Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Κώστας Δαβουρλής: O Μαύρος Πρίγκιπας

Ο Έλληνας επιθετικός μέσος Κώστας Δαβουρλής, γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1948 στην Αγυιά (Αγιά) της Πάτρας. Ήταν ένας δυνατός και τεχνίτης επιθετικός μέσος, δημιουργικός και εξαιρετικός ντριμπλέρ, που άφησε εποχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μαύρος Πρίγκιπας της Πάτρας, αναδείχθηκε ήρωας μιας ολόκληρης τοπικής συνείδησης. Τι ήταν αυτό που τον έκανε ξεχωριστό; Η ποδοσφαιρική του τέχνη; Μα την ίδια εποχή υπήρχαν κι άλλοι τεχνίτες της στρογγυλής θεάς. Κάποιοι μάλιστα να ήταν και καλύτεροί του! Τότε τι ήταν; Αυτή η αίσθηση ελευθερίας που είχε στο παιχνίδι του. Ήταν γεννημένος ελεύθερος και το θύμιζε μέσα στο παιχνίδι. «Η τέχνη για την τέχνη» όπως θα έλεγαν κι οι καλλιτέχνες. Δεν μπορούσε να μπαίνει σε καλούπια. Μισούσε τα τείχη. Ίσως γι’ αυτό να έγινε το φόβητρο των αντιπάλων αμυντικών που όταν στηνόντουσαν στο «τείχος» σταύρωναν τον τερματοφύλακά τους. Αυτός ο παίκτης, ο μικρός θεός του ποδοσφαίρου ήταν απρόβλεπτος!


«Αν ζούσε σήμερα θα ήταν από τους κορυφαίους στην Ευρώπη», λέει ο Ανδρέας Μιχαλόπουλος, παλιός προπονητής της Παναχαϊκής. Εκπληκτική ήταν η ικανότητα του στις απευθείας εκτελέσεις φάουλ, με 22 γκολ-φάουλ, ρεκόρ ως το 1998, ενώ στην ιστορία έχουν μείνει τα  ισχυρά και ευθύβολα σουτ που επιχειρούσε με το μαγικό αριστερό του. Υπήρξε εξαιρετικός μπαλαδώρος, πολύ ταχύς και δεινός σκόρερ. Σε όσους του έλεγαν ότι είναι ο κορυφαίος παίχτης της Πελοποννήσου απαντούσε με το χιούμορ που τον διακατείχε: «…μάλλον δεν έχετε δει τον Πέτρο Λεβεντάκο (συνυποψήφιος του στις χρυσές 11άδες). Θα έδινα τα πάντα να ήμουν ο Λεβεντάκος με μυαλό... Δαβουρλή…». Ήταν ο πιο απλός βασιλιάς που έχει γνωρίσει η Πάτρα. Καταδεχτικός, χαμογελαστός, του άρεσε η καλή ζωή δεν μπορούσε να στερηθεί αυτά που αγαπούσε. Ίσως και γι’ αυτό χάθηκε τόσο νέος, αλλά ελεύθερος!


Αγαπήθηκε όσο λίγοι και αποτέλεσε το μεγάλο ήρωα και τον ηγέτη της Παναχαϊκής που προκαλούσε τον τρόμο τη δεκαετία του 1970. Τεράστιος παίχτης, πολύ υψηλών προδιαγραφών, απέκτησε το παρατσούκλι «μαύρο διαμάντι», αλλά και «O Μαύρος Πρίγκιπας» λόγω του σκούρου χρώματος που είχαν το δέρμα και τα μαλλιά του!!



Το 1962, στις αλάνες που έπαιζε με τους φίλους του, τον εντόπισε ο σκάουτερ του Πανιωνίου Πάτρας,  ο Σπύρος Βουλγαράκης.  Πιτσιρικάς έπαιζε  ξυπόλητος για να μην χαλάσει τα μοναδικά παπούτσια που είχε! Μόλις έκλεισε τα 16 του, ο νεαρός άσος πήγε στην Παναχαϊκή, όπου διέπρεψε και έγραψε τη δική του ιστορία. Απίστευτος παίχτης με εξαίσια τεχνική και πολύ ισχυρά αριστερά σουτ ήταν μόνο μερικά από τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν. Βρισκόμαστε στα 1964 κι η βασίλισσα της Πελοποννήσου είχε βρει τον βασιλιά της.


Αριστεροπόδαρος, με εκπληκτική τεχνική κατάρτιση, μοναδική πάσα κι απίστευτα εύστοχα χτυπήματα φάουλ για την ηλικία του δεν άργησε να καθιερωθεί. Η δυνατότητα που είχε να παίζει χωρίς τη μπάλα στα πόδια τον έκανε μοναδικό. Ελάχιστοι αμυντικοί μπόρεσαν να τον αντιμετωπίσουν στο «μαν του μαν». Στο χώρο του κέντρου ήταν ο καθοδηγητής της ομάδας και τα φοβερά σε δύναμη σουτ τον έχριζαν σκόρερ την ώρα που οι αντίπαλοι αμυντικοί έψαχναν να βρουν τον παίκτη στον οποίο θα δώσει τη μπάλα.


Ο Γιουγκοσλάβος προπονητής, ο Λιούμπισα Σπάϊτς κατάλαβε ότι είχε να κάνει με ένα εξαιρετικό ταλέντο. Έκτισε επάνω του μια ομάδα με πολλούς σπουδαίους παίκτες. Στην ομάδα της Βόρειας Πελοποννήσου αγωνίστηκε από το 1966-1974 και στα 21 χρόνια του, πανηγύρισε την άνοδο στην Α’ εθνική τη σεζόν 1969/70.  Το ίδιο καλοκαίρι κλήθηκε στην εθνική ομάδα. Πήγε στην Αυστραλία για φιλικούς αγώνες με την χώρα των καγκουρώ και στον αγώνα που έγινε στο Μπρισμπέιν αντικατέστησε τον Μίμη Παπαϊωάννου στο τελευταίο τέταρτο. Η εμφάνισή του ήταν αρκετή να ξεσηκώσει τους ομογενείς που ρωτούσαν να μάθουν περισσότερα για τον «παιχταρά» που τους έκανε να τρίβουν τα μάτια τους.


Αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Β' Εθνικής το 1967 και το 1969 με 39 και 34 γκολ αντίστοιχα. Στην Β΄ Εθνική είχε συνολικά 124 συμμετοχές. Τη περίοδο 1973/74, στο Κύπελλο UEFA, η Παναχαϊκή έζησε ιστορικές και ανεπανάληπτες στιγμές, καθώς ήταν η πρώτη ομάδα από την περιφέρεια που έπαιξε στην Ευρώπη. Μάλιστα στον πρώτο γύρο απέκλεισε την Αυστριακή ΑΚ Γκράτσερ (2-1, 1-0)  παρ΄ όλο που υποχρεώθηκε να παίξει στην Αθήνα, στο γήπεδο της Λεωφόρου, αφού το γήπεδό της ανακατασκευαζόταν. Μάλιστα, αποτελούσε τη μοναδική ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει αγώνα σε αυστριακό έδαφος μέχρι και το 2009, όταν και έσπασε το ρεκόρ αυτό ο Παναθηναϊκός με το 1-0 επί της Στουρμ Γκρατς. Έπαιξε στον β΄ γύρο στην Πάτρα κι αποκλείστηκε με το βαρύ 7-0 από την Τβέντε (0-0 στο ημίχρονο!!), η οποία την επόμενη χρονιά (1974/75) έφτασε στον τελικό του UEFA, ενώ την υποχρέωσε σε ισοπαλία εντός (1-1) και τον Δαβουρλή ο σκόρερ των Πατρινών.


Καθώς οι εμφανίσεις στο «μεγάλο πρωτάθλημα» διαδέχονταν η μία την άλλη ο Ολυμπιακός μπήκε στη μάχη για την απόκτησή του. Μάχη τρόπος του λέγειν αφού ο Νίκος Γουλανδρής δεν δίσταζε να δώσει οποιοδήποτε ποσό χρειαζόταν για να πάρει στην ομάδα τους παίκτες που του ζητούσε ο Λάκης Πετρόπουλος. Στα 26 του χρόνια, το 1974, πήρε μεταγραφή στον Ολυμπιακό Πειραιώς, μια μεταγραφή-«βόμβα» με το αστρονομικό, για την εποχή, ποσό των 9.250.000 δραχμών. Εκεί παρέμεινε 3 χρόνια, με την πρώτη του χρονιά ιδιαίτερα καλή. Τις άλλες δύο όχι. Έπαιξε σε 72 αγώνες και σημείωσε 22 γκολ, κατακτώντας το πρωτάθλημα αλλά και το κύπελλο την πρώτη του κιόλας χρονιά στο λιμάνι. Στις 18 Ιουνίου του 1975, στον τελικό του κυπέλλου με διαιτητή τον Ιταλό Τζιανφράνκο Μενεγκάλι (Gianfranco Menegalli), ο Δαβουρλής αναμετρήθηκε με τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό των Δημήτρη Σεϊταρίδη, Χάρη Γραμμού, Σπύρου Λιβαθηνού, Τότη Φυλακούρη και αποτέλεσε τον δήμιό του καθώς με δικό του σουτ στο 35΄ ο Ολυμπιακός των Παναγιώτη Κελεσίδη, Γιάννη Γκαϊτατζή, Τάκη Συνετόπουλου, Χούλιο Λοσάντα, στέφθηκε κυπελλούχος Ελλάδος. 


Το 1977 επέστρεψε στην αγαπημένη του Παναχαϊκή, αφού πρώτα πέρασε ένα εξάμηνο στην ομάδα της Κορίνθου. Παρέμεινε εκεί από το 1977 ως το 1985, κλείνοντας έτσι τον κύκλο στην Α' Εθνική. Οριστικά κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια ένα χρόνο μετά στον Παναιγιάλειο (1985/86). Στην Α' Εθνική αγωνίστηκε σε 317 παιχνίδια, εκ των οποίων τα 243 με την Παναχαϊκή (ρεκόρ όλων των εποχών) και τα 74 με τον Ολυμπιακό. Επίσης, σκόραρε και 130 φορές, 108 με τους Πατρινούς και 22 με τους Πειραιώτες.


Είχε συμμετοχές με τις Εθνικές ομάδες Νέων, Ελπίδων, Ενόπλων και Ανδρών (4 ως παίκτης της Παναχαϊκής). Είναι ο πρώτος παίκτης Β' Εθνικής που αγωνίστηκε στην Εθνική Ανδρών.  Ντεμπούτο έκανε εναντίον τις Αυστραλίας στις 23 Ιουλίου του 1969, φορώντας τα γαλανόλευκα από το 1969 έως το 1977, σκοράροντας 2 τέρματα σε 11 συμμετοχές. Θα μπορούσαν να είναι περισσότερες, αλλά οι ομοσπονδιακοί τεχνικοί φοβόντουσαν τον ατίθασο χαρακτήρα του.


Ο Κώστας Δαβουρλής ήταν ένας ήρωας στην Πάτρα. Πέθανε πρόωρα, όρθιος όμως, σαν λαϊκός ήρωας στο καφενείο του φίλου του Μπαλωμένου στην Αγυιά, παίζοντας τάβλι, στις 23 Μαΐου του 1992, στα 44 του χρόνια, από ανακοπή καρδιάς. Σήμερα στην γειτονιά του την Αγυιά έχει ιδρυθεί ποδοσφαιρικός σύλλογος με την ονομασία Α.Ο. Κώστας Δαβουρλής ΄92, ενώ η Παναχαϊκή τον τίμησε δίνοντας το όνομά του στο γήπεδο της.


Στις 7 Δεκεμβρίου του 2009, ο Σύλλογος Παλαιμάχων ποδοσφαιριστών της Παναχαϊκής διοργάνωσε φιλικό παιχνίδι με την ομάδα παλαιμάχων του Ολυμπιακού, στη μνήμη του Κώστα Δαβουρλή. Το φιλικό διεξήχθη στο γήπεδο της Παναχαϊκής, ενώ με τα έσοδα του αγώνα δόθηκαν στο Θεραπευτικό Παιδαγωγικό Κέντρο «Μέριμνα». Από το 2010, ο Οργανισμός Νεολαίας και Άθλησης του Δήμου Πατρώων διοργάνωνει το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα εργαζομένων που φέρει το όνομα του μεγάλου άσσου «Τουρνουά Κώστας Δαβουρλής».


Βρίσκονταν ψηλά στη λίστα και διεκδίκησε μέχρι την τελευταία στιγμή την είσοδό τους στις κορυφαίες 11άδες όλων των εποχών, σε διαγωνισμό που διοργάνωσε ο ΣΚΑΪ, το 2008,καθώς ήταν υποψήφιος μέσος για τη «χρυσή» 11άδα της δεκαετίας του 1970. 


PALMARES

Περίοδος, Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Εφηβική καριέρα

  • 1962-1964: Πανιώνιος Πατρών

Επαγγελματική καριέρα


  • 1964-1974: Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωσις 1891, 111 (47)
  • 1974-1977: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 74 (23)
  • 1977-1985: Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωσις 1891, 132 (25)
  • 1985/86: Παναιγιάλειος Γυμναστικός Σύλλογος 

Διεθνής


  • 1969-1977: Ελλάδα, 11 (2)
  • 1969: Ελλάδα (Ενόπλων)

Τίτλοι


  • Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων: 1969
  • Πρωτάθλημα Ελλάδας: 1975
  • Κύπελλο Ελλάδας: 1975

Προσωπικές Διακρίσεις


  • Πρώτος σκόρερ Β΄ εθνικής: 1966-67 (39 γκολ), 1968-69 (34 γκολ)

Μιχάλης Κρητικόπουλος

Ο Έλληνας επιθετικός Μιχάλης Κρητικόπουλος, γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 3 Ιανουαρίου του 1946. Διακρίθηκε ιδιαίτερα αγωνιζόμενος για τους 2 μεγάλους πειραϊκούς συλλόγους, τον  Εθνικό και τον Ολυμπιακό. Τον διέκρινε μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα και με 83 τέρματα σε αγώνες πρωταθλήματος (σε 187 εμφανίσεις), εξακολουθεί να είναι ο 6ος Κορυφαίος Σκόρερ των Ερυθρόλευκων στην Α΄ Εθνική κατηγορία! Παρότι σχετικά μικρόσωμος, θεωρείται ένας από τους Καλύτερους Κεφαλοσφαιριστές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου με 60 περίπου γκολ στο ενεργητικό του. Το 1984 επέστρεψε στον Παναιγιάλειο όπου και έκλεισε την μεγάλη του καριέρα. Αγωνίστηκε 28 φορές για την Ανδρών Ελλάδας, 17 ως παίκτης του Εθνικού και 11 του Ολυμπιακού, σημειώνοντας 3 τέρματα. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ΣΙΣΜ του 1968 με την ομάδα Ενόπλων Δυνάμεων. Μετείχε επίσης, στην εθνική Ελπίδων που κατέκτησε το αντίστοιχο Βαλκανικό κύπελλο το 1969. Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς μετέχοντας σε αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού Πειραιώς στην Άνδρο. Το όνομα του φέρει σήμερα το Δημοτικό Στάδιο της Καισαριανής.


