Ο Ουρουγουανός
επιθετικός Ρουμπέν Σόσα (Ruben Sosa Arzaiz), γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του
1966, στο Μοντεβιδέο. Έχοντας
ξεκινήσει από τη Ντανούμπιο, το 1982, στην ηλικία των 15 ετών, το 1985, μεταγράφηκε
στην Ρεάλ Σαραγόσα. κατακτώντας το 1986 το ισπανικό Κύπελλο, σκοράροντας στον
τελικό εναντίον της Μπαρτσελόνα. Συνέχισε για μια τετραετία στη Λάτσιο, πριν αποκτηθεί
από την Ίντερ, όπου έφτασε στο απόγειό του ως ποδοσφαιριστής. Ήταν κορυφαίος
σκόρερ της για 2 σεζόν (1992/93 και 1993/94), κερδίζοντας το Κύπελλο UEFA το
1994. Άφησε το Μιλάνο, το καλοκαίρι του 1995, συνεχίζοντας στη Ντόρτμουντ,
κερδίζοντας τον τίτλο της Bundesliga το 1995/96. Επέστρεψε στην Ισπανία για τη
Λογκρονιές και μετά από μερικούς μήνες επέστρεψε στην Ουρουγουάη, για να παίξει για την
αγαπημένη του Νασιονάλ. Κατέκτησε τον τίτλο 3 φορές, για να γίνει ένας από τους
ήρωες των οπαδών. Πήγε στην Κίνα, επιστρέφοντας στην Νασιονάλ το 2004, κερδίζοντας
τον τίτλο του 2005. Με την εθνική ομάδα της Ουρουγουάης, κέρδισε τα Κόπα
Αμέρικα του 1987 και του 1995 και έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990 στην
Ιταλία. Ήταν φιναλίστ στο Κόπα Αμέρικα του 1989, όπου ονομάστηκε Καλύτερος Παίκτης
του τουρνουά. Πολύ δυνατός και γρήγορος παίκτης, με θαυμάσιο σε ισχύ και
ευστοχία αριστερό σουτ, όμορφη ντρίμπλα, πάσα ακριβείας και ικανότητα στις
εκτελέσεις φάουλ, αν και λίγο ατομιστής! Είχε το παρατσούκλι «El Principito» (Ο
Μικρός Πρίγκιπας)!
Σε
ηλικία 15 ετών, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στην Α’ κατηγορία, με τα
χρώματα της Ντανούμπιο, με προπονητή τον Σέρχιο Μαρκαριάν (Sergio Markarián), όντας ένας από τους νεότερους ποδοσφαιριστές που
έπαιξαν στην πρώτη κατηγορία της Ουρουγουάης. Έμεινε στη «Φράνχα» ως το 1985
σημειώνοντας 27 γκολ σε 72 ματς και μετά, ήλθε στην Ευρώπη, για λογαριασμό της ισπανικής
Ρεάλ Σαραγόσα. Καθιερώθηκε γρήγορα στο βασικό σχήμα, και στα τρία χρόνια που
ανήκε στους «μπλανκίγιος» βρήκε δίχτυα 33 φορές σε 106 αγώνες και πανηγύρισε το
Κύπελλο Ισπανίας του 1986, με τον ίδιο να σκοράρει το μοναδικό τέρμα του
τελικού κόντρα στη Μπαρτσελόνα!
Επόμενος
«σταθμός» του ήταν η ιταλική Λάτσιο, κάνοντας το ντεμπούτο του στην ιταλική Serie Α,
στις 9 Οκτωβρίου του 1986, σε μια ισοπαλία 0-0 στην Τσεζένα. Έπαιξε για τέσσερις
περιόδους, «πιάνοντας» σπουδαία απόδοση, συμμετέχοντας σε 124 αναμετρήσεις των
«λατσιάλι», σημειώνοντας 40 γκολ. Ακολούθως, μετακινήθηκε στην Ίντερ, όπου
έφτασε στο απόγειό του ως ποδοσφαιριστής, τη φανέλα της οποίας φόρεσε έως το
καλοκαίρι του 1995. Σε αυτό το διάστημα χρησιμοποιήθηκε σε 76 παιχνίδια των «νερατζούρι»,
πέτυχε 44 γκολ, όντας ο πρώτος σκόρερ της ομάδας τις περιόδους 1992/93 και
1993/94 και κατέκτησε το Κύπελλο UEFA του 1994.
Ωστόσο,
η άφιξη του Ντένις Μπέργκαμπ (Dennis Bergkamp), το καλοκαίρι του 1993, οδήγησε
σε προστριβές στο εσωτερικό της ομάδας και ως εκ τούτου, άφησε τη Serie A, το
καλοκαίρι του 1995. Κατά τη διάρκεια της ιταλικής εμπειρίας του, σκόραρε συνολικά
84 γκολ, κάτι που τον καθιστούσε τον πιο παραγωγικό Ουρουγουανό στην ιστορία
της Serie A, μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου του 2012, όταν ο Έντινσον Καβάνι (Edinson
Cavani), τον ξεπέρασε σκοράροντας με ένα πέναλτι για την Νάπολι εναντίον της Πάρμα.
