Ο Ιταλός αμυντικός Φιλίπο Γκάλι
(Filippo Galli), γεννήθηκε στις 19 Μαΐου του 1963, στη Μόντσα της Λομβαρδίας,
15 χλμ. περίπου βόρεια-βορειανατολικά του Μιλάνου. Ένας σύνθετος, συνεπής και
στρατηγικά ευέλικτος παίκτης, με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση και μεταβίβαση,
ήταν γνωστός για την ικανότητά του στα προσωπικά μαρκαρίσματα και την αμυντική λειτουργία.
Διέπρεψε για την τακτική του στο παιχνίδι και συνήθως χρησιμοποιήθηκε ως
κεντρικός αμυντικός, αν και συχνά κλήθηκε να συμπληρώσει κενά σε οποιαδήποτε
αμυντική θέση, αγωνιζόμενος κυρίως στο δεξί άκρο της άμυνας ή και ως λίμπερο/σκούπα
ανάλογα την περίσταση. Είναι κυρίως γνωστός για την μακρά και επιτυχημένη
θητεία του με την Μίλαν, όπου έπαιξε μαζί με τον Φράνκο Μπαρέζι (Franco Baresi), τον Πάολο Μαλντίνι (Paolo Maldini), τον Αλεσάντρο Κοστακούρτα (Alessandro Costacurta), τον Μάουρο Τασότι (Mauro Tassotti) και τον Κριστιάν Πανούτσι (Christian Panucci), σχηματίζοντας μια από τις
πιο ισχυρές αμυντικές γραμμές της ποδοσφαιρικής ιστορίας, υπό την τεχνική
καθοδήγηση του Αρίγκο Σάκι (Arrigo Sacchi) και του Φάμπιο Καπέλο (Fabio
Capello), η οποία ήταν γνωστή ως «The Invincibles» (Οι Ανίκητοι).
Κατά τη
διάρκεια της 15ετίας του με τον σύλλογο, κατέκτησε μεταξύ άλλων, 5 τίτλους της
ιταλικής Serie A και 3 τρόπαια του UEFA Champions League. Παρά την ικανότητά
του, συχνά αντιμετώπισε τραυματισμούς σε όλη τη σταδιοδρομία του, γι’ αυτό και κυρίως
υπηρέτησε ως αναπληρωματικός στη μεταγενέστερη καριέρα του, μετά την εμφάνιση
των νεότερων παικτών. Ήταν μέλος του προπονητικού επιτελείου, ως τεχνικός
βοηθός του πρώην προπονητή της Μίλαν, Λεονάρντο (Leonardo Araújo).
Έπαιξε
για τη Μίλαν από το 1983 έως τον Νοέμβριο του 1996, αφού ήταν αρχικά μέλος της εφηβικής
ομάδας του συλλόγου. Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής της Μίλαν
και από το 1981 μπήκε στην πρώτη ομάδα. Δόθηκε δανεικός στην Πεσκάρα, για την
περίοδο 1982/83, παίζοντας σε 28 αγώνες και σκοράροντας ένα γκολ, 11ρρρεπιστρέφοντας
στη Μίλαν και κάνοντας το ντεμπούτο του στη Serie A, στις 18 Σεπτεμβρίου του
1983, σε μια νίκη με 4-2, εντός έδρας επί της Βερόνα. Για τα επόμενα 13 χρόνια
ήταν μέλος της ενδεκάδας των «ροσονέρι», απολαμβάνοντας πολλές εθνικές και
διεθνείς επιτυχίες, κάτω από τις οδηγίες του Αρίγκο Σάκι και του Φάμπιο Καπέλο.
Κατέκτησε 5 πρωταθλήματα και 4
ιταλικά Σούπερ Καπ, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και 3 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ,
καθώς επίσης και 2 Διηπειρωτικά Κύπελλα. Σημείωσε 4 γκολ για τον σύλλογο σε 325
εμφανίσεις, τα 3 στη Serie A, με 217 συμμετοχές και 1 στο Κύπελλο Ιταλίας,
εναντίον της Μπρέσια, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1991.
Ήταν
αρχικά βασικό μέλος της αμυντικής διάταξης της Μίλαν, μαζί με τους Φράνκο
Μπαρέζι, Μάουρο Τασότι και Πάολο Μαλντίνι, που θεωρείται ότι είναι μία από τις
Μεγαλύτερες Άμυνες όλων των εποχών! Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του
πρωταθλήματος της περιόδου 1987/88, όταν η Μίλαν κατάφερε να δεχτεί μόλις 12
γκολ σε 30 παιχνίδια πρωταθλήματος, τερματίζοντας με την Καλύτερη Άμυνα στην
Ιταλία. Ωστόσο, λόγω των τραυματισμών, αλλά και την εμφάνιση του Αλεσάντρο
Κοστακούρτα στη θέση του, άρχισε να χρησιμοποιείται όλο και λιγότερο στην
αρχική 11άδα, παρόλο που συνέβαλε σημαντικά σε ιστορικές νίκες του συλλόγου, με
προεξέχουσα την κατάκτηση του Champions League 1993/94, νικώντας τη Μπαρτσελόνα
με 4-0 στην Αθήνα.
Το
1996, έφυγε από τη Μίλαν, με μεταγραφή στη Ρετζιάνα, με την οποία αγωνίστηκε
για 2 περιόδους. Μεταγράφηκε στη Μπρέσια, υπογράφοντας για 2 χρόνια, βοηθώντας
την ομάδα στην άνοδο της στη Serie A, τη σεζόν 1999-2000 και στη συνέχεια, όχι
μόνο να αποφύγει τον υποβιβασμό, αλλά να κερδίσει και την έξοδό της στο Κύπελλο
Intertoto το 2001, συμπαίκτης με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio), υπό τις
οδηγίες του Κάρλο Ματσόνε (Carlo Mazzone). Στην ηλικία των 38 ετών, πέρασε μια
σεζόν στην αγγλική Γουότφορντ, όταν ήταν προπονητής ο Τζιανλούκα Βιάλι
(Gianluca Vialli), σκοράροντας μία φορά κατά της Γουόλσολ. Αποσύρθηκε το 2004,
σε ηλικία 41 ετών, μετά από δύο σεζόν με την Προ Σέστο, ομάδα της ιταλικής Serie
C2.
Δεν
έπαιξε ποτέ για την εθνική ομάδα της Ιταλίας, αν και έπαιξε 7 φορές μεταξύ 1984
και 1987 για την εθνική Νέων. Πήρε μέρος στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
του 1984, φτάνοντας στον ημιτελικό. Ήταν επίσης μέλος της ομάδας της Ιταλίας
στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984, τερματίζοντας στη τέταρτη
θέση.
Μετά
την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ξεκίνησε καριέρα προπονητή και ήταν
αρχικά υπεύθυνος για τα τμήματα υποδομής της Μίλαν. Τον Αύγουστο του 2008,
άρχισε να εργάζεται για την πρώτη ομάδα και έγινε βοηθός Κάρλο Αντσελότι (Carlo
Ancelotti), μαζί με τον Μάουρο Τασότι, ενώ ήταν μέλος του προπονητικού
επιτελείου, ως τεχνικός βοηθός του πρώην προπονητή της Μίλαν, Λεονάρντο
(Leonardo Araújo).
PALMARES
Περίοδος:
Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1981–1996: Associazione Calcio Milan, 217 (3)
- · 1982/83: (δανεικός) → Delfino Pescara 1936, 28 (2)
- · 1996–1998: Associazione Calcio Reggiana 1919, 54 (2)
- · 1998–2001: Brescia Calcio, 93 (2)
- · 2001/02: Watford Football Club , 28 (1)
- · 2002–2004: Società Sportiva Dilettantistica Pro Sesto Calcio, 38 (1)
Σύνολο καριέρας: 458 (11)
Διεθνής
- · 1984–1987: Εθνική Ελπίδων Ιταλίας, 7 (0)
Προπονητική καριέρα
- · 2006–2008: Milan Primavera
- · 2008–2014: Milan (τμήματα υποδομής)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με
τη Milan
- · Πρωτάθλημα Ιταλίας: 5 (1987/88, 1991/92, 1992/93, 1993/94, 1995/96) και επιλαχών: 2 (1989/90, 1990/91)
- · Κύπελλο Ιταλίας: 2 (1984/85, 1989/90)
- · Σούπερ Καπ Ιταλίας: 4 (1988, 1992, 1993, 1994) και φιναλίστ 1996.
- · UEFA Champions League: 3 (1988/89, 1989/90, 1993/94) και φιναλίστ: 2 (1992/93, 1994/95)
- · Ευρωπαϊκό Super Cup: 3 (1989, 1990, 1994) και φιναλίστ 1993.
- · Διηπειρωτικό Κύπελλο: 2 (1989, 1990) και φιναλίστ: 2 (1993, 1994)
Με
την Brescia
- · Πρωτάθλημα Β' Κατηγορίας Ιταλίας: 1999-2000
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Μέλος του Hall of Fame της A.C. Milan
