Ο Έλληνας επιθετικός Μιχάλης Κρητικόπουλος, γεννήθηκε στην Καισαριανή στις 3 Ιανουαρίου του 1946. Διακρίθηκε ιδιαίτερα αγωνιζόμενος για τους 2 μεγάλους πειραϊκούς συλλόγους, τον Εθνικό και τον Ολυμπιακό. Τον διέκρινε μεγάλη ικανότητα στο σκοράρισμα και με 83 τέρματα σε αγώνες πρωταθλήματος (σε 187 εμφανίσεις), εξακολουθεί να είναι ο 6ος Κορυφαίος Σκόρερ των Ερυθρόλευκων στην Α΄ Εθνική κατηγορία! Παρότι σχετικά μικρόσωμος, θεωρείται ένας από τους Καλύτερους Κεφαλοσφαιριστές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου με 60 περίπου γκολ στο ενεργητικό του. Το 1984 επέστρεψε στον Παναιγιάλειο όπου και έκλεισε την μεγάλη του καριέρα. Αγωνίστηκε 28 φορές για την Ανδρών Ελλάδας, 17 ως παίκτης του Εθνικού και 11 του Ολυμπιακού, σημειώνοντας 3 τέρματα. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο ΣΙΣΜ του 1968 με την ομάδα Ενόπλων Δυνάμεων. Μετείχε επίσης, στην εθνική Ελπίδων που κατέκτησε το αντίστοιχο Βαλκανικό κύπελλο το 1969. Απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς μετέχοντας σε αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού Πειραιώς στην Άνδρο. Το όνομα του φέρει σήμερα το Δημοτικό Στάδιο της Καισαριανής.
Αποτέλεσε έναν σπουδαίο επιθετικό για
τα ελληνικά δεδομένα που μεγαλούργησε, εντυπωσίασε και έφτασε στο απόγειο της
καριέρας του με τη φανέλα του Ολυμπιακού τη δεκαετία του 1970. Η καριέρα
του άρχισε στα 16 του, το 1962 όταν και γράφτηκε στον τοπικό Γ.Σ.
Καισαριανής. Σε έναν από τους αγώνες του, το 1963, τον
εντόπισε ο Αστέριος Μπέλλας, παράγοντας του Παναιγιάλειου και τον πήρε
μαζί του στο Αίγιο.
Πριν καν ενηλικιωθεί είχε συμμετοχές
στην Α΄ Εθνική με την ομάδα της Δυτικής Πελοποννήσου. Ένα χρόνο αργότερα, το
1964, γύρισε και εντάχθηκε στο δυναμικό του Εθνικού Πειραιά με πρωτοβουλία
του Δημήτρη Καρέλλα. Παρέμεινε εκεί 9 συνεχόμενες σεζόν, ως το 1973, οπότε
και φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα. Στον Εθνικό με συμπαίχτες τους Δημήτρη (Τάκη)
Χατζηιωάννογλου και τον Στέλιο Νικηφοράκη συνέθεσε μια φοβερή τριπλέτα που
έσπερνε τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες.
Στις 29 Αυγούστου του 1973 ο Ολυμπιακός τον απέκτησε, αφού ο Νίκος Γουλανδρής έδωσε στους συμπολίτες το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 9 εκατομμυρίων δραχμών και στο νεαρό Μιχάλη 1,5 εκατομμύριο δρχ!! Το πρώτο του επίσημο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό ήταν στις 19 Σεπτεμβρίου του 1973 εναντίον της Μπενφίκα, για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, στο "Ντα Λουζ" της Λισσαβώνας (0-1, 0-1). Μετά από 4 ημέρες, στις 23 Σεπτεμβρίου του 1973 έκανε το ντεμπούτο του, στο πρωτάθλημα, εναντίον του Ολυμπιακού Βόλου και άνοιξε λογαριασμό με τα αντίπαλα δίχτυα μόλις στο 25΄, ενώ το τελικό 2-0 «έγραψε» ο Νίκος Γιούτσος.
