Ο Ρουμάνος κεντρικός επιθετικός Φλορέα Ντρουμιτράκε (Florea Dumitrache), γεννήθηκε στις 22 Μαΐου του 1948, στο
Βουκουρέστι. Θεωρήθηκε ένας από τους Καλύτερους Επιθετικούς Όλων των Εποχών στη
βαλκανική χώρα και ήταν γνωστός για την απαράμιλλη τεχνική του κατάρτιση και
την ικανότητά στον αέρα, παρά το βραχύσωμο του σωματότυπού του (1,74 μ.). Έκανε
ντεμπούτο με την Ντιναμό Βουκουρεστίου το 1966, παραμένοντας στον σύλλογο για 12
χρόνια, κατακτώντας 3 τίτλους πρωταθλήματος και ενός Κυπέλλου, ενώ αναδείχθηκε 2
φορές ο Κορυφαίος Σκόρερ του ρουμανικού πρωταθλήματος, το 1969 και το 1971. Έκανε
31 διεθνείς εμφανίσεις και σημείωσε 15 γκολ για τη ρουμανική εθνική ομάδα,
εκπροσωπώντας τη στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, σημειώνοντας 2 γκολ, όντας ο
άνθρωπος που σκοτείνιασε το όνειρο της συμμετοχής της εθνικής Ελλάδος σ’ αυτή
τη διοργάνωση. Μετά το τέλος του τουρνουά, ήθελε να τον υπογράψει η
Γιουβέντους, για περίπου 1,5 εκατομμύρια δολάρια, αλλά το καθεστώς του Νικολάε
Τσαουσέσκου, (Nicolae Ceauşescu) το αρνήθηκε.
Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο, το 1961, στα τμήματα
υποδομής της Ραπίντ του Βουκουρεστίου. Μετά από μια περίοδο στα αντίστοιχα
τμήματα της TUG Βουκουρεστίου, εγγράφηκε το 1964, με εισήγηση του προπονητή του
Τραϊάν Ιονέσκου (Traian Ionescu) στη Ντιναμό Βουκουρεστίου. Έκανε το ντεμπούτο
του στη Α’ Κατηγορία με τα «κόκκινα σκυλιά», στις 2 Μαΐου του 1966, σε μια
ισοπαλία 1-1 εναντίον της Ντιναμό Πιτέστι. Η πρώτη του επιτυχία με τον σύλλογο,
ήλθε τη σεζόν 1966/67, τερματίζοντας 2ος στον βαθμολογικό πίνακα. Παρέμεινε
στη Ντιναμό για 12 σεζόν, κερδίζοντας τους τίτλους πρωταθλήματος στις περιόδους
1970/71, 1972/73 και 1974/75, ενώ ήταν ακόμα τρεις φορές επιλαχών, στις σεζόν
1968/69, 1973/74 και 1975/76. Κατέκτησε και το Κύπελλο Ρουμανίας το 1968.
Συμμετείχε σε 198 αγώνες πρωταθλήματος, σημειώνοντας 108
γκολ και αναδείχθηκε Πρώτος Σκόρερ της “Divizia A” το 1969 με 22 γκολ και το 1971 με 15
τέρματα. Ψηφίστηκε Ρουμάνος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς το 1968 και το 1969. Μετά
το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, η Γιουβέντους, πίεσε για την απόκτησή του,
προσφέροντας, (κατ' εκτίμηση) 1,5 εκατομμύριο δολάρια, αλλά το καθεστώς του
Νικολάε Τσαουσέσκου (Nicolae Ceauşescu) αρνήθηκε τη μεταγραφή!
Το 1976 άφησε τη Ντιναμό και εντάχθηκε στη Γιουλ του
Πετροσάνι. Την πρώτη του περίοδο εκεί (1976/77), αναδείχθηκε 2ος σκόρερ
στο πρωτάθλημα, πίσω από τον Ντούντου Γκεοργκέσκου (Dudu Georgescu). Μεταξύ
1976 και 1979, σκόραρε 37 γκολ σε 80
παιχνίδια. Παρά τα επιτεύγματά του, η Γιουλ παρέμενε μια μεσαία ομάδα,
αποφεύγοντας τον υποβιβασμό την περίοδο 1978/79, στο τέλος της οποίας ο
Ντουμιτράκε, αποφάσισε να αλλάξει τελείως παραστάσεις. Υπέγραψε στην Β’ Κατηγορίας Κορνιβούλ της
Χουνεντοάρα, υπό τις οδηγίες του Μιρτσέα Λουτσέσκου (Mircea Lucescu), την οποία
βοήθησε στην άνοδο, την περίοδο 1979/80.
