Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Λεοπόλντο Λούκε (Leopoldo
Jacinto Luque), γεννήθηκε στις 3 Μαΐου του 1949, στη Σάντα Φε, την πρωτεύουσα
της ομώνυμης επαρχίας της βορειοανατολικής Αργεντινής. Σε μια καριέρα που
εκτάθηκε από το 1972 έως το 1984, έπαιξε για την Ουνιόν της Σάντα Φε, τη Ροζάριο
Σεντράλ, τη Ρίβερ Πλέιτ, τη Ράσινγκ της Αβεγιανέδα και τη Τσακαρίτα Τζούνιορς,
με σπουδαιότερη τη θητεία του στους «εκατομμυριούχους», με προπονητή τον Άνχελ
Λαμπρούνα (Angel Labruna). Είναι ένας από τους Καλύτερους σέντερ φορ που έβγαλε
το αργεντίνικο ποδόσφαιρο. Με την εθνική Αργεντινής ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής
το 1978, πετυχαίνοντας 4 γκολ στο τουρνουά, κατά τη διάρκεια του οποίου, ο
αδελφός σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα την ημέρα που η Αργεντινή έπαιξε στην
Ιταλία. Επίσης, τραυματίστηκε σοβαρά στο ματς με την Γαλλία, το δεύτερο
παιχνίδι αυτής της διοργάνωσης, αναγκάζοντάς τον να χάσει δύο αγώνες. Ήταν πίσω
για τους τελευταίες τρεις αγώνες του τουρνουά, συμπεριλαμβανομένου του τελικού
με την Ολλανδία. Σήμερα, είναι γραμματέας αθλητισμού της επαρχίας Μεντόζα. Τον
Φεβρουάριο του 2007, υπέστη καρδιακή προσβολή από την οποία ανέρρωσε.
Ξεκίνησε στα εφηβικά τμήματα της Ουνιόν της Σάντα Φε. Έκανε επαγγελματικό
ντεμπούτο με την Χιμνάσια Χουχούι και τη Σεντράλ Νόρτε της Σάλτα, στη βόρεια
Αργεντινή, υπηρετώντας την στρατιωτική του θητεία, στα τέλη της δεκαετίας του 1960
και τις αρχές αυτής του 1970. Έκανε το ντεμπούτο του στην Πριμέρα Ντιβιζιόν της
Αργεντινής, στις 26 Νοεμβρίου του 1972, την 9η αγωνιστική παίζοντας
για την Ροζάριο Σεντράλ, σε μια ισοπαλία 1-1 με την Λανούς. Παρά το γεγονός ότι
σκόραρε 3 γκολ σε 4 παιχνίδια το 1973, επέστρεψε στην Ουνιόν Σάντα Φε για τη
σεζόν του 1974, με την οποία σκόραρε 10 γκολ σε 35 παιχνίδια, κερδίζοντας την
άνοδο στην Α’ Κατηγορία.
Το 1975 η Ουνιόν, έκανε
εξαιρετικές μεταγραφές για ενίσχυση του ρόστερ της, αποκτώντας τον
τερματοφύλακα Χούγκο Γκάτι (Hugo Gatti)
και τον κεντρικό επιθετικό Ερνέστο Μαστράντζελο (Ernesto Mastrangelo), υπό την καθοδήγηση του
«Τότο» Λορέντζο (Juan
Carlos "Toto" Lorenzo). Έκανε εξαιρετική χρονιά, παίζοντας σε 34
αγώνες και σκοράροντας 8 γκολ! Ήταν το διαβατήριο για να τον αποκτήσει η Ρίβερ
Πλέιτ, ώστε να αντικαταστήσει τον Κάρλος Μανουέλ Μορέτε (Carlos Manuel Morete),
που έφυγε για την ισπανική Λας Πάλμας. Το ντεμπούτο του με την Ρίβερ, δεν θα
μπορούσε να είναι καλύτερο. Σκόραρε το νικητήριο γκολ, στη νίκη με 2-1 στο «La
Bombonera» εναντίον της Μπόκα Τζούνιορς! Κατέκτησε το Νασιονάλ, σημειώνοντας 5
γκολ, ένα από αυτά, στο καθοριστικό αγώνα εναντίον της Ροζάριο Σεντράλ.
Η επιτυχημένη πορεία συνεχίστηκε
και τα επόμενα 4 χρόνια, μέχρι το 1980 που αγωνίστηκε για τη Ρίβερ, με
προπονητή τον Άνχελ Λαμπρούνα. Έκανε τους οπαδούς των «εκατομμυριούχων» να
ξεχάσουν γρήγορα τον Μορέτε, συνθέτοντας
μια τρομερή γραμμή κρούσης σε συνεργασία με τον Πέδρο Γκονζάλεζ (Pedro Gonzalez)
και τον Όσκαρ Μας (Oscar Mas) πρώτα και στη συνέχεια με τον Όσκαρ Ορτίθ (Oscar
Ortiz). Κατά την διάρκεια αυτών των 5 ετών και έξι μηνών, σημείωσε 75 γκολ σε
176 παιχνίδια, κατακτώντας πέντε
πρωταθλήματα. Στις 22 Φεβρουαρίου του 1976, σημείωσε 5 γκολ στη νίκη με 5-1 επί
της Σαν Λορέντζο! Έφυγε από την Ρίβερ όταν είχε ήδη αρχίσει να ξεπροβάλει το
επόμενο μεγάλο αστέρι της , ο Ραμόν Ντίαζ (Ramon Diaz)!
