορές στο τελικό του 1986 εναντίον της Κολωνίας (5-1 στη Μαδρίτη και 0-2 στη Κολωνία).


Με τη «Βασίλισσα» είχε τη πιο επιτυχημένη περίοδο της καριέρας του, έχοντας για συμπαίκτες του τη «Πεντάδα του Γύπα» (Quinta del Buitre), παρατσούκλι που δόθηκε στην 5άδα που προερχόταν από τα σπλάχνα του συλλόγου, τους σπουδαίους Μανόλο Σαντσίς (Manuel 'Manolo' Sanchís Hontiyuelo), Ραφαέλ Μαρτίν Βάσκεζ (Rafael Martín Vázquez), Μίτσελ (José Miguel González Martín del Campo, ‘Míchel’), Μιγκέλ Παρδέθα (Miguel Pardeza) και χαρακτηριζόταν από το παρατσούκλι του πιο ταλαντούχου παίκτη αυτής της γενιάς, του Εμίλιο Μπουντραγκένιο (Emilio Butragueño), το «El Buitre» (Ο Γύπας)! Η μοίρα, όμως, του έπαιξε άσχημο παιχνίδι, αφού την 1η Μαρτίου του 1987, διαγνώστηκε με ηπατίτιδα, κάτι που τον υποχρέωσε στα 33 του χρόνια, να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια! Πρόλαβε να σημειώσει 40 τέρματα σε 85 αγώνες των «μερένγκες», ενώ το 1986 αναδείχθηκε καλύτερος Ξένος Παίκτης της Πριμέρα ΝτιβιΖιόν! Έπαιξε συνολικά 228 παιχνίδια στην Α’ Κατηγορία της Ισπανίας, σκοράροντας 86 γκολ.


Έπαιξε στην εθνική ομάδα των Ελπίδων της Αργεντινής με την οποία κατέκτησε το Διεθνές Τουρνουά της Τουλόν, στη Γαλλία το 1975. Χρίσθηκε 23 φορές με την ανδρική εθνική ομάδα, σκοράροντας 7 γκολ. Ήταν βασικό μέλος της «αλμπιτσελέστε» που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Μέξικο το 1986, σημειώνοντας 4 γκολ στο τουρνουά, 2 εναντίον της Νότιας Κορέας, ένα εναντίον της Βουλγαρίας και το 2ο γκολ εναντίον της Δυτικής Γερμανίας στον τελικό! Εκτός από το θρίαμβο του 1986, πήρε επίσης μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας το 1982, αλλά έχασε το μεγαλύτερο μέρος του τουρνουά, λόγω του τραυματισμού του στο 2ο παιχνίδι της Αργεντινής, εναντίον της Ουγγαρίας. Συμμετείχε επίσης και στο Κόπα Αμέρικα του 1975.


Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έγινε αθλητικός σχολιαστής και αργότερα προπονητής, για μια σεζόν (1991/92) στην ομάδα νέων της Ρεάλ Μαδρίτης. Τις δύο επόμενες περιόδους (1992-1994) ανέλαβε προπονητής της Τενερίφης, βοηθώντας την να αποφύγει τον υποβιβασμό την πρώτη, κερδίζοντας μάλιστα τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελευταίο αγώνα του πρωταθλήματος, στερώντας της ταυτόχρονα και τον τίτλο (!!!), ενώ την επόμενη κατάφερε να είναι στους συλλόγους που κέρδισαν συμμετοχή στο Κύπελλο UEFA!


Επέστρεψε στη Ρεάλ Μαδρίτης, ως προπονητής και κατέκτησε μαζί της τον τίτλο πρωταθλήματος της περιόδου 1994/95. Ήταν προπονητής στην Βαλένθια για την περίοδο 1996/97, τερματίζοντας στη 10η θέση, πριν γίνει αθλητικός διευθυντής της Ρεάλ, μέχρι την παραίτησή του τον Ιούνιο του 2005. Το 2006 επέζησε μια συντριβή ελικοπτέρου στο Μέξικο! Τον Ιούνιο του 2009 επέστρεψε στη Ρεάλ ως Γενικός Διευθυντής και προεδρικός σύμβουλος. Απολύθηκε από τη θέση αυτή, στις 25 Μαΐου του 2011, μετά τις συνεχείς διενέξεις με το προπονητικό επιτελείο και ειδικά με τον Ζοζέ Μουρίνιο (José Mourinho), τότε προπονητή των «μερένγκες»! Έχει εργαστεί ως σχολιαστής και αρθρογράφος σε διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως στις μεγάλες ισπανικές εφημερίδες, την ‘El Pais’ και τη ‘Marca’ και στα τηλεοπτικά δίκτυα ‘Cadena SER’, ‘Telemadrid’, το ‘TV Azteca’ του Μέξικο και το ‘La Sexta’ στην Ισπανία. Σήμερα εργάζεται ως σχολιαστής για το ισπανικό δίκτυο ‘BeIN Sports’.


Θεωρείται ως σημείο αναφοράς ο τρόπος με τον οποίο άσκησε διοίκηση σε διάφορες ποδοσφαιρικές ομάδες. Συμμετείχε το 2013 στο Παγκόσμιο Φόρουμ Ηγεσίας και στο Παγκόσμιο Επιχειρηματικό Forum, στην Πόλη του Μέξικο, για τον τρόπο που συνδέεται ο κόσμος του αθλητισμού και των επιχειρήσεων. Στο τελευταίο του βιβλίο, απαριθμούνται οι 11 αρμοδιότητες της ηγεσίας, φέροντας τον ίδιο τίτλο.

