Ο Αργεντίνος τερματοφύλακας Ουμπάλντο
Φιλιόλ (Ubaldo Matildo Fillol), γεννήθηκε στις 21 Ιουλίου του 1950, στο Σαν
Μιγκέλ ντελ Μόντε, μια πόλη στην ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες. Με το
παρατσούκλι «El Pato» (Η Πάπια), πήρε μέρος με την εθνική ομάδα της Αργεντινής στα
Παγκόσμια Κύπελλα του 1974, του 1978, όπου κατέκτησε τον Παγκόσμιο Τίτλο και
ψηφίστηκε Καλύτερος Τερματοφύλακας του τουρνουά και του 1982. Έπαιξε, επίσης,
στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, αλλά τελικά δεν επελέγη για
την τελική ομάδα που έπαιξε (και κατέκτησε τον τίτλο) στο Μέξικο. Ευέλικτος, με
εξαιρετικά ρεφλέξ, πάντα σε ετοιμότητα και γρήγορες επεμβάσεις, θεωρείται μετά
τον Αμαντέο Καρίσο (Amadeo Raúl Carrizo), ο Καλύτερος Τερματοφύλακας που ανέδειξε η χώρα και ένας
από τους Μεγαλύτερους Γκολκίπερ της Λατινικής Αμερικής. Το 1977 του απονεμήθηκε
το βραβείο του Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς στην Αργεντινή, όντας ο πρώτος
τερματοφύλακας που έλαβε την διάκριση.
Ξεκίνησε την καριέρα του το 1969, ως
μέσος στην Κίλμες και ύστερα από λίγο καθιερώθηκε στη θέση του τερματοφύλακα,
κυρίως λόγω της ευελιξίας του! Τη 1η Μαΐου του 1969 έκανε το
ντεμπούτο στην αργεντίνικη Πριμέρα Ντιβιζιόν, σε έναν αγώνα της Κίλμες εναντίον
της Ουρακάν. Μετακόμισε το 1972 στην πρωτεύουσα για λογαριασμό της Ράσινγκ και
στη πρώτη του σεζόν στον μεγάλο σύλλογο της Αβεγιανέδα, είχε εντυπωσιάσει αποκρούοντας
6 πέναλτι, που μέχρι σήμερα είναι ρεκόρ στην αργεντίνικη Πριμέρα Ντιβιζιόν! Έκανε
τη μεγαλύτερη σε διάρκεια θητεία στη καριέρα του στη Ρίβερ Πλέιτ στην οποία
πήγε το 1974. Την υπηρέτησε για 9 χρόνια και έγινε ένας από τους Καλύτερους
Τερματοφύλακες της Αργεντινής! Κέρδισε 7 τίτλους πρωταθλήματος, τα Μετροπολιτάνο
του 1975, που ήταν ο πρώτος τίτλος πρωταθλήματος της Ρίβερ μετά από 18 χρόνια
ανομβρίας, του 1977, του 1979 και του 1980 και τα Νασιονάλ του 1975, του 1979
και του 1981. Το 1977 του απονεμήθηκε το βραβείο του Καλύτερου Ποδοσφαιριστή
της Χρονιάς στην Αργεντινή και είναι ο πρώτος τερματοφύλακας που τιμήθηκε με
αυτή τη διάκριση.
Μετά από μια σύντομη περίοδο το 1983
με την Αρχεντίνος Τζούνιορς, το 1984 έφυγε από την Αργεντινή και έπαιξε στη
Βραζιλία για τη Φλαμένγκο. Στην ηλικία των 35 ετών, το 1985, τόλμησε το βήμα
στην Ευρώπη και έπαιξε για περισσότερο από ένα χρόνο στην Ατλέτικο Μαδρίτης,
φτάνοντας στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος της διαστημικής
Διναμό Κιέβου. Κατέκτησε το ισπανικό Σούπερ Καπ. Το 1987, επαναπατρίστηκε για λογαριασμό
της Ράσινγκ, κατακτώντας την πρώτη έκδοση του Σουπερκόπα Σουνταμερικάνα του
1988 και τελείωσε τη μακρά επιτυχημένη καριέρα του το 1990, σε ηλικία 40 ετών, με
τη Βέλεζ του Σάρσφιλντ. Θεωρείται μετά τον Αμαντέο Καρίσο, ο Καλύτερος Τερματοφύλακας που ανέδειξε η χώρα!
