Βλογημένος: Μπράιαν Μακλέρ

Ο Σκωτσέζος μεσοεπιθετικός Μπράιαν Μακλέρ (Brian John McClair), γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου του 1963, στο Μπέλσχιλ, στην κεντρική Σκοτία, κοντά στο Εδιμβούργο. Ως ποδοσφαιριστής, κατά τη διάρκεια της 18ετούς καριέρας του (1980-1998), είχε μια αξιοσημείωτη 11-ετή περίοδο στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, καθώς και σημαντικές θητείες στη Σέλτικ και τη Μάδεργουελ. Όταν ήταν στο Μάδεργουελ, συνδύασε το ποδόσφαιρο με τις σπουδές του στα μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης. Είχε το παρατσούκλι «Choccy» από το λογοπαίγνιο που κάνει τ’ όνομά του με την λεπτότητα της Eclair σοκολάτας! Μετά την απόσυρσή του του από το παιχνίδι, είχε ρόλο προπονητή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και πέρασε αρκετά χρόνια ως διευθυντής της Ακαδημίας Νέων της. Ξεκίνησε την καριέρα του με την Άστον Βίλα, το 1980, αλλά έφυγε μετά από μία σεζόν (στη οποία η Βίλα ήταν πρωταθλήτρια) μη έχοντας παίξει ποτέ σε κάποιο επίσημο παιχνίδι της. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Σκωτία, το καλοκαίρι του 1981 και υπέγραψε στη Μάδεργουελ. Σκόραρε 15 γκολ στο πρωτάθλημα, σε δύο περιόδους, συμπεριλαμβανομένου και ενός χατ-τρικ, στη νίκη 3-0 επί της Ρέιντζερς στις 3 Ιανουαρίου του 1983 και δύο γκολ στη νίκη (2-1) επί της Σέλτικ έντεκα ημέρες αργότερα.

Τον Μάιο του 1983, υπέγραψε στην Σέλτικ, σε μεταγραφή αξίας 100.000 λιρών. Προοριζόταν για αντικαταστάτης του προσφάτως αποχωρήσαντα Τσάρλι Νίκολας (Charlie Nicholas). Σκόραρε στο ντεμπούτο του εναντίον της Πάρτικ Θιστλ, στις 9 Αυγούστου του 1983 και είχε εξαιρετική απόδοση όλη τη χρονιά. Από την επόμενη περίοδο, μαζί με τον άρτι αφιχθέντα Μο Τζόνστον (Mo Johnston), συνέθεσαν ένα τρομερό επιθετικό δίδυμο, παρά το αντίθετο του χαρακτήρα τους. Συνέχισε να σκοράρει τακτικά για τη Σέλτικ, και στο τέλος της η σεζόν κέρδισε τον πρώτο του τίτλο, το Κύπελλο, στη νίκη (2-1) επί της Νταντί Γιουνάιτεντ.

Παρά τον ανταγωνισμό από τους Άλαν Μακινάλι (Alan McInally) και Μαρκ Μαγκί (Mark McGhee), το δίδυμο, παρέμεινε η φωτιά μπροστά για την Σέλτικ. Τα γκολ τους βοήθησαν στη δραματική κατάκτηση του πρωταθλήματος 1985/86. Η σεζόν 1986/87 θα είναι η τελευταία του στην Σέλτικ. Παρά το λαμπρό ξεκίνημα, σπαταλήθηκε ένα προβάδισμα εννέα βαθμών στο πρωτάθλημα, που τελικά κέρδισε η Ρέιντζερς. Μια άλλη ήττα από την Ρέιντζερς, στον τελικό του Λιγκ Καπ (παρά το εξαιρετικό γκολ του) και ο αποκλεισμός από την Χαρτς στο Κύπελλο, έκλεισαν τη σεζόν χωρίς καμία διάκριση. Σκόραρε 41 γκολ συνολικά, τερματίζοντας πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα με 35 γκολ και κέρδισε δύο τίτλους «Παίκτη της Χρονιάς» από τους επαγγελματίες δημοσιογράφους και τους συμπαίκτες του. Σε τέσσερις σεζόν με την Σέλτικ, ο Μακλέρ έκανε 204 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις και σκόραρε 126 γκολ. Κέρδισε το σκωτσέζικο Κύπελλο του 1985 και το σκωτσέζικο πρωτάθλημα το 1986.