Έγραψε και το βιβλίο «Sueños de Fútbol» (Όνειρα του ποδοσφαίρου) και επιμελήθηκε το βιβλίο «Cuentos de Fútbol» (Διηγήματα του ποδοσφαίρου), ένα συλλογικό έργο από διάφορους συγγραφείς. Ο εμβληματικός πρώην αρχηγός της Ρεάλ Μαδρίτης, Ραούλ (Raúl González Blanco) έδωσε στον πρωτότοκο γιο του, το όνομα Χόρχε, προς τιμήν του Βαλντάνο!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

  • ·         1973–1975: Club Atlético Newell's Old Boys, 49 (12)
  • ·         1975–1979: Deportivo Alavés, 63 (21)
  • ·         1979–1984: Real Zaragoza, 143 (47)
  • ·         1984–1987: Real Madrid Club de Fútbol, 85 (40)
Σύνολο καριέρας: 340 (120)

Διεθνής

  • ·         1975–1990: Αργεντινή, 23 (7)

Προπονητική καριέρα

  • ·         1991/92: Real Madrid Club de Fútbol (τμήματα υποδομής)
  • ·         1992–1994: Club Deportivo Tenerife
  • ·         1994–1996: Real Madrid Club de Fútbol
  • ·         1996/97: Valencia Club de Fútbol

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με τη Newell's Old Boys
  • ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1974

Με τη Real Madrid
  • ·         Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2 (1985/86, 1986/87)
  • ·         Λιγκ Καπ Ισπανίας: 1985
  • ·         Κύπελλο UEFA: 2 (1984/85, 1985/86

Διεθνείς

Με την Αργεντινή
  • ·         Διεθνές Τουρνουά Ελπίδων της Τουλόν: 1975
  • ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 1986

Προσωπικές Διακρίσεις

  • ·         Καλύτερος Ξένος Παίκτης της Χρονιάς στην Ισπανία: 1985/86

Ως προπονητής

Με τη Real Madrid
  • ·         Πρωτάθλημα Ισπανίας: 1994/95

Με συμπληρωματικά στοιχεία από το balleto.gr

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

Αντρέι Σάρμαχ

Ο Πολωνός κεντρικός επιθετικός, Αντρέι Σάρμαχ (Andrzej Szarmach), γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1950, στο Γκντανσκ, το μεγάλο πολωνικό λιμάνι στη Βαλτική Θάλασσα. Μέλος της πολωνικής εθνικής ομάδας κατά τη διάρκεια της "Χρυσής Εποχής" της στη δεκαετία του 1970, με τον Γκριέργκορζ Λάτο (Grzegorz Lato) στα δεξιά του, τον Ρόμπερτ Γκάντοχα (Robert Gadocha) στα αριστερά του και τον Κάζιμιρ Ντέινα (Kazimierz Deyna), ως οργανωτικό μέσο, αντικατέστησε επάξια τον Βλότζιμιτρτζ Λουμπάνσκι (Włodzimierz Lubański), τον βασικό φορ της ομάδας και οδήγησε την πολωνική επίθεση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Ενώ ο Λάτο τερμάτισε Πρώτος Σκόρερ εκείνης της διοργάνωσης με 7 γκολ, ο Σάρμαχ με 5 τέρματα, σημάδεψε με την παρουσία του το τουρνουά και άφησε έντονο το αποτύπωμά του! Μια μηχανή των γκολ, ένας «Teufel» (Διάβολος), όπως ήταν το παρατσούκλι του, επιβεβαίωσε την εξαιρετική του κατάστασή του, 2 χρόνια αργότερα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ, κερδίζοντας το Ασημένιο Μετάλλιο και τον τίτλο του Καλύτερου Παίκτη του τουρνουά με 9 γκολ. Μέλος μιας γενιάς παικτών από το ‘’ανατολικό μπλοκ’’ που "κόλλησαν" στη χώρα τους, δεν μπόρεσε να φύγει πριν τα 30 του χρόνια συνεχίζοντας για 5 χρόνια στην Οσέρ, μεταξύ του 1980 και του 1985, πετυχαίνοντας 94 γκολ. Μετά από σύντομες περιόδους στη Γκινκάμπ και την Κλερμόν και συνολικά 32 γκολ σε 61 παιχνίδια με την πολωνική εθνική ομάδα, αποσύρθηκε για να ασχοληθεί με τη προπονητική.


Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής της Πολόνια του Γκντανσκ, το 1965 και το 1969 πήγε στην Άρκα της γειτονικής Γκντίνια, στη Β’ Κατηγορία για να εξελιχθεί σε «τρόμο των τερματοφυλάκων», μια πραγματική μηχανή των γκολ! Στην Άρκα αγωνίστηκε μέχρι το 1972 κάνοντας 72 εμφανίσεις και πετυχαίνοντας 41 γκολ, τα 33 εκ των οποίων, τη περίοδο 1971/72, τον έχρισαν Πρώτο Σκόρερ του πρωταθλήματος! Μεταγράφηκε στη Γκόρνικ του Ζάμπρζε, συνεχίζοντας να σκοράρει κατά ριπάς για μια τετραετία έως το 1976, πετυχαίνοντας 33 γκολ σε 76 αγώνες, κατακτώντας παράλληλα και 2 πρωταθλήματα Πολωνίας (1972, 1976)  και αργότερα στη Σταλ Μίλιετς, για άλλες 4 χρονιές, έως το 1980, για την οποία σκόραρε 76 γκολ σε 131 παιχνίδια.


Εκμεταλλευόμενος τα γαλατικά του χαρακτηριστικά, ιδιαίτερα τα μάγουλα και το περίφημο μουστάκι του, κατάφερε να εισβάλει, κυριολεκτικά, στο γαλλικό ποδόσφαιρο, παίρνοντας μεταγραφή το 1980 στην Οσέρ! Κέρδισε την εύνοια του εμβληματικού προπονητή της, του Γκι Ρου (Guy Roux), αλλά και των οπαδών της ομάδας της Βουργουνδίας, πετυχαίνοντας 94 γκολ σε 148 εμφανίσεις, από το 1980 έως το 1985 που αγωνίστηκε εκεί. Δύο φορές στη σειρά, το 1982 και το 1983, ήταν ο 2ος Κορυφαίος Σκόρερ του γαλλικού πρωταθλήματος.


