Μάρτιν Κίον

Ο Άγγλος κεντρικός αμυντικός ή και ανασταλτικός μέσος Μάρτιν Κίον (Martin Raymond Keown), γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου του 1966, στην Οξφόρδη. Έπαιξε ως αμυντικός από το 1984 έως το 2005, κυρίως για την Άρσεναλ, έχοντας μάλιστα απορριφθεί στα πρώτα ποδοσφαιρικά του βήματα από τους «κανονιέρηδες», που αργότερα τον χρυσοπλήρωσαν για τον ξανακάνουν δικό τους! Έκανε πάνω από 400 εμφανίσεις για τον σύλλογο κατακτώντας 10 μεγάλα τρόπαια. Ψηλός (1.86 μ.) και αποτελεσματικός μπακ, μυαλωμένος, δυνατός, μαχητικός, πεισματάρης, αν και σε αρκετές περιπτώσεις κάπως τραχύς, έμελλε να αφήσει το στίγμα του στο ποδόσφαιρο της χώρας του, παίζοντας ακόμη για τη Μπράιτον, την Άστον Βίλα, την Έβερτον, τη Λέστερ και τη Ρέντινγκ. Έκανε το ντεμπούτο του με την Αγγλία το 1992 εναντίον της Γαλλίας και κέρδισε 43 διεθνείς συμμετοχές με την εθνική ομάδα τα επόμενα 10 χρόνια, σχηματίζοντας σταδιακά μια αξιοσημείωτη αμυντική συνεργασία με τον συμπαίκτη του στην Άρσεναλ Τόνι Άνταμς (Tony Adams), τόσο σε συλλογικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο. Εκπροσώπησε την Αγγλία σε 4 μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων των Παγκοσμίων Κυπέλλων του 1998 και του 2002. Σήμερα είναι μερικής απασχόλησης σκάουτερ και προπονητής για την Άρσεναλ, καθώς και μια αυθεντία για το BBC, το ESPN, το TV3 και το Al Jazeera Sports +3.

Εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Άρσεναλ το 1980 και 4 χρόνια αργότερα προωθήθηκε στην α’ ομάδα της. Αμέσως δόθηκε δανεικός για να «ψηθεί» στη Μπράιτον, με την οποία έκανε επαγγελματικό ντεμπούτο το 1984, όπου τα πήγε περίφημα, αλλά όταν ολοκληρώθηκε ο δανεισμός του και επέστρεψε στους Λονδρέζους, πήρε ελάχιστο χρόνο συμμετοχής. Έκανε το ντεμπούτο του με τον σύλλογο του βόρειου Λονδίνου, στις 23 Νοεμβρίου του 1985, όταν ο Ντον Χόου (Donald "Don" Howe) ήταν στη τεχνική τους ηγεσία, σε μια ισοπαλία 0-0 με την Γουέστ Μπρομ στο Χόθορνς. Έπαιξε 22 παιχνίδια πρωταθλήματος εκείνη τη σεζόν, αλλά όταν ο Τζορτζ Γκρέιαμ (George Graham) ανέλαβε προπονητής, στις 14 Μαΐου του 1986, αποφάσισε ότι δεν ήταν μέρος των σχεδίων του για να προσπαθήσει και να μετατρέψει την Άρσεναλ σε διεκδικήτρια του τίτλου, ενημερώνοντάς τον ότι δεν τον υπολόγιζε και πως θα έπρεπε να αναζητήσει την τύχη του αλλού, δείχνοντάς του την πόρτα της εξόδου!

Ο νεαρός άσος δεν το έβαλε κάτω, δούλεψε σκληρά, δεν σταμάτησε να προσπαθεί και μη έχοντας άλλη επιλογή, στις 9 Ιουνίου του 1986 υπέγραψε στην Άστον Βίλα για 200.000 στερλίνες. Υπέγραψε για τη Βίλα μετά από μια περίοδο κατά την οποία είχε απέφυγε τον υποβιβασμό στη Β’ κατηγορία, μόλις 4 χρόνια μετά τη κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και 5 χρόνια από τότε που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Αγγλίας. Ο προπονητής Γκράχαμ Τέρνερ (Graham Turner) ήταν κάτω από μεγάλη πίεση και μετά τα συνεχιζόμενα άσχημα αποτελέσματα στη σεζόν 1986/87, απολύθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1986 και τον διαδέχθηκε ο Μπίλι ΜακΝίλ (Billy McNeill). Εμφανίστηκε σε 36 παιχνίδια πρωταθλήματος εκείνη την περίοδο, αλλά δεν κατάφερε να σώσει τη Βίλα από τον υποβιβασμό μετά από 12 διαδοχικές σεζόν στην κορυφαία κατηγορία. Ο Γκράχαμ Τέιλορ (Graham Taylor), έφτασε στη συνέχεια στο Villa Park και ο Κίον ήταν βασικό μέλος των σχεδίων ανοικοδόμησης, καθώς έχασε μόλις δύο παιχνίδια πρωταθλήματος και σκόραρε τρία γκολ, με τους «χωριάτες» να τερματίζουν 2^οι στη Β’ κατηγορία, κερδίζοντας την άνοδο αμέσως με την πρώτη προσπάθεια.