Αποτέλεσε έναν σπουδαίο επιθετικό για τα ελληνικά δεδομένα που μεγαλούργησε, εντυπωσίασε και έφτασε στο απόγειο της καριέρας του με τη φανέλα του Ολυμπιακού τη δεκαετία του 1970. Η καριέρα του άρχισε στα 16 του, το 1962 όταν και γράφτηκε στον τοπικό Γ.Σ. Καισαριανής. Σε έναν από τους αγώνες του, το 1963, τον εντόπισε ο Αστέριος Μπέλλας, παράγοντας του Παναιγιάλειου και τον πήρε μαζί του στο Αίγιο. 

Πριν καν ενηλικιωθεί είχε συμμετοχές στην Α΄ Εθνική με την ομάδα της Δυτικής Πελοποννήσου. Ένα χρόνο αργότερα, το 1964, γύρισε και εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Πειραιά με πρωτοβουλία του Δημήτρη Καρέλλα. Παρέμεινε εκεί 9 συνεχόμενες σεζόν, ως το 1973, οπότε και φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα. Στον Εθνικό με συμπαίχτες τους Δημήτρη (Τάκη) Χατζηιωάννογλου και τον Στέλιο Νικηφοράκη συνέθεσε μια φοβερή τριπλέτα που έσπερνε τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες.  


Στις 29 Αυγούστου του 1973 ο Ολυμπιακός τον απέκτησε, αφού ο Νίκος Γουλανδρής έδωσε στους συμπολίτες το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 9 εκατομμυρίων δραχμών και στο νεαρό Μιχάλη 1,5 εκατομμύριο δρχ!! Το πρώτο του επίσημο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ήταν στις 19 Σεπτεμβρίου του 1973 εναντίον της Μπενφίκα, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, στο "Ντα Λουζ" της Λισσαβώνας (0-1, 0-1). Μετά από 4 ημέρες, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973 έκανε το ντεμπούτο του, στο πρωτάθλημα, εναντίον του Ολυμπιακού Βόλου και άνοιξε λογαριασμό με τα αντίπαλα δίχτυα μόλις στο 25΄, ενώ το τελικό 2-0 «έγραψε» ο Νίκος Γιούτσος. 


Φοβερή σύμπτωση αποτελεί το γεγονός και ο τελευταίος του αγώνας με την ερυθρόλευκη φανέλα τον έδωσε και πάλι στο Βόλο 7 χρόνια μετά, στις 24 Μαΐου του 1980 εναντίον του Άρη για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Στον Ολυμπιακό παρέμεινε 7 σεζόν και κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (1974, 1975, 1980) ενώ στέφθηκε και κυπελλούχος Ελλάδος, το 1975, νικώντας 1-0 τον Παναθηναϊκό. Την περίοδο 1973/74, ο Ολυμπιακός, με τον Μιχάλη Κρητικόπουλο στην κορυφή της επίθεσης, κέρδισε στο νήμα τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, έχοντας την καλύτερη επίθεση-φωτιά αλλά και άμυνα του πρωταθλήματος (102/14). 


Κατέκτησε το τελευταίο του πρωτάθλημα εναντίον του Άρη Θεσσαλονίκης, σε μπαράζ που έγινε στο Βόλο (2-0) και αφού προηγήθηκε μια χρονιά γεμάτη σασπένς και συγκινήσεις καθώς 4 ομάδες διεκδίκησαν το τίτλο μέχρι το τέλος (Ολυμπιακός 47, Άρης 47, Παναθηναϊκός 45, ΑΕΚ 45)!!  Επίσης ήταν φιναλίστ του κυπέλλου το 1974, όταν έχασε το τρόπαιο από τον ΠΑΟΚ στα πέναλτι, παρά το γεγονός πως ο ίδιος έκανε το καθήκον του στέλνοντας τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα (4-3 στα πέναλτι, 2-2 ο κανονικός αγώνας και η παράταση), αλλά και του 1976, όταν ηττήθηκε από τον Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή με 6-5 πέναλτι (2-2 ο κανονικός αγώνας, 4-4 στην παράταση). Το 1980 ολοκλήρωσε την καριέρα του στα 35 του,  παίζοντας για ένα χρόνο με την φανέλα του Απόλλωνα Αθηνών (1980/81).   


Με το εθνόσημο στο στήθος είχε 28 συμμετοχές εκ των οποίων οι 17 ως παίχτης του Εθνικού, ενώ πέτυχε και 3 γκολ. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1968 με την εθνική ενόπλων. Επίσης, αγωνίστηκε στην εθνική Ελπίδων, με την οποία το 1969 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Ντεμπούτο με τη γαλανόλευκη έκανε το 1969, σε ένα φιλικό εναντίον της Αυστραλίας και μάλιστα στη Μελβούρνη.  Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975, αξέχαστο για τους Έλληνες φιλάθλους, αλλά και για τον ίδιο, ήταν το ματς με αντίπαλο την Ιταλία και μάλιστα μέσα στη Φλωρεντία. Παραμονές του νέου έτους ο Μιχάλης Κρητικόπουλος «χόρευε» μέσα στο γήπεδο, με αποκορύφωμα το σπάνιας ομορφιάς γκολ που πέτυχε, με εκπληκτικό σπριντ, κάνοντας άνω-κάτω την άμυνα των Αντόνιο Καμπρίνι, Ρομέο Μπενέτι και Κλαούντιο Τζεντίλε.  


Εκτός από σέντερ φορ πρότυπο για την εποχή του, υπήρξε ένα από τα καλύτερα παιδιά των γηπέδων. Παίκτες με το ήθος του αποτέλεσαν κόσμημα για τον Ολυμπιακό και το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν εξαιρετικά ευγενικός και συμπεριφερόταν με σεμνότητα και ευπρέπεια και για αυτό του κόλλησαν το παρατσούκλι «Βαρβάρα»! Τον διέκρινε μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα και βρίσκεται στην πρώτη 5άδα των σκόρερ του Ολυμπιακού, μαζί με τους Γιώργο Σιδέρη, Νίκο Αναστόπουλο, Νίκο Γιούτσο και Αλέξη Αλεξανδρή, σύμφωνα με  το «επίσημο περιοδικό του Ολυμπιακού»  (Φεβρουάριος 2001) και 7ος στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών. Συνολικά στην Α’ Εθνική είχε 422 συμμετοχές και 163 τέρματα.  


Ο Μιχάλης Κρητικόπουλος, πέθανε στις 20 Ιουλίου του 2002, στα 56 του χρόνια, την ώρα που έπαιζε σε αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού με τους αντίστοιχους της Άνδρου για τα εγκαίνια του γηπέδου της Άνδρου «Νίκος Γουλανδρής». Είχε σημειώσει γκολ, από ασιστ του Προτάσοφ κι απολάμβανε το παιχνίδι. Ξαφνικά, γύρω στο 30’ έχασε τις αισθήσεις του. Σωριάστηκε στο χώμα και λίγο αργότερα άφησε τη τελευταία του πνοή, από ανακοπή καρδιάς (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου). Το νέο γήπεδο της Καισαριανής φέρει το όνομά του. Έξω από αυτό υπάρχει μια προτομή του γλύπτη Γιώργου Ρουμελιώτη που έπαιξε για λίγο στους ερασιτέχνες του Ολυμπιακού. Στη μνήμη του διεξάγεται κάθε χρόνο στην φιλικός αγώνας μεταξύ των παλαιμάχων του Ολυμπιακού και της μικτής ομάδας του Δήμου.

Ο γενικός γραμματέας παλαιμάχων Αντώνης Γλύκας είπε κάποτε γεμάτος θαυμασμό και συγκίνηση για τον Κρητικόπουλο: «Ο Κρητικόπουλος έχασε τη ζωή μέσα στο γήπεδο με την φανέλα του Ολυμπιακού, σε αγώνα παλαιμάχων κι αυτό τα λέει όλα. Ήταν σαν να βάλουμε ένα πούμα μέσα στην περιοχή και να του πετάξουμε την μπάλα στον αέρα. Κατήργησε τους νόμους της βαρύτητας… Εκπληκτικός. Ενώ όλοι κάνουμε άλμα σε ένα συγκεκριμένο χρόνο, ο Μιχάλης Κρητικόπουλος είχε τον δικό του. 1-ανεβαίνω, 2-μένω, 3-κατεβαίνω για όλους εμάς, ενώ για τον Μιχάλη ίσχυε το 1-ανεβαίνω, 2 και 3 μένω, 4 κατεβαίνω…»!!   


Ο Μιχάλης Κρητικόπουλος υπήρξε ένας επιθετικός μεγάλης κλάσης, ευέλικτος, κίνδυνος-θάνατος για κάθε άμυνα. Η ταχύτητά του τον έκανε να ξεχωρίζει. Δύσκολα ο αμυντικός κατάφερνε να τον προλάβει. Ένα ακόμα ατού του οι κεφαλιές ψαράκι. Αγαπήθηκε πολύ από τους φιλάθλους ενώ ακόμα και στους αγώνες παλαιμάχων το μεγαλύτερο χειροκρότημα το εισέπραττε αυτός. Ήταν σπουδαίος παίχτης με μοναδική αλτικότητα. Όταν πήδαγε για κεφαλιά έμοιαζε να καταργεί τους νόμους της βαρύτητας παραμένοντας δευτερόλεπτα ακίνητος στον αέρα. Διέθετε όμως και απίστευτη ταχύτητα καθώς έφευγε στην αντεπίθεση σα βέλος με τρομερό διασκελισμό.  Αν όχι ο πιο γρήγορος, υπήρξε ένας από τους καλύτερους σε αυτή την κατηγορία, όπως λένε οι παλιότεροι που είχαν την τύχη να τον θαυμάσουν από κοντά.


PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

  • -1963: Α.Ε. Καισαριανής
  • 1963/64: Παναιγιάλειος Γυμναστικός Σύλλογος
  • 1964-1973: Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς
  • 1973-1980: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 186 (84)
  • 1980/81: Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Σμύρνης, 26 (4)

Διεθνής


  • 1969-1977: Ελλάδα, 28 (3) 

Τίτλοι

  • Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων: 1968
  • Πρωταθλήματα Ελλάδας: 3 (1973/74, 1974/75, 1979/80)
  • Κύπελλο Ελλάδας: 1974/75
ΠΗΓΕΣ: evrytanika.gr - podosfairistis.blogspot.gr

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Νίκος Αλέφαντος

Ο Έλληνας μέσος και αργότερα προπονητής και συντελεστής εκπομπών με θέμα την ποδοσφαιρική επικαιρότητα, Νίκος Αλέφαντος, γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 3 Ιανουαρίου του 1939 και μεγάλωσε στα Εξάρχεια, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Ήταν φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, τον οποίο υπηρέτησε τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής. Αγωνιζόταν στη θέση του μεσοκυνηγού και ξεκινώντας από τον Αστέρα Εξαρχείων αγωνίστηκε σε αρκετούς συλλόγους μέχρι το 1969 που τερμάτισε την καριέρα του.


Σε προπονητικό επίπεδο, είχε διατελέσει προπονητής σε πλείστους ελληνικούς συλλόγους, στον Ολυμπιακό Πειραιώς σε διάφορες μικρές περιόδους, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τον Ηρακλή κ.α. Παρακολούθησε -ΜΕ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΕΞΟΔΑ- τις προπονητικές και αγωνιστικές μεθόδους σπουδαίων προπονητών, (Χάπελ, Παρρέιρα, Μπεαρζότ, Πέισλι, κ.α.) Θαύμαζε τον Χάπελ και τον Μενότι, ενώ κατά καιρούς είχε εκφραστεί με πολύ καλά λόγια για τον Ότο Ρεχάγκελ. 
Ποδοσφαιρική πορεία
Αγωνιζόταν στη θέση του μεσοκυνηγού και σε μικρή ηλικία ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από τον Αστέρα Εξαρχείων της συνοικίας του. Στη συνέχεια μετακινήθηκε στις ΑΕ Χαλανδρίου, ΠΑΟ Ρουφ, Ολυμπιακό Πειραιώς (μετέχοντας σε έναν αγώνα πρωταθλήματος), Ατρόμητο Πειραιώς (Καμινίων), Ολυμπιακός Χαλκίδας (για τον οποίο σημείωσε τέρμα σε βάρος του αντίστοιχου του Πειραιά, όταν το 1963 επέστρεψε ως αντίπαλος στο Καραϊσκάκης), Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, όπου το 1969 τερμάτισε την καριέρα του.

Προπονητική πορεία
Ο Αστέρας Εξαρχείων ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ως προπονητής το 1969. Εργάσθηκε στους περισσότερους από τους πλέον δημοφιλείς ελληνικούς συλλόγους, με αποκορύφωμα τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο εργάστηκε τρεις φορές (ανά μία δεκαετία: τέλη 1983, 1994 και 2004), αλλά και στους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Ηρακλή, Πανιώνιο και Εθνικό Πειραιώς. Στην Α' Εθνική προπόνησε και τους ΟΦΗ, Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Θεσσαλονίκης, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα. 