Ωστόσο, έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό για την αγωνιστική του παρουσία στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Πήγε στους «Κόκκινους Διαβόλους» τον Ιούλιο του 1987, με μεταγραφή που κόστισε 850,000 λίρες και τελικά διευθετήθηκε από τα δικαστήρια, λόγω της διαφοράς μεταξύ των 2 συλλόγων. Η Σέλτικ ήθελε αρχικά 2 εκατομμύρια λίρες γι' αυτόν, ένα ποσό το οποίο θα τον έκανε τον πιο ακριβοπληρωμένο παίκτη τη στιγμή της υπογραφής, για οποιοδήποτε βρετανικό σύλλογο, ενώ η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε προσφέρει μόνο £ 400.000 λίρες.

Στα 11 χρόνια που κάθησε στο Old Trafford, έκανε συνολικά 471 συμμετοχές και σημείωσε 127 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις. Στα τελευταία χρόνια, καθώς μειώθηκαν οι εμφανίσεις για την ομάδα του, εξελίχθηκε σε ήρωα στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, λόγω του «Ημερολογίου του Τσόκι» (Diary of Choccy) που δημοσιεύθηκε στο επίσημο περιοδικό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στην πρώτη του σεζόν για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ σκόραρε 24 γκολ στο πρωτάθλημα, και έγινε ο πρώτος παίκτης της Γιουνάιτεντ που ξεπερνάει τα 20 γκολ σε μία σεζόν από την εποχή του Τζορτζ Μπεστ (George Best), 1967/68. Σημείωσε το πρώτο γκολ του για τη Γιουνάιτεντ, στο τρίτο παιχνίδι της σεζόν, στην 2-0 εντός έδρας νίκη επί της Γουάτφορντ. Σκόραρε και στο επόμενο παιχνίδι, μια εκτός έδρας νίκη 3-1 επί της Τσάρλτον. Σημείωσε το πρώτο του χατ-τρικ απέναντι στην Ντέρμπι Κάουντι στις αρχές Απριλίου. Στα δύο τελευταία παιχνίδια της σεζόν (με την Πόρτσμουθ και τη Γουίμπλεντον) κατόρθωσε ακόμη χατ-τρικ. Μόνο ο Τζον Όλντριτζ (John Aldridge) της Λίβερπουλ κατάφερε περισσότερα γκολ. Έβαλε συνολικά 31 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, αλλά η αποτυχία στον 5ο γύρο του Κυπέλλου απέναντι στην Άρσεναλ, στέρησε κάποιον τίτλο παρά το άκρως εντυπωσιακό ενεργητικό του.

Η περίοδος 1988/89 ήταν μια εποχή συνεχούς εξέλιξης, του συλλόγου και του ιδίου, σε συνδυασμό με την επιστροφή του ήρωα Μαρκ Χιουζ (Mark Hughes) πίσω στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, μετά από δύο χρόνια στο εξωτερικό. Μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου, είχε σκοράρει μόλις δύο φορές στο πρωτάθλημα και ο Χιουζ είχε βρει δίχτυα οκτώ φορές. Η Γιουνάιτεντ ήταν στη μέση της βαθμολογίας μετά από ένα σερί οκτώ ισοπαλιών και μία ήττας. Τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν σημαντικά κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο μηνών, με επακόλουθο η Γιουνάιτεντ να παρεισφρήσει στις πρώτες θέσεις του πίνακα. Μια σειρά όμως, αποτυχημένων αποτελεσμάτων κατά το τελευταίο τρίμηνο της σεζόν, έριξαν την ομάδα στην 11η θέση.