Είναι μέχρι και σήμερα ο Κορυφαίος Σκόρερ στην ιστορία της Οσέρ, τόσο στο πρωτάθλημα Γσλλίας με 94 γκολ, όσο και συνολικά αφού έχει πετύχει άλλα 4 για το Κύπελλο Γαλλίας και 2 στο Κύπελλο UEFA, σύνολο 100! Το 1981 και το 1982 αναδείχθηκε από το περιοδικό ‘’France Football’’ ως ο Καλύτερος Ξένος παίκτης του γαλλικού πρωταθλήματος! Μετά από μια περίοδο 2 ετών (1985 – 1987) στην Γκινκάμπ, στη Β’ γαλλική Κατηγορία, με 64 εμφανίσεις και 33 γκολ, ανέλαβε παίκτης-προπονητής στην Κλερμόντ Φουτ, στην Γ’, για την διετία 1987 – 1989 και ύστερα από 20 γκολ σε 32 εμφανίσεις, κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, σε ηλικία 39 ετών!


Με την εθνική ομάδα της Πολωνίας, αγωνίστηκε σε συνολικά 61 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 32 γκολ. Είναι ο 5ος  Υψηλότερος Σκόρερ στην ιστορία της πολωνικής εθνικής ομάδας. Έπαιξε κατά τη διάρκεια της «χρυσής εποχής» της στη δεκαετία του 1970 και στις αρχές αυτής του 1980! Πήρε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1974, του 1978 και του 1982. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στην Δυτική Γερμανία, με τον Γκρέγκορζ Λάτο (Grzegorz Lato) στα δεξιά του, τον Ρόμπερτ Γκάντοχα (Robert Gadocha) στα αριστερά του και τον Κάζιμιρ Ντέινα (Kazimierz Deyna) οργανωτή, ο Σάρμαχ εκμεταλλεύτηκε την απουσία και αντικατέστησε κάτι παραπάνω από επάξια τον τραυματία Βλόντζιμιρτς Λουμπάνσκι (Włodzimierz Lubański), οδηγώντας την εθνική Πολωνίας, στην κατάκτηση της 3ης  θέσης, αλλά και της καλύτερης επίθεσης του τουρνουά, με 16 γκολ συνολικά!


Ο Λάτο τερμάτισε πρώτος σκόρερ με 7 τέρματα, αλλά και ο Σάρμαχ, με 5 γκολ, άφησε έντονα το αποτύπωμά του, σ’ αυτή την διοργάνωση! Σκόραρε ένα στη νίκη με 3-2 επί της Αργεντινής, άλλα 3 στη νίκη με 7-0 επί της Αϊτής και ήταν ο σκόρερ του πρώτου τέρματος στη νίκη επί της Ιταλίας με 1-0, όλα στη Φάση των Ομίλων! Συνέχισε τις εξαιρετικές εμφανίσεις και 2 χρόνια αργότερα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976 στο Μόντρεαλ του Καναδά, κέρδισε το αργυρό μετάλλιο και τον τίτλο του Κορυφαίου Σκόρερ του τουρνουά, με 6 γκολ σε 5 αγώνες! Σκόραρε 2 με το Ιράν στη νίκη με 3-2, άλλα 2 στη Βόρεια Κορέα στη νίκη με 5-0 και τέλος, άλλα 2 εναντίον της Βραζιλίας στον ημιτελικό, στη νίκη με 2-0.


Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή, έπαιξε σε 5 παιχνίδια και σκόραρε ένα γκολ, στη νίκη με 1-0 επί του Περού, στη Δεύτερη Φάση του τουρνουά, ενώ το 1982, στην Ισπανία, τερμάτισε και πάλι στην 3η θέση, αφού αποκλείστηκε στον ημιτελικό από την μετέπειτα Παγκόσμια Πρωταθλήτρια, Ιταλία με 2 γκολ του ‘’δαιμονισμένου’’ Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi)! Έπαιξε σε μόνο ένα παιχνίδι, τον μικρό τελικό για την 3η θέση, στη νίκη με 3-2 επί της Γαλλίας, σκοράροντας το πρώτο γκολ, στο 40ο λεπτό. Αυτός ο αγώνας ήταν και ο τελευταίος διεθνής του.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, συνέχισε ως προπονητής, κυρίως σε γαλλικούς συλλόγους της Β’ Κατηγορίας, όπως η Σατορού (1989 - 1991), η Ανγκουλέμ (1991 – 1995) και η Οριλάκ (1999 – 2001), με ένα διάλειμμα 2 ετών, από το 1997 έως το 1999, που εργάστηκε στην πατρίδα του, στην Ζαγκλέμπιε του Λιούμπιν.

Το 2005 τιμήθηκε με τον Σταυρό του Ιππότη του Τάγματος της Αναγέννησης της Πολωνικής Δημοκρατίας



PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

  • ·         1965–1968: Polonia Gdańsk

Επαγγελματική καριέρα

  • ·         1969–1972: Morski Związkowy Klub Sportowy Arka Gdynia, 72 (41)
  • ·         1972–1976: Klub Sportowy Górnik Zabrze, 76 (33)
  • ·         1976–1980: Fabryczny Klub Sportowy Stal Mielec, 131 (76)
  • ·         1980–1985: Association de la Jeunesse Auxerroise, 148 (94)
  • ·         1985–1987: En Avant de Guingamp, 64 (33)
  • ·         1987–1989: Clermont Foot Auvergne 63, 32 (20)
Σύνολο καριέρας: 523 (297)

Διεθνής

  • ·         1973–1982: Πολωνία, 61 (32)

Προπονητική καριέρα

  • ·         1987–1989: Clermont Foot Auvergne 63
  • ·         1989–1991: La Berrichonne de Châteauroux
  • ·         1991–1995: Angoulême Charente Football Club
  • ·         1997/98: Kombinat Górniczo-Hutniczy Miedzi Zagłębie Lubin
  • ·         1999–2001: Football Club Aurillac Arpajon Cantal Auvergne

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Górnik Zabrze
  • ·         Πρωτάθλημα Πολωνίας: 2 (1972, 1976) και επιλαχών το 1974
Με την AJ Auxerre
  • ·         Κύπελλο Άλπεων: φιναλίστ 1983