Παρακολούθησε τις προπονητικές και αγωνιστικές μεθόδους σπουδαίων προπονητών, όπως ο Ερνστ Χάπελ, o Κάρλος Αλμπέρτο Παρρέιρα, o Ένζο Μπεαρζότ, ο Τζο Φάγκαν, ο Μπομπ Πέισλι, ο Χουάν Κάρλος Λορένσο και ο Φέρενς Πούσκας. Θαύμαζε τον Ζοζέ Μουρίνιο (τον οποίο θεωρούσε καλύτερο στον κόσμο) και τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ενώ από τους παλαιότερους τον Ερνστ Χάπελ και τον Σέσαρ Λουίς Μενότι (μεταξύ άλλων). Κατά καιρούς είχε εκφραστεί με πολύ καλά λόγια για τον Ότο Ρεχάγκελ (αποθεώνοντας την τακτική που ακολούθησε στο Euro 2004) αλλά του είχε ασκήσει και δριμύτατη κριτική, ιδίως για τις επιλογές του μετά την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Είχε μεγάλη κόντρα με τον Ντούσαν Μπάγεβιτς και τους δημοσιογράφους Αντώνη Πανούτσο, Αντώνη Καρπετόπουλο και Κώστα Νικολακόπουλο. Ήταν φανατικός οπαδός του Ολυμπιακού, τον οποίο υπηρέτησε τόσο ως παίκτης όσο και ως προπονητής, ενώ έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για τον ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή. 

Δύο συνεχείς χρονιές στην αρχή της καριέρας του, με τον ΠΑΣ Γιάννενα το 1973–74 (για πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου) και τον Πιερικό το 1974–75, πέτυχε ισάριθμες ανόδους στην Α' Εθνική κατηγορία, κατακτώντας παράλληλα και τις δύο χρονιές το πρωτάθλημα της Β' Εθνικής. Εκτός από τους δύο αυτούς τίτλους, έχει κατακτήσει και το κύπελλο Κύπρου 1996–97 ως τεχνικός του ΑΠΟΕΛ, μετά από νίκη με 2–0 επί της Ομόνοιας στον τελικό.

Τον Μάρτιο του 1978 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Καστοριάς, για να παραιτηθεί επεισοδιακά μετά από ένα μόλις αγώνα πρωταθλήματος. Η κίνηση προκάλεσε μακροσκελή ανακοίνωση του συλλόγου με κατηγορίες για εκ μέρους του Αλέφαντου παρακράτηση μη δεδουλευμένων αμοιβών, για εξυβρίσεις ποδοσφαιριστών, παραγόντων, οπαδών και συμπολιτών, για απειλές και εκβιασμό. Υπενθυμίζοντας ότι παρόμοιες συμπεριφορές του σε ΟΦΗ, Πιερικό και ΠΑΣ Γιάννινα είχαν πρόσφατα απασχολήσει αθλητικές αρχές και δικαιοσύνη, το διοικητικό συμβούλιο τον κατήγγειλε στους υφυπουργό και γενικό γραμματέα αθλητισμού, ΕΠΟ, Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ελλήνων Προπονητών Ποδοσφαίρου και ΠΣΑΠ. Ανάλογο περιστατικό με πρωταγωνιστή τον Αλέφαντο συνέβη και στις 12 Απριλίου 1987, όταν ως προπονητής της ΑΕΚ ξυλοκόπησε τον δημοσιογράφο Γιώργο Βενετούλια, επειδή του είχε ασκήσει κριτική για την απόφασή του να κάνει αλλαγή τον Θωμά Μαύρο στον αγώνα με τον Απόλλωνα Καλαμαριάς την προηγούμενη μέρα. Ο Βενετούλιας μετά τον ξυλοδαρμό του προσέφυγε στη δικαιοσύνη, με τον Αλέφαντο να τιμωρείται με δίμηνο αποκλεισμό από τα γήπεδα και πρόστιμο 100.000 δραχμών.


Στον Ολυμπιακό μακροβιότερη ήταν η παραμονή του το 1994, που κάλυψε σχεδόν όλη τη χρονιά (Ιανουάριος–Οκτώβριος), αλλά το πρωτάθλημα της περιόδου 1993–94 κατέκτησε η ΑΕΚ. Στη Θεσσαλονίκη, ως προπονητής του ΠΑΟΚ και του Ηρακλή είχε αρκετά καλή πορεία (αν και για μικρό χρονικό διάστημα) και επαινέθηκε για το επιθετικό του ποδόσφαιρο. Παρέλαβε τον Ηρακλή σε πολύ κακή κατάσταση (1 βαθμό στο πρωτάθλημα μετά από 6 ματς) και κατάφερε να δημιουργήσει μια αποτελεσματική και άκρως επιθετική ομάδα (σε διάταξη 3–4–3) με αιχμές τους Βασίλη Χατζηπαναγή, Λάκη Παπαϊωάννου, Δανιήλ Παπαδόπουλο, Δημήτρη Αδάμου και Κώστα Μαλουμίδη. Η ομάδα πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις και κατάφερε να κερδίσει στη Θεσσαλονίκη και τους τρεις μεγάλους των Αθηνών, 3–1 τους Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και 3–0 την ΑΕΚ, τερματίζοντας τελικώς στην 3η θέση του πρωταθλήματος (ισόβαθμος με την ΑΕΚ).

Αρκετοί διακεκριμένοι ποδοσφαιριστές έχουν μιλήσει με εξαιρετικά λόγια για την προπονητική αξία και τις γνώσεις του Νίκου Αλέφαντου. Ο Νέρι Καστίγιο σε συνέτευξή του ανέφερε πως "o Αλέφαντος ήταν ο καλύτερος προπονητής που είχα στον Ολυμπιακό. Για μένα ο κ. Αλέφαντος ήταν ο μόνος προπονητής που ήρθε και έλεγε ξεκάθαρα στον κάθε παίκτη τι πρέπει να κάνει. Ξέρει πολλή μπάλα. Εντάξει, ο χαρακτήρας του είναι λίγο υπερβολικός και λέει κάτι παραπάνω γι' αυτό και είναι παρεξηγήσιμος". Ο Θανάσης Δημόπουλος τον οποίο είχε πάικτη ο Αλέφαντος έχει δηλώσει πως "o κ. Αλέφαντος για θέματα τακτικής είναι μάνα. Εγώ που τον έζησα σαν προπονητή, στα θέματα προπονητικής και τακτικής δεν υπάρχει άλλος". Ο Λάκης Παπαϊωάννου, διεθνής μέσος των Πιερικού, Ηρακλή και ΠΑΟΚ (είχε προπονητή τον Αλέφαντο και στις δύο πρώτες) δήλωσε: "Είναι ο άνθρωπος που μου άλλαξε τη ζωή, που με καθιέρωσε στον Πιερικό". Επίσης, με πολύ θερμά λόγια για τις προπονητικές και τακτικές ικανότητες του Αλέφαντου έχει εκφραστεί και ο Νίκος Αναστόπουλος.

Αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού (τουλάχιστον) ποδοσφαίρου αποτελεί η παραμονή του στην τεχνική ηγεσία του Φωστήρα για τρεις μόλις ώρες, το Σεπτέμβριο του 2002.


Οι τρεις θητείες στον Ολυμπιακό
Ξεχωριστό κεφάλαιο στην προπονητική πορεία του Νίκου Αλέφαντου είναι οι τρεις θητείες που είχε στον πάγκο του ΟΣΦΠ, της ομάδας που υποστηρίζει οπαδικά. Η πρώτη του θητεία ήταν από την 1η Δεκεμβρίου του 1983 μέχρι τις 12 Μαρτίου του 1984 (αγωνιστική περίοδος 1983-1984). Τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν ο εφοπλιστής Σταύρος Νταϊφάς, που έδωσε την ευκαιρία στον Αλέφαντο, παρά το γεγονός ότι αρκετές φορές του είχε ασκήσει κριτική μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «Φως των Σπορ». Σε 14 αγώνες (12 για το Πρωτάθλημα και 2 για το Κύπελλο) ο Αλέφαντος είχε απολογισμό 9 νίκες, 3 ήττες και 2 ισοπαλίες με τέρματα 23 υπέρ και 9 κατά.

Η δεύτερη θητεία του ήταν η μεγαλύτερη χρονικά, από τις 27 Ιανουαρίου 1994 μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου 1994 (αγωνιστική περίοδος 1993/94 και ξεκίνημα της περιόδου 1994/95). Πρόεδρος του Ολυμπιακού ήταν πλέον ο Σωκράτης Κόκκαλης, που είχε αναλάβει την ΠΑΕ τον Μάιο του 1993. Μάλιστα ο Αλέφαντος ήταν ο πρώτος προπονητής με σφραγίδα Κόκκαλη, καθώς όταν ο γνωστός επιχειρηματίας ανέλαβε τον Ολυμπιακό αρχικά διατήρησε ως προπονητή τον Λιούμπομιρ Πέτροβιτς και μετά τη απόλυσή του τον Νοέμβριο του 1993, τον βοηθό του Κώστα Πολυχρονίου ως υπηρεσιακό, μέχρι να καταλήξει στην επιλογή Αλέφαντου.


Σε αυτή τη δεύτερη θητεία του, σε 19 αγώνες (15 για το Πρωτάθλημα, 3 για το Κύπελλο και 1 για το Κύπελλο UEFA) ο Αλέφαντος είχε απολογισμό 11 νίκες, 5 ήττες και 3 ισοπαλίες, με τέρματα 40 υπέρ και 17 κατά.

Η τρίτη, τελευταία, και πιο επεισοδιακή θητεία του Αλέφαντου στον πάγκο των «ερυθρολεύκων» ήταν από τις 19 Μαρτίου 2004 μέχρι τις 31 Μαΐου 2004, και πάλι επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη. Σε 10 αγώνες (7 για το Πρωτάθλημα και 3 για το Κύπελλο), ο απολογισμός του Αλέφαντου ήταν 7 νίκες, 1 ήττα και 2 ισοπαλίες, με τέρματα 21 υπέρ και 8 κατά. Ο Ολυμπιακός κατάφερε να κερδίσει όλα τα παιχνίδια στο πρωτάθλημα εκτός του ντέρμπι στη Λεωφόρο με τον Παναθηναϊκό, το οποίο έληξε ισόπαλο με 2–2, μετά από εξόφθαλμο, καταδικαστικό για τον Ολυμπιακό λάθος του διαιτητή Γιώργου Δούρου, το οποίο έχει παραδεχτεί δημόσια και ο ίδιος ο Δούρος σε συνεντεύξεις του. Συγκεκριμένα, με το σκορ στο 1–2 υπέρ του Ολυμπιακού, ο αμυντικός του Παναθηναϊκού Σωτήρης Κυργιάκος χτύπησε με γροθιά στο πρόσωπο εκτός φάσης και μέσα στη μεγάλη περιοχή του τον επιθετικό του Ολυμπιακού Τζιοβάνι, ο οποίος ανταπόδωσε με κλωτσιά. Ο Δούρος αντί να αποβάλει και τους δύο παίκτες ως όφειλε, απέβαλε μόνο τον Τζιοβάνι αφήνοντας εντελώς ατιμώρητο τον Κυργιάκο να συνεχίσει τον αγώνα. Η αντιαθλητική συμπεριφορά των δύο ποδοσφαιριστών θα είχε πιθανότατα αποφευχθεί, εάν ο διαιτητής είχε καταλογίσει την επικίνδυνη ενέργεια του επιτιθέμενου (παιχνίδι με τον αγκώνα), το οποίο προηγήθηκε της συμπλοκής τους. Ο Παναθηναϊκός εκμεταλλευόμενος το αναπάντεχο αριθμητικό πλεονέκτημα, αλλά και την αποφυγή του πιθανού 1–3 από το πέναλτι, ένα δεκάλεπτο αργότερα κατάφερε στο 82' να ισοφαρίσει σε 2–2 και να διατηρήσει την καθοριστική διαφορά των 2 βαθμών. Σε περίπτωση νίκης του, ο Ολυμπιακός θα είχε προσπεράσει με 1 βαθμό τον αιώνιο αντίπαλο, μόλις 4 αγωνιστικές πριν το φινάλε.


Ο ίδιος ο Αλέφαντος έχει τεράστιο παράπονο από αυτό το παιχνίδι και θεωρεί ότι ο Δούρος του στέρησε μια επιτυχία που εδικαιούτο 100%, χαρακτηρίζοντας τα διαιτητικά λάθη ως την «κλοπή του αιώνα».[24] Έπειτα την απομάκρυνσή του από τον Ολυμπιακό το Μάιο του 2004, κατόπιν της απώλειας πρωταθλήματος και κυπέλλου, δεν έχει αναλάβει κάποιο σύλλογο, παρότι το όνομά του συνδέθηκε και πάλι με εκείνον του Πειραιά στις αρχές του 2010.

Δημόσια παρουσία
Συχνές είναι οι εμφανίσεις του Αλέφαντου στα ΜΜΕ, ενώ κατά καιρούς έχει πρωταγωνιστήσει και σε διαφημίσεις. Μιλάει με μια γλώσσα λαϊκή, που έχει αγαπηθεί από τον κόσμο. Χαρακτηριστικές είναι οι εκφράσεις που συχνά χρησιμοποιεί όπως "τα πάντα όλα", "το' να, τ' άλλο ξέρω γω", και "μάθε μπαλίτσα". Μιλάει πάντοτε με αυθόρμητο και αυθεντικό τρόπο και εκτός από ποδόσφαιρο ασχολείται πολύ συχνά και με πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα.


Ο Γιώργος Μητσικώστας μιμείται πολύ συχνά τον Αλέφαντο στις εκπομπές του και η μίμησή του αυτή αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο (είναι από τις αγαπημένες και του ίδιου του Μητσικώστα). Οι δυο τους γνωρίζονται καλά και συζητούν για το ποδόσφαιρο (ο Μητσικώστας είναι πολύ γνωστός φίλαθλος της ΑΕΚ), ενώ ο Αλέφαντος έχει μιλήσει με αποθεωτικά λόγια για τον Μητσικώστα λέγοντας πως είναι "ο καταπληκτικότερος που έχει βγάλει ο αιώνας μας", ενώ τον έχει χαρακτηρίσει "φανταστικό" και "γίγαντα".

Το 1983 το λαϊκό μουσικό σχήμα Τα παιδιά από την Πάτρα κυκλοφόρησε δίσκο στον οποίο περιέχεται τραγούδι για τον Νίκο Αλέφαντο με τίτλο "Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι" που εξυμνεί το χαρακτήρα του Έλληνα προπονητή, μιλώντας παράλληλα και για αδικίες που έχει υποστεί.