Φοβερή σύμπτωση αποτελεί το γεγονός και ο τελευταίος του αγώνας με την ερυθρόλευκη φανέλα τον έδωσε και πάλι στο Βόλο 7 χρόνια μετά, στις 24 Μαΐου του 1980 εναντίον του Άρη για την ανάδειξη του πρωταθλητή. Στον Ολυμπιακό παρέμεινε 7 σεζόν και κατέκτησε 3 πρωταθλήματα (1974, 1975, 1980) ενώ στέφθηκε και κυπελλούχος Ελλάδος, το 1975, νικώντας 1-0 τον Παναθηναϊκό. Την περίοδο 1973/74, ο Ολυμπιακός, με τον Μιχάλη Κρητικόπουλο στην κορυφή της επίθεσης, κέρδισε στο νήμα τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό, έχοντας την καλύτερη επίθεση-φωτιά αλλά και άμυνα του πρωταθλήματος (102/14).
Κατέκτησε το τελευταίο του πρωτάθλημα εναντίον του Άρη Θεσσαλονίκης, σε μπαράζ που έγινε στο Βόλο (2-0) και αφού προηγήθηκε μια χρονιά γεμάτη σασπένς και συγκινήσεις καθώς 4 ομάδες διεκδίκησαν το τίτλο μέχρι το τέλος (Ολυμπιακός 47, Άρης 47, Παναθηναϊκός 45, ΑΕΚ 45)!! Επίσης ήταν φιναλίστ του κυπέλλου το 1974, όταν έχασε το τρόπαιο από τον ΠΑΟΚ στα πέναλτι, παρά το γεγονός πως ο ίδιος έκανε το καθήκον του στέλνοντας τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα (4-3 στα πέναλτι, 2-2 ο κανονικός αγώνας και η παράταση), αλλά και του 1976, όταν ηττήθηκε από τον Ηρακλή του Βασίλη Χατζηπαναγή με 6-5 πέναλτι (2-2 ο κανονικός αγώνας, 4-4 στην παράταση). Το 1980 ολοκλήρωσε την καριέρα του στα 35 του, παίζοντας για ένα χρόνο με την φανέλα του Απόλλωνα Αθηνών (1980/81).
Με το εθνόσημο στο στήθος είχε 28 συμμετοχές εκ των οποίων οι 17 ως παίχτης του Εθνικού, ενώ πέτυχε και 3 γκολ. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων 1968 με την εθνική ενόπλων. Επίσης, αγωνίστηκε στην εθνική Ελπίδων, με την οποία το 1969 κατέκτησε το Βαλκανικό Κύπελλο. Ντεμπούτο με τη γαλανόλευκη έκανε το 1969, σε ένα φιλικό εναντίον της Αυστραλίας και μάλιστα στη Μελβούρνη. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975, αξέχαστο για τους Έλληνες φιλάθλους, αλλά και για τον ίδιο, ήταν το ματς με αντίπαλο την Ιταλία και μάλιστα μέσα στη Φλωρεντία. Παραμονές του νέου έτους ο Μιχάλης Κρητικόπουλος «χόρευε» μέσα στο γήπεδο, με αποκορύφωμα το σπάνιας ομορφιάς γκολ που πέτυχε, με εκπληκτικό σπριντ, κάνοντας άνω-κάτω την άμυνα των Αντόνιο Καμπρίνι, Ρομέο Μπενέτι και Κλαούντιο Τζεντίλε.
Εκτός από σέντερ φορ πρότυπο για την
εποχή του, υπήρξε ένα από τα καλύτερα παιδιά των γηπέδων. Παίκτες με το ήθος
του αποτέλεσαν κόσμημα για τον Ολυμπιακό και το Ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν
εξαιρετικά ευγενικός και συμπεριφερόταν με σεμνότητα και ευπρέπεια και για αυτό
του κόλλησαν το παρατσούκλι «Βαρβάρα»! Τον διέκρινε μεγάλη ικανότητα στο
σκοράρισμα και βρίσκεται στην πρώτη 5άδα των σκόρερ του Ολυμπιακού, μαζί με τους Γιώργο
Σιδέρη, Νίκο Αναστόπουλο, Νίκο Γιούτσο και Αλέξη Αλεξανδρή, σύμφωνα
με το «επίσημο περιοδικό του Ολυμπιακού» (Φεβρουάριος 2001) και 7ος
στον πίνακα των σκόρερ όλων των εποχών. Συνολικά στην Α’ Εθνική είχε 422
συμμετοχές και 163 τέρματα.