Διεθνείς

Με την Πολωνία
  • ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 3η θέση: 2 (1974, 1982)
  • ·         Ολυμπιακοί Αγώνες: Ασημένιο Μετάλλιο το 1976 στο Μόντρεαλ

Προσωπικές Διακρίσεις

  • ·         Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Β’ Κατηγορίας Πολωνίας: 1972 (33 γκολ)
  • ·         2ος Σκόρερ Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1974
  • ·         Πρώτος Σκόρερ Ποδοσφαιρικού Τουρνουά Ολυμπιακών Αγώνων: 1976
  • ·     2ος Σκόρερ Πολωνικού Πρωταθλήματος: 3 (1976 με 16 γκολ, 1978 με 13 γκολ, 1979 με 15 γκολ)
  • ·         2ος Σκόρερ Γαλλικού Πρωταθλήματος: 2 (1982 με 24 γκολ, 1983 με 24 γκολ)
  • ·         Καλύτερος Ξένος του Γαλλικού Πρωταθλήματος από το γαλλικό περιοδικό France Football: 2 (1981, 1982)
  • ·         Κορυφαίος Σκόρερ στην Ιστορία της Auxerre: 100 γκολ (94 στο πρωτάθλημα, 2 στο Κύπελλο UEFA και 4 στο Κύπελλο Γαλλίας)
  • ·         Κορυφαίος Σκόρερ στην Ιστορία της Auxerre στο γαλλικό πρωτάθλημα (Ligue 1): 94 γκολ
  • ·         Κορυφαίος Σκόρερ στην Ιστορία της EA Guingamp: 26 γκολ

Ρομπέρτο Περφούμο

Ο Αργεντίνος κεντρικός ή και ακραίος αμυντικός Ρομπέρτο Περφούμο (Roberto Alfredo Perfumo), γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου του 1942, στο Σαραντί το προάστιο του Μπουένος Άιρες, δίπλα στο μεγάλο λιμάνι της Αβεγιανέδα στα νότια της αργεντίνικης πρωτεύουσας. Με το παρατσούκλι «El Mariscal» (Ο Στρατάρχης), αναμειγνύοντας ταλέντο και ισχυρή προσωπικότητα, θεωρείται ως ένας από τους Καλύτερους Αργεντίνους Αμυντικούς Όλων των Εποχών! Σε μια χώρα που οι αμυντικοί είναι σκληροί και σχετικά αργοί, ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Γρήγορος, μπορούσε να αντιμετωπίσει με τη ταχύτητα και όχι τη τραχύτητα, τους ντελικάτους αντιπάλους του. Σε συλλογικό επίπεδο έπαιξε για την Ράσινγκ, κατακτώντας τον αργεντίνικο τίτλο, το Κόπα Λιμπερταδόρες και το Διηπειρωτικό Κύπελλο, τη Ρίβερ Πλέιτ με 3 πρωταθλήματα Αργεντινής και την βραζιλιάνικη Κρουζέιρο με 3 πολιτειακά πρωταθλήματα Μίνας Ζεράις. Αδιαμφισβήτητος αρχηγός της εθνικής ομάδας, ήξερε να μεταδίδει τεράστια ηρεμία στους συμπαίκτες του. Έπαιξε μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 και ήταν ο αρχηγός της στην διοργάνωση του 1974. Μετά την απόσυρσή του, εργάστηκε ως σχολιαστής για το ESPN και για την δημόσια τηλεόραση. 


Ο πατέρας του, Ρομπέρτο κι αυτός, διατηρούσε ένα κρεοπωλείο και η μητέρα του, Γκλόρια, ήταν γραμματέας σε σχολείο και είχε 3 μικρότερες αδελφές. Η πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο ήταν να παίξει στην ομάδα της γειτονιάς του, που ονομαζόταν «Pulqui». Γράφτηκε στα τμήματα υποδομής της Ρίβερ Πλέιτ και το 1960 έκανε το ντεμπούτο του με την ερασιτεχνική ομάδα της Ρίβερ Πλέιτ. Στη συνέχεια, το 1961, έγινε παίκτης της Ράσινγκ της Αβεγιανέδα, στην οποία παρέμεινε έως το 1970, παίζοντας σε 207 παιχνίδια, σημειώνοντας 14 τέρματα. Έκανε το ντεμπούτο του στις 18 Ιανουαρίου του 1964, σ’ έναν αγώνα εναντίον της βραζιλιάνικης Φλαμένγκο στο Διεθνές Τουρνουά της Χιλής, στο Σαντιάγκο.


Η αρχική του θέση ήταν μέσος, αλλά άρχισε να παίζει στα άκρα της άμυνας στην αναπληρωματική ομάδα της Ράσινγκ.  Αργότερα αγωνίστηκε σαν κεντρικός αμυντικός. Έκανε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της Αργεντινής, σε μια ήττα 0-1 από την Φέρο Καρίλ Οέστε, προωθούμενος από τον Νέστορ Ρόσι (Néstor Rossi), τότε προπονητή της Ράσινγκ. Παίζοντας με την «ακαδημία», ο Περφούμο, θεωρήθηκε ως ένας από τους καλύτερους αμυντικούς της Αργεντινής, κερδίζοντας τον τίτλο της Πριμέρα Ντιβιζιόν το 1966, το Κόπα Λιμπερταδόρες το 1967 και το Διηπειρωτικό Κύπελλο το 1968. Σε όλες αυτές τις διαδοχικές επιτυχίες, επαινέθηκε από τους δημοσιογράφους και τους οπαδούς, ως ο πιο αξιόλογος παίκτης της Ράσινγκ!