Από την τηλεοπτική περίοδο 2011–12 συμμετέχει σε εβδομαδιαία αθλητική εκπομπή ιδιωτικού αθηναϊκού καναλιού (ΑRΤ TV), με παρουσιαστή τον Γιάννη Καρατζαφέρη, στην οποία παίρνει μέρος και ο Κωστής Ραπτόπουλος. Από τους πιο φανατικούς τηλεθεατές της εκπομπής είναι ο Σωκράτης Κόκκαλης, σύμφωνα με δήλωσή του.

Ο Νίκος Αλέφαντος εμφανίζει, τέλος, μια τάση να αλλοιώνει κατά λάθος τα ονόματα (κυρίως ξένων) παικτών, προπονητών και συλλόγων, η οποία γίνεται αφορμή για σχόλια στον αθλητικό, κυρίως, τύπο.


Ξυλοδαρμός του Λάκη Πετρόπουλου και καταδίκη
Στις 15 Οκτωβρίου 1986, ο Αλέφαντος συνάντησε στο αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης τον συνάδελφό του προπονητή Λάκη Πετρόπουλο, τον οποίο ξυλοκόπησε με γροθιές μετά από έντονη φιλονικία. Ο Πετρόπουλος υπέβαλε μήνυση, και στις 27 Σεπτεμβρίου 1987 ο Νίκος Αλέφαντος καταδικάστηκε από το Ζ΄ Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών σε ποινή φυλάκισης 40 ημερών.

Oι τρομερές ατάκες του Αλέφαντου
Ο Νίκος Αλέφαντος έχει αφήσει μια τεράστια παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές, από τρομερές ατάκες, δικά του ονόματα, παράπονα και κόντρες, διατυπωμένα με τρόπο ξεχωριστό, που τον κάνουν να διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη φυσιογνωμία του ποδοσφαίρου. Για να θυμηθούμε... 

