Ο Αργεντίνος τερματοφύλακας Χούλιο Μουσιμέσι (Julio Elías
Musimessi), γεννήθηκε στις 9 Ιουλίου του 1924, στη Ρεζιστένσια, μια πόλη στη
πολιτεία του Τσάκο, στη βόρεια Αργεντινή, κοντά στα σύνορα με την Παραγουάη. Ξεκίνησε
τη ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία του το 1944 με την Νιούελς Ολντ Μπόις, παίζοντας
183 φορές για τον σύλλογο του Ροζάριο, πριν μεταγραφεί στην Μπόκα Τζούνιορς το
1953, κατακτώντας το πρωτάθλημα του 1954. Από τα πρώτα μεταπολεμικά αστέρια της
Μπόκα, θεωρείται μια εμβληματική μορφή για τον σύλλογο, παίζοντας σε 155 παιχνίδια,
διακρινόμενος για την ευελιξία και τη ψυχραιμία του, ενώ συνήθιζε να αγωνίζεται
χωρίς επιγονατίδες, κάτι ασυνήθιστο για τα δεδομένα της εποχής του. Τελείωσε τη
καριέρα το 1961 με τη Γκριν Κρος στη Χιλή. Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε 14 φορές
για την Αργεντινή και ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε το Κόπα Αμέρικα του 1955.
Συμμετείχε και στο Κόπα Αμέρικα του 156 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958. Είχε
το παρατσούκλι «El Arquero Cantor» (Ο Τερματοφύλακας Τραγουδιστής), λόγω των
παράλληλων εμφανίσεών του ως τραγουδιστής σε μουσικά σχήματα αλλά και δικής του
μουσικής εκπομπής στο ραδιόφωνο! Μετά την απόσυρσή του από το παιχνίδι, ίδρυσε
ένα μπαρ στο Μορόν.
Πριν από την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο, το πρώτο
μεγάλο του πάθος ήταν το μπάσκετ. Ένα απόγευμα, σχεδόν απρόθυμα,
χρησιμοποιήθηκε στη θέση του γκολκίπερ όταν η ομάδα των φίλων του στερήθηκε των
υπηρεσιών του βασικού της, λόγω τραυματισμού. Οι φίλοι του, γνωρίζοντας τις
δεξιότητές του με τα χέρια, τον έβαλαν τερματοφύλακα! Και δεν τους απογοήτευσε!
Η κατάσταση αυτή τον ενθάρρυνε να παίξει ποδόσφαιρο και γράφτηκε στη Μπόκα
Ουνίδος της γειτονικής πόλης Κοριέντες, απ’ όπου και ξεκίνησε την καριέρα του.
Το 1944, στα 19 του χρόνια, πήρε μεταγραφή για τη Νιούελς Ολντ Μπόις του
Ροζάριο, στην οποία αγωνίστηκε για τα επόμενα 9 χρόνια.
Μετά από 183 παιχνίδια με τα χρώματα της Νιούελς, το
1953, μεταγράφηκε στη Μπόκα Τζούνιορς, μαζί με τον Χουάν Κάρλος Κόλμαν (Juan
Carlos Colman) και τον Φρανσίσκο Λομπάρντο (Francisco Lombardo). Ντεμπουτάρισε
στις 5 Απριλίου του 1953, σε μια λευκή ισοπαλία με τη Ροζάριο Σεντράλ και υπερασπίστηκε
σε 155 αγώνες πρωταθλήματος την εστία των «χεϊνέσες», μέχρι το 1959. Κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1954, τον πρώτο
τίτλο της μετά από 10 ολόκληρα χρόνια ανομβρίας, όντας βασικό μέλος μιας συμπαγούς
άμυνας που αποτελούνταν, μεταξύ άλλων, από τους διεθνείς Φρανσίσκο Λομπάρντο και
Ελισέο Μουρίνιο (Eliseo Mouriño).
Συνολικά, για τη Μπόκα έπαιξε σε 215 παιχνίδια. Συνέχισε την καριέρα του στη
Γκριν Κρος του Σαντιάγκο της Χιλής, με την οποία κατέκτησε το πρωτάθλημα της Β’
Κατηγορίας της χώρας και λίγο αργότερα, το 1961, αποσύρθηκε από την ενεργό
δράση, μετά από 18 χρόνια εμπειρίας.
Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε 14 φορές για την Αργεντινή,
στα οποία δέχτηκε 11 τέρματα. Στο ντεμπούτο του εναντίον της Ισπανίας στη
Μαδρίτη, έπιασε μια εξαιρετική απόδοση, διατηρώντας ανέπαφη την εστία του,
εξαιτίας της οποίας, ο τότε εκλέκτορας, Γκιγιέρμο Στάμπιλε (Guillermo Stabile),
του χάρισε το παρατσούκλι «El Gato» (Ο Γάτος)! Μάλιστα, ο τότε πρόεδρος της
Ρεάλ Μαδρίτης, Σαντιάγκο Μπερναμπέου (Santiago Bernabeu), του έκανε πρόταση για μεταγραφή στη
Ρεάλ, την οποία, ωστόσο, αρνήθηκε! Ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Κόπα
Αμέρικα του 1955. Συμμετείχε επίσης στο
Κόπα Αμέρικα του 1956 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, αναπληρωματικός του
άλλου ιερού τέρατος της Αργεντινής, του Αμαντέο Καρίσο (Amadeo Carrizo).
Παράλληλα με το ποδόσφαιρο, ασχολούνταν με το άλλο μεγάλο
του πάθος, τη μουσική, συμμετέχοντας με διάφορα συγκροτήματα σε δημόσιες
παραστάσεις και ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ είχε και τη δική του εκπομπή στο
εθνικής εμβέλειας «LR2 Radio Argentina»! Μετά από την απόσυρσή του από το
ποδόσφαιρο, άνοιξε ένα μπαρ στη Μορόν. Μια νύχτα το 1986, ενώ ετοιμαζόταν να
κλείσει το μαγαζί, μια παρέα μεθυσμένων νεαρών, μπήκε μέσα και απαίτησαν την
επαναλειτουργία του, ώστε να συνεχίσουν το ποτό. Εκείνος αρνήθηκε και
ακολούθησε συμπλοκή με πυροβολισμούς, τραυματίζοντας τον με 2 σφαίρες.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση και κατάφερε να ανακάμψει!
Ο Χούλιο Μουσιμέσι, πέθανε στις 27 Αυγούστου του 1997 σε
ένα σανατόριο στη Μορόν, θύμα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου, σε ηλικία 73 ετών.
Τάφηκε στο τοπικό νεκροταφείο και
τον Σεπτέμβριο του 2006, τα λείψανά του μεταφέρθηκαν σε ένα ειδικό χώρο στο
Πάρκο Iraola, στο νεκροταφείο όπου θάβονται κατά παράδοση οι παίκτες της Μπόκα
Τζούνιορς.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1944–1953: Club Atlético Newell's Old Boys, 183 (0)
- · 1953–1959: Club Atlético Boca Juniors, 155 (0)
- · 1960/61: Club de Deportes Green Cross, ? (?)
Διεθνής
- · 1953–1958: Αργεντινή, 14 (0)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τη Boca Juniors- · Πρωτάθλημα Αργεντινής: 1954
Διεθνείς
Με την Αργεντινή
- Κόπα Αμέρικα: 1955
