Ο Ουρουγουανός επιτελικός ή και
αμυντικός μέσος Μίλτον Βιέρα (Milton Viera Rivero), γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του
1946, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στην Βραζιλία. Ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής που
έγραψε τη δική του ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αγωνιζόταν με επιτυχία στη
θέση του επιτελικού μέσου, έχοντας όμως παράλληλα και ανασταλτικές ικανότητες.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του αγωνίστηκε στα πρωταθλήματα ποδοσφαίρου της
Ουρουγουάης για τη Νασιονάλ και τη Πενιαρόλ, της Αργεντινής για τη Μπόκα
Τζούνιορς και της Ελλάδας για τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ. Είναι ο πρώτος γιος
που χρησιμοποιήθηκε από τον πατέρα του σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου! Στη
Νότια Αμερική, είχε το παρατσούκλι «Tornillo» (Η Βίδα). Υπήρξε ο πρώτος
ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην Ελλάδα έχοντας συμμετάσχει προηγουμένως σε Παγκόσμιο
Κύπελλο. Χαρακτηριστικά του ήταν η μοναδική αίσθηση του χώρου, η άρτια τεχνική του
κατάρτιση και η δύναμη. Θεωρείται ο άνθρωπος που δίδαξε στο ελληνικό
ποδόσφαιρο, πως παιζόταν η θέση του αμυντικού χαφ!!
Πατέρας του είναι ο Όρντινο Βιέρα
(Ondino Viera), ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές στη Νότια Αμερική και
ήταν στην Βάσκο ντα Γκάμα όταν γεννήθηκε ο Μίλτον. Έκανε τα πρώτα του
ποδοσφαιρικά βήματα στη Νασιονάλ του Μοντεβιδέο, στην οποία υπέγραψε, το 1962,
το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Ήταν η χρονιά
κατά την οποία προωθήθηκε από τους νέους, στην πρώτη ομάδα της Νασιονάλ. Στην
ομάδα, παρέμεινε μέχρι και το 1968, φτάνοντας στην κατάκτηση δύο Πρωταθλημάτων
Ουρουγουάης (1963, 1966). Το 1968, άφησε την Ουρουγουάη και ταξίδεψε στη
γειτονική Αργεντινή, δανεικός στη Μπόκα Τζούνιορς, για την οποία αγωνίστηκε για
μόλις μια σεζόν πραγματοποιώντας συνολικά τρεις συμμετοχές.
Το 1969 επέστρεψε στην
Ουρουγουάη, αυτή τη φορά για λογαριασμό της Πενιαρόλ. Αγωνίστηκε για τρία
χρόνια, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να κατακτήσει κάποιο τίτλο. Παίζοντας στη
Νασιονάλ και την Πενιαρόλ, αγωνίστηκε σε συνολικά 56 αγώνες για το Κόπα
Λιμπερταδόρες και σκόραρε 6 γκολ. Τρεις φορές έφτασε στον τελικό της
διοργάνωσης, τις δύο με την Νασιονάλ, το 1964 και το 1967, όπου ηττήθηκε από
την Ιντεπεντιέντε και τη Ράσινγκ,
αντίστοιχα και μία φορά με την Πενιαρόλ, το 1970, όπου ηττήθηκε από την
Εστουντιάντες. Άλλες τρεις φορές ήταν στους ημιτελικούς, μία φορά με τη
Νασιονάλ, το 1966 και δύο φορές ως παίκτης της Πενιαρόλ, το 1969 και το 1972. Πραγματοποίησε
κατά διαστήματα εξαιρετικές εμφανίσεις, οι οποίες προκάλεσαν το ενδιαφέρον
αρκετών ομάδων τόσο της Λατινικής Αμερικής, όσο και της Ευρώπης.
Το 1972, άφησε για πρώτη φορά
στην καριέρα του τη Λατινική Αμερική και ταξίδεψε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στην
Ελλάδα με προορισμό τον Ολυμπιακό Πειραιώς. Μάλιστα, το καλοκαίρι που μεταγράφηκε
στον Ολυμπιακό, μαζί του αποκτήθηκε και ο Χούλιο Λοσάδα (Julio Daniel Losada),
κάτι που έκανε ευκολότερη τη προσαρμογή του στη νέα του ομάδα. Χαρακτηριστικό
της βαρύτητας του ονόματος του Βιέρα εκείνη την εποχή, αποτελεί το γεγονός πως
υπήρξε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε στην Ελλάδα έχοντας συμμετάσχει
προηγουμένως σε Παγκόσμιο Κύπελλο!
Στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε μέχρι
το 1977 φτάνοντας τα 11 γκολ σε 112 συμμετοχές. Με την ομάδα του Πειραιά,
κατέκτησε 3 συνεχόμενα πρωταθλήματα (1973, 1974, 1975) και 2 κύπελλα Ελλάδος
(1973, 1975). Κατά τη διάρκεια της παρουσίας του στον Ολυμπιακό και
συγκεκριμένα, στις 26 Μαρτίου του 1975, ο Μίλτον Βιέρα και ο Γιώργος Δεληκάρης
αγωνίστηκαν σε αγώνα της Μικτής Κόσμου μαζί με τον Πελέ (Edson Arantes do
Nascimento “Pelé”) και τον Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruyff). Πραγματοποίησε πολύ καλές εμφανίσεις με την ερυθρόλευκη
φανέλα αλλά, ένας σοβαρός τραυματισμός που αποκόμισε κατά τη διάρκεια της
αγωνιστικής περιόδου 1976/77, ήταν ο λόγος για τον οποίο δεν ανανεώθηκε το
συμβόλαιό του με αποτέλεσμα να αποτελέσει παρελθόν από τον σύλλογο του Πειραιά.
To 1977 μεταγράφηκε στην ΑΕΚ,
στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1979. Με την κιτρινόμαυρη φανέλα πραγματοποίησε
33 εμφανίσεις, χωρίς να καταφέρει να πετύχει κάποιο γκολ. Με την Ένωση κατέκτησε
άλλα 2 πρωταθλήματα (1978, 1979) καθώς και ένα Κύπελλο Ελλάδος (1978). Μετά το
πέρασμά του από τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, αποφάσισε να τερματίσει την
επαγγελματική του καριέρα σε ηλικία 33 ετών. Με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ,
έπαιξε σε 11 παιχνίδια στο Κύπελλο Πρωταθλητριών και σκόραρε δύο γκολ, με τον
Ολυμπιακό. Το ένα εναντίον της Σέλτικ και το δεύτερο, με πέναλτι, εναντίον της
Άντερλεχτ.
Κλήθηκε στην Εθνική ομάδα της
Ουρουγουάης σε ηλικία 20 ετών. Ήταν στην αποστολή της ομάδας που συμμετείχε στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, στην οποία προπονητής ήταν ο πατέρας του. Είναι ο
πρώτος γιος που χρησιμοποιήθηκε από τον πατέρα του σε τελική φάση Παγκοσμίου
Κυπέλλου, συμμετέχοντας και στους 3 αγώνες της φάσης των ομίλων, εναντίον της
Αγγλίας (0-0), της Γαλλίας (3-1) και του Μέξικο (0-0). Συνολικά, από τις 18 Μαΐου
του 1966 έως τις 19 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς, πραγματοποίησε 5 εμφανίσεις,
χωρίς να έχει καταφέρει να πετύχει κάποιο γκολ.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · –1968: Club Nacional de Football, ? (?)
- · 1968: (δανεικός) → Club Atlético Boca Juniors, 3
- · 1968–1972: Club Atlético Peñarol, ? (?)
- · 1972–1977: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, 112 (11)
- · 1977–1979: Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (AEK), 33 (0)
Διεθνής
- · 1966: Ουρουγουάη, 5 (0)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Nacional
- · Πρωτάθλημα Ουρουγουάης: 2 (1963, 1966) και επιλαχών: 3 (1962, 1965, 1967)
- · Copa Libertadores: φιναλίστ: 2 (1964, 1967)
Με την Peñarol
- · Πρωτάθλημα Ουρουγουάης: επιλαχών: 4 (1969, 1970, 1971, 1972)
- · Copa Libertadores: φιναλίστ το 1970
- · Supercup Intercontinental: 1969
Με τον Ολυμπιακό
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 3 (1972/73, 1973/74, 1974/75) και επιλαχών 1976/77
- · Κύπελλο Ελλάδος: 2 (1972/73, 1974/75) και φιναλίστ: 2 (1973/74, 1975/76)
Με την ΑΕΚ
- · Πρωτάθλημα Ελλάδος: 2 (1977/78, 1978/79)
- · Κύπελλο Ελλάδος: 1977/78 και φιναλίστ 1978/79