Υπεράσπισε την εστία της εθνικής
ομάδας 58 φορές, από το 1974 έως το 1985. Ήταν στην αποστολή για το Παγκόσμιο
Κύπελλο του 1974 στη Γερμανία, αλλά ήταν ακόμα στη σκιά του Ντανιέλ Καρνεβάλι
(Daniel Carnevali). Ντεμπούτο έκανε στη διοργάνωση, όταν αγωνίστηκε στην
ισοπαλία 1-1 με την Ανατολική Γερμανία, στο Γκελσενκίρχεν στις 3 Ιουλίου του
1974, στη δεύτερη φάση του τουρνουά. Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο, παρέμεινε
δεύτερη επιλογή, πίσω από τον διάσημο τερματοφύλακα της Μπόκα Τζούνιορς, Χούγκο
Ορλάντο Γκάτι (Hugo Orlando Gatti). Ύστερα από τον τραυματισμό του τελευταίου,
πήρε θέση βασικού λίγο πριν από το Παγκόσμιο
Κύπελλο του 1978, συμβάλλοντας τα μέγιστα στην κατάκτηση του τίτλου από την
«αλμπιτσελέστε», ενώ ψηφίστηκε και ως ο Καλύτερος Τερματοφύλακας του τουρνουά!
Μαζί με τον Ντανιέλ Πασαρέλα (Daniel Passarella), τον Οσβάλντο Αρντίλες (Osvaldo
Ardiles) και τον Μάριο Κέμπες (Mario Kempes), ήταν ο άξονας της εθνικής ομάδας
και από τους ακρογωνιαίους λίθους της νίκης! Ήταν ο βασικός τερματοφύλακάς της και το 1982
στην Ισπανία. Έπαιξε επίσης και στα προκριματικά της Νοτίου Αμερικής για το Παγκόσμιο
Κύπελλο του 1986, αλλά τελικά δεν επελέγη για την ομάδα που έπαιξε (και
κατέκτησε) τον τίτλο στο Μέξικο. Θεωρείται ως ένας από τους μεγαλύτερους γκολκίπερ
της Λατινικής Αμερικής.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, φόρεσε
τη φανέλα με το № 5, αντί του № 1 που ήταν το σύνηθες για τους τερματοφύλακες.
Αυτό συνέβη επειδή η Αργεντινή, την εποχή εκείνη, έδωσε στους παίκτες τους
αριθμούς τους με αλφαβητική σειρά. Η φανέλα με το № 1 φορέθηκε από τον Νορμπέρτο Αλόνσο (Norberto
Alonso). Για τον ίδιο λόγο, φόρεσε το №
7 στη διοργάνωση του 1982, ενώ ο Οσβάλντο Αρντίλες (Osvaldo Ardiles) φόρεσε τον
№ 1. Η πρακτική αυτή εφαρμόστηκε για τελευταία φορά το 1986. Ο Ντιέγκο Αρμάντο
Μαραντόνα (Diego Armando Maradona), ήταν εκτός αυτής της πρακτικής,
φορώντας πάντα το № 10! Στην Ευρώπη την έχει ακολουθήσει κατά καιρούς η
Ολλανδία.
Έχει διατελέσει για 30 παιχνίδια ως
πρώτος προπονητής της Ράσινγκ και μετά ανέλαβε προπονητής τερματοφυλάκων για
την εθνική ομάδα, θέση που είχε μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 στη Γερμανία.
Από το τουρνουά της Κλαουσούρα του 2008, ο τερματοφύλακας που δέχεται τα
λιγότερα τέρματα σε έναν ικανοποιητικό αριθμό αγώνων, τιμάται με το βραβείο «Ubaldo
Fillol».
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1965–1971: Quilmes Atlético Club, 57 (0)
- · 1972/73: Racing Club de Avellaneda, 59 (0)
- · 1974–1983: Club Atlético River Plate, 360 (0)
- · 1983: Asociación Atlética Argentinos Juniors, 17 (0)
- · 1984/85: Clube de Regatas do Flamengo, 34 (0)
- · 1985/86: Club Atlético de Madrid, 17 (0)
- · 1986–1989: Racing Club de Avellaneda, 71 (0)
- · 1989–1991: Club Atlético Vélez Sarsfield, 42 (0)
Σύνολο καριέρας: 657 (0)
Διεθνής
- · 1974–1985: Αργεντινή, 58 (0)
Προπονητική καριέρα
- · 2004: Racing Club de Avellaneda
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τη River Plate
- · Πρωτάθλημα Αργεντινής: 7 (Metropolitano 1975, Nacional 1975, Metropolitano 1977, Metropolitano 1979, Nacional 1979, Metropolitano 1980, Nacional 1981)
Με τη Flamengo
- · Taça Guanabara: 1984
- · Taça Rio: 1985
Με την Atlético Madrid
- · Σούπερ Καπ Ισπανίας: 1985
- · Trofeo Teresa Herrera: 1986
Με τη Racing Club
- · Supercoppa Sudamericana: 1988
Διεθνείς
Με την Αργεντινή
- · Παγκόσμιο Κύπελλο: 1978
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Καλύτερος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς για την Αργεντινή: 1977