Πήγε στη Γερμανία για να ενταχθεί στη Μπορούσια του Ντόρτμουντ, την οποία
βοήθησε, με τρία γκολ σε 17 ματς να στεφθεί πρωταθλήτρια το 1996.
Αποδεσμεύθηκε
και επέστρεψε στην Ισπανία, για λογαριασμό της Λογρονιές. Αγωνίστηκε μία χρονιά
στο σωματείο της Λα Ριόχα και έπειτα γύρισε στην πατρίδα του, για να κάνει το
όνειρό του πραγματικότητα: ήθελε να παίξει για την αγαπημένη του ομάδα στην
Ουρουγουάη, τη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο. Κατέκτησε με τους «τρικολόρες» 3
πρωταθλήματα (1998, 2000, 2001), όντας από τους αγαπημένους της εξέδρας. Το
2002 βρέθηκε στην Κίνα και έπαιξε μερικούς μήνες στη Σανγκάι Σενχούα,
κατακτώντας τον τίτλο, αλλά το 2013, ο τίτλος αφαιρέθηκε για στημένα παιχνίδια!
Επέστρεψε και πάλι για μικρό χρονικό διάστημα στη Νασιονάλ. Αποσύρθηκε από την
ενεργό δράση ως παίκτης της τελευταίας, το 2004, αλλά το 2006 επανήλθε για λίγο
στα γήπεδα για χάρη της Ρασίνγκ Κλουμπ του Μοντεβιδέο.
Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική
ομάδα της Ουρουγουάης, στις 13 Ιουνίου του 1984. Χρίσθηκε 46 φορές διεθνής και
σκόραρε 19 τέρματα. Αναδείχθηκε δυο φορές πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής (1987,
1995) στα αντίστοιχα Κόπα Αμέρικα. Πήρε
μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, καθώς και στο Κόπα Αμέρικα του 1989,
στο οποίο ήταν φιναλίστ, ενώ ονομάστηκε και ως ο Καλύτερος Παίκτης του
τουρνουά. Το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του, το έπαιξε στις 16 Ιουλίου του
1995.
Με το παρατσούκλι «El Principito» (Ο
Μικρός Πρίγκιπας) από τους οπαδούς της Ουρουγουάης, ήταν ένας γρήγορος,
δημιουργικός, ταλαντούχος, ευέλικτος και με δυνατό σουτ, αριστεροπόδαρος επιθετικός,
με καλές δεξιότητες, εξαιρετικός στον έλεγχο της μπάλας και με εκρηκτική
επιτάχυνση. Με ασυνήθιστο σουλούπι για ποδοσφαιριστής, με ένα κοντόχοντρο κορμί,
συνήθως αναπτυσσόταν ως δεύτερος επιθετικός, αν και ήταν επίσης σε θέση να
παίζει ως ο κύριος επιθετικός της ομάδας, καθώς ήταν ικανότατος τόσο στο
σκοράρισμα, όσο και στη δημιουργία. Ήταν γνωστός, κυρίως, για τις εντυπωσιακές
προσπάθειές του και τα βροντερά ελεύθερα λακτίσματα.
Σήμερα
είναι συνεργάτης του εκάστοτε προπονητή της Νασιονάλ.
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1982–1985: Danubio Fútbol Club, 72 (27)
- · 1985–1988: Real Zaragoza, 106 (33)
- · 1988–1992: Società Sportiva Lazio, 124 (40)
- · 1992–1995: Football Club Internazionale Milano, 76 (44)
- · 1995/96: Ballspielverein Borussia 09 e.V. Dortmund, 17 (3)
- · 1996/97: Club Deportivo Logroñés, 5 (0)
- · 1997–2001: Club Nacional de Football, ? (?)
- · 2002: Shanghai Greenland Shenhua Football Club, 13 (1)
- · 2003/04: Club Nacional de Football, 15 (1)
- · 2006: Racing Club de Montevideo, 2 (0)
Σύνολο καριέρας: 430+ (149+)
Διεθνής
- · 1984–1995: Ουρουγουάη, 46 (19)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με
την Danubio
- · Liguilla Pre-Libertadores de América: 1983
Με
την Real Zaragoza
- · Κύπελλο Ισπανίας: 1985/86
Με
την Inter
Με την
Borussia Dortmund
- · Πρωτάθλημα Γερμανίας: 1995/96
Με
την Nacional
- · Πρωτάθλημα Ουρουγουάης: 3 (1998, 2000, 2001)
Διεθνείς
Με
την Ουρουγουάη
- · Copa América: 2 (1987, 1995)
Κάποια
στοιχεία από το balleto.gr