Βλογημένος: Χούλιο Μοντέρο Καστίγιο

Δευτέρα 3 Απριλίου 2017

Χούλιο Μοντέρο Καστίγιο

Ο Ουρουγουανός κεντρικός αμυντικός Χούλιο Μοντέρο Καστίγιο (Julio César Montero Castillo), γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1944, στο Μοντεβιδέο. Από τους τυπικούς εκπροσώπους της Νοτιοαμερικάνικης σχολής. Ιδιαίτερα σκληρός με αρκετές κίτρινες και κόκκινες κάρτες ως "παράσημα". Ξεκίνησε την καριέρα του με την Λίβερπουλ του Μοντεβιδέο, πριν ενταχθεί στη Νασιονάλ, το 1966. Αργότερα έπαιξε για την Ιντεπεντιέντε της Αργεντινής και την ισπανική Γρανάδα. Αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό το 1971, στον διπλό τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου. Εκπροσώπησε την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 (παίζοντας σε έξι αγώνες) και στο Παγκόσμιο Κύπελλο 1974. Είναι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων που αποβλήθηκε με ΑΠΕΥΘΕΙΑΣ κόκκινη κάρτα! Είχε το παρατσούκλι «El Mudo» (Ο Μουγγός)! Είναι ο πατέρας του διεθνούς ποδοσφαιριστή, (γνωστός από τη θητεία στη Γιουβέντους) Πάολο Μοντέρο (Paolo Montero).

Ξεκίνησε την καριέρα του από την Λίβερπουλ του Μοντεβιδέο το 1964. Το 1966, μετακινήθηκε στην Νασιoνάλ και στο πρώτο του αυτό πέρασμα παρέμεινε μέχρι το 1972, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα (1966, 1969, 1970, 1971, 1972), το Κόπα Λιμπερταδόρες του 1971 (με 2 ακόμα αποτυχημένους τελικούς το 1967 και το 1969, με τη Ράσινγκ και με την Εστουντιάντες αντίστοιχα) και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς, με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό (1-1 στο Καραϊσκάκη και 2-1 στο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο) αλλά και το Copa Interamericana του 1972. Έκανε συνολικά 68 εμφανίσεις στο Κόπα Λιμπερταδόρες, μεταξύ 1966 και 1973.

Το 1973 αγωνίστηκε σε μόλις 4 παιχνίδια με την Ιντεπεντιέντε στην Αργεντινή, ενώ έκανε και ένα πέρασμα, για 2 σεζόν, από την Ισπανία για λογαριασμό της Γρανάδα, κάνοντας 64 εμφανίσεις στην ισπανική La Liga, μεταξύ 1973 και 1975, σκοράροντας 2 γκολ. Επέστρεψε στην Νασιονάλ, το 1975, με την οποία κατέκτησε ένα ακόμα πρωτάθλημα, το 1977 και έκλεισε την καριέρα του, το 1979, ολοκληρώνοντας συνολικά 459 αγώνες για τους «μπόλσο».

Με την Εθνική Ουρουγουάης έκανε ντεμπούτο στις 4 Ιανουαρίου του 1967, σ’ ένα φιλικό παιχνίδι στο Μοντεβιδέο, απέναντι στην Ρουμανία. Λίγους μήνες αργότερα, αναδείχθηκε πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής, στο Κόπα Αμέρικα του 1967, νικώντας στον τελικό την Αργεντινή. Στο εναρκτήριο παιχνίδι του τουρνουά, στα γήπεδα της πατρίδας του, πέτυχε και το μοναδικό γκολ της διεθνούς του καριέρας, το 2^ο στη νίκη με 4-0 απέναντι στην Βολιβία.

Πήρε μέρος σε δύο τελικές φάσεις Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το 1970 στο Μεξικό όπου αγωνίστηκε και στα 6 παιχνίδια της διοργάνωσης, τερματίζοντας στην 4^η θέση και σ’ αυτό του 1974 στην Δυτική Γερμανία, όπου πήρε μέρος μόνο σε ένα παιχνίδι, το εναρκτήριο, απέναντι στην Ολλανδία, στις 15 Ιουνίου του 1974. Αποβλήθηκε με απευθείας κόκκινη κάρτα, στο 69^ο λεπτό του αγώνα, από τον Ούγγρο διαιτητή Κάρολι Παλοτάι (Károly Palotai) για ένα σκληρό φάουλ στο Ρόμπι Ρένσενμπρινκ (Rob Rensenbrink), γενόμενος ο Πρώτος στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου που αποβάλλεται κατ’ αυτόν τον τρόπο.

Η χρήση των καρτών στο ποδόσφαιρο, έγινε για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970. Ο Χιλιανός Κάρλος Κάζελι (Carlos Caszely) είναι ο πρώτος που αντίκρυσε την κόκκινη κάρτα, απόρροια όμως δεύτερης κίτρινης (13^ο και 69^ο λεπτό), στις 14 Ιουνίου του 1974, εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, στο Αμβούργο. Συνολικά, με τους "charruas" αγωνίστηκε σε 43 παιχνίδια, μέχρι τις 3 Μαΐου του 1978, πετυχαίνοντας 1 γκολ.

Είναι ο πατέρας του Πάολο Μοντέρο (Paolo Montero), μια από τις 23 περιπτώσεις στην ποδοσφαιρική ιστορία που πατέρας και γιος έχουν παίξει σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου.