Βλογημένος: Ίβιτσα Χόρβατ

Ο Γιουγκοσλάβος, κροάτικης καταγωγής κεντρικός αμυντικός και αργότερα προπονητής, Ίβιτσα Χόρβατ (Ivan "Ivica" Horvat) γεννήθηκε στις 16 Ιουλίου του 1926, στο Σίσακ μια πόλη της κεντρικής Κροατίας, περίπου 50 χλμ. νοτιοανατολικά του Ζάγκρεμπ. Έπαιξε από το 1945 έως το 1957 για την Διναμό Ζάγκρεμπ, ενώ εκείνη τη χρονιά μετακόμισε στη Γερμανία για λογαριασμό της Άιντραχτ Φρανκφούρτης, για την οποία αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της καριέρας του. Υπήρξε ένας εκπληκτικός αθλητής, ο οποίος παράλληλα με το ποδόσφαιρο έπαιζε και χάντμπολ, πινγκ-πονγκ, ενώ ήταν και αθλητής του στίβου. Είναι ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η πρώην Γιουγκοσλαβία. Για την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, εμφανίστηκε από το 1946 μέχρι το 1956 σε 60 αγώνες. Πήρε μέρος στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1950 και του 1954. Έπαιξε επίσης και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 στο Ελσίνκι και κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο. Αργότερα έγινε προπονητής με σχετική επιτυχία έχοντας θητείες στην Άιντραχτ Φρανκφούρτης, τη Διναμό Ζάγκρεμπ, στον ΠΑΟΚ το 1970, στη Σάλκε και τη Ροτ-Βάις του Έσεν.

Επρόκειτο για έναν εκπληκτικό αθλητή, ο οποίος παράλληλα με το ποδόσφαιρο έπαιζε και χάντμπολ, ήταν ένας πολύ καλός παίκτης του πινγκ-πονγκ, ενώ ήταν και αθλητής του στίβου, στην Κονκόρντια του Ζάγκρεμπ! Έτρεχε στα 110 μ. με εμπόδια, έκανε άλμα εις μήκος ( 6,70 μ. ) και άλμα εις ύψος ( 1,90 μ. ), στο οποίο ήταν 2 φορές πρωταθλητής Κροατίας!

Ο Ίβιτσα Χόρβατ και ο Ράικο Μίτιτς, αρχηγοί της Ντιναμό Ζάγκρεμπ και του Ερυθρού Αστέρα το 1954

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1940 από τα εφηβικά τμήματα της Φεράρια του Ζάγκρεμπ, μαζί με τα αδέλφια του, Βλάντο και Ντράγκο. Για τη Φεράρια έπαιξε περίπου 180 αγώνες, αλλά τη μεγάλη καριέρα την έκανε στην Ντιναμό Ζάγκρεμπ, στην οποία πήγε το 1945. Έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα, στις 22 Ιουλίου αυτής της χρονιάς, σε μια φιλική ήττα 1-2 από τον Ερυθρό Αστέρα και υπήρξε επί σειρά ετών ο ηγέτης της αμυντικής της γραμμής. Έκανε 208 εμφανίσεις για τη Ντιναμό στο πρωτάθλημα, σημειώνοντας 2 γκολ, πανηγυρίζοντας μαζί της δύο πρωταθλήματα (1947/48 και 1953/54), καθώς και ένα κύπελλο Γιουγκοσλαβίας (1951). Συνολικά, φόρεσε τη φανέλα της σε 507 επίσημα παιχνίδια, εκ των οποίων τα 208 για το πρωτάθλημα, σκοράροντας συνολικά 29 φορές, τα 2 στο πρωτάθλημα. Τη περίοδο 1955/56, ονομάστηκε ως ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής της Γιουγκοσλαβίας! Θεωρείται από τους πιο ευέλικτους ποδοσφαιριστές της γενιάς του. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη θέση του κεντρικού επιθετικού, πριν καθιερωθεί ως κεντρικός αμυντικός. Σ’ έναν αγώνα πρωταθλήματος, μεταξύ Ντιναμό - Λοκομοτίβ το 1951, αγωνίστηκε και ως τερματοφύλακας!

Μαρκάροντας τον Ούβε Ζέελερ σε αγώνα της Άιντραχτ Φρανκφούρτης εναντίον του Αμβούργου

Το 1957 «μετακόμισε» στη Γερμανία και αγωνίστηκε στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, όντας ένας εκ των βασικών πυλώνων της ομάδας που κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1959, παράλληλα με τον Ούγγρο φορ και σκόρερ της ομάδας, τον Ίστβαν Σζτάνι (István Sztani) και τον πλέι-μέικερ Άλφρεντ Πφαφ (Alfred Pfaff). Υπέστη ένα σοβαρό τραυματισμό, στις 30 Μαΐου του 1959, στη νίκη με 2-1 επί της Κολωνίας, που του στέρησε τη συμμετοχή στον τελικό του πρωταθλήματος εναντίον της Κίκερς Όφενμπαχ. Από τον τραυματισμό δεν επανήλθε ποτέ και οδήγησε τελικά στο τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, το 1961. Συνολικά, αγωνίστηκε σε 56 αγώνες για την Άιντραχτ στο περιφερειακό πρωτάθλημα της Ομπερλίγκα Σουντ.

