Μίοντραγκ Μπελοντέντιτσι

Ο Ρουμάνος κεντρικός αμυντικός, σε ρόλο λίμπερο/«σκούπας», Μίοντραγκ Μπελοντέντιτσι (Miodrag Belodedici), γεννήθηκε στις 20 Μαΐου του 1964, στο Σοκόλ, μια πόλη στη νοτιοδυτική Ρουμανία, κοντά στα σύνορα με την Σερβία. Με το παρατσούκλι «Το Ελάφι», λόγω της κομψότητας που τον διέκρινε αγωνιστικά, πέρασε την πλειοψηφία της 19χρονης επαγγελματικής του καριέρας (10 χρόνια) με την Στεάουα Βουκουρεστίου, κατακτώντας το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τον μεγάλο σύλλογο της ρουμανικής πρωτεύουσας, αλλά και με τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου. Ιστορικά,  είναι ο Πρώτος Παίκτης που κατέκτησε το υπέρτατο Ευρωπαϊκό διασυλλογικό τρόπαιο με δύο συλλόγους, ενώ ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι έχει κατακτήσει, όλους τους τίτλους που έχουν κερδίσει στη διοργάνωση, σύλλογοι από τις Βαλκανικές χώρες! Αγωνίστηκε επίσης στην Ισπανία και το Μέξικο. Υπήρξε ένας από τους πληρέστερους κεντρικούς αμυντικούς που φάνηκαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα τη δεκαετία του 1990! Με  άριστη τεχνική κατάρτιση και πολύ όμορφο στυλ, εξαιρετικά  μαχητικός, οξυδερκής, ψύχραιμος και αποτελεσματικός, ήταν από τους ποδοσφαιριστές που έδινε άλλη διάσταση στη θέση του λίμπερο. Διακρίθηκε  για τις ηγετικές του ικανότητες και την υψηλή τεχνική του, ενώ ήταν μία πολύτιμη μονάδα για το σύνολο! Κέρδισε περισσότερες από 50 διεθνείς συμμετοχές με τη εθνική ομάδα της Ρουμανίας, αντιπροσωπεύοντας την στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 και σε δύο Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα

Είναι σερβικής καταγωγής, από την πλευρά του πατέρα του και ξεκίνησε να παίζει οργανωμένο ποδόσφαιρο, σχετικά αργά, στα 16 του χρόνια! Μιλούσε μόνο σέρβικα μέχρι το δημοτικό σχολείο και ολοκλήρωσε τις τέσσερις πρώτες τάξεις του, σ’ αυτή τη γλώσσα! Στην Πέμπτη, ξεκίνησε την εκμάθηση της ρουμάνικης, τη οποία τελικά ολοκλήρωσε με τη βοήθεια των συμπαικτών του στις μικρές εθνικές της Ρουμανίας, ειδικά του Γκεόργκε Χάτζι (Gheorghe Hagi) και του Γκαβρίλ Μπάλιντ (Gavril Balint).  Σε μικρή ηλικία, το 1978, σε ηλικία 14 ετών, θήτευσε στα εφηβικά τμήματα της Μινερούλ Μολντόβα Νούα, με πρώτο προπονητή του τον Ολίμπ Ματεέσκου (Olimp Mateescu). Τρία χρόνια αργότερα μετακόμισε στη Λουσεαφαρούλ του Βουκουρεστίου, μια ομάδα που δημιουργήθηκε από την Ρουμάνικη Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με σκοπό την συγκέντρωση όλων των ταλαντούχων νεαρών παικτών της χώρας σε μια ομάδα.

Το καλοκαίρι του 1982 εντάχθηκε στη μεγάλη Στεάουα Βουκουρεστίου, η οποία ήταν σε αναζήτηση ενός υψηλής ποιότητας λίμπερο και φορώντας τη φανέλα της ντεμπουτάρισε λίγο αργότερα ως επαγγελματίας. Τελείωσε την πρώτη του σεζόν με 17 εμφανίσεις στη Α’ Κατηγορία και για τις επόμενες 5 περιόδους, αποτέλεσε βασικό στέλεχος των «κυανόλευκων», βοηθώντας τους να κάνουν δικά τους 5 συνεχόμενα πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα Ρουμανίας, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1986, ο πρώτος σύλλογος από την Ανατολική Ευρώπη που το κατέκτησε, με τον ίδιο βασικό σε όλη τη διάρκεια του τελικού με τη Μπαρτσελόνα, στη Σεβίλλη και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, νικώντας την Διναμό Κιέβου!

Στις 21 Δεκεμβρίου του 1988 κι ενώ βρισκόταν στο αποκορύφωμα της καριέρας του, ζήτησε και πήρε πολιτικό άσυλο στη Γιουγκοσλαβία. Αναζήτησε και επιθυμούσε να έλθει σε επαφή με τον πρόεδρο του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, αλλά λόγω μιας ήττας από την Παρτιζάν, αυτό δεν κατέστη δυνατόν αμέσως. Ένας φίλος του πρότεινε να υπογράψει στη Παρτιζάν, αλλά ο ίδιος το αρνήθηκε. Όταν κατάλαβαν στον Αστέρα ότι μιλούσαν με τον πρωταθλητή Ευρώπης, τον υπέγραψαν αμέσως. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της πρώτης χρονιάς, μπορούσε να συμμετέχει μόνο σε φιλικούς αγώνες, ύστερα από την καταγγελία της Ρουμανικής Ομοσπονδίας. Είχε τιμωρηθεί από την UEFA για ένα χρόνο, με βάση τα παρεχόμενα στοιχεία. Το καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου (Nicolae Ceauşescu), τον έκρινε ένοχο προδοσίας και τον καταδίκασε σε 10 χρόνια φυλάκισης ερήμην! Μετά τη Ρουμάνικη Επανάσταση του 1989, όλες οι κατηγορίες αποσύρθηκαν και επέστρεψε στο Βουκουρέστι.

Έγινε μέλος του Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου, στη βασική ενδεκάδα του οποίου δεν δυσκολεύθηκε να καθιερωθεί. Ανήκε 3 σεζόν στους «ερυθρόλευκους» και σε αυτό το διάστημα χρησιμοποιήθηκε σε 63 ματς, σημειώνοντας 3 γκολ και κατέκτησε, 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1991, πάλι βασικός στον τελικό με τη Μαρσέιγ, σκοράροντας στη διαδικασία των πέναλτι και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς! Ιστορικά, έγινε  ο πρώτος ποδοσφαιριστής που κατέκτησε τον υπέρτατο Ευρωπαϊκό διασυλλογικό τίτλο με δύο διαφορετικές ομάδες και μάλιστα τις μοναδικές προερχόμενες από τις Βαλκανικές χώρες που τον έχουν κατακτήσει!

Μετακόμισε στην Ισπανία, για λογαριασμό της Βαλένθια, μένοντας για 2 σεζόν στις «νυχτερίδες», βασικός κυρίως τη δεύτερη χρονιά του εκεί, παίζοντας σε 49 παιχνίδια τους. Συνέχισε  στις επίσης ισπανικές Βαγιαδολίδ για την περίοδο 1994/95, παίζοντας σε 31 ματς και στη Βιγιαρεάλ, στη Β’ Κατηγορία για τη σεζόν 1995/96, συμμετέχοντας σε 16 ματς με 2 τέρματα. Στη συνέχεια, διέσχισε τον Ατλαντικό για λογαριασμό της μεξικανικής Ατλάντε, μαζί με τον συμπατριώτη του Ίλιε Ντουμιτρέσκου (Ilie Dumitrescu). Δύο χρόνια αργότερα, το 1998, επέστρεψε στη Στεάουα και παρότι βρισκόταν πλέον σε προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία (34 ετών), ήταν πολύ χρήσιμη μονάδα για τους πρωτευουσιάνους. Στη δεύτερη θητεία του σε αυτούς κατέγραψε 61 παρουσίες, με 3 γκολ και πανηγύρισε άλλο ένα πρωτάθλημα, το 2001. Λίγες εβδομάδες μετά από αυτήν την επιτυχία αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Εμφανίστηκε σε 235 παιχνίδια στην κορυφαία κατηγορία της Ρουμανίας, σκοράροντας 21 γκολ και κερδίζοντας 11 μεγάλους τίτλους, ενώ συνολικά έπαιξε σε 459 παιχνίδια πρωταθλήματος στα οποία σκόραρε 27 γκολ.

Έκανε το ντεμπούτο του για τη Ρουμανία στις 31 Ιουλίου του 1984, σε μια φιλική νίκη 1-0 επί της Κίνας. Στις 25 Μαρτίου του 1987, σκόραρε χατ-τρικ, στη νίκη με 5-1 επί της Αλβανίας, στο Βουκουρέστι, για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1988. Λόγω της αυτομόλησής του στη Γιουγκοσλαβία, είχε αποκλειστεί από τη ρουμανική εθνική ομάδα και δεν συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990.  Επέστρεψε στην εθνική ομάδα όταν άλλαξε το  καθεστώς στη χώρα του και έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 στις Ηνωμένες Πολιτείες, φτάνοντας στα προημιτελικά, χάνοντας πέναλτι στη διαδικασία εναντίον της Σουηδίας. Πήρε  μέρος και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1996 και του 2000, κάνοντας 4 εμφανίσεις συνολικά. Έκανε 55 διεθνείς συμμετοχές και πέτυχε 5 γκολ.

Σήμερα, εργάζεται ως τεχνικός διευθυντής των «μικρών» εθνικών ομάδων της πατρίδας του, πόστο στο οποίο βρίσκεται από τις 22 Νοεμβρίου του 2005.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1978–1981: Minerul Moldova Nouă
• ·         1981/82: Luceafărul București

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1982–1988: Fotbal Club Steaua București, 174 (18)
• ·         1989–1992: Fudbalski klub Crvena Zvezda, 63 (3)
• ·         1992–1994: Valencia Club de Fútbol, 49 (0)
• ·         1994/95: Real Valladolid Club de Fútbol, 31 (0)
• ·         1995/96: Villarreal Club de Fútbol, 16 (2)
• ·         1996–1998: Atlante Fútbol Club S.A. de C.V., 63 (2)
• ·         1998–2001: Fotbal Club Steaua București, 61 (3)

Σύνολο καριέρας: 457 (28)

Διεθνής

• ·         1982–1984: Εθνική Νέων Ρουμανίας, 16 (1)
• ·         1984–2000: Ρουμανία, 55 (5)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με την Steaua București

• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1985/86
• ·         Ευρωπαϊκό  Super Cup: 1986
• ·         Πρωτάθλημα Ρουμανίας: 6 (1984/85, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 2000/01)
• ·         Κύπελλο Ρουμανίας: 5 (1984/85, 1986/87, 1987/88, 1988/89, 1998/99)

Με τον Ερυθρό Αστέρα

• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1990/91
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1991
• ·         Πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας: 3 (1989/90, 1990/91, 1991/92)
• ·         Κύπελλο Γιουγκοσλαβίας: 1989/90

Κάποια στοιχεία από το balleto.gr