Τζιμ Λέιτον

Ο Σκωτσέζος τερματοφύλακας Τζιμ Λέιτον (James «Jim» Leighton), γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου του 1958, στο Τζόνστον της νοτιοδυτικής Σκωτίας. Σε 22 χρόνια επαγγελματικής καριέρας, έπαιξε για τα Αμπερντίν, σε δύο περιόδους, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και τη Χιμπέρνιαν, όντας μια από τις εμβληματικές μορφές του σκωτσέζικου ποδοσφαίρου. Υπήρξε μέλος της άκρως επιτυχημένης ομάδα της Αμπερντίν της δεκαετίας του 1980, η οποία κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Σκωτίας και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του 1983. Ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον (Alex Ferguson), ο οποίος ήταν ο προπονητής του στην Αμπερντίν, τον υπέγραψε για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 1988. Αφού δέχτηκε 3 γκολ στον τελικό του αγγλικού Κυπέλλου του 1990, έχασε τη θέση του για τον επαναληπτικό αγώνα. Μετά από σύντομες θητείες με την Άρσεναλ, τη Ρέντινγκ, τη Νταντί και τη Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, ξανάχτισε τη διεθνή καριέρα του όταν  μεταγράφηκε στην Χιμπέρνιαν το 1993. Επέστρεψε στην Αμπερντίν το 1997 και αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 2000. Με θαυμάσια αντανακλαστικά, διακρίθηκε για τις τοποθετήσεις του και τις αποκρούσεις του, ενώ είχε τον πλήρη έλεγχο της περιοχής του. Εξαιρετικός κάτω από τα δοκάρια του, υπήρξε λίγο ασταθής και επιρρεπής στο λάθος, κάτι που σε τίποτα δεν μειώνει την αξία του! Έπαιξε σε 91 διεθνή παιχνίδια για τη Σκωτία και συμμετείχε σε 4 Παγκόσμια Κύπελλα, αυτά του 1982, του 1986, του 1990 και του 1998.

Έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην άσημη Ντάλρι Θιστλ, από την οποία τον απέκτησε η Αμπερντίν το 1977. Παραχωρήθηκε για μια σεζόν δανεικός στη Ντέβερονβεϊλ για να «ψηθεί», επιστρέφοντας στους «Ντονς», τα ηνία των οποίων είχε ο νεαρός, τότε, Άλεξ Φέργκιουσον. Υπό τις οδηγίες του, στην εκπληκτική Αμπερντίν των αρχών της δεκαετίας του 1980, ο ταλαντούχος πορτιέρο, πανηγύρισε την κατάκτηση 3 πρωταθλημάτων (1980, 1984 και 1985), 4 Κυπέλλων (1982, 1983-, 1984 και 1986) και του Λιγκ Καπ Σκωτίας του 1985, καθώς επίσης και του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1983, αλλά και του Ευρωπαϊκού Σούπερ Καπ αυτής της χρονιάς, με τη συμβολή του σε όλες αυτές τις επιτυχίες να είναι καθοριστική!

Το 1986, ο Φέργκιουσον ανέλαβε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και δύο χρόνια αργότερα έπεισε τον συμπατριώτη του τερματοφύλακα να υπογράψει στους «κόκκινους διαβόλους» για 500.000 στερλίνες. Την πρώτη του σεζόν στην ομάδα τα πήγε πολύ καλά, έστω και αν η Γιουνάιτεντ τερμάτισε 11^η στο πρωτάθλημα, καθώς δέχτηκε μόλις 35 γκολ στο πρωτάθλημα και κράτησε σε 14 παιχνίδια καθαρή την εστία του, δεχόμενος περισσότερα από 2 γκολ, μόνο σε μία περίπτωση σε όλες τις διοργανώσεις. Ωστόσο, η σεζόν 1989/90 ήταν μια δύσκολη περίοδος για τον παίκτη και την ομάδα, αφού η Γιουνάιτεντ τερμάτισε 13^η στο πρωτάθλημα, αν και κατάφερε να φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, τον πρώτο μεγάλο τελικό τους σε 5 χρόνια.

Οι ασταθείς εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα έγιναν ιδιαίτερα αντιληπτές όταν οι «μπέμπηδες» ηττήθηκαν 1-5 από την νεοφώτιστη συμπολίτισσα Μάντσεστερ Σίτι, καθώς και σε μια σειρά από λάθη και σε άλλα παιχνίδια, ενώ η περίοδος συνεχίστηκε σε αυτούς τους ρυθμούς, αν και παρέμεινε ως βασικός τερματοφύλακας της Γιουνάιτεντ. Αυτό κορυφώθηκε, όταν και έχασε τη θέση βασικού, στον επαναληπτικό (4-0) του Κυπέλλου Αγγλίας του 1990, από τον Λες Σίλι (Les Sealey), ύστερα από το 3-3 του πρώτου αγώνα με την Μπράιτον!  Ο Σίλι έκανε μια σειρά από θεαματικές εμφανίσεις και διατήρησε τη θέση του πρώτου τερματοφύλακα για την επόμενη σεζόν.