Με τον αρχηγό της εθνικής Αγγλίας Μπίλι Ραιτ, στο Γουέμπλεϊ, το 1956

Έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, στον πρώτο μεταπολεμικό αγώνα της, στις 9 Μαΐου του 1946, στη νίκη με 2-0 εκτός έδρας, επί της Τσεχοσλοβακίας στη Πράγα. Χρίστηκε 60 φορές διεθνής και στις 19 από αυτές ήταν ο αρχηγός της. Συμμετείχε στα Ολυμπιακά Τουρνουά του 1948 στο Λονδίνο και του Ελσίνκι το 1952, όπου κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο. Συμμετείχε και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1950 και του 1954. Στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954, σημείωσε με αυτογκόλ στο 9^ο λεπτό το 0-1 για τους Γερμανούς, το οποίο ήταν το ταχύτερο αυτογκόλ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου μέχρι το 2006, όταν ο Παραγουανός Κάρλος Γκαμάρα (Carlos Gamarra), σημείωσε αυτογκόλ στο 3^ο λεπτό του αγώνα εναντίον της Αγγλίας. Ο τελευταίος διεθνής αγώνας του, ήταν στο Λονδίνο, στις 28 Νοεμβρίου του 1956, σε μια ήττα 0-3 από την Αγγλία.

Αργότερα ακολούθησε καριέρα προπονητή και κάθισε στον πάγκο αρκετών ομάδων. Εργάστηκε στην Αϊντραχτ, ως βοηθός του θρυλικού Πάουλ Όσβαλντ (Paul Osswald) για μια τριετία και σαν πρώτος προπονητής της τη περίοδο 1964/65. Η κορυφαία στιγμή της προπονητικής του καριέρας ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Διεθνών Εκθέσεων (το μετέπειτα Κύπελλο UEFA) του 1967, με την αγαπημένη του Ντιναμό Ζάγκρεμπ, εναντίον της Λιντς (2-0, 0-0), μετά την απομάκρυνση του Μπράνκο Ζέμπετς (Branko Zebec)! Ήταν η πρώτη κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου από σύλλογο της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων!

Το 1970 ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ, απ' όπου όμως έφυγε μεσούσης της σεζόν και αντικαταστάθηκε από τον Άγγλο Λες Σάνον (Leslie "Les" Shannon). Το 1971 ανέλαβε την Σάλκε, η οποία ήταν στο χείλος της αβύσσου. Έμεινε μέχρι το 1975 και με αυτόν οι «Βασιλικοί Μπλε», μετά από 14 χρόνια ξηρασίας από πλευράς τίτλων, κέρδισαν το Κύπελλο Γερμανίας το 1972, ενώ την ίδια χρονιά τερμάτισαν στη 2^η θέση του πρωταθλήματος, πίσω από την πανίσχυρη Μπάγερν Μονάχου! Θεωρείται ο δημιουργός της Χρυσής Γενιάς της Σάλκε! Στη συνέχεια ανέλαβε τη Ροτ Βάϊς του Έσεν (1975/76) και τη Βεστφάλεν (1976-1978), για να κλείσει την προπονητική του καριέρα στην αγαπημένη του Σάλκε, τη σεζόν 1978/79.

Ο Ίβιτσα Χόρβατ, «έφυγε» από τη ζωή, στις 27 Αυγούστου του 2012, σε ηλικία 86 ετών, στη πόλη Νιέβιτσε στο νησί Κρκ στον κόλπο της Ριέκα, ύστερα από μακροχρόνια ασθένεια.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

· 1940–1945: Športski klub Ferraria Zagreb

Επαγγελματική καριέρα

· 1945–1957: Građanski Nogometni Klub Dinamo Zagreb, 208 (2)
· 1957–1961: Eintracht Frankfurt, 56 (0)

Διεθνής

· 1946–1956: Γιουγκοσλαβία, 60 (0)

Προπονητική καριέρα

· 1961–1964: Eintracht Frankfurt (βοηθός)
· 1964/65: Eintracht Frankfurt
· 1967/68: Građanski Nogometni Klub Dinamo Zagreb
· 1970: Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών (ΠΑΟΚ)
· 1971–1975: Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04
· 1975/76: Rot-Weiss Essen
· 1978/79: Fußballclub Gelsenkirchen-Schalke 04

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με τη Dinamo Zagreb

· Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: 2 (1948, 1954)
· Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: 1951

Με την Eintracht Frankfurt

· Πρωτάθλημα Γερμανίας: 1959

Διεθνείς

Με τη Γιουγκοσλαβία

· Ολυμπιακοί Αγώνες: 2^η θέση -Ασημένιο Μετάλλιο στο Ελσίνκι το 1952

Ως προπονητής