Ο Έλληνας κεντρικός αμυντικός Στέλιος Μανωλάς, γεννήθηκε στις
13 Ιουλίου του 1961, στη Κόρωνο της Νάξου. Αναμφισβήτητα ο Καλύτερος Έλληνας Αμυντικός
της γενιάς του, έκανε 71 εμφανίσεις για την εθνική ομάδα της Ελλάδας, όντας ένας
από τους λίγους Έλληνες ποδοσφαιριστές να έχουν παίξει ολόκληρη την
επαγγελματική τους σταδιοδρομία ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για μια ομάδα. Μέλος της ομάδας
της ΑΕΚ, για το σύνολο της 20ετούς ποδοσφαιρικής του καριέρας, αποτελεί έναν
από τους πλέον Εξέχοντες Ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της και
εξελίχθηκε σε έναν Εξαιρετικό Αμυντικό και συνάμα φυσικό ηγέτη και αρχηγό της
κιτρινόμαυρης ομάδας! Μαέστρος στο κέντρο της άμυνας, είναι ένας από τους
Πληρέστερους Αμυντικούς στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου! Παίκτης
εγκεφαλικός, υπήρξε πολύ δυναμικός και αποτελεσματικός στις επεμβάσεις του,
αποτελώντας εγγύηση για όλη την ομάδα! Ήρεμος εντός και εκτός γηπέδων,
απόμακρος σχεδόν για όλους, είχε και τις ελάχιστες μεν, φοβερές δε εξάρσεις
του, ενώ υπήρξε και σφόδρα αντιδημοσιογραφικός!
Γνήσιος και αυθεντικός, δεν χάιδεψε ποτέ του ευαίσθητα αυτάκια, μιας και σαν
άνοιγε το στόμα του έλεγε μόνο αλήθειες!
Ξεκίνησε από τις ακαδημίες της ΑΕΚ, περίπου στα μέσα της
δεκαετίας του 1970, εποχή κατά την οποία το "φυτώριο" του συλλόγου
βρισκόταν σε μεγάλη ακμή και από το οποίο αναδείχθηκαν επίσης ο Σπύρος
Οικονομόπουλος, ο Βαγγέλης Βλάχος και ο Λύσανδρος Γεωργαμλής, ποδοσφαιριστές
που μαζί με τον Μανωλά υπήρξαν οι μετέπειτα πρωταγωνιστές της πρώτης ομάδας,
ενώ ο ίδιος για 20 σχεδόν χρόνια υπήρξε αναντικατάστατο μέλος της. Έκανε το
ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, στις 3 Φεβρουαρίου του 1980, σε μια ισοπαλία
1-1 εναντίον της Καστοριάς. Τα πρώτα χρόνια αγωνιζόταν στα άκρα της άμυνας και
ως κεντρικό αμυντικό τον καθιέρωσε ο Μίλτος Παπαποστόλου. Συμπαίκτες του στη
μακρά πορεία του στην ΑΕΚ υπήρξαν πολλοί σπουδαίοι ποδοσφαιριστές που
αγωνίστηκαν στον σύλλογο την εποχή εκείνη, όπως μεταξύ άλλων, οι παλαιότεροι
Μίμης Παπαϊωάννου, Ντούσαν Μπάγεβιτς (Dušan Bajević), Λάκης Νικολάου, Θωμάς
Μαύρος, Χρήστος Αρδίζογλου, καθώς και οι μεταγενέστεροι Τόνι Σαβέβσκι (Toni
Savevski), Ηλίας Ατματσίδης, Βασίλης Τσιάρτας, Μιχάλης Κασάπης και Ντέμης
Νικολαΐδης.
Ήταν ο αρχηγός της ΑΕΚ για 18 ολόκληρα χρόνια. Συμμετείχε
σε 447 αγώνες πρωταθλήματος και άνω των 700 συνολικά, σε όλες τις διοργανώσεις.
Είναι ο 2ος σε συμμετοχές στην Α’ Εθνική ποδοσφαιριστής στην ιστορία
της ομάδας, πίσω από τον Μίμη Παπαιωάννου (και 12ος στην ιστορία της
Α’ Εθνικής) και ο Πρώτος σε συμμετοχές σε επίσημα ματς (590 αγώνες). Κατέκτησε
ως επαγγελματίας 5 πρωταθλήματα (1979, 1989, 1992, 1993, 1994), 3 Κύπελλα
(1983, 1996, 1997), 2 Super Cup (1989, 1996) κι 1 League Cup (1990). Το 1993,
κατετάγη 26ος στην κατάταξη για την Χρυσή Μπάλα. Το τελευταίο του
παιχνίδι για την Ένωση, ήλθε το βροχερό απόγευμα της 17ης Μαΐου του
1998 στη Ν.Φιλαδέλφεια, όταν στη νίκη της ΑΕΚ με 2-0 επί της Skoda Ξάνθη, στην
700η εμφάνισή του με τη κιτρινόμαυρη φανέλα, αποχαιρέτησε μέσα σε
αποθέωση τον κόσμο της «Ένωσης», κρατώντας στα χέρια του τους δύο γιους του.