  • -"Είχα πάει ρε στη Μίλαν, στην προετοιμασία του Τζακερόνι. Είναι φίλος μου ο Τζακερόνης, να το ξέρεις. Τρελάθηκα. Τους πλακώνει στην προπόνηση ο Τζακερόνης και τους αλλάζει τον αδόξαστο".
  • - "Έχω πάει στο εξωτερικό για να παρακολουθήσω σεμινάρια. Ποιος άλλος πάει από τους πρωτοκλασάτους προπονητές; Κανείς. Μόνο ο Αναστόπουλος. Οι άλλοι δεν πάνε ούτε μέχρι τα Πατήσια".
  •  - "Ποιός είναι ο Κέσλερ; Ο διακοσιοστός προπονητής στην Ευρώπη. Έχει τον Ορφανό έξω δυο μήνες και τον βάζει στο 89' επειδή είναι λέει ψηλός και μπορεί να πάρει την κεφαλιά στο κόρνερ. Ρε μπαγάσα, αυτά δε τα λένε ούτε στους Ζουλού".
  •  - "Ποιός είσαι εσύ κύριε Κουσουλάκη, τι έχεις κάνει μετά τη μπάλα; Έκανες τον προπονητή στην Τριανδρία και γέλαγε ο κόσμος. Δε σε θέλουμε στη μπάλα".
  •  -"Ποιός Ντουμιτρίου; Ένας απατεώνας Ρουμάνος είναι...".
  •  -"Που πας ρε Κωστέα-Γείτονα (σ.σ. Τάκης Λεμονής) με τις ζώνες-νεροζούμια στην Ευρώπη; Οι ζώνες είναι μόνο για τα παντελόνια".
  •  -"Ο Σάκι; Δε βλέπει ρε...".
  •  -"Καλύτερος Έλληνας προπονητής ο Αναστασιάδης; Έλα μωρέ με τον... κομμωτή. Που μου παίρνει τους παίκτες και τους πάει στους παπάδες. Ρε, στους παπάδες; Να'χεις δηλαδή το Ραούλ στην ομάδα και να τον πάρεις να τον πας στο Άγιο Όρος, στους παπάδες; Δε γίνονται αυτά, ρε!".
  • -"Ο Λίπι; Ψιλοαπάτη...".
  • - "Ο Σόλιντ; Όλο σημειώνει, σημειώνει... Τι σημειώνει; Να σημειώνεις, αλλά να βλέπεις και την κασέτα στο σπίτι σου αγόρι μου. Τρως το γκολ στη Ρεάλ, σημειώνεις και πας και τρως το ίδιο με τη Λιόν. Δεν γίνονται αυτά. Παίρνει 8 εκατομμύρια ευρώ (!!!) το μήνα και δεν κάνει τίποτα. Έφερνε ο ένας τους Σέρβους, αυτός θέλει να φέρνει Βέλγους. Καλά έκανε ο πρόεδρος που δεν πήρε τον Μπενζά που είναι παλιοχαρακτήρας. Εγώ δεν λέω να φύγει, αλλά και στη... Τζέλση να πήγαινε σε 4 μήνες θα την διέλυε".
  • -"Ποιός Σάντος και @ρχίδια@, που μας έγινε και προπονητής ο Σάντος... Δυο γκολάκια του πέταξα με τον Εθνικό Αστέρα, με τον Κοντόπουλο και το Μπερνεάνου".
  • "Ποιός Βεγκνέ (Βενγκέρ), ρε, που πάει και παίζει με σέντρε φορ αυτόν τον Αρνή (Ανρί)" .
  • -"Ποιό ροτέισιο τώρα μας λέει ο Φερέρ, που του κουνάγανε 100.000 μαντήλια στην Ισπανία για να φύγει... Ροτέισιο δεν παίζει ούτε η Μάτζεστερ".
  • -"Λεμονής λέει... ποιός Λεμονής; Νίκησε λέει τη... Βρέντε (Werder). Ποιά Βρέντε μωρέ τώρα, αυτή που έφαγε 2-0 απ' τη Ρέϊτζερ (Rangers) και έσωσε κι ένα ο τερματοφύλακας πάνω στη γραμμή;".
  • -Ο Σάντος... κοίταξε να δεις, ο Σάντος είναι ένας άνθρωπος ο οποίος εργάζεται, αλλά στον πάγκο... μπορεί να' χουνε μπει οι Τούρκοι στη Θεσσαλονίκη και στην Ελλάδα κι αυτός να ξυπνήσει το Μεγάλο Σάββατο".
  • -"Έλα μωρέ τώρα με τον απάτη το Σέρβο τον πορτοφολά, που μου τον κάνατε προπονηταρά εσείς οι δημοσιογράφοι. Δώσε μου ρε μια ομάδα να του βάλω τρία μέσα-έξω, να στρώσει. Άσε με μωρέ με το Ντούσαν...".
  •  -"Αν ήμουν στη θέση του Μπάγεβιτς και δεν ήμουν δέκα βαθμούς μπροστά, θα είχα αυτοκτονήσει. Αν με καλούσαν τώρα τι θα έκανα; Ακούστε. Στη Μίλαν να ήμουν και να είχα την ομάδα πρώτη, θα έσπαγα το συμβόλαιο να έρθω στον Ολυμπιακό. Γιατί τέτοιος πρόεδρος σαν τον Κοκκαλη δεν έχει περάσει από ελληνικού εδάφους. Ούτε από Μπαρτσελόνα και Ρεάλ. Μόνο με τον Μπερναμπέου μπορώ να τον συγκρίνω και με κάναν δύο της Ίντερ και της Μίλαν".
  •  - "Ο Μπάγεβιτς παίρνει τους γρήγορους κι εγώ δουλεύω με ντακότες, γκαζοζέν και σκατοδοχεία με ποδαράκια".
  •  - "Η φετινή πορεία του Ολυμπιακού με το Μπάγεβιτς στην Ευρώπη, δεν ήταν αξιοπρεπής. Με το υλικό που έχει η ομάδα και με την βοήθεια του κόσμου, έπρεπε να έφθανε ψηλά. Έπαιξε με την χειρότερη ομάδα την Λα Κορούνια. Ήταν ομάδα της πλάκας. Ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα. Μετά η Μονακό. Είναι ποδοσφαιριστές αυτοί. Πώς κατάντησε έτσι ο Σαβιόλα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να έκανε πλάκα. Μετά η Λίβερπουλ. Ποια Λίβερπουλ; Δεν υπάρχει Λίβερπουλ" (σ.σ. εκείνη τη σεζόν, η Λίβερπουλ πήρε το Champions League...)".
  • -"Εντάξει, ο Μπάγεβιτς είναι γνωστός τώρα... Οι τίτλοι που έχει πάρει; Να σου πω εγω τι τίτλους έχει πάρει; Μόλις βλέπει το Βγενόπουλο οτι κάνουνε... συνδιοκατοίκηση(!) όλα και θα πέσουνε λεφτά... Ο άνθρωπος στον πάγκο κοιμάται".
  • - "Άσε μωρέ τώρα ο Μπάγεβιτς εγκλήματα έχει κάνει, θα μας πεί τώρα ο Τραπεζανίδης... Ο Μπάγεβιτς το κουστούμι, τους παιχταράδες, τον πρόεδρο τον πλούσιο, να τον πάνε καρότσι. Το πρωτάθλημα το'χασε στον Εργοτέλη και φώναξε τους παιχταράδες μετά".
  •  - "Εγώ έχω το Σαββίδη που είναι γκαζοζέ και τον Καραπιάλη που βρίσκει ο κώλος του στο χόρτο".
  • - "Ποιός; Ο Μαρινάκης; Ποιός Μαρινάκης μωρέ... αυτός είναι μισοπλέμονας".
  • - "Λοιπόν... Είχε παιχταράδες ο Ηρακλής αλλά ποτέ... είχε έναν πόντο με τον Κόπα σε έξι παιχνίδια. Ποτέ όμως δεν είχε πάει τρίτος. Πήγα τρίτος και δε μ'αφησαν να παίξω μπαράζ. Πιάνουνε τα ούρα του... Ίση, δυό φορές. Τρίτον πιάνουνε την ΑΕΚ για δωροδοκία με το Χρυσοβιτσάνο απάνω, τους ρίχνουνε -3 απ'του χρόνου. Πάει και το UEFA. Και είχα και 500.000 τότε που μου'χε βάλει ο Θεοδωρίδης, μου λέει δε μπορώ να στα δώσω, σε διώχνω, επειδή τον είχα πεί περούκα. Στο λέω στα ίσα και δημόσια".
  • - "Κάνω προετοιμασία, σκίζω στο τουρνουά με Μπρέσια. Έχω Ίβιτς, Αλεξανδρή. Είμαι πρώτος, αήττητος στο πρωτάθλημα. Εντάξει, παίζω με... Μαρσέγη, μια ατυχία εκεί στο κόρνερ ο Τοχούρογλου, με παίζει 100% - 0% ο διαιτητής, χάνω 2-1. Έχω όμως άλλα 90 λεπτά, ρε. Άσε με να πάω στη μάχη. Άσε με να πάω μέσα στη Μαρσέγη να φέρω την πρόκριση. Απ'τον Ολυμπιακό μ'έφαγε το... πιράνχας, ο Λούβαρης κι όλη η χαρτοπαιξία, είχανε μαζευτεί στην Έδεσσα για το παιχνίδι κι είπανε να φάνε τον Αλέφαντο".
  • - "Να βγει ο Δούρος να μιλήσει. Είναι θέμα ζωής για εμένα. Το ματς αυτό δεν το έχανα με τίποτα και έπαιρνα και το πρωτάθλημα. Εκεί, ή αποβάλεις και τους δύο και δίνεις πέναλτι ή δεν αποβάλεις κανέναν. Αν μου έδινε το πέναλτι, έχω άριστο μπεναλτίστα που δεν το έχανε με τίποτα το 1-3. Αλλά και να το έχανε, είμαι μπροστά στο σκορ και δεν έχω παίκτη λιγότερο στο παιχνίδι. Τους έχω κάνει σκόνη. Τί ψυχή θα παραδώσει ο κύριος Δούρος; Εχασα τη δουλειά μου εξ' αιτίας του. Βγες από την Κόρινθο, κύριε Δούρο, γιατί δεν το κάνεις;".
  • - "Το καλοκαίρι παίξαμε ένα φιλικό με τον Παναθηναϊκό στην Κρήτη. Πριν από το ματς με πήρε τηλέφωνο ο Γιώργος ο Βαρδινογιάννης, μου είπε ότι ο ΟΦΗ είναι ομάδα του Παναθηναϊκού και θα πρέπει να κάτσω να χάσω. Εγώ το έπαιξα στα ίσα, έφερα ένα-ένα και γι' αυτό μου την είχανε στήσει και με διώξανε".
  • - "Με πονάει που δεν είμαι στον Ολυμπιακό και λέω μέσα μου. Ρε Θεέ, άντερα δεν έχεις; Εμένα βρήκες να καταστρέψεις, το φουκαρά τον Αλέφαντο";
  • - "Επειδή πρέπει να τα λέμε και όλα, είμαι αδικημένος πολύ. Αν δεν ήταν αυτός ο... καταραμένος(!), θα είχα πάρει το πρωτάθλημα και θα ήμουν ακόμα στην ομάδα. Τι να λέμε τώρα; Το 9ο θα σήκωνα πέρσι".
  • -"Σαμπατάνοβιτς" (Σαμπανάτζοβιτς), "Σάβιτσες" (Σαβίτσεβιτς), "Μόμπαν" (Μπόμπαν), "Ρέζερικ" (Ραϊζίγκερ), "Όβερατ" Όφερμαρς).
  • "Ο Μουρίνιο ανέστησε τον Τζοκόουλ (Τζο Κόουλ) και τον έφτασε εθνική Αγγλίας, ανέστησε το Νταφ είχε και τον άλλο τον παιχταρά το Γκούσταφσον (Γκούντγιονσεν)".
  • - "Ρε, αν ήμουν εγώ στον Ολυμπιακό, θα ξεκίναγα την εντεκάδα απ' τον Αλαβές (Γκαμπριέλ Άλβες)...".
  • - "Προβλέπω ότι θα το πάρουν οι Ιταλοί, γιατί θα είναι πάρα πολύ καλοί, τρομεροί θα είναι, γιατί είναι χαλυβδωμένοι οι Ιταλοί. Έχουν πολύ ωραία ομάδα, έχουν καλό προπονητή, έχουν ωραίες αλλαγές, έχουν μια τετράδα πίσω φοβερή. Και να ξέρετε ότι η Βραζιλία βγάζει μπαλαδόρους παιχταράδες αλλά η Ιταλία βγάζει μαρκαδόρους".
  • - "Ρε Τζοφ, είσαι μεγάλος, είσαι τεράστιος. Τους έχεις κλειδώσει, τους κερδάς 1-0, σε προσκυνάμε. Και εκεί που το έχεις κλειδώσει το ματσάκι, σου βάζει ο άλλος το Μπιγκόλ (Βιλτόρ) κι εσύ βάζεις το Μαντέλα (Μοντέλα); Ρε, το Μαντέλα;"
  • - "Είχα πει στον Κόκκαλη να φέρει τον Χρόνιγκεν (Γκρόνκγιαερ), αυτόν που παίζει δεξιά και πήγε από την Τσέλσι στην Μπέρμιγχαν. Θα παίρναμε και έναν επιθετικό γρήγορο από την Κρουζέιρο, μου τον είχε προτείνει ο Τζιοβάνι. Δεν θυμάμαι πώς τον λένε, δεν έχει σημασία. Είχα προτείνει στον πρόεδρο τον Γκέκα και με είχε ρωτήσει μετά το 2-2 στη Λεωφόρο για τον Νικοπολίδη".
  •  - "Ο Σαλπιγγίδης και οι σφαίρες αυτές, να έχεις υπόψη σου δεν υπάρχουν στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο... Πεθάνανε οι ένα και δεκαπέντε. Ν' ακούς τον Αλέφαντο τι σου λέει".
  • - "Ο Σαλπιγγίδης είναι γρήγορος, δυνατός, εκπληκτικός... Το δε τελείωμα του στο γκολ ήταν πλασέ μεγάλου παίκτου... Παρακολούθησα σου λέω".
  •  - "Ο Μπόρχα θα... ξεκωλιάσει τα αντίπαλα σέντερ μπακ".
  •  - "Ποιός Μπόρχα μωρέ; Δε ξέρει μπάλα, δε βλέπεις;"
  •  - "Ο Μπόρχα μπορεί να γίνει μεγάλο σέντρε μπακ". -"Μα γίνεται αυτό κύριε Αλέφαντε;". -"Πως δε γίνεται, είναι ταχύς, γρήγορος, ξέρει μπάλα... να τονε βάλεις πίσω να βλέπει το γήπεδο. Δε βλέπεις τι κορμιά έχουνε αυτοί οι μαύροι; Πέντε τούμπες κάνουνε στον αέρα".
  •  - "Τι... κοντός, μπάσκετ παίζουμε; Αυτός ο Μπαμπανγκίντα θα κλείσει σπίτια στον κενό χώρο. Εκρηκτικός, σίφουνας, με φοβερό ξεπέταγμα. Και τελειώνει τις φάσεις. Ειδικά απέναντι σε ζώνη, θα κάψει κόσμο. Να τον πάρουνε αμέσως, μη μας τον πάρει καμμιά άλλη ομάδα. Τι άλλο περιμένει να δεί ο Σόλιντ; Ο παίκτης φαίνεται...".
  •  - "Ο Σόλιντ έφερε τον Μπαμπανγκίντα για να φάει τον Καστίγιο. Είναι πρόσχημα το ότι δεν τον βάζει γιατί κρατάει πολύ την μπάλα. Είναι ντροπή να παίζει αυτός ο κοντός ο Μπαμπανγκίντα και να μένει έξω η παιχτούρα ο Καστίγιο".
  •  - "Μου έβγαλε τα μάτια ο Τουρέ. Τρομερός με τη μπάλα, έχει ότι πάσα θες. Και την κοντή και τη μεγάλη. Και την πονηρή και τη διαγώνια. Έχει όλων των ειδών τις πάσες και μεταβιβάζει με ακρίβεια, πράγμα που έλειπε απ' τον Ολυμπιακό στα αμυντικά χαφ τα τελευταία χρόνια".
  •  - "Να πουληθεί ο Τουρέ. Πρέπει να φύγει. Ο Ολυμπιακός πρέπει να τον πουλήσει γρήγορα. Δεν κάνει για τον Ολυμπιακό. Τον κάνει πολύ αργό και έχει μόνο κάθετες πάσες γιατί είναι ψηλός”.
  •  - "Εγώ τον γουστάρω τον Μπενζά. Είναι βολίδα. Γρήγορος, κάθετος και δυνατός παίκτης. Αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στον Βέλγο και τον Κωνσταντίνου, επιλέγω τον πρώτο. Γιατί μόνο με Κωνσταντίνου και Οκκά στο Καραϊσκάκη θα είχαμε πολλά προβλήματα. Μπάλα δεν θα ακουμπάγανε. Το καλύτερο θα είναι να τους πάρει ο Ολυμπιακός και τους... δύο".
  •  - "Ο Κόκκαλης έκανε καλά που δεν πήρε τον Μπενζά και όλους τους άλλους. Ο Μπενζά έχει ψυχολογικό πρόβλημα, μέχρι που λένε να πάει στο τρελάδικο. Ο πρόεδρος τα βλέπει αυτά".
  •  - "Ο Ζιλμπέρτο είναι παικταράς, διαμάντι και πιάστηκε κορόϊδο ο Ολυμπιακός που του τον είχανε προτείνει και δεν έδωσε τα λεφτά να τονε πάρει, θα κάνει τη διαφορά στο κέντρο του Παναθηναϊκού.".
  •  - "Έλα μωρέ με το Ζιλμπέρτο... Ο Ζιλμπέρτο μόλις πάει η μπάλα πάνω του νομίζει οτι είναι χειροβομβίδα και της δίνει μια να φύγει απ' αυτόνανε... Είναι χαφ αυτός να συμμαζέψει το κέντρο;".
  •  - "Από τους δημοσιογράφους των δελτίων βλέπω Στάη, γιατί είναι καλός άνθρωπος. Και τον Χατζηνικολάου βλέπω, αλλά αυτός έχει ένα κακό: γλείφει τον από πάνω και σκοτώνει τον από κάτω. Με τον Ευαγγελάτο κόψαμε το φαΐ και θα πεθάνουμε από την πείνα με αυτά που βγάζει. Όταν αρχίζει η εκπομπή του, κλείνω την τηλεόραση".
  •  - "Υπάρχει και μια άλλη κατηγορία τύπων στην τηλεόραση. Οι ψευτο-κουλτουριάρηδες… Εγώ δεν τους πάω αυτούς τους Λαζόπουλους. Μας χαλάσανε την κοινωνία. Αλλά βλέπεις στην τηλεόραση τους γουστάρουνε. Είναι η χειρότερη φάρα. Να πού καταντάει η εξέλιξη. Δείτε τι έγινε και με τη Βίσση. Ούτε την πόρτα δεν έπρεπε να περάσει σε αυτή την ηλικία που πήγε. Καθάρισε, έσβησε η Βίσση οριστικά με αυτή την καριέρα που έκανε σε αυτά τα μπουζούκια του κώλου. Να πώς καταντάει η εξέλιξη. Ψηφίζει η Ελλάδα 12 στη Φινλανδία. Τα βλέπει ο Τούρκος και λέει: "Μπείτε μέσα και λιώστε τους". Πώς θα πολεμήσουμε, ρε, με αυτά τα παιδιά που ψήφισαν τα τέρατα;".
  •  - "Ο Χριστόδουλος είναι ο γίγαντας της Ορθοδοξίας. Ο Κολοσσός! Ο άλλος ο Ζακύνθου είναι... άσε να μη σου πω. Αν δεν ήταν ο Χριστόδουλος θα είχαν καταλάβει το σύμπαν. Πιστεύω κάργα στον Θεό. Αλλά όχι τρελά... Αγιον Ορος και σαχλαμάρες. Τι να κάνω στο Αγιον Ορος; Να βλέπω τους παπάδες να...; Στη Μονή Πετράκη τους είχαμε. Ανεβαίναμε κάτω από τα Εξάρχεια 18 χρόνων παιδιά, με τα σορτσάκια, ξαναμμένοι για να κλέψουμε τα μανταρίνια και μας κοίταγαν στα γεννητικά όργανα. Πώς κάθονται στα μοναστήρια; Ορμόνες δεν έχουνε; Πώς τη βγάζουν; Οργια κάνουν. Αυτοί είναι καλόγεροι; Ο Χριστός δεν ήταν σαν τα μούτρα τους. Ο Χριστός ήταν ωραίος. Και να πήγε με τη Μαγδαληνή, τι έγινε; Είναι ωραίο να πηγαίνει ο άνδρας με τη γυναίκα. Ο άνδρας με τον άνδρα δεν είναι ωραίο".
  •  - "O Μποστατζόγλου (Πατσατζόγλου) είναι παιχτούρα, η εντεκάδα πρέπει να ξεκινάει απ' αυτόν".
  •  - "Ποιός Χιώτης; Χιώτης ήταν ένας κι έπαιζε μπουζούκι για τη Μαίρη Λίντα. Δε βλέπεις; Είναι... κοντός."
  •  - "Ο Αμανατίδης πρέπει να πάει Εθνική. Είναι μεγάλος μαντουμαδόρος και μεγάλη πρεσαδούρα".
  •  - "Στον Παναθηναϊκό; Ποτέ. Εδώ πήγα στον Παναργειακό και επειδή είχαν πράσινες εμφανίσεις δεν μπορούσα να κάνω προπόνηση και άφησα την ομάδα και έφυγα!".
  •  - "Ο Καραμανλής; Δεν είχε κολλήσει ούτε ένα ένσημο του Ι.Κ.Α. πριν να γίνει βουλευτής".
  •  - "Ο Προτάσοφ; Άντε μωρέ με την Τιτίκα...".
  •  - "Δεν έχει τελειώσει ο Αλέφαντος. Θα επανέλθω... δριμύτριος".
  •  - "Ο λαός του ΠΑΟΚ είναι φανταστικός και είναι αδικημένος και ριγμένος. Δεν μπορώ να καταλάβω. Ο κύριος Αγγελόπουλος μίλησε αντρίκια και είπε ότι δεν ενδιαφέρεται. Τι μένει τώρα; Ψωμιάδης, Σαββίδης. Πήγαινε δώσε αγόρι μου δύο εκατομμύρια να παίξει η ομάδα στο ΟΥΕΦΑ και γίνε Πρωθυπουργός της Βορείου Ελλάδος. Στη συνέχεια. Πόσα χρωστάει ο ΠΑΟΚ; 18 εκατομμύρια. Αν τα έχεις, πλήρωσε. Λένε για τον Ζαγοράκη. Αυτόν, αν τον τινάξεις θα πέσουν φραγκοδίφραγκα. Μία δεν έχει. Θες να παίξεις αγόρι μου στον ΠΑΟΚ; Παίξε, αλλιώς φύγε. Ο ΠΑΟΚ θέλει πρόεδρο με λεφτά. Τι να πει ο Κόκκαλης δηλαδή; Ήρθε, έβαλε λεφτά, έσωσε την ομάδα, και γι' αυτό ο κόσμος τον λατρεύει."
  •  - "Ο κόσμος του Ολυμπιακού έχει συνηθίσει να βλέπει παίκτες δεξιοτέχνες. Μην φορτωθεί στον Ολυμπιακό κανένας άτεχνος φορ, καμία... σημαδούρα".
  •  - "Διάβαζα κάποιες φήμες για Κυργιάκο και με έπιανε η ψυχή μου. Δεν μπορεί να στρίψει. Δεν θέλω τέτοια σέντερ μπακ στην ομάδα. Τι θα τον κάνουμε τον Ολυμπιακό, Ολυμπιακοπαναθηναικό; Αντίθετα ο Καψής είναι γρήγορος, σβέλτος και ξύπνιος. Πολύ ξύπνιος, παίρνει στροφές το μυαλό του. Και είναι και... θυσίας".
  •  - "Ο Αλέφαντος για τον κόσμο είναι ο έντιμος, ο γίγαντας, αυτός που δεν τα έχει πάρει ποτέ και δεν αντέχει να φοράει τα κοστούμια και να κάνει δημόσιες σχέσεις".
  •  - "Το 1993 είχα πει να έρθει στον Ολυμπιακό ένας γρήγορος, να έρθει ο Ζαμοράνο, ο Κλίνσμαν. Μου έλεγε ο κ. Λούβαρης είναι ακριβοί, ο άλλος δεν έρχεται. Ποιόν βρήκαμε; Βρήκαμε τον Ίβιτς και μου είπε να πάω να τον δω. Τον βλέπω και λέω γρήγορος παίκτης, τριπλέρ, φερ’τον. Θα χαλάσει τον κόσμο, θα βγει ακόμη και πρώτος σκόρερ στην Ευρώπη. Δε λέω να πάρει αυτούς, γιατί δεν έχει τη δυνατότητα, αλλά θα βρεις έναν τέτοιο παίκτη να έχει τα χαρίσματα. Ο Νε, τι τον παίρνεις; Επιθετικό χαφ; Είναι γρήγορος, είναι τριπλέρ και κάνει γκολ; Έχει αντοχή; Αν δεν έχεις αντοχή, πέθανες. Αν τον πάρεις για αναπληρωματικό, τον σχόλασες. Θα φάει τον Τουρέ, τον Τζόρτζεβιτς, τον Στολτίδη και το Ριβάλντο, τον τετράγωνο; Δε θα τον φάει. Είναι κόφτης; Όχι, είναι μπαλαδόρος. Πετάει τόσα γκολ στο Βέλγιο και ήρθε στον Ολυμπιακό; Αυτό θέλω να δω. Ή θα μου κάνει την τρίπλα στον Κορακάκη, στον Ντάγκα και τον Ιωάννου, δεν έχει τέτοια. Θέλω να τον δω και έξω."
  •  - "Ο Νούνιεζ; Ποιός Νούνιεζ, ξέχασε τον αυτόν... μου θυμίζει τους Beatles".
  •  - "Είναι παίκτης μωρέ ο Λεντέσμα; Είναι αυτό αμυντικό χαφ; Που πήγε στη Τζέλση και έβλεπε το Μακελελέ να δίνει μάθημα αμυντικού χαφ και να φτάνει τρείς φορές κοντά στο γκολ; Φωτογραφική μηχανή πρέπει να του είχανε για να μάθει πως παίζεται η θέση, όχι είναι τώρα παίκτης ο Λεντέσμα".
  •  -"Ο Ίβαντσης; Να το γράψεις όπως στο λέω, δεν υπάρχει κανένας Ίβαντσης (Ίβανσιτς). Τιτίκα είναι, στατικός, δε κουνιέται. Είναι χαφ αυτό;"
  •  - "Να μη λέμε λόγια, να μιλάμε απο ψυχής και αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο Τραπεζανίδης είναι για χάντμπολ. Απο αύριο".
  •  - "Θα σε κάνω ρε π... να μην ξαναβγείς στην τηλεόραση"... Άλλη μια ατάκα από τον φοβερό διάλογο με τον Τραπεζανίδη. Σε μια στιγμή μάλιστα, που ο Αλέφαντος δεν έχει καταλάβει πως είναι στον αέρα ρίχνει την απειλή του και προκαλεί αναταράξεις και γέλια.
  •  - Ο Αλέφαντος είχε την τάση να παρουσιάζει τις αναλύσεις του με περίεργο τρόπο. Χρησιμοποιώντας ακόμη και... κεφτεδάκια για να δείξει τη θέση των παικτών. Μιλώντας σε φίλους του, κάποιος άρπαξε ένα κεφτεδάκι και η έκρηξη του "Αλέ" ήταν όλα τα λεφτά! "Φέρε το δεξί μπακ πίσω, ρε!"
  •  - Ιωνικός - Γιάννινα και ο Αλέφαντος χρησιμοποιεί σαγιονάρες στα αποδυτήρια για να δείξει το σύστημα. Ο Βαμβακούλας, γνωστό πειραχτήρι, αρπάζει με τρόπο μια σαγιονάρα και μόλις το αντιλαμβάνεται ο "Αλέ", αρχίζει το σόου! "Πού είναι η παντόφλα ρε; Εδώ μιλάμε σοβαρά για το πως θα αντιμετωπίσουμε τον εχθρό και εσείς παίζετε; Που είναι η σαγιονάρα;...". - "Εγώ την πήρα κόουτς... Αλλά πες ότι είχαμε αποβολή στο 10'. Να μην είμαστε προετοιμασμένοι και γι' αυτήν την περίπτωση;" η απάντηση του Βαμβακούλα...


