Ο Έλληνας μέσος Κώστας
Ελευθεράκης, γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1950, στον Ταύρο. Υπήρξε Ένας από τους Καλύτερους Ποδοσφαιριστές τη
δεκαετία του 1970 και ένας από τους Καλύτερους Έλληνες Μέσους Όλων Των Εποχών! Υπηρέτησε
για σχεδόν ολόκληρη τη ποδοσφαιρική του καριέρα τον Παναθηναϊκό και υπήρξε από
τους ακρογωνιαίους λίθους της ομάδας που έπαιξε στον τελικό του Κυπέλλου
Πρωταθλητριών του 1971. Είχε το παρατσούκλι «Το Ελάφι» για το πανέμορφο στυλ
του! Αγωνίστηκε συνολικά 33 φορές με την Εθνική Ελλάδας και σημείωσε 5 τέρματα.
Καταγόταν από εργατική οικογένεια
και οι γονείς του ονομάζονταν Γιώργος, που ήταν εργάτης στη εταιρεία Φωταερίου
Αθηνών και Πηνελόπη. Είχε έναν ακόμα αδελφό, τον Νικόλα, που σκοτώθηκε σε νεαρή
ηλικία. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του Φωστήρα, στον οποίο υπέγραψε
δελτίο σε ηλικία 12 ετών, παίρνοντας ως αντάλλαγμα ένα μεγάλο μπουκάλι γάλα και
ένα κομμάτι μπακλαβά! Στο τέλος της περιόδου 1963/64, σε ηλικία μόλις 14 ετών,
συμπεριλήφθηκε στη δεκαεξάδα της ομάδας που αντιμετώπισε τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Ο πρώτος επίσημος αγώνας του με τον Φωστήρα, ήταν την επόμενη αγωνιστική περίοδο
(1964/65), για το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, αφού στο μεταξύ ο Φωστήρας είχε
υποβιβαστεί. Ήταν στο Περιστέρι εναντίον του Ατρομήτου, όπου αγωνίστηκε ως έξω
δεξιά και πέτυχε 2 γκολ.
Το 1968 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό,
έπειτα από περιπέτειες, μιας και τον ήθελαν τόσο η ΑΕΚ αλλά και ο Ολυμπιακός.
Στον Παναθηναϊκό έμεινε για μια 12ετία, γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες,
σημαντικότερη όλων να είναι η συμμετοχή του στην ομάδα που έκανε τη μεγάλη
ευρωπαϊκή πορεία της περιόδου 1970/71, με τον ίδιο να πετυχαίνει 2 γκολ, που
κατέληξε στο Στάδιο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου, στις 2 Ιουνίου του 1971, στον
τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ομάδων Ευρώπης, εναντίον του Άγιαξ. Με τον
Παναθηναϊκό κατέκτησε 4 πρωταθλήματα (1968/69, 1969/70, 1971/72, 1976/77) και
δυο Κύπελλα Ελλάδος (1968/69 και 1976/77), καθώς επίσης και το Βαλκανικό Κύπελλο
του 1977, σκοράροντας στο 17ο λεπτό του δεύτερου τελικού, το πρώτο
από τα 2 τέρματα της αθηναϊκής ομάδας εναντίον της Σλάβια Σόφιας (τελικό 2-1,
α’ αγώνας 0-0)
Σε προσωπικό επίπεδο αναδείχθηκε Ποδοσφαιριστής
Της Χρονιάς από τους αθλητικούς συντάκτες δυο χρονιές, το 1971 και το 1972.
Επίσης, το 1972 συμπεριλήφθηκε στη 16άδα των Καλύτερων Ποδοσφαιριστών της
Ευρώπης στον διαγωνισμό για τη «Χρυσή Μπάλα» του γαλλικού περιοδικού «France Football»! Ενδιαφέρον για τη
μεταγραφή του εκδήλωσαν μεγάλοι Ευρωπαϊκοί σύλλογοι, όπως η Ρεάλ Μαδρίτης και
αργότερα η Έβερτον με τη Γιουβέντους, κάτι που τελικά δεν καρποφόρησε. Η Ρεάλ
Μαδρίτης φέρεται να πρόσφερε το, αδιανόητο για την εποχή, ποσό των 35 εκατομμυρίων
δραχμών για τον Ελευθεράκη, αλλά ο Κώστας Ασλανίδης, τότε Γενικός Γραμματέας
Αθλητισμού, διορισμένος από την ελληνική στρατιωτική χούντα 1967-1974, στάθηκε
εμπόδιο. Το ίδιο συνέβη όταν και η Έβερτον έκανε μια προσφορά μέσω του Μπίλι
Μπίγκαμ (Billy Bingham), προπονητή της εθνικής Ελλάδος στις αρχές της δεκαετίας
του 1970.