Αμέτρητες είναι οι μεγάλες του εμφανίσεις και οι
σημαντικές του στιγμές για να ξεχωρίσει κανείς κάποιες. Σημαντικό highlight
στην καριέρα του αποτελεί η απόκρουση με κεφαλιά πάνω στην γραμμή, μετά από
ενέργεια του Λάγιος Ντέταρι (Lajos Détári), προς την εστία, στον κρίσιμο αγώνα με τον Ολυμπιακό
στο ΟΑΚΑ, στη νίκη της ΑΕΚ με 1-0 στις 7 Μαΐου του 1989, αγώνας που ουσιαστικά
έδωσε το πρωτάθλημα της περιόδου 1988/89 στην «Ένωση». Ο Ντέταρι είχε ήδη
αρχίζει να πανηγυρίζει μην περιμένοντας την φοβερή αντίδραση του Έλληνα
αμυντικού! Δεν έλειψαν και οι έντονες στιγμές μέσα στα γήπεδα λόγω του μεγάλου
πάθους του. Αρκετές φορές στην καριέρα του αποβλήθηκε, ενώ συμβάν που έμεινε
στην ιστορία, συνέβη σε ματς με τον Ολυμπιακό, όταν έπιασε από τον λαιμό τον
μικρόσωμο μέσο του Ολυμπιακού Ανδρέα Νινιάδη σε ματς Κυπέλλου το 1996 ή όταν
είχε «πάρει μονότερμα» τον διαιτητή Φίλιππο Μπάκα, σχίζοντας μάλιστα και το
μανίκι του, επειδή έδωσε πέναλτι υπέρ του Παναθηναϊκού, σε μαρκάρισμα στον
Κριστόφ Βαζέχα (Krzysztof Warzycha) προς το τέλος της παράτασης του τελικού
Κυπέλλου το 1995!
Ιδιόρρυθμος και παρορμητικός σαν χαρακτήρας δεν δίσταζε
να έρθει σε σύγκρουση με οποιονδήποτε, ακόμα και με τον κόσμο που τον
υπεραγαπούσε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν έβγαλε εκνευρισμένος την φανέλα,
όταν οπαδοί της ομάδας έβριζαν εν χορώ τον Μιχάλη Τροχανά στον ημιτελικό
κυπέλλου του 1996, ΑΕΚ-Αθηναϊκός 5-0. «Δεν το έκανα για σένα, αλλά για την ΑΕΚ»,
είπε μετά στον Τροχανά. Αρνητικές περίοδοι στην καριέρα του οι εποχές που,
δυσαρεστημένος με πρόσωπα και καταστάσεις -κυρίως στο διοικητικό κομμάτι- της
ομάδας, απείχε από προετοιμασίες λέγοντας πως θα σταματήσει το ποδόσφαιρο και
θα ασχοληθεί με το ψάρεμα στην αγαπημένη του Νάξο. Τελικά πάντοτε οι υπεύθυνοι
της ομάδας τον έπειθαν να επιστρέψει. Μοναδική μικρο-εξαίρεση η τελευταία του
σεζόν, όταν -πράγματι- σταμάτησε για αρκετούς μήνες δυσαρεστημένος με τον
Τροχανά και τελικά επέστρεψε αργότερα (με την ENIC πλέον μεγαλομέτοχο) για να
κλείσει την καριέρα του στο τέλος της σεζόν.
Έκανε το ντεμπούτο του με την εθνική Ελλάδος, στις 20
Ιανουαρίου του 1982, σε μια φιλική ήττα εντός έδρας 1-2 από την Πορτογαλία. Συμμετείχε
σε 71 συνολικά αγώνες σκοράροντας 6 τέρματα. Αγωνίστηκε μαζί της στο Μουντιάλ του
1994, στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο τελευταίος διεθνής αγώνας του ήταν το παιχνίδι
εναντίον της Αργεντινής, στις 21 Ιουνίου του 1994, στην ήττα 0-4 στο
αμερικάνικο Μουντιάλ. Είναι ο 2ος σε συμμετοχές Έλληνας αμυντικός,
πίσω από τον Στράτο Αποστολάκη με 96. Ήταν από τους πρωταγωνιστές μιας
ανταρσίας που δημιουργήθηκε στην Εθνική επί Αλκέτα Παναγούλια, θεωρώντας πως
είχαν δημιουργηθεί κλίκες στα αποδυτήρια και ότι η 11άδα έβγαινε από κάποιους
παίχτες. Τελικά, υποχώρησε και συμμετείχε στο Μουντιάλ, όπου ενώ τίποτα δεν
πήγε σωστά, του χρέωσαν την ήττα από την Αργεντινή και αποφάσισε να
αποχωρήσει! 
