Τόμας Άλστρομ

Ο Σουηδός μεσοεπιθετικός Τόμας Άλστρομ (Thomas Jan-Olof Ahlström), γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1952, στο Μπορός, μια πόλη στη νότια Σουηδία, κοντά στο Γκέτεμποργκ. Ως ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκε στα πρωταθλήματα Σουηδίας και Ελλάδας με την Έλφσμποργκ και τον Ολυμπιακό Πειραιώς αντίστοιχα. Υπήρξε ο πρώτος Σουηδός που φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού και από τους πρώτους ξένους που ήλθαν στο ελληνικό πρωτάθλημα όταν αυτό έγινε επαγγελματικό. Αγωνιζόταν κατά κύριο λόγο ως μέσος, ωστόσο είχε την ικανότητα να καλύπτει με την ίδια άνεση και τη θέση του επιθετικού. Αγωνίστηκε 11 φορές με την εθνική ομάδα της Σουηδίας, από το 1973 έως 1982 και πέτυχε 2 τέρματα και πήρε μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974.

Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στα τμήματα υποδομής του συλλόγου της γενέτειράς του, της Έλφσμποργκ, σε ηλικία 16 ετών. Μετά από μια τριετία «ψησίματος», το καλοκαίρι του 1971, προωθήθηκε στην ομάδα των ανδρών, στην οποία δεν άργησε να καθιερωθεί και να γίνει ένας απ' τους παίκτες «κλειδιά» της ομάδας που κέρδισε την άνοδο στη Α’ Κατηγορία του σουηδικού πρωταθλήματος το 1972. Εντυπωσίασε από τη θέση του επιτελικού μέσου, με τις καλές εμφανίσεις του μάλιστα να τον οδηγούν στην εθνική ομάδα της Σουηδίας, με την οποία αγωνίστηκε στο Μουντιάλ της Δυτικής Γερμανίας. Παρέμεινε στην Έλφσμποργκ έως το Δεκέμβριο του 1979, όταν και αποδέχθηκε την πρόταση μεταγραφής του Ολυμπιακού, στον οποίο αγωνίστηκε για ακριβώς μία διετία, αλλά αυτή τη φορά στην επίθεση.

Μετείχε στην κατάκτηση των 3 εκ των 4 συνεχόμενων πρωταθλημάτων της περιόδου 1980-1983, τα πρώτα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου, επί προεδρίας Σταύρου Νταϊφά στους «ερυθρόλευκους! Πιο συγκεκριμένα, τη πρώτη του περίοδο στο λιμάνι, την 1979/80, μετείχε σε 24 αγώνες σ’ όλες τις διοργανώσεις και σημείωσε 8 τέρματα, τα 6 στο πρωτάθλημα, με πιο σημαντικό το 2^ο γκολ στο μπαράζ τίτλου στο Βόλο, διαμορφώνοντας το τελικό 2-0 σε βάρος του Άρη Θεσσαλονίκης, ενώ σημείωσε και 2 γκολ στον τελικό του Σούπερ Καπ του 1980, όπου ο Ολυμπιακός είχε επικρατήσει με 4-3 της Καστοριάς. Την περίοδο 1980/81, συμμετείχε σε 33 αγώνες των «κόκκινων», σε όλες τις διοργανώσεις, σημειώνοντας παράλληλα και 11 τέρματα, εκ των οποίων τα 5 σε 25 αγώνες πρωταθλήματος και ένα στο πλαίσιο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, στον πρώτο αγώνα εναντίον της Μπάγερν Μονάχου, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1980, στην ήττα με 2-4 στο Στάδιο Καραϊσκάκη, σκοράροντας το 2^ο τέρμα των «ερυθρολεύκων» κλείνοντας το σκορ στο 82^ο λεπτό. Χρησιμοποιήθηκε επίσης, από το 80^ο λεπτό στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος του 1981, στη νίκη με 3-1 επί του ΠΑΟΚ στο Στάδιο της Νέας Φιλαδέλφειας. Τη σεζόν 1981/82, είχε μόλις 3 συμμετοχές σε πρωτάθλημα και κύπελλο, χωρίς να σκοράρει.

