Κάρλος Αλμπέρτο

Ο Βραζιλιάνος δεξιός ακραίος αμυντικός Κάρλος Αλμπέρτο Τόρες, περισσότερο γνωστός απλά ως Κάρλος Αλμπέρτο (Carlos Alberto "Capita" Torres), γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1944, στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Ψηλός με αθλητικό παράστημα, παίκτης με πολλές ποιότητες και αρετές, ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνος στις αντεπιθέσεις. Περισσότερο γνωστός ως «Capitão do Tri» (Ο Αρχηγός του Τρίτου), Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους Καλύτερους Αμυντικούς στο Κόσμο, αλλά και ένας από τους Καλύτερους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές  Όλων των Εποχών! Ο αρχηγός της εθνικής ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, κατά πολλούς της καλύτερης Βραζιλίας όλων των εποχών, σκόραρε το 4^ο γκολ στο τελικό του 1970, που θεωρείται ένα από τα Ομορφότερα Γκολ στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου! Μέλος της Παγκόσμιας Ομάδας του 20^ου Αιώνα, το 2004 ονομάστηκε από τον Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, ‘’Pelé’’) στον κατάλογο «FIFA 100», των 125 Μεγαλύτερων Εν Ζωή Ποδοσφαιριστών του Κόσμου, στο πλαίσιο των εορτασμών της εκατονταετηρίδας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Εγκατεστημένος στο βραζιλιάνικο ποδοσφαιρικό Hall of Fame, είναι μέλος και του αντίστοιχου αμερικανικού.

Εντάχθηκε στη Φλουμινένσε στην ηλικία των 19 ετών, το 1963. Έκανε μεγάλο όνομα από τη πρώτη του σεζόν, όχι μόνο λόγω των εξαιρετικών του εμφανίσεων και την ανάγνωση του παιχνιδιού, αλλά και για τον εξαιρετικό έλεγχο της μπάλας, τη ντρίμπλα και τις ικανότητες στην οργάνωση του παιχνιδιού, κάτι το οποίο ήταν αρκετά σπάνιο εκείνα τα χρόνια για έναν αμυντικό. Πήρε μεταγραφή για την Σάντος το 1966, έπειτα από εισήγηση του Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, “Pelé”). Έγινε το αστέρι της Σάντος, ο οποίος ήταν ταυτοχρόνως και ο άνθρωπος που εκτελούσε τα πέναλτι, παραιτούμενος από το καθήκον του μόνο για χάρη του Πελέ, επιτρέποντάς του να σκοράρει το 1000^ο γκολ στην καριέρα του από τη λευκή βούλα, στο ματς με τη Βάσκο ντα Γκάμα, στο Μαρακανά, το 1969.

Έμεινε εκεί μέχρι το 1974, όταν και πήγε για μια τριετία στη Φλουμινένσε, μέχρι το 1977, ενώ συνέχισε για λίγο στη Φλαμένγκο αυτή τη χρονιά. Ο Πελέ τον πήρε στον Κόσμο της Νέας Υόρκης, όπου έμεινε 3 χρόνια, μέχρι το 1980, κατακτώντας δύο συνεχόμενους τίτλους το 1977 και το 1978, για να ακολουθήσει η Καλιφόρνια Σερφ, το 1981 και να κλείσει τη καριέρα του πίσω στον Κόσμο, το 1982, όπου κέρδισε τον 3^ο τίτλο του στην Βορειοαμερικάνικη Λίγκα. Έπαιξε το αποχαιρετιστήριο παιχνίδι του, στις 28 Σεπτεμβρίου του 1982, σε ένα παιχνίδι μεταξύ του Κόσμου της Νέας Υόρκης  και της Φλαμένγκο. Σε 119 αγώνες της κανονικής περιόδου και 26 παιχνίδια πλέι-οφ, σκόραρε συνολικά 8 γκολ και επιλέχθηκε 5 φορές στην All-Star ομάδα της NASL.

Έπαιξε 53 φορές στην εθνική, από το 1964 έως το 1977 και σημείωσε 8 γκολ. Στα 19 του φόρεσε τη φανέλα της «σελεσάο» και είχε συμπεριληφθεί στην αρχική 44-μελή αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, αλλά δεν ήταν στους τελικούς 22, αφού έπρεπε να περιμένει να εγκαταλείψει ο Τζάλμα Σάντος (Djalma Pereira Dias dos Santos, “Djalma Santos”) για να γίνει βασικός. Στα 25 του χρόνια, έκανε το ντεμπούτο του στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Μέξικο ως αρχηγός της «σελεσάο», κάνοντας τον κόσμο όλο να αναρωτιέται, πώς είναι δυνατόν να είναι αυτός αρχηγός σε μια ομάδα που παίζει ο 30χρονος και 2 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής, Πελέ! Αυτός όμως ήταν ο φυσικός της ηγέτης, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο, ο δαιμόνιος παίκτης της Σάντος που έβαλε εκείνο το απίστευτο 4^ο γκολ κόντρα στην Ιταλία, στον τελικό του 1970, που γιορτάστηκε όπως κανένα άλλο στη μουντιαλική ιστορία της Βραζιλίας!