Μετά την ολοκλήρωση της καριέρας του εργάστηκε ως
προπονητής της Εθνικής Ελπίδων, κάνοντας ντεμπούτο στο εντός έδρας φιλικό 0-0
με την Ουκρανία, στις 3 Φεβρουαρίου του 2004, ενώ πέτυχε την πρώτη του νίκη 15
μέρες αργότερα, επικρατώντας με 3-1 των Βούλγαρων. Σπουδαιότερη επιτυχία του
στο γαλανόλευκο πάγκο θεωρείται η νίκη επί της πανίσχυρης Ισπανίας με 1-0 και
μάλιστα για τα προκριματικά του
Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, όπως επίσης και η συντριπτική νίκη επί της Β. Ιρλανδίας
με 6-2 μέσα στο Μπέλφαστ! Παραιτήθηκε λόγω διαφορών στο σχεδιασμό και λόγω
προβλημάτων μεταξύ πολιτείας και Ομοσπονδίας, ενώ αργότερα υπήρξε για ένα
διάστημα τεχνικός διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος της ΑΕΚ, θέση από την
οποία παραιτήθηκε το καλοκαίρι του 2009.
Στις 6 Νοεμβρίου του 2012, ανέλαβε χρέη προπονητή στη
Νίκη Βόλου, όμως παραιτήθηκε 3 μήνες αργότερα μετά από παιχνίδι με τον Ηρακλή
Ψαχνών, αφού απάντησε καταφατικά στην ερώτηση αν ο λόγος έχει να κάνει με την
αξιοπιστία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το καλοκαίρι του 2014 ανέλαβε την τεχνική
ηγεσία της ομάδας Κ-20 της ΑΕΚ, ενώ τον Οκτώβριο του 2015, έπειτα από την
παραίτηση του Τραϊανού Δέλλα, ανέλαβε προσωρινά καθήκοντα πρώτου προπονητή στην
«Ένωση». Ανέλαβε ξανά -και πάλι προσωρινά- καθήκοντα πρώτου προπονητή της ΑΕΚ,
μετά την απόλυση του Γκουστάβο Πογέτ (Gustavo Augusto "Gus" Poyet
Domínguez), στις 19 Απριλίου του 2016, οδηγώντας την ομάδα στην κατάκτηση του
Κυπέλλου Ελλάδος. Έγινε έτσι μετά τους Νεγρεπόντη, Τζανετή, Μπάγεβιτς και Ραβούση,
ο 5ος άνθρωπος στην ιστορία της ΑΕΚ που κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδας
ως παίκτης αλλά και ως προπονητής της ομάδας.
Το καλοκαίρι του 2016 επέστρεψε στην θέση του προπονητή
της ομάδας Κ-20 της ΑΕΚ. Αναγκάστηκε (ουσιαστικά) να παραιτηθεί από την θέση
αυτή τον Οκτώβριο αυτής της χρονιάς, αφού ακούστηκαν σε τηλεοπτική εκπομπή, συνομιλίες
του που είχαν γίνει τον Ιούνιο του 2012 με τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο της
ΠΑΕ Ολυμπιακός, Γιάννη Βρέντζο, όπου φαινόταν ότι είχε συμμετοχή στην μεταγραφή
τον ανηψιού του Κώστα στον Ολυμπιακό.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1974-1978: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1979-1998: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ), 447 (34)
Σύνολο καριέρας: 447 (34)
Διεθνής
- · 1982-1994: Ελλάδα, 71 (6)
Προπονητική καριέρα
- · 2004: Εθνική Νέων Ελλάδος (U-21)
- · 2012/13: Γυμναστικός Σύλλογος Νίκη Βόλου
- · 2014: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) (U-20)
- · 2015: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) (υπηρεσιακός)
- · 2016: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (ΑΕΚ) (υπηρεσιακός)
Τίτλοι
Με την ΑΕΚ
Ως ποδοσφαιριστής
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 4 (1988/89, 1991/92, 1992/93, 1993/94)
- · Κύπελλο Ελλάδος: 3 (1982/83, 1995/96, 1996/97)
- · Λιγκ Καπ Ελλάδος: 1990
- · Σούπερ Καπ Ελλάδος: 2 (1989, 1996)
Ως προπονητής
- · Κύπελλο Ελλάδος: 2015/16