Την περίοδο 1989/90, σκόραρε τόσο στο προημιτελικό όσο και την επανάληψη του ημιτελικού και κατέκτησε το Κύπελλο με την νίκη 1-0 στον επαναληπτικό τελικό, επί της Κρίσταλ Πάλας, μετά το 3-3 του πρώτου αγώνα. Στο πρωτάθλημα, όμως, είχε μια απογοητευτική περίοδο, καθώς σκόραρε μόλις πέντε γκολ και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τερμάτισε 13η, τη χαμηλότερη θέση τους από την άνοδο, 16 χρόνια νωρίτερα. Αντιμετώπισε ανταγωνισμό από πολύ ελπιδοφόρους νέους επιθετικούς, όπως ο Μαρκ Ρόμπινς (Mark Robins), ο οποίος είχε σημειώσει 10 γκολ στα 23 πρώτα παιχνίδια της ομάδας, εκείνη την εποχή.

Σκοράρει το νικητήριο γκολ για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1991 εναντίον του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, τίτλος που ακολούθησε τη κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων και το θρίαμβο επί της Μπαρτσελόνα (2-1). Τον Οκτώβριο του 1990, ήταν ο δράστης ενός πρωτοφανούς περιστατικού, καθώς κλώτσησε από πίσω τον Νάιτζελ Γουίντερμπερν (Nigel Winterburn) της Άρσεναλ, προκαλώντας γενική σύρραξη. Γεγονός είναι ότι προκλήθηκε, απομεινάρι του αποκλεισμού την προηγούμενη χρονιά. Γι’ αυτό το περιστατικό η Γιουνάιτεντ τιμωρήθηκε με αφαίρεση ενός βαθμού και η Άρσεναλ με 2.

Το 1991-92, σκόραρε το μοναδικό γκολ στον τελικό του Λιγκ Καπ εναντίον της Νότιγχαμ, στο Γουέμπλεϊ και στη διαφορά τερμάτων έχασε το μετάλλιο του πρωταθλητή από την Λιντς Γιουνάιτεντ. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Alex Ferguson) έκανε τότε ανεπιτυχείς προσφορές για τους επιθετικούς Ντέιβιντ Χερστ (David Hirst) και Άλαν Σίρερ (Alan Shearer), πυροδοτώντας σενάρια ότι είτε ο Μακλέρ, είτε ο Μαρκ Χιουζ θα αναγκαστεί να βγει από την πρώτη ομάδα από τις νέες μεταγραφές. Στο τέλος αποκτήθηκε ο Ντίον Ντάμπλιν (Dion Dublin) ο οποίος αγοράστηκε ως εφεδρικός για τους δυο τους!

Όντας ο κύριος επιθετικός για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κατά τη διάρκεια της πρώτης εποχής του, και στη συνέχεια σε συνεργασία με τον Μαρκ Χιουζ, όταν ο Ουαλός επέστρεψε από τη Μπαρτσελόνα, ο Μακλέρ άλλαξε σε ένα πιο κεντρικό ρόλο στη μεσαία γραμμή, όταν ο Ερίκ Καντονά (Eric Cantona) εντάχθηκε στην Γιουνάιτεντ, τον Νοέμβριο του 1992. Το θύμα αυτής της αλλαγής θέσης ήταν ο βετεράνος Μπράιαν Ρόμπσον (Brian Robson), ο οποίος από το σημείο αυτό και μετά, ως επί το πλείστον χρησιμοποιούνταν ως αλλαγή.