Από το 1971 έως το 1974 αγωνίστηκε στην βραζιλιάνικη Κρουζέιρο, κάνοντας 141 εμφανίσεις με 6 γκολ και κατακτώντας τα πρωταθλήματα της πολιτείας Μίνας Ζεράις (Campeonato Mineiro) και των 3 περιόδων που αγωνίστηκε εκεί. Επέστρεψε στην Αργεντινή για λογαριασμό της Ρίβερ Πλέιτ, στην οποία αγωνίστηκε από το 1975 έως το 1978, συμμετέχοντας σε 110 αγώνες των «εκατομμυριούχων», σημειώνοντας 4 γκολ. Η επιστροφή του στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο, συνέπεσε με το πρώτο πρωτάθλημα της Ρίβερ Πλέιτ μετά από τα 18 πιο άγονα χρόνια της ιστορίας της! Κατέκτησε μαζί της τα πρωταθλήματα Μετροπολιτάνο του 1975 και του1977, καθώς και το Νασιονάλ του 1975. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 1978, σε ηλικία 36 ετών. Χαρακτηριστικό της καριέρας του, είναι ότι όλα τα γκολ που πέτυχε στην Αργεντινή, συνολικά 24 σε 317 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώθηκαν ΟΛΑ με χτυπήματα πέναλτι, στα οποία θεωρούνταν σπεσιαλίστας!


Με την εθνική ομάδα αγωνίστηκε για μια δεκαετία, συμμετέχοντας σε 37 αγώνες, χωρίς να σημειώσει κάποιο τέρμα. Έκανε το ντεμπούτο του στις 24 Μαΐου του 1964, για τα προκριματικά των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, στη Λίμα εναντίον του Περού, στον αγώνα που η Παγκόσμια Ιστορία έχει καταγράψει ως ‘’Η Τραγωδία του Εστάδιο Νασιονάλ’’, γνωστή και ως ποδοσφαιρική τραγωδία της Λίμα και είναι, μέχρι σήμερα, η χειρότερη τραγωδία στην ιστορία του ποδοσφαίρου! Η Αργεντινή προηγείτο με 1-0, όταν, 2 λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα, ο Ουρουγουανός διαιτητής ακύρωσε ένα τέρμα των γηπεδούχων. Το αφηνιασμένο πλήθος εισέβαλε στο γήπεδο για να λιντσάρει το διαιτητή και η αστυνομία παρενέβη με όλα τα μέσα που διέθετε. Οι συμπλοκές στον αγωνιστικό χώρο γρήγορα μετατράπηκαν σε γενική επίθεση με δακρυγόνα κατά των θεατών στις εξέδρες, οι οποίοι τράπηκαν σε άτακτη φυγή.

Πίσω από τον αρχηγό Αντόνιο Ουμπάλντο Ρατίν, το 1966, στον αγώνα με την Δυτ. Γερμανία

Ο αγώνας ωστόσο δεν είχε λήξει και πολλές από τις πόρτες του εθνικού σταδίου της περουβιανής πρωτεύουσας ήταν κλειδωμένες. Οι θεατές συνωστίστηκαν στους αδιέξοδους διαδρόμους. Πολλοί έχασαν τις αισθήσεις τους. Λίγα λεπτά αργότερα, 328 άτομα ήταν νεκρά από ασφυξία, ποδοπατημένα μέχρι θανάτου, ενώ, έξω από το στάδιο, ο μαινόμενος όχλος επιδόθηκε σε ένα όργιο καταστροφής, πυρπολώντας καταστήματα, αυτοκίνητα και εργοστάσια.


Έχοντας βιώσει τις καλύτερες στιγμές της καριέρας του, στα τέλη της δεκαετίας του 1960, βίωσε τη χειρότερη σε διεθνές επίπεδο to 1969, συμμετέχοντας στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. H Αργεντινή ήταν στον ίδιο όμιλο με το Περού και την Βολιβία. Έχοντας ηττηθεί στα 2 πρώτα εκτός έδρας παιχνίδια της (1-3 στη Βολιβία και 0-1 στο Περού), νίκησε τη Βολιβία 1-0 και ήλθε ισόπαλη 2-2 με το Περού, στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου, στο ‘’Λα Μπομπονέρα’’, με συνέπεια τον αποκλεισμό. Είναι το μοναδικό μεταπολεμικό Παγκόσμιο Κύπελλο που η Αργεντινή αποκλείστηκε στους αγωνιστικούς χώρους, αφού το 1950 και το 1954 δεν συμμετείχε λόγω διαφωνιών της Ομοσπονδίας με τη FIFA. Η ήττα και ο αποκλεισμός, αλλά και κριτική που του ασκήθηκε, λόγω της αποβολής του στον αγώνα, ήταν και η αιτία για τη μεταγραφή του στη Κρουζέιρο! Ήταν ο αρχηγός της «αλμπιτσελέστε» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στην Δυτική Γερμανία, σημειώνοντας μάλιστα ένα αυτογκόλ, στο ματς εναντίον της Ιταλίας, σε γύρισμα του Ρομέο Μπενέτι (Romeo Benetti) που καθόρισε το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα στο 1-1.


Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ακολούθησε καριέρα προπονητή, αναλαμβάνοντας τη Σαρμιέντο του Χουνίν (1981), την Ολίμπια στη Παραγουάη (1992) και το 1993 την Χιμνάσια της Λα Πλάτα, με την οποία κατέκτησε το ‘’Κύπελλο της 100ετηρίδας’’ της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής (AFA). Διετέλεσε για ένα χρόνο Γενικός Γραμματέας Αθλητισμού της Αργεντινής (2003/04).  Tο 2009 εντάχθηκε ως αθλητικός αναλυτής στο «ESPN Latinamerica» κι είχε δική του καθημερινή εκπομπή που ονομαζόταν «Ποδοσφαιρικές Συζητήσεις» (Hablemos de Fútbol), ενώ συχνά σχολίαζε ποδοσφαιρικούς αγώνες σε διάφορα τουρνουά, για λογαριασμό της εκπομπής ‘’Fútbol Para Todos’’.