Ο Νίκος Αλέφαντος πέθανε στις 23 Ιουνίου του 2020, σε ηλικία 81 ετών. Το τελευταίο διάστημα της ζωής του αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας, από τα οποία δεν κατάφερε να βγει νικητής. Σύμφωνα με τους ιατρούς του, απεβίωσε λόγω διατατικής μυοκαρδιοπάθειας, καθώς τις τελευταίες εβδομάδες εμφάνισε σημαντική και ταχεία επιδείνωση. Παρέμεινε, όπως επιθυμούσε, στην οικία του, ανάμεσα στους δικούς του ανθρώπους του.

PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
  • 1949–1952: Αθλητικός Όμιλος Αστέρας Εξαρχείων

Επαγγελματική καριέρα
  • 1952–1956: Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Όμιλος Ρουφ                     
  • 1956–1958: Αθλητική Ένωση Χαλανδρίου                            
  • 1958/59: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 1 (0)
  • 1959–1963: Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Όμιλος Ατρόμητος Πειραιώς, 22 (1)
  • 1963/64: Αθλητικός Σύλλογος Ολυμπιακός Χαλκίδας      , 25 (3)
  • 1964–1967: Παναιγιάλειος Γυμναστικός Σύλλογος, 54 (13)
  • 1967/68: Πανελευσινιακός Αθλητικός Όμιλος, 6 (1)
  • 1968/69: Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος Βύζας Μεγάρων, 12 (0)

Προπονητική καριέρα
  • 1969/70: Αθλητικός Όμιλος Αστέρας Εξαρχείων
  • 1970–1973: Ποδοσφαιρικός Αθλητικός Όμιλος Ρουφ
  • 1973/74: Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος Γιάννινα.
  • 1974–1976: Πιερικός Σύνδεσμος Φιλάθλων Κατερίνης
  • 1976/77: Όμιλος Φιλάθλων Ηρακλείου (ΟΦΗ)
  • 1978: Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος Καστοριάς «Καστοριά»
  • 1979: Πιερικός Σύνδεσμος Φιλάθλων Κατερίνης
  • 1979/80: Πανηπειρωτικός Αθλητικός Σύλλογος Γιάννινα
  • 1980: Παγκορινθιακός Αθλητικός Σύλλογος Κόρινθος
  • 1981: Όμιλος Φιλάθλων Ηρακλείου (ΟΦΗ)
  • 1982/83: Γυμναστικός Σύλλογος Δόξα Δράμας
  • 1983/84: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
  • 1984/85: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
  • 1985: Ελλάδα U-21
  • 1985/86: Γυμναστικός Σύλλογος «Ηρακλής»
  • 1986/87: Αθλητική Ένωση Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ)
  • 1987/88: Γυμναστικός Σύλλογος «Ηρακλής»
  • 1989: Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών (ΠΑΟΚ)
  • 1989/90: Γυμναστικός Σύλλογος Δόξα Δράμας
  • 1990: Μορφωτικός Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Καλαμαριάς
  • 1990/91: Αθλητική Ένωση Λάρισας
  • 1991: Ιωνικός Νίκαιας
  • 1992/93: Αθλητικός Όμιλος Ιωνικός Νίκαιας
  • 1993/94: Ποδοσφαιρικός Σύλλογος "Η Καλαμάτα"
  • 1994: Αθλητικός Όμιλος Skoda Ξάνθη
  • 1994/95: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
  • 1995/96: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
  • 1996/97: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας (ΑΠΟΕΛ)
  • 1997: Μορφωτικός Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Καλαμαριάς
  • 1997: Αθλητικός Σύλλογος Λύκοι Καλοχωρίου
  • 1998: Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς - Φαλήρου
  • 1998/99: Αθλητικός Όμιλος Προοδευτική Νεολαία
  • 2006: Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωσις 1891
  • 2000/01: Παναργειακός Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος
  • 2001: Εθνικός Αστήρ Γυμναστικός Αθλητικός Όμιλος
  • 2002: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος "Φωστήρ"
  • 2004: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
ΠΗΓΗ: sport24.gr

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Σερ Άλεξ Φέργκιουσον

Ο Σκωτσέζος κεντρικός επιθετικός και αργότερα πολύ πετυχημένος προπονητής, Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Sir Alexander Chapman "Alex" Ferguson) γεννήθηκε στη Γλασκώβη, τη πρωτεύουσα της Σκωτίας, την 31η Δεκεμβρίου του 1941. Ήταν ο προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από το 1986 έως το 2013. Θεωρείται από πολλούς παίκτες, προπονητές και αναλυτές ως ένας από τους Μεγαλύτερους και πιο Επιτυχημένους προπονητές Όλων των Εποχών. Έπαιξε ως επιθετικός για αρκετούς Σκωτσέζικους συλλόγους, συμπεριλαμβανομένων της Ντανφέρμλιν και της Ρέιντζερς. Παίζοντας για τη Ντανφέρμλιν, ήταν ο πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα της Σκωτίας κατά την περίοδο 1965/66. Προς το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, εργάστηκε ως προπονητής, συνεχίζοντας αργότερα την προπονητική στην Ιστ Στιρλινγκσάιρ και τη Σεντ Μίρεν. Απόλαυσε μια άκρως επιτυχημένη περίοδο ως προπονητής της Αμπερντίν, κερδίζοντας 3 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα Σκωτίας και  το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1983. Ανέλαβε για λίγο την εθνική Σκωτίας μετά το θάνατο του Τζοκ Στιν (Jock Stein), οδηγώντας την ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986.


Διορίστηκε προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το Νοέμβριο του 1986. Κατά τη διάρκεια των επόμενων 26 ετών που ηγείτο των «μπέμπηδων» κέρδισε 38 τρόπαια, συμπεριλαμβανομένων 13 τίτλων Premier League, 5 Κυπέλλων Αγγλίας και 2 τίτλων UEFA Champions League. Ανακηρύχθηκε Ιππότης από της Βασίλισσα το 1999, για τις υπηρεσίες του στο παιχνίδι. Είναι ο μακροβιότερος προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έχοντας ξεπεράσει το ρεκόρ Σερ Ματ Μπάσμπι (Sir Matt Busby) στις 19 Δεκεμβρίου του 2010. Αποσύρθηκε από τη προπονητική στο τέλος της σεζόν 2012/13, έχοντας κατακτήσει την Premier League την τελευταία του σεζόν.


Τόσο ανάποδος  άνθρωπος ήταν από βρέφος, που ούτε στους γονείς του δεν επέτρεψε να γιορτάσουν όπως θα ήθελαν. Ήθελε από την πρώτη κιόλας μέρα της ζωής του να έχει ο ίδιος τον πλήρη έλεγχο. Άρχισε την ενεργή απασχόλησή του με το ποδόσφαιρο στην ηλικία των 16 ετών, αγωνιζόμενος ως ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής στους Κουίνς Παρκ της Γλασκώβης και η σχέση του με τα αντίπαλα δίχτυα ήταν εξαρχής έντονα ερωτική. Παρά το γεγονός ότι ήταν μόλις 18 ετών και είχε κατορθώσει να σκοράρει 20 γκολ σε 31 αγώνες, δεν είχε καλή χημεία με την ομάδα και έτσι, μεταγράφηκε στη Σεντ Τζόνσον, από εκεί στη Ντανφέρμλιν, στους Ρέιντζερς, στη Φόλκερκ (κατόπιν προτροπής της γυναίκας του) και όχι στη Νότιγχαμ Φόρεστ, η οποία έδινε γη και ύδωρ για να τον κάνει δικό της και από εκεί στην Άιρ Γιουνάιτεντ, όπου ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα, το 1974. Επρόκειτο για έναν δεινό σκόρερ, με 170 τέρματα σε σύνολο 317 εμφανίσεων.


Τα καλύτερα δεν είχαν έρθει για τον Φέργκιουσον, καθώς η επιτυχημένη του πορεία ως επιθετικός έμελλε να είναι ένα απόλυτο τίποτα μπροστά σε αυτό που θα επακολουθούσε. Στα 32 του προσλαμβάνεται ως πρώτος προπονητής της Ιστ Στέρλινγκσαϊρ, με μισθό που μόλις και μετά βίας έφτανε τις 40 στερλίνες την εβδομάδα. Εκεί, απέκτησε από την πρώτη κιόλας στιγμή τη φήμη του δύστροπου. Στα μισά του ίδιου έτους, αποφάσισε να πάρει το μεγάλο ρίσκο και να τους αφήσει, προτιμώντας τη Σεντ Μίρεν. Το πρώτο μεγάλο άλμα στην προπονητική του καριέρα είχε μόλις γίνει.


Η Σεντ Μίρεν αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική Κατηγορία της Σκωτίας, όταν την ανέλαβε ο Φέργκιουσον. Μέσα σε τρία χρόνια την ανέβασε στην Σκωτσέζικη Premier League και την οδήγησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτό που αυξάνει τον βαθμό δυσκολίας του όλου επιτεύγματος είναι το γεγονός ότι η ομάδα του είχε μέσο όρο ηλικίας τα 19 χρόνια (!!!) Και στη Σεντ Μίρεν, όμως, ο ατίθασος Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε τα εξωαγωνιστικά θεματάκια του. Για την ακρίβεια, παραμένει μυστηριώδης μέχρι και σήμερα ο λόγος για τον οποίο απολύθηκε. Λίγο τον ένοιαξε ωστόσο, αφού τα κατορθώματά του δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα και το 1978 προσλήφθηκε από την Αμπερντίν.


Αν η ιστορία γράφεται από τους νικητές και τους τιτλούχους, είναι βέβαιο πως ο Άλεξ Φέργιουσον άρχισε να τη γράφει με χρυσά κεφαλαία γράμματα το 1978. Κάθισε στον πάγκο της σκωτσέζικης ομάδας μέχρι το 1986 και την οδήγησε σε δέκα τίτλους, οι οποίοι αναλύονται σε τρία πρωταθλήματα, τέσσερα κύπελλα  και ένα League Cup Σκωτίας, ένα Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης κι ένα Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ! Οι δύο ευρωπαϊκοί το 1983, είναι οι πρώτοι και οι τελευταίοι στην ιστορία του συλλόγου! Τι να πει κανείς και τι να πρωτοθαυμάσει σ’ έναν σπουδαίο Βρετανό;


Η φήμη του αυστηρού και δύστροπου όλα αυτά τα χρόνια δεν είχε φύγει από πάνω του, όμως κανείς δεν της έδινε σημασία πλέον, γιατί και ο πιο αδαής είχε καταλάβει πως αυτός ήταν ο τρόπος του για να παίρνει από τους ποδοσφαιριστές του το 200% των δυνατοτήτων τους και να χτίζει μεγάλες ομάδες. Αυτή του την ικανότητα ζήλεψαν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τον έκαναν δικό τους το 1986. Ο Φέργκιουσον παρέμενε κάτοικος Μεγάλης Βρετανίας, ωστόσο η μετακόμισή του στην Αγγλία ήταν η απόδειξη ότι οι αξίες δεν χάνονται. Εκεί του δόθηκε και ο τίτλος του Σερ, ως αναγνώριση της σπουδαίας διαχρονικά πορείας του στα ποδοσφαιρικά γήπεδα.