Τον Μάιο του 1977, σ’ έναν αγώνα
εναντίον του Εθνικού Πειραιά, υπέστη έναν σοβαρότατο τραυματισμό στο γόνατο,
που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα ποδοσφαιρική του καριέρα! Το 1980 αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό
πηγαίνοντας στην ΑΕΚ, όπου αγωνίστηκε για μια σεζόν. Επέστρεψε στον σύλλογο που
ανδρώθηκε, τον Φωστήρα, για την περίοδο 1981/82 στη Β’ Εθνική και στο τέλος
αυτής της σεζόν, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Μέχρι τότε είχε αγωνιστεί σε
331 αγώνες στην A’ Εθνική, τους 308 με τον Παναθηναϊκό και τους 23 με την ΑΕΚ, έχοντας
παράλληλα σημειώσει 88 γκολ, τα 83 με τον Παναθηναϊκό και τα 5 με την ΑΕΚ.
Κλήθηκε στην Εθνική ανδρών, το
1967 σε ηλικία μόλις 17 ετών, το ντεμπούτο του όμως πραγματοποιήθηκε 2 χρόνια
αργότερα, στις 12 Μαρτίου του 1969, σ’ έναν φιλικό αγώνα εναντίον του Ισραήλ
στο Τελ Αβίβ. Παράλληλα, αγωνιζόταν και στις εθνικές ομάδες Νέων και Ελπίδων,
ενώ λίγο αργότερα αγωνίστηκε και στην Εθνική Ενόπλων, αφού παρουσιάστηκε ως
εθελοντής για να τελειώσει πιο γρήγορα με τη θητεία του. Τότε ήταν που ο
Γιάννης Διακογιάννης, έγραψε σε ένα άρθρο ότι αν συνεχιστεί αυτό, θα
καταστραφεί η καριέρα του! Το 1968 κλήθηκε στην Εθνική Νέων, από τον τότε
προπονητή Λάκη Πετρόπουλο. Επιλέχθηκε στην αποστολή που έλαβε μέρος στο αντίστοιχο
Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στις Κάνες της Γαλλίας. Εκεί καθιερώθηκε από τον
Πετρόπουλο στη μεσαία γραμμή, θέση στην οποία αγωνίστηκε στη συνέχεια της
καριέρας του. Η ομάδα έφτασε ως τους τελικούς, ενώ ο ίδιος διέπρεψε και
αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης του τουρνουά. Αγωνίστηκε συνολικά 33 φορές με την
Εθνική Ελλάδας και σημείωσε 5 τέρματα.
Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής
του σταδιοδρομίας ασχολήθηκε με τη λειτουργία αθλητικού κέντρου στη Βάρη, όπου
λειτουργεί σχολή ποδοσφαίρου υπό την εποπτεία του. Την περίοδο 2010/11 ήταν
πρόεδρος του αθλητικού σωματείου ΑΣ Φοίβος Βάρης που ανήκει στην ΕΠΣΑΝΑ και
κέρδισε την άνοδο από την Γ΄ στην Β΄ κατηγορία. Είναι παντρεμένος με την
Ευαγγελία και έχει τρία παιδιά, τον Γιώργο, την Ντανιέλα και τον Νικόλα.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1964-1968: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος "Φωστήρ"
Επαγγελματική καριέρα
- · 1968-1980: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, 308 (83)
- · 1980/81: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 23 (5)
- · 1981/82: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος "Φωστήρ", 25 (5)
Σύνολο καριέρας: 331 (88)
Διεθνής
- · 1969-1977: Ελλάδα, 33 (5)
Τίτλοι
Με τον Παναθηναϊκό
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 4 (1968/69, 1969/70, 1971/72, 1976/77)
- · Κύπελλο Ελλάδος: (1968/69, 1976/77)
- · Βαλκανικό Κύπελλο: 1977
- · Κύπελλο Πρωταθλητριών: φιναλίστ 1970/71
- · Διηπειρωτικό Κύπελλο: φιναλίστ 1971
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Ποδοσφαιριστής της χρονιάς για την Ελλάδα: 2 (1971, 1972)