Ο Λέιτον έπαιξε μόνο ένα παιχνίδι για την Γιουνάιτεντ (εναντίον της ΧάλιφαξPeter Schmeichel). Παραχωρήθηκε δανεικός, πρώτα στην Άρσεναλ και κατόπιν στη Ρέντινγκ, χωρίς να προσφέρει πολλά σε καμία τους. Το 1992 κι ενώ είχε πλέον παροπλιστεί, αποδεσμεύθηκε από τους «μπέμπηδες», επιστρέφοντας στη Σκωτία, για λογαριασμό της Νταντί, που εκείνο τον καιρό αγωνιζόταν στη Β’ κατηγορία.για το Λιγκ Καπ στις 26 Σεπτεμβρίου του 1990) και παρά το γεγονός ότι Σίλι έφυγε τον Ιούνιο του 1991, οι πιθανότητες του για επιστροφή στη πρώτη ομάδα εκμηδενίστηκαν, όταν το καλοκαίρι του 1991, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ υπέγραψε τον Πέτερ Σμάιχελ (

Κέρδισε λίγο αργότερα την άνοδο στη σκωτσέζικη Πρέμιερ Λιγκ, ωστόσο δεν «στέριωσε» ούτε στην «Dee» ούτε στην αγγλική Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, στην οποία δόθηκε δανεικός για λίγους μήνες το 1993. Αυτή τη χρονιά εντάχθηκε στη Χιμπέρνιαν και με μιας ξαναβρήκε τον καλό του εαυτό! Για μία τετραετία ήταν βασικότατο στέλεχος των «Χιμπς», και μάλιστα, οι εμφανίσεις του με τα χρώματά τους ήταν τόσο καλές, ώστε όχι μόνο συμπεριελήφθη στην αποστολή της εθνικής Σκωτίας για το Μουντιάλ του 1998 αλλά έπαιξε βασικός και στους 3 αγώνες της στη διοργάνωση, αν και κόντευε τα 40 χρόνια! Αυτά τα 4 χρόνια, απουσίασε μόνο σε ένα παιχνίδι της Χιμπέρνιαν! Αφού αποδεσμεύθηκε από τον σύλλογο του Εδιμβούργου γύρισε στην Αμπερντίν, ως παίκτης της οποίας αποσύρθηκε από τα γήπεδα, το καλοκαίρι του 2000. Κατείχε το ρεκόρ του γηραιότερου παίκτη στη Σκοτσέζικη Πρέμιερ Λιγκ, όταν αποσύρθηκε σε ηλικία 41 ετών και 302 ημερών, ρεκόρ που έσπασε από τον Άντι Μίλεν (Andy Millen) το 2007.

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα της Σκωτίας, εναντίον της Ανατολικής Γερμανίας, στις 13 Οκτωβρίου του 1982. Έπαιξε σε 91 διεθνείς αγώνες, επίδοση που τον κατατάσσει στη 2^η θέση της σχετικής κατάταξης, πίσω από τον Κένι Νταλγκλίς (Kenny Dalglish), με τις 23 από αυτές να γίνονται όσο ήταν στη Χιμπέρνιαν! Ήταν στην αποστολή των «Χαϊλάντερς» και για το Μουντιάλ του 1982 αλλά δεν αγωνίστηκε σε κάποιο παιχνίδι. Ήταν ο βασικός τους γκολκίπερ στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1986, του 1990 και του 1998 αλλά και στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996, παρά το σκληρό ανταγωνισμό από τον Άντι Γκόραμ (Andy Goram) κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης του 1990. Έπαιξε τον τελευταίο διεθνή αγώνα του, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2000, εναντίον της Εσθονίας, στις 10 Οκτωβρίου του 1998, σε ηλικία 40 ετών και 78 ημερών, η οποία έθεσε ένα νέο ρεκόρ ως του γηραιότερου παίκτη που αγωνίστηκε για τη εθνική ομάδα της Σκωτίας. Το ρεκόρ έσπασε από τον Ντέιβιντ Γουάιρ (David Weir) τον Σεπτέμβριο του 2010. Είναι μέλος του Hall of Fame της Σκωτσέζικης εθνικής ομάδας, έχοντας κερδίσει τη 50^η συμμετοχή του το 1989.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, εργάστηκε ως προπονητής τερματοφυλάκων της Αμπερντίν, με μια διακοπή από το καλοκαίρι του 2009 έως τον χειμώνα του 2010. Δούλεψε ως γυμναστής τερματοφυλάκων στην Χάντλι, επιστρέφοντας στην Αμπερντίν, από την οποία έφυγε στο τέλος της σεζόν 2014/15.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         –1977: Dalry Thistle Football Club

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1977–1988: Aberdeen Football Club, 300 (0)
• ·         1977/78: (δανεικός) → Deveronvale Football Club                           
• ·         1988–1991: Manchester United Football Club, 73 (0)
• ·         1991: (δανεικός) → Arsenal Football Club, 0 (0)
• ·         1991/92: (δανεικός) → Reading Football Club, 8 (0)
• ·         1992/93: Dundee Football Club, 21 (0)
• ·         1993: (δανεικός) → Sheffield United Football Club, 0 (0)
• ·         1993–1997: Hibernian Football Club, 151 (0)
• ·         1997–2000: Aberdeen Football Club, 82 (0)

Σύνολο καριέρας; 635 (0)

 Διεθνής

• ·         1982–1998: Σκωτία, 91 (0)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Aberdeen

• ·         Πρωτάθλημα Σκωτίας: 3 (1979/80, 1983/84, 1984/85)
• ·         Κύπελλο Σκωτίας: 4 (1981/82, 1982/83, 1983/84, 1985/86)
• ·         Λιγκ Καπ Σκωτίας: 1984/85
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1982/83
• ·         Ευρωπαϊκό  Super Cup: 1983

Με τη Manchester United

• ·         Κύπελλο Αγγλίας: 1989/90

Με τη Dundee

• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Σκωτίας: 1991/92

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Μέλος Επί Τιμή της Εθνικής Ομάδας της Σκωτίας : 1989

Κάποια στοιχεία από το  balleto.gr