Όταν ο Ρόι Κιν (Roy Keane) υπέγραψε το επόμενο καλοκαίρι, οι ευκαιρίες στην πρώτη ομάδα έγιναν όλο και πιο περιορισμένες. Ωστόσο, σκόραρε στον τελικό του Κυπέλλου του 1994, το 4ο γκολ εναντίον της Τσέλσι παρ’ ότι μπήκε αλλαγή. Σπάνια ήταν εκτός ομάδας, συχνά ως αλλαγή, για να παίξει στη μεσαία γραμμή ή στην επίθεση. Το 1993/94, η πρώτη περίοδος που δεν ήταν πλέον πρώτη επιλογή για την πρώτη ομάδα τακτικά, εμφανίστηκε σε 26 παιχνίδια πρωταθλήματος (παρόλο που άρχισε μόλις 12 από αυτά) και σκόραρε ένα γκολ, αν και κατάφερε συνολικά έξι γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, από 38 εμφανίσεις (19 εκκινήσεις, 19 ως αλλαγή). Είχε μια πολύ πιο δραστήρια περίοδο το 1994/95, παίζοντας σε όλα (εκτός από δύο) από τα 42 παιχνίδια πρωταθλήματος και σκόραρε 5 γκολ. Συνολικά, έπαιξε 53 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις και σκόραρε 8 γκολ.

Όταν οι σταθεροί αριθμοί για την ομάδα, εισήχθησαν στην Premier League για το δεύτερο μισό της σεζόν 1993/94, πήρε τον αριθμό 9, που είχε ανέκαθεν κατά τη διάρκεια των ημερών της αρίθμησης 1-11. Ωστόσο, ο αριθμός αυτός πήγε στον Άντι Κόουλ (Andy Cole) κατά την έναρξη της σεζόν 1996/97, μετά την οποία ο Μακλέρ φόρεσε τον αριθμό 13.

Παρά τις σπάνιες πρώτες εμφανίσεις στην ομάδα, επέλεξε να παραμείνει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ως εφεδρικός, παρέχοντας μια αξιόπιστη λύση στη μεσαία γραμμή και την επίθεση, κάνοντας πάνω από 40 εμφανίσεις το 1994/95. Την πρώτη αγωνιστική της περιόδου 1996/97, πιστώθηκε την ασίστ στο θεαματικό γκολ του Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Beckham) από την μεσαία γραμμή εναντίον της Γουίμπλεντον. Ο ίδιος σκόραρε συνολικά 127 γκολ για την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τα τελευταία δύο κατά της Κόβεντρι στη νίκη (4-0) εκτός έδρας για το πρωτάθλημα, στις 22 Νοεμβρίου 1995, παρόλο που ο ίδιος έκανε κάποιες 60 πρώτες εμφανίσεις της ομάδας για τα επόμενα δύο έτη και έξι μήνες (ως επί το πλείστον ως αλλαγή).

Στις 15 Απριλίου του 1997, ένα πλήθος πάνω από 44.000 ανθρώπων, συμππεριλαμβανομένων περίπου 10.000 οπαδών της Σέλτικ, παρακολούθησαν το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του Μακλέρ εναντίον της πρώην ομάδας του, στο Old Trafford. Στο τέλος της σεζόν 1997/98, του δόθηκε το δικαίωμα δωρεάν μεταγραφής για να ολοκληρώσει τις αγωνιστικές του ημέρες αλλού. Δέχτηκε μια προσφορά για να επιστρέψει στο Μάδεργουελ, όπου πέρασε έξι μήνες πριν από την αναγγελία της αποχώρησής του από την ενεργό δράση.

