Βλογημένος: Μιγκέλ Άνχελ Ναδάλ

Ο Ισπανός κεντρικός αμυντικός ή και μέσος Μιγκέλ Άνχελ Ναδάλ (Miguel Ángel Nadal Homar), γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου του 1966, στη Μανακόρ, στο νησί Μαγιόρκα των Βαλεαρίδων Νήσων. Με το παρατσούκλι «El Bestia» (Το Κτήνος), λόγω του σκληρού παιχνιδιού του και της τεράστιας φυσικής εμφάνισης του, υπήρξε ένας ικανότατος ποδοσφαιριστής, με εξαιρετικά σωματικά προσόντα (1,88 μ.), έχοντας μια 19ετή επαγγελματική καριέρα, που χαρακτηρίστηκε από τη δύναμη και την αποφασιστικότητα, τις έγκαιρες και σωστές τοποθετήσεις, σε διάφορες (περισσότερο) αμυντικές και (λιγότερο) μέσες θέσεις. Ξεκίνησε και τελείωσε την καριέρα του με την Μαγιόρκα, αλλά οι μεγαλύτερες διακρίσεις του, ήρθαν ενώ αγωνιζόταν στη Μπαρτσελόνα, κατά τη διάρκεια της λεγόμενης εποχής της Ντριμ Τιμ του Γιόχαν Κρόιφ (12345). Ένα πολύ σημαντικό μέλος της εθνικής ομάδας της Ισπανίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, αντιπροσώπευε το έθνος σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα και στο Euro του 1996 . Το 2007, οι «The Times» τον κατέταξαν στο № 47 της λίστας τους με τους «50 Πιο Σκληρούς Ποδοσφαιριστές Στην Ιστορία».

Πραγματοποίησε το επαγγελματικό ντεμπούτο του με τη φανέλα της Μαγιόρκα, στις 19 Απριλίου του 1987 εναντίον της Μπαρτσελόνα στο Καμπ Νόου! Καθιερώθηκε γρήγορα στο βασικό σχήμα των νησιωτών και βοήθησε τα μέγιστα στην άνοδο του 1989 από την Segunda División. Έπαιξε σε 130 αγώνες τους, σκοράροντας και 22 τέρματα έως το 1991, όταν και μεταγράφηκε στη Μπαρτσελόνα. Ήταν κάτοικος «Καμπ Νου» για μία οκταετία και υπό την προπονητική καθοδήγηση του Γιόχαν Κρόιφ, έπαιξε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην κατάκτηση 5 πρωταθλημάτων, 2 Κυπέλλων και 3 Σούπερ Καπ Ισπανίας, καθώς επίσης και του Κυπέλλου Πρωταθλητριών του 1992, αν και ο ίδιος δεν χρησιμοποιήθηκε στον τελικό του Λονδίνου κόντρα στη Σαμπντόρια, του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1997 και των δύο Ευρωπαϊκών Σούπερ Καπς γι’ αυτές τις χρονιές (1992, 1997)! Αγωνίστηκε σε πάνω από 300 συνολικά παιχνίδια, (208 ματς με 12 γκολ στο πρωτάθλημα), παίζοντας σε όλες τις αμυντικές θέσεις, αλλά και στη μεσαία γραμμή. Στην τελευταία του χρονιά όμως (1998/99) εξοστρακίστηκε από τον Λουίς φαν Γκάαλ (Louis van Gaal), εμφανιζόμενος μόνο σε δύο αγώνες.

Όταν ο κύκλος του στη «Μπάρτσα» τελείωσε, επέστρεψε στη Μαγιόρκα, ξεκινώντας δυνατά, λείποντας μόνο από 11 αγώνες στις 3 πρώτες περιόδους του στον σύλλογο, ενώ έπαιξε σημαντικότατο ρόλο στην κατάκτηση του ισπανικού Κυπέλλου το 2003. Κρέμασε τα παπούτσια του το 2005 σε ηλικία 39 ετών, έχοντας προηγουμένως καταγράψει άλλες 149 παρουσίες και 6 τέρματα με τη φανέλα της. Εμφανίστηκε σε σχεδόν 700 επίσημους αγώνες, εκ των οποίων οι 492 ήταν αγώνες πρωταθλήματος, εκ των οποίων οι 462 στη κορυφαία ισπανική κατηγορία.

Έκανε το ντεμπούτο του για την ισπανική εθνική ομάδα στις 13 Νοεμβρίου του 1991, σ’ ένα προκριματικό για το Euro του 1992 εναντίον της Τσεχοσλοβακίας. Για 11 χρόνια, έως το 2002, υπήρξε χρησιμότατο στέλεχος της, με τα χρώματα της οποίας συμπλήρωσε 62 διεθνείς συμμετοχές, σημειώνοντας παράλληλα και 3 γκολ διατελώντας μάλιστα και αρχηγός της. Πήρε μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, χάνοντας πέναλτι στη διαδικασία στους 8 εναντίον της Αγγλίας, καθώς και σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά του 1994, 1998 και του 2002. Θεωρείται ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής Στην Ιστορία με καταγωγή από τις Βαλεαρίδες Νήσους. Το 2007, οι «Times» τον κατέταξαν στο № 47 στη λίστα τους των «50 Σκληρότερων Παικτών Στην Παγκόσμια Ποδοσφαιρική Ιστορία».

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, συνέχισε να υπηρετεί τον σύλλογο του τόπου του, διατελώντας βοηθός προπονητή, αλλά και πρώτος προπονητής της. Έχει απασχοληθεί σε διάφορα ραδιοτηλεοπτικά μέσα στη πατρίδα του, ενώ σήμερα είναι ο αθλητικός διευθυντής της Μαγιόρκα. Είναι θείος του αστέρα του παγκόσμιου τένις, Ραφαέλ Ναδάλ (Rafael Nadal).