Βάλτερ Τζένγκα

Ο Ιταλός τερματοφύλακας Βάλτερ Τζένγκα (Walter Zenga), γεννήθηκε στις 28 Απριλίου του 1960, στο Μιλάνο. Σοβαρός, σταθερός, ευκίνητος, με μεγάλη αντίληψη της φάσης, σωστές τοποθετήσεις και ψυχραιμότατος, συνέδεσε το όνομά του με την Ίντερ του Μιλάνου, στην οποία πέρασε το μεγαλύτερο και καλύτερο κομμάτι της πολυετούς καριέρας του, γράφοντας με τη φανέλα της τη δική του ιστορία στο «Καμπιονάτο», αλλά και με την ιταλική εθνική ομάδα. Κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, ήταν μέλος της «σκουάντρα ατζούρα» που τερμάτισε 4^η στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, ενώ ήταν ο βασικός τερματοφύλακας της ομάδας που τερμάτισε στη 3^η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, που πραγματοποιήθηκε στην Ιταλία, κρατώντας ανέπαφη την εστία του σε 5 συνεχόμενα παιχνίδια, ένα ρεκόρ στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Υπήρξε ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες που ανέδειξε η Ιταλία, άξιος διάδοχος του Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff)!

Ο τρεις φορές νικητής του βραβείου του Καλύτερου Τερματοφύλακα στον Κόσμο από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS), θεωρείται από ειδήμονες ως ένας από τους Καλύτερους Τερματοφύλακες Όλων των Εποχών και το 2013 ψηφίστηκε ως ο 8^ος Καλύτερος Τερματοφύλακας της τελευταίας 25ετίας του 20^ου Αιώνα από την ίδια Ομοσπονδία, ενώ και πάλι από τον ίδιο φορέα, το 2000, ονομάστηκε ως ο 20^ος Καλύτερος Γκολκίπερ του 20^ου Αιώνα. Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, έγινε για λίγο ηθοποιός σε μια ιταλική σαπουνόπερα και επίσης μια αυθεντία στην ιταλική τηλεόραση. Προπονητικά, έχει οδηγήσει συλλόγους στις ΗΠΑ, την Ιταλία, την Τουρκία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, τη Σαουδική Αραβία, το Ντουμπάι και την Αγγλία. Είχε το παρατσούκλι «Uomo Ragno» (Ο Άνθρωπος Αράχνη) λόγω των δεξιοτήτων του ως τερματοφύλακας, της τόλμης του και την ευκινησίας του! Κατέχει επίσης τη ρουμανική ιθαγένεια.

Έμαθε μικρός τα μυστικά της μπάλας στις ακαδημίες της Ίντερ και όταν ενηλικιώθηκε παραχωρήθηκε με τη μορφή του δανεισμού στη Σαλερνιτάνα, στην ιταλική Serie C1 για να «ψηθεί». Ένα χρόνο μετά παραχωρήθηκε στη Σαβόνα και το 1980 βρέθηκε στο ρόστερ της Σαμπενεντετέζε, πάντοτε ως δανεικός από τους «νερατζούρι». Στα 22 του χρόνια, την περίοδο 1982/83, επέστρεψε στην Ίντερ, αρχικά ως αντικαταστάτης του Ιβάνο Μπορντόν (Ivano Bordon). Αγωνίστηκε σε μερικά ματς του Κυπέλλου και την περίοδο 1983/84, όταν ο Μπορντόν έφυγε για την Σαμπντόρια, έγινε ο βασικός γκολκίπερ των «νερατζούρι», δεχόμενος μάλιστα εκείνη την περίοδο μόνο 23 γκολ, κορυφαία επίδοση στην κατηγορία.

Τον πρώτο αγώνα του στη Serie A, τον έπαιξε στις 11 Σεπτεμβρίου του 1983, εναντίον της Σαμπντόρια. Παρέμεινε η πρώτη επιλογή για τα γκολπόστ της Ίντερ για τα επόμενα 11 χρόνια, έως το 1994, όταν και άφησε την Ίντερ για την Σαμπντόρια! Σε αυτό το διάστημα χρησιμοποιήθηκε σε 473 αναμετρήσεις σε όλες τις διοργανώσεις, κατακτώντας το πρωτάθλημα της περιόδου 1988/89, το ιταλικό  Σούπερ Καπ του 1989 και 2 Κύπελλα UEFA, της περιόδου 1990/91 και 1993/94, καθώς και τον τίτλο του Καλύτερου Ποδοσφαιριστή στην Ιταλία για την περίοδο 1986/87, στη διάρκεια της οποίας δέχθηκε μόλις 16 γκολ σε 29 πρωταθλήματος! Χρησιμοποιήθηκε σε 328 παιχνίδια της ιταλικής  Serie A και σε 71 αγώνες στις Ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις.