Αν μπω στη διαδικασία να γράψω αναλυτικά για τα χρόνια του Φέργκιουσον στη Μάντσεστερ, θα γράφω μέχρι αύριο και θα καταλήξω να έχω γράψει ελάχιστα πράγματα. Άλλωστε, οι τίτλοι αναφέρονται παρακάτω! Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρώτο πρωτάθλημα Αγγλίας το κατέκτησε τη σεζόν 1992-1993, ενώ ως τότε ήταν το… παιδί της φάπας. Η Μάντσεστερ παρά ταύτα τον κράτησε, υπογράφοντας μαζί του συμβόλαιο ζωής. Δεν τον απαξίωσε. Άμπαλοι Άγγλοι, δεν αλλάζουν προπονητή πιο συχνά απ’ ότι αλλάζουν εσώρουχα…

Το τελευταίο του παιχνίδι στο «Ολντ Τράφορντ» ήταν αυτό ανάμεσα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Σουόνσι (2-1) στις 12 Μαΐου του 2013, όπου ο μεγάλος κόουτς ήταν βαθύτατα συγκινημένος. Είναι πολλά τα 27 χρόνια στη Μάντσεστερ. Ήταν νιος και γέρασε που λένε…
"Ο Σερ Άλεξ είναι ένας μοναδικός τεχνικός στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ο Σερ Άλεξ είναι μοναδικός τεχνικός στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. O Σερ Άλεξ είναι μοναδικός στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρο".


Με αυτά τα λόγια επιχείρησε ο Ζοζέ Μουρίνιο να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο το φαινόμενο "Σερ Άλεξ Φέργκιουσον" και η αλήθεια είναι ότι το πέτυχε σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Διαβάστε μερικά πράγματα για τον Φέργκιουσον στα 25 χρόνια παρουσίας του στο «Θέατρο των Ονείρων».


  •  Έχοντας μπροστά του μόνο τον Γκι Ρου (44 χρόνια στην Οσέρ, από το 1961 μέχρι το 2005), τον «Γουίλι» Μάλεϊ (43 χρόνια στη Σέλτικ, από το 1897 μέχρι το 1940), τον Μπιλ Στρουθ (34 χρόνια στους Ρέιντζερς, από το 1920 έως και το 1954)  και τον Ντέιβιντ Κάλντερχεντ (από το 1907 ως το 1933 στην Τσέλσι), διετέλεσε για 27 καθοδηγητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και θεωρείται κάτι σαν «ιερό τοτέμ» στο Νησί.
  •   Σε σύγκριση μάλιστα με τους άλλους "μεγάλους" Βρετανούς μάνατζερς που σταμάτησαν πριν βγουν στη... σύνταξη (ο Σερ Ματ Μπάσμπι αποχώρησε από τους πάγκους σε ηλικία 62 ετών, ο Μπράιαν Κλαφ στα 58 του, ο Μπιλ Σάνκλι στα 60 και ο Μπομπ Πέισλι στα 64), ο Σκωτσέζος λίγο πριν την όγδοη δεκαετία της ζωής του συνέχιζε τις πτήσεις στην κορυφή.
  •  Το παλμαρέ του κοσμούν 37 τρόπαια (!), με τον πιο επιτυχημένο τεχνικό στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου και μακροβιότερο στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ να έχει εξελιχτεί σε έναν μεγά συλλέκτη μεταλλίων, ο οποίος δεν χορταίνει να σηκώνει τρόπαια, να καταρρίπτει ρεκόρ και να φτιάχνει ομάδες με DNA πρωταθλητή.
  •   Άνθρωπος που να έχει επηρεάσει περισσότερο από τον Φέργκιουσον ολόκληρες καριέρες αθλητών, προπονητών και αντιπάλων δεν υπάρχει και ο άρχοντας των δαχτυλιδιών στην Premier League (12 στους 19 τίτλους) φαίνεται πως θα συνεχίσει να εμπνέει γενιές και γενιές οπαδών για αρκετά χρόνια ακόμα.
  • Πάνω από 76.000 οπαδοί συμμετείχαν σε ένα συγκλονιστικό standing ovation προς τιμήν του πριν το Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Σάντερλαντ, χειροκροτώντας τον μάλιστα παρατεταγμένοι οι παίκτες των δύο ομάδων και οι διαιτητές του αγώνα κατά την είσοδό του στο... δεύτερο σπίτι του, το «Ολντ Τράφορντ», ενώ έκπληξη τού είχε και η διοίκηση. 
  •   Έκπληξη αναπάντεχη με τα αποκαλυπτήρια της "Sir Alex Ferguson Stand" (μετονομασία της North Stand), ενώ διά στόματος του εκτελεστικού διευθυντή των «κόκκινων διαβόλων», Ντέιβιντ Γκιλ, έγινε γνωστό ότι πριν την έναρξη της νέας ποδοσφαιρικής σεζόν θα έιναι έτοιμο και άγαλμα του "Φέργκι" έξώ από τη συγκεκριμένη εξέδρα (η μεγαλύτερη του γηπέδου).
  •   "Δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Δεν ήξερα τίποτα, ούτε εγώ ούτε η οικογένειά μου. Θα πρέπει πραγματικά να ευχαριστήσω τον σύλλογο καθώς ήταν μία στιγμή υπερηφάνειας", δήλωσε μέσα σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση ο άνθρωπος-σύμβολο της Γιουνάιτεντ, εκείνος που την πήρε από το χεράκι το 1986 και από την ανυποληψία την οδήγησε στον κολοφώνα της δόξας.
Ποιες είναι όμως οι ημερομηνίες-ορόσημο στην 25ετή πορεία του Σερ Άλεξ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ποια είναι τα νούμερα που είναι συνυφασμένα με την πιο χρυσή ποδοσφαιρική αυτοκρατορία στη "Γηραιά Αλβιώνα"; Ας ξετυλίξουμε το κουβάρι της παραμυθένιας διαδρομής του από το 1986:

Ο Σερ Άλεξ Φέγκιουσον στη ManUtd μέσα από αριθμούς

  • 37 σημαντικοί τίτλοι
  • 13 κατακτήσεις Premier League (1992/93, 1993/94, 1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999-2000, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2010/11, 2012/13)
  • 2 Champions League (1998/99, 2007/08)
  • 5 FA Cup (1989/90, 1993/94, 1995/96, 1998/99, 2003/04)
  • 4 League Cup (1991/92, 2005/06, 2008/09, 2009/10)
  • 1 τρεμπλ (1998/99)
  • 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1990/91)
  • 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1991)
  • 1 Διηπειρωτικό Κύπελλο (1999)
  • 1 Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων (2008)
  • 10 Charity/Community Shield (1990, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2011)
  • 10 φορές "Προπονητής της Χρονιάς στην Premier League" (1993/94, 1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999–2000, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2010/11)
  • 1.409 παιχνίδια στον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ
  • 1.925 πόντοι στην Premier League
  • 1.799 γκολ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στην Premier League
  • 45 ματς το μεγαλύτερο αήττητο σερί της Γιουνάιτεντ σε όλες τις διοργανώσεις επί Φέργκιουσον
  • 9-0 η πιο ευρεία νίκη της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με Φέργκιουσον, στο "Ολντ Τράφορντ" με αντίπαλο την Ίπσουιτς (1995)
  • 1-6 η πιο βαριά ήττα του, στο "Ολντ Τράφορντ" με τη Μάντσεστερ Σίτι (2011)
  • 26 χρόνια περίμενε η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για ένα πρωτάθλημα, πριν το πρώτο του Φέργκι το 1993
  • 30.750.000 λίρες δόθηκαν στην Τότεναμ για το Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ το 2008, ποσό που αποτελεί ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου
  • 80.000.000 λίρες μπήκαν στα ταμεία της Γιουνάιτεντ από τη μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ Μαδρίτης, με το ποσό αυτό να συνιστά την ακριβότερη μεταγραφή όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο
  • 625.000 λίρες ξοδεύτηκαν για τον Ντένις Έργουιν, με τον Άλεξ Φέργκιουσον να τον θεωρεί ως την καλύτερη μεταγραφή επί θητείας του αφού "έβγαλε κάθε λίρα από όσες δόθηκαν για αυτόν"
  • 1.200.000 λίρες πήγαν για τον Ερίκ Καντονά, ο οποίος αποκτήθηκε από τη Λιντς το Νοέμβριο του 1992
  • 60.000 λίρες ήταν ο ετήσιος μισθός του Φέργκιουσον όταν ανέλαβε τη Γιουνάιτεντ το 1986
  • 5.000.000 λίρες ήταν το ετήσιο κασέ του όταν αποχώρησε
  • 7 χρόνια ήταν το διάστημα που ο Φέργκιουσον δεν έδινε συνεντεύξεις στο BBC. To εμπάργκο του Σκωτσέζου ξεκίνησε το 2004 εξαιτίας ενός ντοκιμαντέρ που είχε προβάλει ο σταθμός για τον γιο του, Τζέισον. Τον Αύγουστο του 2011 "λύθηκε το θέμα", με τον 70χρονο να δίνει πλέον κανονικά συνεντεύξεις μετά από ματς της Premier League.
  • 3 εβδομάδες έκανε να απαντήσει σε ερωτήσεις του Sky Sports μέσα στο 2003 για το λόγο ότι ένας απεσταλμένος του σταθμού τον είχε ακολουθήσει για να του πάρει συνέντευξη μέχρι την πόρτα του σπιτιού του
  • 14 ο αριθμός των προπονητών που έπιασαν δουλειά στη Μάντσεστερ Σίτι στα 25 χρόνια μοναρχίας του Φέργκιουσον στο Ολντ Τράφορντ
  • 17 τα παιχνίδια που έλειψε από τον πάγκο της Γιουνάιτεντ ο Φέργκιουσον λόγω τιμωρίας