Το 1981, επέστρεψε στην Ουνιόν της Σάντα Φε, όπου έγινε δεκτός με ανοιχτές
αγκάλες, χωρίς όμως η επιδόσεις του να είναι ανάλογες των προηγούμενων
περιόδων. Έφυγε για ένα εξάμηνο στην Ταμπίκο στο Μέξικο, επιστρέφοντας πίσω στην Αργεντινή για λογαριασμό της Ρασίνγκ,
με την οποία έπαιξε μόνο 11 παιχνίδια και σκόραρε 2 γκολ. Ακολούθησε μια
περίοδος περιπλανήσεων, με 2 αγώνες στη Σάντος στη Βραζιλία και κυρίως με την
Τσακαριτά Τζούνιορς για τη σεζόν 1983/84 και κρέμασε τα παπούτσια του, το 1985,
στη Ντεπορτίβο Μαϊπού της Μεντόζα.
Έκανε το ντεμπούτο του με την
Αργεντινή, στις 3 Αυγούστου του 1975, στη νίκη 5-1 εκτός έδρας, στη Βενεζουέλα,
σημειώνοντας και το πρώτο γκολ. Εκείνη την ημέρα, ξεκίνησε και η σχέση
εμπιστοσύνης με τον προπονητή της «αλμπιτσελέστε», τον Σεζάρ Λουίς Μενότι (César
Luis Menotti) που κράτησε για περισσότερο από πέντε χρόνια και είχε αποκορύφωμά
της, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978. Πέτυχε το γκολ της ισοφάρισης, στο 15ο
λεπτό, στον εναρκτήριο αγώνα εναντίον της Ουγγαρίας, που τελικά κέρδισε η Αργεντινή
με 2-1. Σημείωσε ένα εξαίσιο γκολ , με σουτ έξω από την περιοχή, στο 73ο
λεπτό του αγώνα με τη Γαλλία, δίνοντας τη νίκη με 2-1 και την πρόκριση στην
δεύτερη φάση της διοργάνωσης.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα με τη
Γαλλία, σε μια σύγκρουση με τον αμυντικό Κριστιάν Λοπέζ (Christian Lopez),
υπέστη μια επώδυνη εξάρθρωση στον αριστερό αγκώνα του, αναγκάζοντάς τον να
χάσει τους δύο επόμενους αγώνες, με
Ιταλία στους ομίλους και Πολωνία στην δεύτερη φάση. Την ημέρα που η Αργεντινή
έπαιξε τον τρίτο της αγώνα στους ομίλους, με την Ιταλία (0-1), ο αδελφός του
σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα! Ξεπέρασε τον πόνο της απώλειας και του
τραυματισμού, συμμετέχοντας στον αγώνα με την Βραζιλία (0-0), στον αγώνα
εναντίον του Περού (6-1), σ’ αυτή τη ντροπή των Παγκοσμίων Κυπέλλων, όπου
σημείωσε 2 γκολ και στον τελικό εναντίον της Ολλανδίας. Σκόραρε 4 γκολ για την
Αργεντινή και ήταν ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας πίσω από τον Μάριο Κέμπες
(Mario Kempes), που ήταν πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.
Συνέχισε να παίζει με την
Αργεντινή ακόμη 2 χρόνια. Έπαιξε το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του, εναντίον
της Δυτικής Γερμανίας, στο πλαίσιο του "Mundialito" της Ουρουγουάης
το 1981. Σκόραρε 22 γκολ σε 45 εμφανίσεις για την «αλμπιτσελέστε».
Όταν αποσύρθηκε από το
ποδόσφαιρο, εγκαταστάθηκε στην επαρχία της Μεντόζα. Διετέλεσε αποσπασματικά
προπονητής στην Ουνιόν της Σάντα Φε και την Σεντράλ Κόρδοβα ντε Σαντιάγκο ντελ
Εστέρο και της Ατλέτικο Αρχεντίνο της Μεντόζα. Επιπλέον, εργάζεται σε μια σχολή ποδοσφαίρου, την «Banco Nacion
Mendoza», υπό την αιγίδα του Υπουργείο Αθλητισμού. Τον Φεβρουάριο του 2007,
υπέστη καρδιακή προσβολή από την οποία ανέρρωσε.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1967–1969: Club Atlético Gimnasia y Esgrima de Jujuy, ? (?)
- · 1969–1971: Club Atlético Central Norte, ? (?)
- · 1971: Club Atlético Unión de Santa Fe, ? (?)
- · 1972: Club Atlético Rosario Central, 4 (3)
- · 1973–1975: Club Atlético Unión de Santa Fe, 35 (10)
- · 1975–1980: Club Atlético River Plate, 176 (75)
- · 1980/81: Club Atlético Unión de Santa Fe, 24 (10)
- · 1981: Tampico Madero Fútbol Club, ? (?)
- · 1981/82: Racing Club de Avellaneda, 11 (2)
- · 1983: Santos Futebol Clube, 2 (0)
- · 1983/84: Club Atlético Chacarita Juniors, 11 (0)
- · 1984: Santos Futebol Clube, ? (?)
- · 1984/85: Club Deportivo Maipú, ? (?)
Διεθνής
- · 1975–1981: Αργεντινή, 45 (22)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την River Plate
- · Πρωτάθλημα Αργεντινής: 5 (1975 Nacional, 1977 Metropolitano, 1979 Metropolitano, 1979 Nacional, 1980 Metropolitano)
Διεθνείς
Με την Αργεντινή
- · Παγκόσμιο Κύπελλο: 1978
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Πρώτος Σκόρερ Copa América: 1975