Ο Ρομπέρτο Περφούμο, πέθανε στις 10 Μαρτίου του 2016, στα 73 του χρόνια. Βρισκόταν σε δείπνο με συναδέλφους του δημοσιογράφους σε ένα εστιατόριο στη γειτονιά του Πουέρτο Μαδέρο του Μπουένος Άιρες, όταν υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο με αποτέλεσμα τη πτώση από μια σκάλα που κατέληξε σ’ έναν σοβαρότατο τραυματισμό στο κρανίο του.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

  • ·         1960/61: Club Atlético River Plate

Επαγγελματική καριέρα

  • ·         1962–1970: Racing Club de Avellaneda, 207 (14)
  • ·         1971–1974: Cruzeiro Esporte Clube, 141 (6)
  • ·         1975–1978: Club Atlético River Plate, 110 (4)

Διεθνής

  • ·         1964–1974: Αργεντινή, 37 (0)

Προπονητική καριέρα


  • ·         1981: Club Atlético Sarmiento (Junín)    
  • ·         1982: Institución Atlética Sud América (IASA)   
  • ·         1991: Racing Club de Avellaneda              
  • ·         1992: Club Olimpia         
  • ·         1993: Club Independiente Santa Fe         
  • ·         1993: Club de Gimnasia y Esgrima La Plata           

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με τη Racing Club
  • ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1966
  • ·         Copa Libertadores: 1967
  • ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1967
Με τη Cruzeiro
  • ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Μίνας Ζεράις (Campeonato Mineiro): 3 (1972, 1973, 1974)
 
Με τη River Plate
  • ·         Πρωτάθλημα Αργεντινής: 3 (1975 Metropolitano, 1975 Nacional, 1977 Metropolitano)

Ως προπονητής

Με τη Gimnasia y Esgrima La Plata

  • ·         Copa Centenario AFA: 1993

Τρέβορ Μπρούκινγκ

Ο Άγγλος επιτελικός μέσος Τρέβορ Μπρούκινγκ (Sir Trevor David Brooking), γεννήθηκε, στις 2 Οκτωβρίου του 1948, στο Μπάρκινγκ του Έσεξ, στην ευρύτερη περιοχή του βορειοανατολικού Λονδίνου. Πέρασε το σύνολο σχεδόν της ποδοσφαιρικής του καριέρας, 21 ολόκληρα χρόνια, με την Γουέστ Χαμ κάνοντας 647 εμφανίσεις, όντας μια από τις εμβληματικότερες μορφές στην ιστορία της. Κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας του 1975 και του 1980, όταν και σημείωσε το μοναδικό γκολ εναντίον της Άρσεναλ. Ήταν επίσης ο Καλύτερος Παίκτης της σεζόν για την ομάδα σε 4 περιπτώσεις και την υπηρέτησε ως υπηρεσιακός προπονητής σε 2 περιπτώσεις το 2003. Το καλό του πόδι ήταν το δεξί, αλλά μπορούσε άνετα να χρησιμοποιήσει και το αριστερό. Διακρίθηκε για την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση, αλλά αν υπέφερε κάπου ήταν στον ρυθμό, που ήταν και το αδύνατο σημείο του.


Εξαιρετικός οργανωτής, στην εποχή του, υπήρξε το βαρόμετρο της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, αφού απ' την απόδοση του εξαρτιόταν και η απόδοση ολόκληρης της ομάδας! Έκανε 47 διεθνείς εμφανίσεις για τα «λιοντάρια», σκοράροντας 5 φορές. Διορίστηκε Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (MBE) το 1981, προήχθη σε Διοικητή της ίδιας τάξης (CBE) το 1999 και χρίστηκε Ιππότης το 2004. Το 2009 η μια κερκίδα στο Άπτον Παρκ, πήρε το όνομά του προς τιμή του. Μετά την αποχώρησή του από το παιχνίδι, έχει αναλάβει διάφορες θέσεις στον τομέα της ραδιοτηλεοπτικής μετάδοσης ως αναλυτής, αλλά και σε διοικητικές  θέσεις για την Γουέστ Χαμ και την Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία. 


Οπαδός των «σφυριών» από τα γεννοφάσκια του, αφού η μητέρα του Μαργαρίτα και ο πατέρας του, ο Henry Charles (γνωστός ως Χάρι), ένας αξιωματικός της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, υπήρξαν οπαδοί της! Ο πατέρας του τον πήρε για να δει για πρώτη φορά τη Γουέστ Χαμ στο Άπτον Παρκ, σε μια ισοπαλία 1-1 με τη  Λίβερπουλ, στις 19 Απριλίου του 1958, όταν ήταν 9 ετών. Σε  ηλικία 15 ετών δοκιμάστηκε παράλληλα με τη Γουέστ Χαμ,  τόσο στη Τότεναμ, όσο και τη Τσέλσι! Ωστόσο, ο προπονητής της Γουέστ Χαμ, ο Ρον Γκρίνγουντ (Ron Greenwood), τον παρακολουθούσε και του πρόσφερε μαθητεία στις περίφημες ακαδημίες των «σφυριών», επιτρέποντάς του να παραμείνει στο σχολείο για να ολοκληρωθεί τις σπουδές του. Παρά το γεγονός ότι στις 24 Ιουλίου του 1965, προσφέρθηκαν στους γονείς του £ 500 στερλίνες και ένα αυτοκίνητο, από τον προπονητή Τόμι Ντόχερτι (Tommy Docherty) ώστε να αποσπάσουν την υπογραφή του για την Τσέλσι, έμεινε στο σχολείο της Γουέστ Χαμ, χωρίς οι γονείς του να λάβουν καμία αμοιβή!


Έκανε το ντεμπούτο του στη θέση του δεξιού μέσου, αντικαθιστώντας τον Μπράιαν Ντίαρ (Brian Dear), στις 29 Αυγούστου του 1967, σε μία ισοπαλία 3-3 με την Μπέρνλι στο ‘’Τερφ Μουρ’’. Το  πρώτο του γκολ, ήρθε στις 26 Δεκεμβρίου του 1967, στην εκτός έδρας νίκη επί της Λέστερ με 4-2. Τη πρώτη του σεζόν, έπαιξε σε 28 παιχνίδια, σκοράροντας 9 γκολ και τη 2η είχε 37 συμμετοχές και 8 γκολ. Το μόνο χατ-τρικ της καριέρας του, ήρθε στις 6 Απριλίου του 1968, στην  εντός έδρας νίκη με 5-0 επί  της Νιούκαστλ. Κατά τη διάρκεια της 3ης σεζόν, τον Δεκεμβρίου του 1969, έσπασε  ένα κόκαλο στον αστράγαλό του, σ’ ένα παιχνίδι εναντίον της  Νότιγχαμ Φόρεστ. Ο σύλλογος υπέγραψε τον Πίτερ Ούστας (Peter Eustace) για £ 90.000 στερλίνες ως αντικαταστάτη του! Η ανάρρωση από τον τραυματισμό, του πήρε περισσότερο από το αναμενόμενο και ο ίδιος μπήκε σε σκέψεις να εγκαταλείψει τη καριέρα του!


