Βλογημένος: Κορνέλ Ντίνου

Ο Ρουμάνος αμυντικός μέσος και αργότερα λίμπερο Κορνέλ Ντίνου (Corneliu Constantin Dinu), γεννήθηκε στις 2 Αυγούστου του 1949, στο Τιργκουβίστε, στη νοτιοκεντρική Ρουμανία. Ένας επιθετικογενής μέσος/λίμπερο, διακρίθηκε για την άψογη τεχνική του κατάρτιση και θεωρείται ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ρουμάνους ποδοσφαιριστές Όλων των Εποχών. Έκανε το ντεμπούτο του στη Divizia Α με την Ντιναμό Βουκουρεστίου το 1966, παραμένοντας σ’ αυτήν για ολόκληρη την καριέρα του, κερδίζοντας 6 πρωταθλήματα και δύο τίτλους κυπέλλου, ενώ αναδείχτηκε και 3 φορές Παίκτης Της Χρονιάς στη πατρίδα του. Έκανε 75 διεθνείς συμμετοχές και σημείωσε 7 γκολ για την ρουμανική εθνική ομάδα μεταξύ 1968 και 1981, εκπροσωπώντας τη χώρα του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Το 1987 καταφέρθηκε κατά του καθεστώτος του Νικολάε Τσαουσέσκου και φυλακίστηκε. Είχε το παρατσούκλι «Procurorul» (Ο Εισαγγελέας) λόγω του πτυχίου νομικής που κατείχε!

Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής του συλλόγου της γενέτειράς του, τη Μεταλούλ του Τιργκουβίτσε, το 1959 στην οποία έμεινε έως το 1966. Στη συνέχεια και για 18 ολόκληρα χρόνια, έως το 1983, φόρεσε τη φανέλα της Ντιναμό Βουκουρεστίου! Το ντεμπούτο του στη ρουμάνικη Divizia A’ για τη Ντιναμό, έγινε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1966 εναντίον της Στεαγκούλ Ρόσου του Μπρασόβ. Ήδη από τη δεύτερη σεζόν του με τα «κόκκινα σκυλιά» ήταν βασικός στην 11άδα της. Κατέχει το ρεκόρ συμμετοχών για τη Ντιναμό, συμμετέχοντας σε 454 αγώνες πρωταθλήματος στους οποίους πέτυχε 53 γκολ, όντας μάλιστα και ο πρώτος που ξεπέρασε τις 400! Μαζί της κατέκτησε 6 πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ρουμανίας. Συμμετείχε επίσης σε 33 αγώνες της για τις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, στους οποίους σκόραρε 3 γκολ. Αναδείχθηκε Καλύτερος Ρουμάνος ποδοσφαιριστής της Χρονιάς για το 1970, το 1972 και το 1974!

Σε πρώτο πλάνο ο Μιρτσέα Λουτσέσκου, ο Κορνέλ Ντίνου
και πίσω ο Φλορέα Ντουμιτράκε

Είχε 5 συμμετοχές για την εθνική Ελπίδων της Ρουμανίας και έπαιξε τον πρώτο αγώνα του για τη ρουμάνικη ανδρική εθνική ομάδα, την 1^η Μαΐου του 1968, εναντίον της Αυστρίας. Συμμετείχε σε 75 διεθνείς αγώνες, σκοράροντας 7 γκολ. Δεδομένου ότι 7 από αυτά τα παιχνίδια, στα οποία σκόραρε 2 γκολ, έγιναν στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων, το 1999, σύμφωνα με τον νέο τρόπο καταμέτρησης των διεθνών αγώνων από τη FIFA, αφαιρέθηκαν από τη Παγκόσμια Ομοσπονδία, έτσι ώστε η διορθωμένη ισορροπία τώρα λέει 68 παιχνίδια και 5 γκολ. Συμμετείχε μαζί της στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μέξικο, αγωνιζόμενος βασικός και στα 3 παιχνίδια της φάσης των ομίλων. Το 1979 έσπασε το ρεκόρ συμμετοχών του Μιρτσέα Λουτσέσκου (Mircea Lucescu) και παρέμεινε ρέκορντμαν μέχρι το 1984, όταν του πήρε το ρεκόρ ο Λάζλο Μπόλονι (László Bölöni).

Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, το 1983, ήταν βοηθός προπονητή στη Ντιναμό Βουκουρεστίου. Τον Σεπτέμβριο του 1984 ανέλαβε την ομάδα ως πρώτος προπονητής, οδηγώντας την στο καλύτερο αποτέλεσμα στην ιστορία του συλλόγου σε ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση, τον ημιτελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, όπου αποκλείστηκε από την μετέπειτα νικήτρια, Λίβερπουλ. Επιπλέον, κέρδισε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ρουμανίας, αλλά απολύθηκε τον Απρίλιο του 1985. Επέστρεψε στην πατρίδα του και ανέλαβε την Κίντια του Τιργκουβίστε στη Β’ Κατηγορία και στη συνέχεια τη Μεταλούλ Βουκουρεστίου στη Γ’. Τη περίοδο 1987/88, οδήγησε τη Τίργκου Μούρες στην άνοδο στη Α’ Κατηγορία. Στο τέλος της σεζόν μετακόμισε στην Οτελούλ του Γκαλάτι, με την οποία συμμετείχε στο Κύπελλο UEFA και με την οποία στις 7 Σεπτεμβρίου του 1988, κατάφερε τη μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία του συλλόγου, τη νίκη με 1-0 επί της Γιουβέντους , η οποία όμως δεν απέτρεψε τον αποκλεισμό. Απολύθηκε στο τέλος του ίδιου μήνα, μετά από 6 ήττες στη σειρά! Στο δεύτερο μισό της σεζόν 1988/89 ανέλαβε την Ουνιβερσιτατέα Κλουζ από την οποία έφυγε στο τέλος της περιόδου. Το 1990 έγινε υφυπουργός στο υπουργείο αθλητισμού.

Στις 8 Απριλίου του 1992, επέστρεψε ως προπονητής και αντικατέστησε τον Μιρτσέα Ραντουλέσκου (Mircea Rădulescu) στον πάγκο της εθνικής ομάδας της Ρουμανίας, καθώς ο στόχος της πρόκρισης για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 ήταν σε κίνδυνο. Οδήγησε την ομάδα σε 13 αγώνες, από τους οποίους κέρδισε 7, έφερε ισοπαλία σε 2 και ηττήθηκε σε 4. Έφυγε μετά την ήττα 2-5 από την Τσεχοσλοβακία, 3 αγώνες πριν το τέλος των προκριματικών. Τον Ιούνιο του 1993, τον διαδέχθηκε ο Άνχελ Ιορντανέσκου (Anghel Iordănescu), ο οποίος οδήγησε την ομάδα στα τελικά. Στη συνέχεια εργάστηκε ως διευθυντής στη Νασιονάλ του Βουκουρεστίου και το 1996, επέστρεψε στη Ντιναμό, μετά την απόλυση του Μαριάν Μποντρέα (Marian Bondrea), αναλαμβάνοντας για τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο 1996 να την οδηγήσει σε 2 παιχνίδια πρωταθλήματος ως προσωρινός προπονητής της. Τον Απρίλιο του 1998 ήταν και πάλι ο προπονητής της Ντιναμό, κατακτώντας το πρωτάθλημα και το Κύπελλο Ρουμανίας το 2000 και πάλι το Κύπελλο το 2001. Απολύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2001, αναλαμβάνοντας ξανά από τον Οκτώβριο του 2002 έως τον Μάρτιο του 2003. Παρέμεινε στον σύλλογο ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Τον Νοέμβριο του 2007, ήταν και πάλι ο προπονητής της.

Αποφοίτησε από το Τμήμα Νομικής του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου. Στις 19 Ιουλίου του 2011 υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου και νοσηλεύτηκε σε κλινική της ρουμάνικης πρωτεύουσας, από την οποία ανέκαμψε. Στις 15 Δεκεμβρίου του 2011, η σύζυγός του, με την οποία απέκτησε ένα γιο το 1988, πέθανε από τις συνέπειες του σακχαρώδη διαβήτη.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

· 1963–1966: Fotbal Club Municipal Metalul Târgoviște

Επαγγελματική καριέρα

· 1966–1983: Fotbal Club Dinamo București, 454 (53)

Διεθνής

· 1968–1981: Ρουμανία, 75 (7)

Προπονητική καριέρα

· 1984/85: Fotbal Club Dinamo București
· 1985–1987: Fotbal Club Chindia Târgoviște
· 1987/88: Asociația Sportivă a Armatei Târgu Mureș
· 1988: Fotbal Club Oțelul Galaț
· 1989: Fotbal Club Universitatea Cluj
· 1989–1990: Fotbal Club Olt Scornicești
· 1992/93: Ρουμανία
· 1996: Fotbal Club Dinamo București
· 1998–2001: Fotbal Club Dinamo București
· 2002/03: Fotbal Club Dinamo București

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με τη Dinamo București

· Πρωτάθλημα Ρουμανίας: 6 (1970/71, 1972/73, 1974/75, 1976/77, 1981/82, 1982/83)
· Κύπελλο Ρουμανίας: 2 (1967/68, 1981/82)

Προσωπικές Διακρίσεις

· Καλύτερος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς για τη Ρουμανία: 3 (1970, 1972, 1974)

Ως προπονητής