Τη σεζόν 1982/83, αγωνίστηκε σε 20 παιχνίδια, πετυχαίνοντας 8 γκολ και τα
τελευταία 4 παιχνίδια πρωταθλήματος, υπηρέτησε ως παίκτης-προπονητής. Σημείωσε
25 γκολ σε 79 παιχνίδια για την Κορνιβούλ και τελείωσε την καριέρα του το 1984,
σε ηλικία 36 ετών, έχοντας 358 παρουσίες στην Α’ κατηγορία, έχοντας πετύχει 170
γκολ.
Έπαιξε 10 παιχνίδια για την εθνική Ελπίδων της Ρουμανίας,
σκοράροντας 3 γκολ. Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική Ανδρών, στις 5 Ιουνίου
του 1968, σε μια φιλική λευκή ισοπαλία, εναντίον της Ολλανδίας. Στον κρίσιμο
αγώνα των προκριματικών για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, εναντίον της εθνικής
μας ομάδας, στο Γεώργιος Καραϊσκάκης, στις 16 Απριλίου του 1969, ο σπουδαίος
Ρουμάνος φορ, βρήκε τον τρόπο να ισοφαρίσει 2 φορές, στο 54' και στο 66', το
προβάδισμα που έδωσαν στην ελληνική ομάδα, πρώτα στο 51' ο Γιώργος Σιδέρης με
κοντινό σουτ και μετά στο 60' ο Γιώργος Δέδες με κεφαλιά, παίρνοντας την
επαναφορά ύστερα από σουτ του Βασίλη Μποτίνου στο δοκάρι και να χαρίσει στην
ομάδα του το «χρυσό» 2-2. Το σκορ αυτό, σε συνδυασμό με το 1-1 του
Βουκουρεστίου, στέρησε ουσιαστικά τη συμμετοχή της Ελλάδας στο Παγκόσμιο
ραντεβού του 1970!
Στη τελική φάση της διοργάνωσης, στο Μέξικο, ο προπονητής
του, ο Άντζελο Νικουλέσκου (Angelo Niculescu), τον χρησιμοποίησε και στα τρία παιχνίδια της φάσης των ομίλων, στην
ήττα 0-1 από την Αγγλία, στη νίκη με 2-1 επί της Τσεχοσλοβακίας, σκοράροντας
στο 75ο λεπτό με πέναλτι και στην ήττα από την Βραζιλία με 2-3, σκοράροντας
στο 34ο λεπτό του αγώνα, μειώνοντας προσωρινά σε 1-2. Συμμετείχε σε
31 αγώνες της εθνικής Ρουμανίας και σημείωσε 15 γκολ.
Δυστυχώς, σε ολόκληρη τη καριέρα του είχε να
αντιμετωπίσει τεράστια προβλήματα με το αλκοόλ, το οποίο του στέρησε τον δρόμο
για μια ενδεχόμενη περαιτέρω επιτυχία. Το 2001, ο φίλος του και πρώην συμπαίκτης
του, ο εμβληματικός Κορνέλ Ντίνου (Cornel Dinu), τον πήρε στο προπονητικό του
επιτελείο, στη Ντιναμό Βουκουρεστίου.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · 1961–1963: Fotbal Club Rapid București
- · 1963/64: TUG București
- · 1964/65: Fotbal Club Dinamo București
Επαγγελματική καριέρα
- · 1965–1976: Fotbal Club Dinamo București, 198 (108)
- · 1976–1979: Clubul Sportiv Municipal Jiul Petroșani, 80 (37)
- · 1979–1984: Fotbal Club Corvinul Hunedoara, 79 (25)
Σύνολο καριέρας: 357 (170)
Διεθνής
- · 1968–1974: Ρουμανία, 31 (15)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με τη Dinamo București
- · Πρωτάθλημα Ρουμανίας: 3 (1970/71, 1972/73, 1974/75)
- · Κύπελλο Ρουμανίας: 1967/68
Με τη Corvinul Hunedoara
- · Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ρουμανίας: 1979/80
Προσωπικές Διακρίσεις
- · Παίκτης της Χρονιάς για τη Ρουμανία: 2 (1968, 1969)
- · Πρώτος Σκόρερ του Ρουμάνικου Πρωταθλήματος: 2(1968/69, 1970/71)