Οι ημερομηνίες-σταθμοί του Φέργκιουσον στη ManUtd

  •  6 Νοεμβρίου 1986 Ο Άλεξ Φέργκιουσον αφήνει την Αμπερντίν μετά από μία άκρως πετυχημένη παρουσία και αντικαθιστά τον Ρον Άτκινσον στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Οι τίτλοι τέλους για τον "Big" Άτκινσον έπεσαν μετά την βαριά ήττα με 4-1 από τη Σαουθάμπτον για το League Cup.
  • 8 Νοεμβρίου 1986 Το ντεμπούτο του στον πάγκο δεν συνοδεύεται από επιτυχία, με τους "κόκκινους διαβόλους" να γνωρίζουν εκτός έδρας ήττα με 2-0 από την Όξφορντ.
  • Δεκέμβριος 1989 Μετά το άσχημο ξεκίνημά στην τέταρτη σεζόν στον πάγκο, φουντώνουν οι φήμες που θέλουν τη διοίκηση της Γιουνάιτεντ να τον απομακρύνει. "Three years of excuses and it's still crap ... ta-ra Fergie", αναφέρει το περιεχόμενο ενός -αλησμόνητου- πανό που κάνει την εμφάνισή του στο "Ολντ Τράφορντ" κατά του Φέργκι. Ο εμπνευστής του πάντως ζήτησε συγγνώμη 25 χρόνια μετά.
  • 7 Ιανουαρίου 1990 Η Γιουνάιτεντ νικάει 1-0 τη Νότινγχαμ Φόρεστ στο "Σίτι Γκράουντ" για τον τρίτο γύρο του Κυπέλλου Αγγλίας, με γκολ του Μαρκ Ρόμπινς. Ο μύθος λέει πως αυτή η νίκη "έσωσε το κεφάλι" του Φέργκιουσον. Τον Μάη της ίδιας χρονιάς, η Γιουνάιτεντ κατακτά το FA Cup.
  • 2 Μαρτίου 1991 Ο Ράιαν Γκιγκς κάνει το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα στην ήττα με 2-0 από την Έβερτον. Ο Ουαλός θα σπάσει τελικά το ρεκόρ του Μπόμπι Τσάρλτον με τις 756 συμμετοχές με τα κόκκινα.
  • 26 Νοεμβρίου 1992 Πάνω σε κουβέντα του με τον τεχνικό της Λιντς, Χάουαρντ Γουόλκινσον, για το αν είναι διαθέσιμος προς πώληση ο Ντένις Έργουιν, ο Φέργκιουσον "κλείνει" τον Γάλλο φορ Ερίκ Καντονά με 2.100.000 λίρες. Το νερό (για τον πρωταθλητισμό) είχε αρχίσει να μπαίνει στο αυλάκι...
  • 2 Μαΐου 1993 Έχοντας την καθοδήγηση του Ερίκ "Κινγκ" Καντονά στο δεύτερο μισό της σεζόν, η Γιουνάιτεντ σφραγίζει μαθηματικά τον τίτλο της πρωταθλήτριας με τη νίκη της επί της Άστον Βίλα. Είναι ο πρώτος για τον σύλλογο μετά από 26 χρόνια ξηρασίας αλλά και ο πρώτος από τους 12 συνολικά που μετράει ο Φέργκιουσον στην κατοχή του.
  • Αύγουστος 1993 Λαμβάνει το πρώτο βραβείο του για τον "Προπονητή του Μήνα". Τώρα μετράει 26 από δαύτους...
  • 14 Μαΐου 1994 Κατακτά το πρώτο του νταμπλ στο αγγλικό ποδόσφαιρο μετά το 4-0 επί της Τσέλσι στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας στο "Γουέμπλεϊ" (τα δύο πρώτα γκολ ο Καντονά από το σημείο του πέναλτι).
  • 25 Ιανουαρίου 1995 Πείθει τον Καντονά να παραμείνει μετά την οκτάμηνη τιμωρία του Γάλλου για την επίθεσή του (με χτύπημα κουνγκ-φου) στον οπαδό της Κρίσταλ Πάλας, Μάθιου Σίμονς, στο "Σέλχαστ Παρκ".
  • Καλοκαίρι 1995 Μετά την απώλεια του τίτλου (Μπλάκμπερν) και την ήττα στον τελικό του FA Cup (Έβερτον), δέχεται αδυσώπητη κριτική από τους οπαδούς για το γεγονός ότι άφησε ελεύθερους τους Πολ Ινς, Μαρκ Χιουζ και Αντρέι Καντσέλσκις.
  • 11 Μαΐου 1996 Δεύτερο νταμπλ μέσα σε μία τριετία φαντάζει απίστευτο επίτευγμα, όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό για τον Φέργκιουσον και τη νέα φουρνιά παικτών που έχει βγάλει. Το νικητήριο γκολ του Καντονά στον τελικό Κυπέλλου με τη Λίβερπουλ θα μνημονεύεται εσαεί από κάθε αυθεντικό φίλο των "κόκκινων διαβόλων".
  • 22 Μαΐου 1997 Έναν μήνα μόλις μετά τον αποκλεισμό στα ημιτελικά του Champions League από τη -μετέπεικα τροπαιούχο- Μπορούσια Ντόρτμουντ αλλά και από τον τέταρτο τίτλο του πρωταθλητή Αγγλίας, ο Ερίκ Καντονά κρεμάει τα παπούτσια του.
  • 26 Μαΐου 1999 Η βραδιά όνειρο του Φέργκιουσον και όλου του συλλόγου. Οι Σέρινγχαμ και Σόλσκιερ στέλνουν τη Γιουνάιτεντ από την κόλαση στον παράδεισο με δύο γκολ στις καθυστερήσεις του τελικού του Champions League, με τη Μπάγερν να πέφτει στο καναβάτσο και τη Γιουνάιτεντ να πανηγυρίζει το μοναδικό τρεμπλ στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου.
  • 12 Ιουνίου 1999 Ο Φέργκιουσον γίνεται Σερ Άλεξ ακολουθώντας στο μονοπάτι της δόξας που διάβηκε ο Σερ Ματ Μπάσμπι το 1968, μετά το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών στην ιστορία της Γιουνάιτεντ.
  • 27 Αυγούστου 2001 Ο Γιαπ Σταμ πωλείται στη Λάτσιο λίγο αφότου δημοσιεύτηκε η αυτοβιογραφία του. Σε αυτήν είχε ισχυριστεί πως ο Φέργκιουσον τον προσέγγισε παράνομα τρεις φορές όταν ήταν παίκτης της Αϊντχόφεν.
  • 27 Φεβρουαρίου 2002 Αν και είχε δηλώσει ότι στο τέλος της σεζόν (2001-2002) θα αποχωρούσε, ο Φέργκιουσον υπογράφει νέο συμβόλαιο. Δεν καταφέρνει πάντως να δηλώσει "παρών" στη γενέτειρά του, Γλασκώβη, όπου είναι προγραμματισμένος ο τελικός Champions League, με τη Γιουνάιτεντ να αποκλείεται στα ημιτελικά από τη Μπάγερ Λεβερκούζεν.
  • 15 Φεβρουαρίου 2003 Η ήττα-αποκλεισμός στον 5ο γύρο του Κυπέλλου από την Άρσεναλ βγάζει έξω από τα ρούχα του τον Φέργκιουσον. "Θύμα" του ο Μπέκαμ, που φεύγει από το γήπεδο με ράμματα στο μάτι από παπούτσι που εκσφενδονίστηκε από τον Σκωτσέζο.
  • 12 Αυγούστου 2003 Δίνει τις ευλογίες του για την πώληση του Μπέκαμ στη Ρεάλ όμως την ίδια ώρα φροντίζει για τη διάδοχη κατάσταση στο δεξί άκρο της μεσαίας γραμμής. Ο λόγος για ένα 18χρονο σούπερ ταλέντο από τη Σπόρτινγκ Λισσαβώνας ονόματι Κριστιάνο Ρονάλντο...
  • 27 Μαΐου 2004 Το BBC προβάλλει ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο "Father and Son", το οποίο μόνο "διαφήμιση" δεν είναι για τον γιο του Φέργκιουσον και μάνατζερ, Τζέισον. Ο Σερ Άλεξ χαρακτηρίζει το ντοκυμαντέρ "σκουπίδι" και αρνείται να μιλήσει στον συγκεκριμένο σταθμό για 7 χρόνια.
  • Μάιος 2005 Η οικογένεια Γκλέιζερ αγοράζει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ανακοινώνει ότι ο Φέργκιουσον θα συνεχίσει στη θέση του. Αρκετοί οπαδοί τον κατηγορούν ότι ουσιαστικά σιγόνταρε για να "μπουκάρουν" οι Αμερικανοί επιχειρηματίες στη Γιουνάιτεντ.
  • 23 Δεκεμβρίου 2006 Ο Ρονάλντο σκοράρει το γκολ Νο 2.000 για τη Γιουνάιτεντ επί Φέργκιουσον, σε νίκη με 3-0 επί της Άστον Βίλα.
  • 21 Μαΐου 2008 Κατακτάει το δεύτερο Champions League. Μάντσεστερ και Τσέλσι συνθέτουν στη Μόσχα το ζευγάρι του "αγγλικού εμφυλίου", με τη Γιουνάιτεντ να επικρατεί στη ρωσική ρουλέτα των πέναλτι και την Τσέλσι να έχει μοιραίους τους Τέρι (έχασε το 5ο πέναλτι με το οποίο θα χάριζε τη νίκη στους "μπλε" αν ευστοχούσε) και Ανελκά (άστοχος στο τελευταίο πέναλτι).
  • 19 Δεκεμβρίου 2010 Ο Φέργκιουσον σπάει το ρεκόρ του Σερ Ματ Μπάσμπι και γίνεται ο μακροβιότερος τεχνικός στην ιστορία της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
  • 14 Μαΐου 2011 Όταν το 1993 πήρε τον πρώτο του τίτλο, η Γιουνάιτεντ έφτασε τους 8 και έβλεπε με τα... κυάλια τη Λίβερπουλ των 18 τίτλων. Ο Φέργκιουσον όμως ξεπέρασε και αυτή την πρόκληση, να περάσει στους τίτλους τους "κόκκινους" και να είναι πλέον η ομάδα του το αφεντικό στο Νησί. Πλέον: ManUtd 19, Liverpool 18...
  • 23 Οκτωβρίου 2011 Δεκαπέντε ημέρες πριν την 25η επέτειό του ο Φέργκιουσον γνωρίζει την πιο βαριά ήττα ως προπονητής της Γιουνάιτεντ ("η χειρότερη ημέρα της ζωής μου", όπως τη χαρακτήρισε), με το ταπεινωτικό 1-6 από τους "φωνακλάδες γείτονες" (έτσι τους είχε αποκαλέσει πριν δύο χρόνια επιχειρώντας να τους πικάρει) της Σίτι στο "Ολντ Τράφορντ".
  • 5 Νοεμβρίου 2011 Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον γιορτάζει τα 25 χρόνια στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ μία ημέρα πριν μαζί με 76.000 καλεσμένους, στο ματς πρωταθλήματος κόντρα στη Σάντερλαντ. Κατά την είσοδό του στο γήπεδο οι παίκτες και των δύο ομάδων σχηματίζουν έναν διάδρομο από τον οποίο περνάει καταχειροκροτούμενος, ενώ πριν την έναρξη του αγώνα ο εκτελεστικός διευθυντής Ντείβιντ Γκιλ ανακοινώνει επίσημα ότι η βορινή εξέδρα (North Stand) του "Ολντ Τράφορντ" μετονομάζεται πλέον σε "Εξέδρα Σερ Άλεξ Φέργκιουσον" (Sir Alex Ferguson Stand)! Ακολουθούν τα αποκαλυπτήρια της νέας ονομασίας της εξέδρας ενώ γίνεται γνωστό ότι μέχρι τον Αύγουστο του 2012 θα έχει φτιαχτεί και μία προτομή του Φέργκιουσον έξω από την εξέδρα που φέρει πλέον το όνομά του.


"The best of the... best"

Κλείνοντας το κεφάλαιο "Φέργκιουσον & Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ" δεν θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διαφορετικό επίλογο από την ιδανική ενδεκάδα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στα 25 χρόνια δυναστείας του Σκωτσέζου στο αγγλικό ποδόσφαιρο.

Πάμε λοιπόν να τη δούμε μέσα από τα μάτια τριών ανθρώπων που παρακολουθούν από κοντά τους "κόκκινους διαβόλους" και εργάζονται για τρία διαφορετικά αγγλικά μέσα.
  •  Kevin McCarra (ποδοσφαιρικός ανταποκριτής για την εφημερίδα Guardian): Πίτερ Σμάιχελ, Γκάρι Νέβιλ, Ρίο Φέρντιναντ, Γιαπ Σταμ, Ντένις Έργουιν, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ρόι Κιν, Πολ Σκόουλς, Ράιαν Γκιγκς, Ερίκ Καντονά, Ρουντ Φαν Νίστελροϊ
  • John Brewin (αρχισυντάκτης στο ESPN): Πίτερ Σμάιχελ, Γκάρι Νέβιλ, Γκάρι Πάλιστερ, Νεμάνια Βίντιτς, Ντένις Έργουιν, Κριστιάνο Ρονάλντο, Ράιαν Γκιγκς, Ρόι Κιν, Πολ Σκόουλς, Γουέιν Ρούνεϊ, Ερίκ Καντονά
  • Henry Winter (ποδοσφαιρικός ανταποκριτής για την εφημερίδα "Daily Telegraph"): Πίτερ Σμάιχελ, Γκάρι Νέβιλ, Στιβ Μπρους, Γιαπ Σταμ, Ντένις Έργουιν, Γκάρι Νέβιλη, Ντέιβιντ Μπέκαμ ή Κριστιάνο Ρονάλντο, Ρόι Κιν, Πολ Σκόουλς, Ερίκ Καντονά, Γουέιν Ρούνεϊ

"Αυτό που ζω μοιάζει με παραμύθι. Σύνταξη; Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ανυπομονώ για τα επόμενα 25 χρόνια..."

Και όπως συνηθίζουν να λένε οι Άγγλοσάξωνες σε αυτές τις περιπτώσεις: "Thanks for the memories..."!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα


  • 1957–1960: Queen's Park Football Club, 31 (15)
  • 1960–1964: St. Johnstone Football Club, 37 (19)
  • 1964–1967: Dunfermline Athletic Football Club, 89 (66)
  • 1967–1969: Rangers Football Club, 41 (25)
  • 1969–1973: Falkirk Football & Athletic Club, 95 (37)
  • 1973/74: Ayr United Football Club, 24 (9)
  • Σύνολο καριέρας: 317 (171)

Διεθνής

  • 1967: Επίλεκτοι Σκωτσέζικης Λίγκας, 2 (1)
  • 1967: Σκωτία, 7 (9)

Προπονητική καριέρα


  • 1974: East Stirlingshire Football Club
  • 1974–1978: St. Mirren Football Club
  • 1978–1986: Aberdeen Football Club
  • 1985/86: Σκωτία
  • 1986–2013: Manchester United Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την St. Johnstone
  • Πρωτάθλημα Σκωτίας Β Κατηγορίας (επιλαχών): 1962/63
Με την Falkirk
  • Πρωτάθλημα Σκωτίας Β Κατηγορίας (επιλαχών): 1969–70

Ως προπονητής


Με την St. Mirren
  • Πρωτάθλημα Σκωτίας Β Κατηγορίας: 1976/77
Με την Aberdeen
  • Πρωτάθλημα Σκωτίας: 3 (1979/80, 1983/84, 1984/85)
  • Κύπελλο Σκωτίας: 4 (1981/82, 1982/83, 1983/84, 1985/86)
  • Λιγκ Καπ Σκωτίας: 1985/86
  • Drybrough Cup: 1980
  • Κύπελλο Κυπελλούχων: 1982/83
  • Σούπερ Καπ Ευρώπης: 1983
Με την Manchester United
  • Premier League: 13 (1992/93, 1993/94, 1995/96, 1996/97, 1998/99, 1999-2000, 2000/01, 2002/03, 2006/07, 2007/08, 2008/09, 2010/11, 2012/13)
  • FA Cup: 5 (1989/90, 1993/94, 1995/96, 1998/99, 2003/04)
  • League Cup: 4 (1991/92, 2005/06, 2008/09, 2009/10)
  • FA Charity/Community Shield: 10 (1990, 1993, 1994, 1996, 1997, 2003, 2007, 2008, 2010, 2011)
  • UEFA Champions League: 2 (1998/99, 2007/08)
  • UEFA Cup Winners' Cup: 1990/91
  • UEFA Super Cup: 1991
  • Intercontinental Cup: 1999
  • FIFA Club World Cup: 2008

Προσωπικές Διακρίσεις

  • LMA Manager of the Decade (1): 1990s
  • LMA Manager of the Year (4): 1998–99, 2007–08, 2010–11, 2012–13
  • LMA Special Merit Award (2): 2009, 2011
  • Premier League Manager of the Season (11): 1993–94, 1995–96, 1996–97, 1998–99, 1999–2000, 2002–03, 2006–07, 2007–08, 2008–09, 2010–11, 2012–13
  • Premier League Manager of the Month (27): August 1993, October 1994, February 1996, March 1996, February 1997, October 1997, January 1999, April 1999, August 1999, March 2000, April 2000, February 2001, April 2003, December 2003, February 2005, March 2006, August 2006, October 2006, February 2007, January 2008, March 2008, January 2009, April 2009, September 2009, January 2011, August 2011, October 2012
  • UEFA Manager of the Year (1): 1998–99
  • UEFA Team of the Year (2): 2007, 2008
  • Onze d'Or Coach of the Year (3): 1999, 2007, 2008
  • IFFHS World's Best Club Coach (2): 1999, 2008
  • IFFHS World's Best Coach of the 21st Century (1): 2012
  • World Soccer Magazine World Manager of the Year (4): 1993, 1999, 2007, 2008
  • Laureus World Sports Award for Team of the Year (1): 2000
  • BBC Sports Personality of the Year Coach Award (1): 1999
  • BBC Sports Personality Team of the Year Award (1): 1999
  • BBC Sports Personality of the Year Lifetime Achievement Award (1): 2001
  • BBC Sports Personality Diamond Award (1): 2013
  • English Football Hall of Fame (Manager) : 2002
  • Scottish Football Hall of Fame: 2004
  • European Hall of Fame (Manager): 2008
  • FIFA Presidential Award: 2011
  • Premier League 10 Seasons Awards (1992–93 – 2001–02)
  • Manager of the Decade
  • Most Coaching Appearances (392 games)
  • Premier League 20 Seasons Awards (1992–93 – 2011–12)
  • Best Manager
  • FWA Tribute Award: 1996
  • PFA Merit Award: 2007
  • Premier League Merit Award: 2012–13
  • Mussabini Medal: 1999
  • Northwest Football Awards: 2013
  • Manager of the Year
  • Orders and special awards
  • Officer of the Order of the British Empire (OBE): 1983
  • Commander of the Order of the British Empire (CBE): 1995
  • Knight Bachelor (Kt.): 1999
  • Freedom of the City of Aberdeen: 1999
  • Freedom of the City of Glasgow: 1999
  • Freedom of the City of Manchester: 2000
  • Freedom of the Borough of Trafford: 2013