Γενικά, διέπρεψε για μια τριετία, σε μια δύσκολη αγωνιστικά περίοδο για τους «Χωριάτες», συμμετέχοντας σε 112 παιχνίδια τους, σημειώνοντας 3 γκολ και στις 7 Αυγούστου του 1989, λίγο πριν την έναρξη της σεζόν 1989/90, παραχωρήθηκε στην Έβερτον αντί αμοιβής ύψους 750.000 στερλινών, με την αγωνιστική του παρουσία να παραμένει εξαιρετική. Είχε μια ωραία αρχή για την καριέρα του στην Έβερτον και ήταν στην κορυφή του πίνακα για ένα διάστημα έως τα τέλη του φθινοπώρου και υπήρχε η ελπίδα ότι θα μπορούσε να κατακτήσει το πρωτάθλημα, αλλά τα ανεπιτυχή εκτός έδρας αποτελέσματα μετά τα Χριστούγεννα, την οδήγησαν μόνο σε μια έκτη θέση. Έκανε 20 εμφανίσεις για πρωτάθλημα τη πρώτη του σεζόν και μια ελαφρώς καλύτερη, με 24 στη περίοδο 1990/91, όταν προπονητής ανέλαβε ο Χάουαρντ Κένταλ (Howard Kendall). Έχασε μόλις 3 παιχνίδια πρωταθλήματος στη σεζόν 1991/92, η οποία έφερε άλλον ένα τερματισμό στη μέση του βαθμολογικού πίνακα και έπαιξε μόλις 13 περισσότερα παιχνίδια πρωταθλήματος για τα «ζαχαρωτά».

Τον Φεβρουάριο του 1993  κι ενώ είχε συμπληρώσει 96 συμμετοχές με τα χρώματα της Έβερτον, επέστρεψε στην Άρσεναλ, αναγκάζοντας τους «κανονιέρηδες» να ξοδέψουν 2 εκατομμύρια λίρες για να τον επανεντάξουν στη δύναμή τους! Δεν μετείχε στην ιστορική για τον σύλλογο επιτυχία, τη κατάκτηση του Κυπέλλου και του Λιγκ Καπ Αγγλίας του 1993, λόγω του ότι είχε ήδη αγωνιστεί με την Έβερτον στις διοργανώσεις. Ωστόσο, έκανε 16 εμφανίσεις στην Premier League, ως επί το πλείστον σε βάρος του Στιβ Μπουλντ (Steve Bould), την αναμφισβήτητα την πιο έντονη μάχη για τις θέσεις του κεντρικού αμυντικού στην Premier League εκείνη την εποχή. Δεν αγωνίστηκε επίσης με την Άρσεναλ στη νίκη στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων επί της Πάρμα την επόμενη χρονιά, αν και έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διοργάνωση σε προηγούμενους γύρους. Ωστόσο, είχε ξεκινήσει στο τελικό της επόμενης σεζόν, όταν η Άρσεναλ ηττήθηκε από τη Ρεάλ Σαραγόσα μετά από παράταση.

Δεν αγωνίστηκε μόνο σε ένα παιχνίδι στις 4 πρώτες πλήρεις σεζόν του πίσω στο Χάιμπουρι, αν και στο double της περιόδου 1997/98, ο 31χρονος Κίον επελέγη μόλις 18 φορές στην Premier League από τον μάνατζερ Αρσέν Βενγκέρ (Arsene Wenger), που ήταν και τα 2 μεγάλα τρόπαια της καριέρας του μετά από πάνω από μία δεκαετία αναμονής. Η πιο άσχημη περίοδος του, ήρθε στην σεζόν 1998/99, όταν απέτυχε να σταματήσει το διάσημο σόλο-γκολ Ράιαν Γκιγκς (Ryan Joseph Giggs) στον επαναληπτικό ημιτελικό του Κυπέλλου. Κατηγόρησε δημοσίως τον Λι Ντίξον (Lee Dixon) για το γκολ, αλλά η δική του κακή τοποθέτηση και η αδυναμία του να σταθεί στα πόδια του, θεωρείται από πολλούς ότι ήταν πολύ περισσότερο από ένας παράγοντας που συνέβαλε σε αυτό που ο Αρσέν Βενγκέρ αργότερα θα αποκαλέσει «…Μια Καταστροφική Συμβολική Στιγμή Στην Ιστορία Της Άρσεναλ»!