Το 2002, στο Ηνωμένο Βασίλειο ψηφίστηκε στη θέση № 36 των 100 Μεγαλύτερων Αθλητικών Στιγμών της ιστορίας. Δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχει στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, λόγω ενός επίμονου τραυματισμού στο γόνατο. Έχοντας χάσει πλέον μέρος της ταχύτητάς του, διατηρώντας ωστόσο την ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι, επανακλήθηκε το 1977, πάλι ως αρχηγός της εθνικής ομάδας για τα 3 πρώτα παιχνίδια στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978. Τα πήγε καλά, αλλά πλησίαζε τα 33 του πλέον και αποσύρθηκε από το διεθνές ποδόσφαιρο, λίγο πριν ενταχθεί στον Κόσμο της Νέας Υόρκης. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους Καλύτερους Βραζιλιάνους Όλων των Εποχών.

Όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση επιχείρησε, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, να γίνει προπονητής. Ξεκίνησε το 1983, όταν οδήγησε τη Φλαμένγκο. Κοουτσάρισε επίσης διάφορους συλλόγους, όπως τη Κορίνθιανς το 1985/86, τη Ναούτικο το 1986 και το 1987/88, την Κολομβιανή Όνσε Κάλντας το 1989/90, τη μεξικάνικη Μοντερέι το 1991/92, τη Τιχουάνα το 1992, τη Φλουμινένσε το 1994/95, τη Μποταφόγκο το 1993, 1994, 1997, 1998, 2002 και 2003, τη Κερετάρο το 1999, την Ουνιόν Μαγκνταλένα το 2000/01 και τη Παϊσαντού το 2005. Ήταν επίσης βοηθός σε εθνικές ομάδες, όπως η Εθνική Νιγηρίας και το Ομάν. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2004, ανέλαβε το Αζερμπαϊτζάν, απ’ όπου παραιτήθηκε στις 4 Ιουνίου του 2005, μετά την ήττα από τη Πολωνία, κατά την οποία επιτέθηκε στον διαιτητή, κυνηγώντας τον στο γήπεδο!

Στην πολιτική, ήταν συνδεδεμένος με το Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα. Ήταν σύμβουλος από το 1989 έως το 1993, καταλαμβάνοντας την αντιπροεδρία και τη θέση του πρώτου γραμματέα του Δημοτικού Συμβουλίου του Ρίο ντε Τζανέιρο. Το 2008 δοκίμασε για αντιδήμαρχος στο Ρίο, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί. Παντρεύτηκε τρεις φορές: με την Sueli, τη μητέρα των παιδιών του, Αντρέα και Αλεχάντρο Τόρες, επίσης επαγγελματία ποδοσφαιριστή, με την ηθοποιό Terezinha Sodré και τη Γκρέις, τη τελευταία σύζυγό του!

Ο Κάρλος Αλμπέρτο πέθανε στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στις 25 Οκτωβρίου του 2016, στα 72 του χρόνια, συνέπεια καρδιακής προσβολής. Ήταν αθλητικός σχολιαστής στο βραζιλιάνικο κανάλι SporTV και εμφανίστηκε ζωντανά στο στούντιο μόλις δύο ημέρες πριν από τον θάνατό του, ο οποίος συνέβη ακριβώς ένα μήνα μετά τον θάνατο του δίδυμο αδελφού του.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1963–1966: Fluminense Football Club, 98 (9)
• ·         1966–1974: Santos Futebol Clube, 445 (40)
• ·         1974–1977: Fluminense Football Club, 53 (4)
• ·         1977: Clube de Regatas do Flamengo, 28 (3)
• ·         1977–1980: New York Cosmos, 80 (6)
• ·         1981: California Surf, 19 (2)
• ·         1982: New York Cosmos, 20 (0)

Σύνολο καριέρας: 743 (64)

Διεθνής

• ·         1964–1977: Βραζιλία, 53 (8)

 Προπονητική καριέρα

• ·         1983–1985: Clube de Regatas do Flamengo
• ·         1985/86: Sport Club Corinthians Paulista
• ·         1987/88: Clube Náutico Capibaribe
• ·         1988: Miami Sharks
• ·         1989/90: Once Caldas
• ·         1991/92: Club de Fútbol Monterrey
• ·         1992: Club Tijuana Xoloitzcuintles de Caliente,
• ·         1993–1997: Botafogo de Futebol e Regatas
• ·         1994: Fluminense Football Club
• ·         1998: Clube Atlético Mineiro
• ·         1998/99: Querétaro Fútbol Club
• ·         2000/01: Club Unión Magdalena
• ·         2000/01: Ομάν
• ·         2001/02: Clube de Regatas do Flamengo
• ·         2002: Botafogo de Futebol e Regatas
• ·         2004/05: Paysandu Sport Club
• ·         2005: Αζερμπαϊτζάν

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Fluminense

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca): 3 (1964, 1975, 1976)
• ·         Taça Guanabara: 2 (1966, 1975)

Με τη Santos

• ·         Recopa Sul-Americana: 1968
• ·         Taça de Prata: 1968
• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 4 (1967, 1968, 1969, 1973)

Με τον New York Cosmos

• ·         NASL Soccer Bowl Championships: 4 (1977, 1978, 1980, 1982)
• ·         Eastern Division, National Conference: 4 (1978, 1979, 1980, 1982)
• ·         Trans-Atlantic Cup Championships: 1980

Διεθνείς

Με τη Βραζιλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 1970

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·        
  Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1970
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας του Κόσμου για τον 20^ο Αιώνα: 1998
• ·         Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
• ·         Μέλος του Hall of Fame του Βραζιλιάνικου Ποδοσφαίρου
• ·         Μέλος του Hall of Fame του Ποδοσφαίρου των Ηνωμένων Πολιτειών