Στη Σαμπντόρια, ανήκε για δύο περιόδους, απολαμβάνοντας την πλήρη εμπιστοσύνη των προπονητών του, συμμετέχοντας σε 41 ματς πρωταθλήματος. Ακολούθως, αγωνίστηκε για μια περίοδο, σε 21 συναντήσεις της Πάντοβα και στη συνέχεια διέσχισε τον Ατλαντικό και υπέγραψε στη Νιου Ίνγκλαντ Ρεβολούσιον. Αγωνίστηκε με τα χρώματα των «Ρεβς» για δύο σεζόν, συμμετέχοντας σε 47 ματς και έπειτα κρέμασε ως παίκτης τους τα γάντια του, το 1999.

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ιταλική ομάδα, στις 8 Οκτωβρίου του 1986, στον φιλικό αγώνα Ιταλία- Ελλάδα 2-0, στην Μπολόνια, το πρώτο παιχνίδι υπό τη προπονητική καθοδήγηση του νέου προπονητή Ατζέλιο Βιτσίνι (Azeglio Vicini). Χρίσθηκε 58 φορές διεθνής, 3^ος τερματοφύλακας στον αριθμό των συμμετοχών μετά τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν (Gianluigi Buffon) και τον Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff). Πήρε μέρος, βασικός τερματοφύλακας της «σκουάντρα ατζούρα», στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984 στο Λος Άντζελες, συμπεριελήφθη στην αποστολή για το Μουντιάλ του 1986, δίχως να συμμετάσχει σε κάποιο ματς, συνεχίζοντας βασικός στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, στο οποίο κατέκτησε την 3^η θέση, κρατώντας ανέπαφη την εστία του σε 5 συνεχόμενα παιχνίδια, συνολικά 518 λεπτά, ένα ρεκόρ που στέκεται ακόμα στο Παγκόσμιο Κύπελλο.

Συμπεριλαμβανομένης της περιόδου πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο, το απαραβίαστο του Τζένγκα με τη Εθνική Ιταλίας, διήρκεσε 981 λεπτά, από τον Οκτώβριο του 1989 έως τις 3 Ιουλίου του 1990! Αναδείχθηκε τρεις φορές, το 1989, το 1990 και το 1991, Κορυφαίος Τερματοφύλακας του Κόσμου από τη Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του ποδοσφαίρου. Το 2013, ψηφίστηκε ως ο 8^ος Καλύτερος Τερματοφύλακας της τελευταίας 25ετίας του 20^ου Αιώνα από την ίδια Ομοσπονδία, ενώ και πάλι από τον ίδιο φορέα, το 2000, ονομάστηκε ως ο 20^ος Καλύτερος Γκολκίπερ του 20^ου Αιώνα.

Ο Βάλτερ Τζένγκα υπήρξε ένας επιθετικός και αθλητικός τερματοφύλακας, που είχε διάφορα παρατσούκλια, με πιο διάσημα το «Deltaplano», λόγω των ικανοτήτων σε συνεχή πίεση, των αντιδράσεών του, της γενναιότητας του και ιδίως για την ευκινησία του και το «L'Uomo Ragno» (Ο Άνθρωπος Αράχνη), που δεν είχε σχέση με τις ικανότητές του ως τερματοφύλακας, αλλά οφείλεται μάλλον σε ένα περίεργο γεγονός: το 1992, ενώ απαντούσε σε ερωτήσεις σχετικά με τον αποκλεισμό του από την εθνική ομάδα της Ιταλίας, που θα λάμβανε μέρος στο Euro της Σουηδίας (τότε τελείωσε και η διεθνής καριέρα του), απαλά τραγουδούσε ένα τραγούδι του ιταλικού συγκροτήματος “883”, που είχε τίτλο «Hanno ucciso l'Uomo Ragno» (Κάποιος σκότωσε τον Άνθρωπο-Αράχνη), κάτι το οποίο οδήγησε δημοσιογράφους  και οπαδούς να τον αποκαλούν, όπως τον διάσημο  χαρακτήρα της “Marvel Comics”!

Παρά τη φήμη του, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του ασκούσαν συχνά κριτική για το ισχνό ρεκόρ αποκρούσεων που είχε σε πέναλτι, σε όλη τη σταδιοδρομία του, αν και απέκρουσε τις εκτελέσεις από αξιοσημείωτους σπεσιαλίστες, όπως ο Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio), ο Πολ Μέρσον (Paul Merson) και ο Μισέλ Πλατινί (Michel Platini). Του ασκήθηκε επίσης κριτική από δημοσιογράφους για μια γενικότερη αστάθεια που φαινόταν να έχει στις εξόδους του. Εκτός από την ικανότητά του ως τερματοφύλακας, ήταν επίσης γνωστός για την ψυχραιμία του και τους επιδεικτικούς πανηγυρισμούς του.