Ο Μιχάλης Κρητικόπουλος, πέθανε στις 20 Ιουλίου του 2002, στα 56 του χρόνια, την ώρα που έπαιζε σε αγώνα παλαιμάχων του Ολυμπιακού με τους αντίστοιχους της Άνδρου για τα εγκαίνια του γηπέδου της Άνδρου «Νίκος Γουλανδρής». Είχε σημειώσει γκολ, από ασιστ του Προτάσοφ κι απολάμβανε το παιχνίδι. Ξαφνικά, γύρω στο 30’ έχασε τις αισθήσεις του. Σωριάστηκε στο χώμα και λίγο αργότερα άφησε τη τελευταία του πνοή, από ανακοπή καρδιάς (οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου). Το νέο γήπεδο της Καισαριανής φέρει το όνομά του. Έξω από αυτό υπάρχει μια προτομή του γλύπτη Γιώργου Ρουμελιώτη που έπαιξε για λίγο στους ερασιτέχνες του Ολυμπιακού. Στη μνήμη του διεξάγεται κάθε χρόνο στην φιλικός αγώνας μεταξύ των παλαιμάχων του Ολυμπιακού και της μικτής ομάδας του Δήμου.
Ο γενικός γραμματέας
παλαιμάχων Αντώνης Γλύκας είπε κάποτε γεμάτος θαυμασμό και συγκίνηση
για τον Κρητικόπουλο: «Ο Κρητικόπουλος έχασε τη ζωή μέσα στο γήπεδο με την
φανέλα του Ολυμπιακού, σε αγώνα παλαιμάχων κι αυτό τα λέει όλα. Ήταν σαν να
βάλουμε ένα πούμα μέσα στην περιοχή και να του πετάξουμε την μπάλα στον αέρα.
Κατήργησε τους νόμους της βαρύτητας… Εκπληκτικός. Ενώ όλοι κάνουμε άλμα σε ένα
συγκεκριμένο χρόνο, ο Μιχάλης Κρητικόπουλος είχε τον δικό του. 1-ανεβαίνω,
2-μένω, 3-κατεβαίνω για όλους εμάς, ενώ για τον Μιχάλη ίσχυε το 1-ανεβαίνω, 2
και 3 μένω, 4 κατεβαίνω…»!!
Ο Μιχάλης Κρητικόπουλος υπήρξε ένας επιθετικός μεγάλης κλάσης, ευέλικτος, κίνδυνος-θάνατος για κάθε άμυνα. Η ταχύτητά του τον έκανε να ξεχωρίζει. Δύσκολα ο αμυντικός κατάφερνε να τον προλάβει. Ένα ακόμα ατού του οι κεφαλιές ψαράκι. Αγαπήθηκε πολύ από τους φιλάθλους ενώ ακόμα και στους αγώνες παλαιμάχων το μεγαλύτερο χειροκρότημα το εισέπραττε αυτός. Ήταν σπουδαίος παίχτης με μοναδική αλτικότητα. Όταν πήδαγε για κεφαλιά έμοιαζε να καταργεί τους νόμους της βαρύτητας παραμένοντας δευτερόλεπτα ακίνητος στον αέρα. Διέθετε όμως και απίστευτη ταχύτητα καθώς έφευγε στην αντεπίθεση σα βέλος με τρομερό διασκελισμό. Αν όχι ο πιο γρήγορος, υπήρξε ένας από τους καλύτερους σε αυτή την κατηγορία, όπως λένε οι παλιότεροι που είχαν την τύχη να τον θαυμάσουν από κοντά.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- -1963: Α.Ε. Καισαριανής
- 1963/64: Παναιγιάλειος Γυμναστικός Σύλλογος
- 1964-1973: Εθνικός Όμιλος Φιλάθλων Πειραιώς
- 1973-1980: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 186 (84)
- 1980/81: Γυμναστικός Σύλλογος Απόλλων Σμύρνης, 26 (4)
Διεθνής
- 1969-1977: Ελλάδα, 28 (3)
Τίτλοι
- Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου Ενόπλων: 1968
- Πρωταθλήματα Ελλάδας: 3 (1973/74, 1974/75, 1979/80)
- Κύπελλο Ελλάδας: 1974/75