Στο διεθνές ποδόσφαιρο, κέρδισε 30 συμμετοχές για την Σκωτία. Έκανε το ντεμπούτο του το Νοέμβριο του 1986 σε μια νίκη 3-0 επί του Λουξεμβούργου στο Χάμπτεν Παρκ της Γλασκόβης. Ο αγώνας ήταν για τα προκριματικά του Euro 88 και έπαιξε στη μεσαία γραμμή πίσω από τον ομόσταυλό του στην Σέλτικ, Μο Τζόνστον. Η Σκωτία δεν κατάφερε να προκριθεί για το Euro 88, αλλά ο ίδιος έγινε βασικός στην ομάδα για τα επόμενα έξι χρόνια. Έκανε 5 εμφανίσεις στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, στο οποίο δεν κατάφερε να προκριθεί. Εκπροσώπησε τη χώρα του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1992, όπου πέτυχε το πρώτο διεθνές γκολ του σε μια νίκη 3-0 επί της ΚΑΚ (πρώην ΕΣΣΔ). Η τελευταία εμφάνισή του για τη Σκωτία ήρθε τον Ιούνιο του 1993, όπου σκόραρε το πρώτο γκολ, στη νίκη 3-1 επί της Εσθονίας.

Επέστρεψε στην Αγγλία τον Δεκέμβριο του 1998 για να γίνει βοηθός του Μπράιαν Κιντ στη Μπλάκμπερν. Όμως, το ζευγάρι δεν ήταν σε θέση να αποτρέψει τη Μπλάκμπερν από τον υποβιβασμό και μέσα σε ένα χρόνο οι δύο είχαν απολυθεί. Επέστρεψε στο Old Trafford ως προπονητής της ομάδας νέων λίγο αργότερα. Το 2001 διορίστηκε ως προπονητής της Β’ ομάδας και αμέσως κέρδισε την Premier Reserve League στην πρώτη του σεζόν. Στη δεύτερη περίοδο, ήταν υπεύθυνος για την ομάδα Νέων, η οποία κατέκτησε το αντίστοιχο Κύπελλο του 2003. Ορισμένοι παίκτες από αυτή την ομάδα, όπως ο Ντέιβιντ Τζόουνς (David Jones), ο Κρις Ίγκλς (Chris Eagles) και ο Κίεραν Ρίτσαρντσον (Kieran Richardson) προωθήθηκαν στην πρώτη ομάδα.

Τον Φεβρουάριο του 2015, διορίστηκε από την ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Σκωτίας, ως εθνικός διευθυντής της, με ισχύ από την 1η Ιουνίου 2015.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

1980/81: Aston Villa Football Club, 0 (0)
1981–1983: Motherwell Football Club, 40 (15)
1983–1987: The Celtic Football Club, 145 (99)
1987–1998: Manchester United Football Club, 355 (88)
1998: Motherwell Football Club, 11 (0)

Σύνολο καριέρας: 551 (202)

Διεθνής

1983–1985: Εθνική Ελπίδων Σκοτίας, 8 (2)
1986–1993: Σκωτία, 30 (2)

Προπονητική καριέρα

1998/99: Blackburn Rovers Football Club (βοηθός)
2006–2015: Manchester United Football Club (Διευθυντής των Ακαδημιών)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Celtic

Πρωτάθλημα Σκωτίας: 1985/86
Κύπελλο Σκωτίας: 1984/85

Με την Manchester United

Πρωτάθλημα Αγγλίας: 4 (1992/93, 1993/94, 1995/96, 1996/97)
Κύπελλο Αγγλίας: 3 (1989/90, 1993/94, 1995/96)
Λιγκ Καπ: 1991/92
Τσάριτι Σιλντ: 5 (1990, 1993, 1994, 1996, 1997)
Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1990/91
Σούπερ Καπ Ευρώπης: 1991

Προσωπικές Διακρίσεις

Πρώτος Σκόρερ Πρωταθλήματος Σκωτίας: 2 (1983/84, 1986/87)
Καλύτερος Παίκτης Πρωταθλήματος από την Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών Σκωτίας: 1987
Καλύτερος Παίκτης Πρωταθλήματος από την Ένωση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων Σκωτίας: 1987
Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς από τους οπαδούς της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (Sir Matt Busby Player of the Year): 1987/88
Καλύτερος Παίκτης του Τελικού Λιγκ Καπ (Alan Hardaker Trophy): 1992

Ως προπονητής