Σε έναν αγώνα για το UEFA Champions League 2000/01, εναντίον της Σαχτάρ του Ντόνετσκ, σκόραρε 2  αξέχαστα γκολ στα τελευταία 5 λεπτά, βοηθώντας την Άρσεναλ να επιστρέψει από την ήττα 1-2 για να κερδίσει 3-2. Αργότερα έγινε αναπόσπαστο μέρος των doubles του 1998 και του 2002, παραμένοντας βασικός μέχρι το τέλος της σεζόν 2002/03, όταν οι «κανονιέρηδες» κέρδισαν το 9^ο τους Κύπελλο Αγγλίας, αλλά έχασαν την ευκαιρία ενός μοναδικού τέταρτου double, λόγω απώλεια της φόρμας στο πρωτάθλημα. Έμεινε μέχρι τα βαθιά ποδοσφαιρικά του γεράματα στους «κανονιέρηδες», ανήκοντας στο ρόστερ τους έως το 2004, με απολογισμό συμμετοχή σε 449 αναμετρήσεις τους, σκοράροντας 8 τέρματα και βοηθώντας τους με τον πλέον αποφασιστικό τρόπο να κατακτήσουν 3 πρωταθλήματα (1998, 2002 και 2004), ισάριθμα Κύπελλα (1998, 2002 και 2003) και άλλα τόσα Τσάριτι Σιλντ (1998, 1999 και 2002), καθώς επίσης και το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης του 1994! Αποδεσμεύθηκε το 2004 και «μοίρασε» τη σεζόν 2004/05 στη Λέστερ και τη Ρέντινγκ, κρεμώντας τα παπούτσια του ως ποδοσφαιριστής της δεύτερης, τον Ιούνιο του 2005

Η μητέρα του είναι ιρλανδικής καταγωγής και ο Τζάκι Τσάρλτον (Jack Charlton) διερεύνησε τις προθέσεις του να παίξει για τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, αλλά επέλεξε να εκπροσωπήσει τη χώρα γέννησής του. Το ίδιο συνέβη και με τη Βόρεια Ιρλανδία, καθώς ο πατέρας του είναι από την κομητεία Fermanagh. Έκανε το ντεμπούτο του για την Αγγλία, το 1992 εναντίον της Γαλλίας. Όταν τραυματίστηκε ο Μαρκ Ράιτ (Mark Wright) κλήθηκε στην ομάδα για το Euro του 1992 και έπαιξε και στα τρία παιχνίδια στη φάση των ομίλων. Μετά τον Τζορτζ Γκρέιαμ, ανέλαβε ο Τερι Βεναμπλς (Terry Venables), ο οποίος τον αγνόησε τελείως! Κέρδισε ξανά κλήση από τον Γκλεν Χοντλ (Glenn Hoddle), το 1997 και πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, χωρίς όμως να αγωνιστεί. Συνέχισε υπό τον Κέβιν Κίγκαν (Kevin Keegan), αρχηγός σε έναν αγώνα εναντίον της Φινλανδίας και έπαιξε σε 2 αγώνες στο Euro του 2000. Υπό τον Σβεν Γκόραν Έρικσον (Sven-Goran Eriksson), πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, πάλι χωρίς να παίξει σε κάποιο παιχνίδι. Αποσύρθηκε από το διεθνές ποδόσφαιρο την επόμενη ημέρα μετά τον αποκλεισμό της Αγγλίας από τη Βραζιλία σ’ αυτό το Μουντιάλ. Χρησιμοποιήθηκε σε 43 παιχνίδια των «Τριών Λιονταριών», σκοράροντας 2 γκολ.

Σήμερα ασχολείται ως σκάουτερ και στο προπονητικό τιμ της Άρσεναλ, ενώ παλαιότερα είχε απασχοληθεί, με συμβόλαιο μερικής απασχόλησης στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.  Εμφανίζεται τακτικά ως αυθεντία στη περίφημη εκπομπή του το BBC «Match of the Day», ενώ καλύπτει το Champions League για το ιρλανδικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο «TV3». Συνεργάστηκε με το ESPN του Ηνωμένου Βασιλείου κατά τη διάρκεια του τουρνουά Emirates Cup του 2011 και συμμετέχει σε ποδοσφαιρικές εκπομπές περιστασιακά για το «Al Jazeera Sports +3».

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
 

 Εφηβική καριέρα

• ·         1980–1984: Arsenal Football Club

 Επαγγελματική καριέρα

• ·         1984–1986: Arsenal Football Club, 22 (0)
• ·         1985: (δανεικός) → Brighton & Hove Albion Football Club, 23 (1)
• ·         1986–1989: Aston Villa Football Club, 112 (3)
• ·         1989–1993: Everton Football Club, 96 (0)
• ·         1993–2004: Arsenal Football Club, 311 (4)
• ·         2004/05: Leicester City Football Club, 17 (0)
• ·         2005: Reading Football Club, 5 (0)
• ·         2012: Wembley Football Club, 0 (0)

Σύνολο καριέρας: 585 (8)

Διεθνής

• ·         1987–1988: Εθνική Νέων Αγγλίας, 8 (0)
• ·         1992–2002: Αγγλία, 43 (2)

Τίτλοι

Με την Arsenal

• ·         Πρωτάθλημα Αγγλίας: 3 (1997/98, 2001/02, 2003/04)
• ·         Κύπελλο Αγγλίας: 3 (1997/98, 2001/02, 2002/03)
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1993/94
• ·         FA Community Shield: 3 (1998, 1999, 2002)

ΠΗΓΗ: balleto.gr