Ωστόσο, επέστρεψε στους αγωνιστικούς χώρους και με την αποχώρηση του Μάρτιν Πίτερς (Martin Peters) για την Τότεναμ, τον  Μάρτιο του 1970, πήρε μόνιμη θέση στη μεσαία γραμμή. Η θέση του στο κέντρο απειλήθηκε τη σεζόν 1971/72, όταν αποκτήθηκε ο μέσος Τόμι Τέιλορ (Tommy Taylor), με αποτέλεσμα ο Μπρούκινγκ να μπει στις λίστες των υπό μεταγραφή παικτών κατόπιν δικού του αιτήματος. Ωστόσο, η αποτυχία της αμυντικής συνεργασίας μεταξύ του Μπόμπι Μουρ (Bobby Moore) και του Άλαν Στέφενσον (Alan Stephenson), έφερε τον Τέιλορ στην άμυνα της ομάδας. Ο Μπρούκινγκ παρέμεινε πάντα βασικός για το υπόλοιπο της σεζόν και ψηφίστηκε Παίκτης της Χρονιάς (Hammer of the Year)! Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1972/73, προσέλκυσε στην προσοχή του προπονητή τότε της Ντέρμπι Κάουντι, του εμβληματικού Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough), ο οποίος πρόσφερε στη  Γουέστ Χαμ £ 400.000 στερλίνες για τον Μπρούκινγκ  και τον Μουρ, αλλά ο Ρον Γκρίνγουντ αρνήθηκε να δώσει την άδεια και στους δύο. Και πάλι, το 1974 ο προπονητής της  Τότεναμ, ο Μπίλι Νίκολσον (Bill Nicholson), προσφερε £ 425.000 στερλίνες για την υπογραφή του Μπρούκινγκ. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μπρούκινγκ, όπως έγραψε στην αυτοβιογραφία του, στη κίνηση αυτή δεν δόθηκε συνέχεια, καθώς ο ίδιος αισθάνθηκε ότι ο Νίκολσον, ένας προπονητής που θαύμαζε, ερχόταν στο τέλος της καριέρας του στη Τότεναμ και δεν ήταν σίγουρος  για τον μάνατζερ που θα τον διαδεχόταν.


Κατέκτησε 2 φορές το Κύπελλο Αγγλίας, το 1975 με τον ίδιο να σκοράρει ένα ζωτικής σημασίας τέρμα, σε μια νίκη 2-1 στον επαναληπτικό του 4ου γύρου, εκτός έδρας εναντίον της Σουίντον και το 1980, την τελευταία του φορά, όταν σκόραρε άλλο ένα ζωτικής σημασίας γκολ σε μια νίκη με 2-1, στον επαναληπτικό του 3ου γύρου, εναντίον της Γουέστ Μπρόμιτς Άλμπιον, αλλά και το μοναδικό γκολ στην νίκη με 1-0 επί της Άρσεναλ στον τελικό με κεφαλιά! Ήταν μέλος της ομάδας της Γουέστ Χαμ, που κέρδισε το πρωτάθλημα της Β’ Κατηγορίας το 1981. Εμφανίστηκε επίσης στον τελικό του Τσάριτι Σιλντ του 1975 όπου ηττήθηκε 0-2 από την Ντέρμπι, στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης του 1976 όταν ηττήθηκε 2-4 από την Άντερλεχτ, στον τελικό του Τσάριτι Σιλντ του 1980 όπου ηττήθηκε 0-1 από την Λίβερπουλ και στο τελικό του Λιγκ Καπ του 1981, όταν ηττήθηκε 1-2 σε επαναληπτικό από την Λίβερπουλ, αφού το πρώτο ματς ήλθε ισόπαλο 1-1. Το τελευταίο παιχνίδι του για την Γουέστ Χαμ, ήρθε στις 18 Μαΐου του 1984, σε μια ήττα 0-1 εντός έδρας από την Έβερτον. Στο σύνολο, έκανε 647 εμφανίσεις και σκόραρε 102 φορές, φορώντας τη φανέλα με το № 10. Στις συνολικές εμφανίσεις για τη Γουέστ Χαμ, υπολείπεται μόνο από τον Μπίλι Μποντς (Billy Bonds), τον Μπόμπι Μουρ και τον Φρανκ Λάμπαρντ τον πρεσβύτερο (Frank Lampard Senior), πατέρα του σύγχρονου Άγγλου διεθνούς άσου! Έπαιξε έναν αγώνα που διοργανώθηκε προς τιμή του, εναντίον μια ομάδας Άγγλων Επιλέκτων, τον Οκτώβριο του 1977.


Αποδέχθηκε μια πρόσκληση για να παίξει για την Μπλου Σταρ σε ένα παιχνίδι της ‘’Wearside League’’ εναντίον της Coundon, στις 28 Απριλίου του 1985. Ο σύλλογος πλήρωσε τη πτήση προς τη περιοχή του Νιούκαστλ, ως επισκέπτης τους και σύμφωνα με πληροφορίες του κατέβαλε την αμοιβή των £ 500 στερλινών για την εμφάνιση. Αργότερα την ίδια χρονιά έκανε 2 εμφανίσεις για την Κορκ Σίτι.

