Το «Αεροπορικό
Δυστύχημα της Αλιάνζα της Λίμα του 1987», συνέβη στις 8 Δεκεμβρίου του 1987,
όταν ένα "Fokker F27-400M" του περουβιανού Ναυτικού που είχε ναυλωθεί
από την ποδοσφαιρική ομάδα της Αλιάνζα, βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό,
ξεκληρίζοντας ολόκληρη την ομάδα, αφού κανείς δεν επέζησε. Έξι μόνο μίλια. Τόσα
απέμεναν για να φτάσει το "Fokker F27-400M" τον προορισμό του, το
Καλάο. Το αεροπλάνο προσπαθούσε να προσγειωθεί όταν αντιμετώπισε πρόβλημα με
τις ρόδες. Καθώς έκανε κύκλους πάνω από το αεροδρόμιο χάθηκε στον Ειρηνικό
Ωκεανό. Πήρε μαζί του 43 άτομα: ποδοσφαιριστές, μέλη του προπονητικού τιμ, της
διοίκησης, μαζορέτες και μέλη του πληρώματος. Ο μόνος που επέζησε ήταν ο
πιλότος.
Το
αεροσκάφος ήταν του Ναυτικού και δεν έγινε ποτέ αξιοκρατική έρευνα για το τους
λόγους της καταστροφής. Στο μεταξύ η ομάδα συνέχισε τη σεζόν κανονικά με
παίκτες από τους "Νέους", παλαίμαχους
που αγωνίστηκαν εθελοντικά, αλλά και "δανεικούς" από την Κόλο
Κόλο της Χιλής. Η αδικοχαμένη φουρνιά, θεωρείτο πάντως, η πιο ταλαντούχα στην
ιστορία της ομάδας, η οποία αν και πρώτη έχασε τον τίτλο από την ορκισμένη
αντίπαλο της, την Ουνιβερσιτάριο ντε Ντεπόρτες.
Ήταν 8 Δεκεμβρίου όταν η ομάδα της Αλιάνζα Λίμα κέρδισε την Ντεπορτίβο Πουκάλπα εκεί δίπλα στον Αμαζόνιο και ανέβηκε στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Οι παίκτες επέστρεψαν στο ξενοδοχείο και στη συνέχεια έφυγαν για το αεροδρόμιο ώστε να επιστρέψουν στην πρωτεύουσα του Περού.
Η πτήση γινόταν με ένα Φόκερ 27 του περουβιανού Ναυτικού που είχε παραχωρήσει στην ομάδα. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προσγείωσης δημιουργήθηκε κάποιο πρόβλημα και τελικά το αεροπλάνο συνετρίβη στη θάλασσα, περίπου έντεκα χιλιόμετρα μακρυά από το αεροδρόμιο. Σαραντατρείς νεκροί ήταν ο απολογισμός, ανάμεσά τους πέντε μέλη του πληρώματος, δεκαέξι ποδοσφαιριστές, προπονητής και επιτελείο της ομάδας και τρεις διαιτητές. Ο μόνος που σώθηκε ήταν ο πιλότος Εντιλμπέρτο Βιγιάρ.
Παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσα χρόνια, η πλήρης αλήθεια δεν έχει αποκαλυφθεί. Αρχικά τρεις ήταν μαζί με τον πιλότο οι επιζώντες, ένας ποδοσφαιριστής της Αλιάνζα με όνομα Αλφρέδο Τομασίνι και ακόμα ένα μέλος του πληρώματος. Δυστυχώς όμως οι δύο απεβίωσαν περιμένοντας τη βοήθεια και ουσιαστικά μάρτυρας έμεινε ο πιλότος που έπεσε σε αρκετές αντιφάσεις. Το σίγουρο είναι ότι το αεροπλάνο ήταν σε κακή κατάσταση και κακοδιατηρημένο.
Όπως επίσης ο πιλότος ήταν σχετικά άπειρος, ειδικά σε νυχτερινές πτήσεις όπου και είχε καταγράψει ελάχιστες ώρες. Η κυβέρνηση του Περού που ήταν βουτηγμένη στη διαφθορά εκείνη την περίοδο βρισκόταν σε συνεχή μάχη με το «Φωτεινό Μονοπάτι» μια αντάρτικη οργάνωση με μαοϊκή ιδεολογία που κατηγορείται για πολλές βαρβαρότητες και ήταν μια από τις σκληρότερες οργανώσεις στην ιστορία της Λ. Αμερικής. Με την πολιτική κατάσταση ρευστή, η κυβέρνηση δεν ενημέρωνε τον λαό πιθανότατα για να μη χρεωθεί το συμβάν και πολλές πτυχές της ιστορίας είναι θολές.