Τον Ιανουάριο του 1982, έχοντας στο παλμαρέ του 3 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ελλάδας, επέστρεψε στη πατρίδα του, για λογαριασμό της αγαπημένης του ‘Έλφσμποργκ, με την οποία αναδείχθηκε, το 1983, Πρώτος Σκόρερ του σουηδικού πρωταθλήματος, σημειώνοντας 16 τέρματα! Μετά τον υποβιβασμό της, στο τέλος της επόμενης περιόδου (1983/84), εξαιτίας χειρότερης διαφοράς τερμάτων, ανακοίνωσε την αποχώρησή του από την ενεργό δράση. Παρότι δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο με την Έλφσμποργκ, έχει ανακηρυχθεί ένας από τους 19 ποδοσφαιριστές-σύμβολα του συλλόγου όλων των εποχών, αναγνωρίζοντας με τον τρόπο αυτό την υπερ-12ετή προσφορά του. Από στατιστικής άποψης, παραμένει στην ιστορία της Έλφσμποργκ ως ο 10^ος παίκτης σε συμμετοχές, με 237 και ο 2^ος κορυφαίος σκόρερ της, με 101 τέρματα, σε επίπεδο Α' κατηγορίας του σουηδικού πρωταθλήματος! Είναι επίσης ο 6^ος παίκτης της (μεταπολεμικά ο 3^ος) στις συμμετοχές για την εθνική ομάδα της Σουηδίας!

Αγωνίστηκε 11 φορές με την εθνική ομάδα της Σουηδίας, κάνοντας το ντεμπούτο του, στις 11 Νοεμβρίου του 1973, στη νίκη με 2-1 εκτός έδρας επί της Μάλτας για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 και πέτυχε 2 τέρματα. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974, στη Δυτική Γερμανία και χρησιμοποιήθηκε ως αλλαγή στους 2 από τους συνολικά 6 αγώνες της Σουηδίας κατά την διάρκεια του τουρνουά. Πιο συγκεκριμένα, στις 23 Ιουνίου, στη νίκη με 3-0 εναντίον της Ουρουγουάης, στον 3^ο και τελευταίο αγώνα της φάσης των ομίλων, μπήκε στο 60^ο λεπτό στη θέση του Μπένο Μάνιουσον (Benno Magnusson) και στις 26 Ιουνίου, στον πρώτο αγώνα της δεύτερης φάσης, στην ήττα 0-1 από τη Πολωνία, μπήκε στο 80^ο λεπτό στη θέση του Στάφαν Τάπερ (Staffan Tapper). Kατά σύμπτωση, η τελευταία του εμφάνιση, μια φιλική ισοπαλία 2-2 με τη Φινλανδία, ήλθε 5 ακριβώς χρόνια από την αμέσως προηγούμενη!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         Idrottsföreningen Elfsborg

 Επαγγελματική καριέρα

• ·         1971–1979: Idrottsföreningen Elfsborg, 176 (53)
• ·         1979–1982: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 45 (11)
• ·         1982–1984: Idrottsföreningen Elfsborg, 64 (29)

Διεθνής

• ·         1973–1982: Σουηδία, 11 (2)

 Τίτλοι

Με την Elfsborg

• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Σουηδίας: 1972
• ·         Πρωτάθλημα Σουηδίας: επιλαχών το 1977

Με τον Ολυμπιακό

• ·         Πρωτάθλημα Ελλάδος: 3 (1979/80, 1980/81, 1981/82)
• ·         Κύπελλο Ελλάδος: 1980/81
• ·         Σούπερ Καπ Ελλάδος: 1980

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Πρώτος Σκόρερ Σουηδικού Πρωταθλήματος: 1983