Έκανε το ντεμπούτο του για την Αγγλία στις 3 Απριλίου του 1974, σε μια ισοπαλία 0-0 εναντίον της Πορτογαλίας. Έπαιξε 47 φορές, σκοράροντας 5 γκολ, αλλά εμφανίστηκε μόνο δύο φορές σε μεγάλα τουρνουά. Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980 στην Ιταλία, έπαιξε στην πρεμιέρα της Αγγλίας κατά του Βελγίου, μια ισοπαλία 1-1, αλλά δεν συμμετείχε στο δεύτερο παιχνίδι εναντίον της Ιταλίας, όταν η Αγγλία ηττήθηκε με 0-1. Αποκαταστάθηκε στις 11άδα εναντίον της Ισπανίας, σκοράροντας το πρώτο γκολ της Αγγλίας, στη νίκη με 2-1. Λόγω ενός τραυματισμού του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, περιορίστηκε  στο να παίξει ως αλλαγή κατά της Ισπανίας, στις 5 Ιουλίου του 1982. Παίζοντας μόνο η τελευταία μισή ώρα του παιχνιδιού, ανάγκασε σε μια εξαιρετική απόκρουση τον Ισπανό τερματοφύλακα, Λουίς Αρκονάδα (Luis Arconada), αλλά με την Αγγλία να χρειάζεται μόνο τη νίκη για να προκριθεί στον ημιτελικό, η ισοπαλία 0-0 την απέκλεισε από τη συνέχεια της διοργάνωσης. Αυτό ήταν το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του.


Τον Απρίλιο του 2003, όταν ο προπονητής της Γουέστ Χαμ, Γκλεν Ρέντερ (Glenn Roeder) κατέρρευσε εξαιτίας ενός όγκου στον εγκέφαλο, όντας εδώ και καιρό στο διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου, ανέλαβε υπηρεσιακός προπονητής. Ο σύλλογος πολεμούσε τον υποβιβασμό από την Premier League, με τον Μπρούκινγκ να κρατά τις τύχες του για τρία παιχνίδια. Στο πρώτο παιχνίδι, την οδήγησε σε μια εκτός έδρας νίκη 1-0 επί της Μάντσεστερ Σίτι. Την δεύτερη, οι Χάμερς νίκησαν την Τσέλσι με 1-0, ενώ στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν ήλθε ισόπαλη 2-2 εκτός έδρας με τη Μπέρμιγχαμ με αποτέλεσμα τον υποβιβασμό, αν και με 42 βαθμούς, έναν αριθμό ρεκόρ για ομάδα που υποβιβάστηκε! Μετά τα 3 πρώτα παιχνίδια της σεζόν 2003/04, με τη Γουέστ Χαμ τώρα στην Β’ Κατηγορία, ο Ρέντερ απολύθηκε μετά την ήττα που υπέστη από την Ρόδεραμ, με τον Μπρούκινγκ να αναλαμβάνει πάλι ως υπηρεσιακός. Οδήγησε την ομάδα για 11 παιχνίδια, χάνοντας μόνο μία φορά, από τη Τζίλινχαμ, σε μια εκτός έδρας ήττα με 0-2. Τον Οκτώβριο του 2003 αντικαταστάθηκε από τον Άλαν Πάρντιου (Alan Pardew), τον οποίο πρότεινε ο ίδιος!


Το 1984, εντάχθηκε στο BBC ως ποδοσφαιρική αυθεντία, σχολιάζοντας τακτικά αγώνες στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, συμπεριλαμβανομένης της εκπομπής-επιτομής του είδους, την ‘’BBC Match of the Day’’, καλύπτοντας πέραν των εθνικών πρωταθλημάτων και διεθνείς αγώνες κυρίως τα μεγάλα ποδοσφαιρικά ραντεβού του πλανήτη. Ήταν πρόεδρος του Αθλητικού Συμβουλίου της ανατολικής Περιφέρειας, από το 1987 μέχρι το 1997 και μεταξύ 1999 και 2002 διετέλεσε πρόεδρος του Sport England, Αγγλικού Αθλητικού Συμβουλίου. Τον Ιανουάριο του 2004, εντάχθηκε στην Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ως Διευθυντής Ανάπτυξης του Ποδοσφαίρου, έναν ρόλο που του έδωσε συνολικά τον έλεγχο των προπονητών και την ανάπτυξη στο αγγλικό ποδόσφαιρο, καθώς και ένα ρόλο στο διορισμό των μελλοντικών προπονητών των εθνικών ομάδων! Παραιτήθηκε από αυτή τη θέση τον Αύγουστο του 2014.


Διορίστηκε μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας (ΜΒΕ) το 1981, ενώ τιμήθηκε προαγόμενος  σε Διοικητή της ίδιας τάξης (CBE) το 1999 και χρίστηκε Ιππότης το 2004. Το 2009, μια εξέδρα στο γήπεδο της Γουέστ Χαμ, το ‘’Άπτον Παρκ’’ πήρε τ’ όνομά του! Τον Ιούνιο του 1970 παντρεύτηκε την Hilkka, Φινλανδή τη καταγωγή, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, την Collette και τον Warren. Τον Οκτώβριο του 2014, η αυτοβιογραφία του, «Trevor Brooking: Η ζωή μου στο ποδόσφαιρο», δόθηκε στη δημοσιότητα.




PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

  • ·         1965/66: West Ham United Football Club

Επαγγελματική καριέρα

  • ·         1966–1984: West Ham United Football Club, 528 (88)
  • ·         1985: Newcastle Blue Star Football Club, 1 (0)
  • ·         1985: Cork City Football Club, 2 (0)
         Σύνολο καριέρας: 531 (88)

Διεθνής

  • 1974–1982: Αγγλία, 47 (5)

Προπονητική καριέρα

  • ·         2003: West Ham United Football Club (υπηρεσιακός)
  • ·         2003: West Ham United Football Club (υπηρεσιακός)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη West Ham United
  • ·         Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1975, 1980)
  • ·         Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: φιναλίστ το 1976
  • ·         Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1981
  • ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Αγγλίας: 1980/81

Τιμές

  • ·         Μέλος του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας: 1981
  • ·         Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας: 1999
  • ·         Ιππότης: 2004