Όπως φαίνεται, εμφανίστηκε κάποιο πρόβλημα στο σύστημα προσγείωσης κατά τη διάρκεια της πτήσης και ο πιλότος επέμεινε να περάσει από το αεροδρόμιο ώστε να του επιβεβαιώσουν οπτικά ότι ο τροχός είχε κατέβει. Δέχθηκε εντολές, αλλά λίγο τα κακά του αγγλικά που δεν του επέτρεψαν να καταλάβει ακριβώς τι έλεγε το μάνιουαλ, λίγο το γεγονός ότι όπως λέγεται είχε κοπεί στις αντίστοιχες εξετάσεις έφεραν το αεροπλάνο πολύ χαμηλά, να «βρίσκει» στη θάλασσα.
Ο Βιγιάρ υποστηρίζει ότι βγήκε από ένα παράθυρο και ότι βοήθησε τόσο τον Τομασίνι, όσο και το άλλο μέλος του πληρώματος, αλλά δεν άντεξαν. Οι αντιφάσεις στις οποίες έπεσε, δημιούργησαν θεωρίες ότι ο ίδιος προσπάθησε να τους αποτελειώσει και τελικά τα κατάφερε. Ο Τομασίνι ήταν εξαίρετος παίκτης, μαχητής και κυρίως δεινός κολυμβητής με διακρίσεις. Ο Βιγιάρ αργότερα άλλαξε κατάθεση λέγοντας ότι ο Τομασίνι είχε χτυπήσει άσχημα στο πόδι του και γι” αυτό δεν άντεξε.
Η ασάφεια οδήγησε συνωμοσίες όπως αυτή που υποστηρίζει ότι το αεροπλάνο ήταν γεμάτο με κοκαΐνη και οι ποδοσφαιριστές απείλησαν να κάνουν καταγγελία στη δικαιοσύνη, γεγονός που οδήγησε σε διαμάχη με τους στρατιωτικούς. Άλλη θεωρία αναφέρει ότι απλά υπήρχε μεγάλο άγχος που μετατράπηκε σε πανικό ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές, ο πιλότος προσπάθησε να τους ηρεμήσει και κάπου εκεί έγινε το… κακό, ενώ σε εφημερίδα της εποχής γράφτηκε ότι οι παίκτες βλέποντας πως το αεροπλάνο θα έπεφτε έδωσαν εντολή στον πιλότο να το ρίξει στη θάλασσα για να μην υπάρχουν κι άλλα αθώα θύματα.
Τον Δεκέμβριο του 2014, βγήκε στους κινηματογράφους της χώρας η ταινία F-27 μια δραματοποιημένη απεικόνιση της ιστορίας, που σύμφωνα με τους δημιουργούς προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα και στις θεωρίες συνωμοσίας. Άγνωστο αν τα καταφέρνει. Η Αλιάνζα κατέβηκε στα επόμενα ματς εκείνης της σεζόν με τους νέους, τον μοναδικό της παίκτη που τελικά σώθηκε (μια που ήταν τραυματίας και δεν είχε ταξιδέψει) και μερικούς άλλους εθελοντές (κάποιοι δανεικοί από την Κόλο Κόλο της Χιλής).
Το πρωτάθλημα χάθηκε, η Αλιάνζα αγωνιστικά καταστράφηκε (και μαζί της μια σπουδαία φουρνιά Περουβιανών παικτών) και έκανε 18 χρόνια να πάρει τίτλο. Κατάφερε όμως το γεγονός να την κάνει συμπαθή σε πολύ κόσμο, να μαζέψει κι άλλους οπαδούς και να γίνει ακόμα πιο δημοφιλής. Η τραγωδία πουλάει. Κάπου στα γραφεία της Αλιάνζα Λίμα βρίσκεται φυλαγμένη μια μπάλα. Βρέθηκε να επιπλέει στη θάλασσα μετά το δυστύχημα. Οι άνθρωποί της την κράτησαν.