Σήμερα, συνεχίζει να παραμένει στον χώρο του ποδοσφαίρου, με την ιδιότητα του προπονητή. Έχει διατελέσει προπονητής στη Νιου Ίνγκλαντ Ρεβολούσιον στις ΗΠΑ, τη Μπρέρα στην Ιταλία, στις Νασιονάλ και  Στεάουα Βουκουρεστίου στη Ρουμανία, την δεύτερη μάλιστα την έστεψε πρωταθλήτρια το 2005, τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου στη Σερβία, με τον οποίο κατέκτησε το double το 2006, την Γκαζιαντεπσπόρ στην Τουρκία, την Αλ Αΐν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ξανά την Ντιναμό Βουκουρεστίου, τις Κατάνια και Παλέρμο στην Ιταλία, την Αλ Νασρ της Σαουδικής Αραβίας και την ομώνυμή της των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς και της Αλ Τζαζίρα στο ίδιο πρωτάθλημα.

Έχει 3 παιδιά από τους 2 πρώτους γάμους του. Έναν γιο, τον Jacopo (ο οποίος αργότερα έγινε ποδοσφαιριστής), από το γάμο του με την Elvira Carfagna. Από το 2^ο γάμο του, με την τηλεοπτική persona Roberta Termali, έχει δύο γιους, τον Νικολό και τον Αντρέα. Το 2005, παντρεύτηκε την 23-χρονη Ρουμάνα Raluca Rebedea, η οποία στις 19 Νοεμβρίου του 2009, γέννησε την κόρη τους Σαμίρα-Βαλεντίνα. Τον Απρίλιο του 2010, ζήτησε να πάρει τη ρουμανική ιθαγένεια.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1969–1971: Macallesi 1927
• ·         1971–1978: Football Club Internazionale Milano

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1978–1994: Football Club Internazionale Milano, 328 (0)
• ·         1978/79: (δανεικός) → Unione Sportiva Salernitana 1919, 3 (0)
• ·         1979/80: (δανεικός) → Savona Foot-Ball Club, 23 (0)
• ·         1980–1982: (δανεικός) → Società Sportiva Sambenedettese, 67 (0)
• ·         1994–1996: Unione Calcio Sampdoria, 41 (0)
• ·         1996/97: Calcio Padova, 21 (0)
• ·         1997–1999: New England Revolution, 47 (0)
  

Σύνολο καριέρας: 530 (0)

Διεθνής

• 1984–1986: Εθνική Νέων Ιταλίας, 15 (0)
• 1987–1992: Ιταλία, 58 (0)

Προπονητική καριέρα

• ·         1998/99: New England Revolution
• ·         2000/01: Brera Football Club
• ·         2002/03: Fotbal Club Progresul Bucureşti
• ·         2004/05: Fotbal Club Progresul Bucureşti
• ·         2005/06: Fudbalski Klub Crvena Zvezda
• ·         2006/07: Gaziantepspor
• ·         2007: Al-Ain Football Club
• ·         2007: Fotbal Club Dinamo București
• ·         2008/09: Calcio Catania
• ·         2009/10: Unione Sportiva Città di Palermo
• ·         2010: Al Nassr Football Club
• ·         2011–2013: Al-Nasr Dubai Sports Club
  
• ·         2013/14: Al-Jazira Sports & Culture Club
• ·         2015: Unione Calcio Sampdoria
• ·         2015/16: Al-Shaab Cultural & Sports Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Internazionale

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1988/89
• ·         Ιταλικό  Super Cup: 1989
• ·         Κύπελλο UEFA: 2 (1991, 1994)

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Παίκτης του Μήνα για την Βορειοαμερικάνικη Λίγκα: 1997
• ·         Παίκτης της Χρονιάς για την Ιταλία: 1987
• ·         Καλύτερος Τερματοφύλακας του Κόσμου από την Διεθνή Υπηρεσία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου: 3 (1989, 1990, 1991)
• ·         Καλύτερος Ευρωπαίος Τερματοφύλακας της Χρονιάς: 1990

Ως προπονητής

Με την Steaua Bucureşti

• ·         Πρωτάθλημα Ρουμανίας: 2004/05

Με τον Red Star Belgrade

• ·         Πρωτάθλημα Σερβίας: 2005/06
• ·         Κύπελλο Σερβίας: 2005/06

Τιμές

• ·         Ιππότης 5^ης Κλάσης/μετάλλιο της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 1991

Κάποια στοιχεία από το balleto.gr