Ο Έλληνας τερματοφύλακας και αργότερα προπονητής, Νταν (Δρακούλης
ή Γιάννης) Γεωργιάδης, γεννήθηκε στις 5
Μαΐου του 1922, στην Ιθάκη. Ένας πολυπράγμων άνθρωπος που διακρίθηκε ως αθλητής
στίβου, ποδοσφαιριστής, παίκτης του ράγκμπι και του χάντμπολ (!!!) στη Ρουμανία,
όπου και σπούδασε εμπορικές επιστήμες, στο
Βουκουρέστι. Παράλληλα, ήταν τερματοφύλακας στην Γιουβέντους Βουκουρεστίου. Το
1947 ήρθε στην Ελλάδα και τον Παναθηναϊκό, αλλά ένας σοβαρός τραυματισμός στο
χέρι τον υποχρέωσε να σταματήσει την καριέρα του. Έγινε προπονητής και
εργάστηκε στις εθνικές ομάδες Ελλάδος, Χιλής, Αργεντινής, Βολιβίας, Αϊτής,
Περού και σε διάφορους συλλόγους ανά την υφήλιο, αλλά και στη χώρα μας. Η
κόντρα του με τον Μίμη Δομάζο στην εθνική, στοίχισε σε μεγάλο βαθμό τη πρόκριση
της Ελλάδας στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1970 και στον ίδιο τη θέση
του στο πόστο του ομοσπονδιακού τεχνικού.
Γεννήθηκε στην Ιθάκη, αλλά πέρασε
τα παιδικά του χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Εμπορικών
Επιστημών του Βουκουρεστίου, όπου αποφοίτησε με πτυχίο οικονομικών. Στη
Ρουμανία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και αρχικά διακρίθηκε στο στίβο. Είναι
χαρακτηριστικό το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε, στο πένταθλο των διεθνών αγώνων
Ρουμανίας, Γιουγκοσλαβίας, Αλβανίας, Βουλγαρίας και Ουγγαρίας του 1947, στο
Βουκουρέστι. Ταυτόχρονα, διετέλεσε βασικός τερματοφύλακας στη Γιουβέντους
Βουκουρεστίου, πρώην πρωταθλήτρια Ρουμανίας, το 1930! Είχε επίσης 22 συμμετοχές,
με την πρώτη στα 16 του χρόνια, με την εθνική ομάδα ράγκμπι της χώρας και 12
(πρώτη συμμετοχή στα 18) με την αντίστοιχη του χάντμπολ! Το 1947, επέστρεψε
στην Ελλάδα για λογαριασμό του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού, αλλά αγωνίστηκε μόνο
σε 3 παιχνίδια, λόγω εξάρθρωσης στο χέρι, που τον ανάγκασε να σταματήσει το
ποδόσφαιρο, το 1948 σε ηλικία 26 ετών.
Φοίτησε σε σχολές προπονητών και
κατείχε διπλώματα από τις αντίστοιχες της Ουγγαρίας, του Περού, της Χιλής και της Φραγκφούρτης. Διετέλεσε, μάλιστα και
διευθυντής στις δύο τελευταίες! Ξεκίνησε την 30ετή προπονητική του καριέρα, το
1958 και θήτευσε στις εθνικές ομάδες της Αϊτής, του Περού, της Βολιβίας, της Ελλάδας,
την περίοδο 1968/69, με αποτελέσματα: 3 νίκες - 4 ισοπαλίες - 1 ήττα και της
Βενεζουέλας. Διετέλεσε επίσης προπονητής, σε συλλογικό επίπεδο, σε διάφορους
συλλόγους της Νότιας Αμερικής, όπως η Σπορτ Μπόις και η Αλιάνσα της Λίμα στο
Περού, η Μπάνφιλντ και η Φέρο Καρίλ Οέστε στην Αργεντινή, η Μπολίβαρ στη Βολιβία,
η Λιμπερτάδ στη Παραγουάη και η Σαντιάγο Γουόντερερς στη Χιλή! Στην Ευρώπη,
ήταν προπονητής στην Παναχαϊκή, τον Ολυμπιακό, με τον οποίο κατέκτησε τον
μοναδικό τίτλο της προπονητικής του καριέρας (!!!), τη Σο ντε Φον και τη Μοντρέ
Σπορτς στην Ελβετία, στην ισπανική Σεβίλλη, τη Λάρισα, τον Πανιώνιος (δύο
φορές) και τα Τρίκαλα, με τον Πανιώνιο να αποτελεί τον τελευταίο του σταθμό
στην ελληνική Α' Εθνική, την περίοδο 1975/76.
Κατά τη θητεία του στην εθνική Ελλάδας, αίσθηση είχε
προκαλέσει η απόφασή του, το Μάιο του 1969, να διώξει τον Μίμη Δομάζο από την
αποστολή του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, στον εντός έδρας αγώνα (2-2) με
τη Ρουμανία, εξαιτίας απειθαρχίας! Δεν φορούσε εντός του ξενοδοχείου που είχε
καταλύσει η εθνική, το προβλεπόμενο σακάκι με το εθνόσημο, αλλά φόρμα! Η
παρεξήγηση μεταξύ τους, έλαβε χώρα λίγες
μέρες πριν το ματς, στον «Αστέρα» της Βουλιαγμένης όπου είχε καταλύσει η
αποστολή της ομάδας και οδήγησε στον αποκλεισμό του μέσου από το παιχνίδι με
την Ρουμανία. Το ισόπαλο αποτέλεσμα στάθηκε μοιραίο για την πρόκριση της
Ελλάδας στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Μέξικο. Όποιος κι αν είχε δίκιο στο επεισόδιο που
προκάλεσε τον αποκλεισμό του «στρατηγού» από τον κρίσιμο αγώνα με τη Ρουμανία
στο Καραϊσκάκη, στις 16 Απριλίου 1969, η ουσία παραμένει η ίδια. Η Εθνική δεν
ήταν το ίδιο καλή χωρίς τον Δομάζο και δικαιολογημένα υπάρχει η αίσθηση ότι το
2-2, το οποίο κόστισε ουσιαστικά τον αποκλεισμό από τα τελικά του Παγκοσμίου
Κυπέλλου του Μέξικο, ήταν απόρροια κυρίως αυτού του γεγονότος. Πάντως και τότε,
αλλά και τα χρόνια που ακολούθησαν, το ανάθεμα έπεσε εξ ολοκλήρου στον
προπονητή, Νταν Γεωργιάδη.
Έτσι όπως μεταφέρθηκε το επεισόδιο στον Τύπο της εποχής,
φαινόταν ασήμαντο για να επισύρει μία τόσο βαριά ποινή όπως ο αποκλεισμός από
το παιχνίδι. Ο Δομάζος κατέβηκε για να πάρει πρωινό χωρίς να φοράει το πάνω
μέρος της φόρμας του, κάτι που δεν άρεσε στον ομογενή τεχνικό. Ο διάλογος, έτσι
όπως έχει καταγράφηκε, είχε ως εξής:
- Γεωργιάδης: Πού πάτε έτσι, κύριε;
- Δομάζος: Για πρωινό, κύριε, δεν μου έφεραν το φούτερ.
- Γεωργιάδης: Να πάτε να το βρείτε αμέσως, κύριε.
- Δομάζος: Πού να το βρω, κύριε;
- Γεωργιάδης: Να πάτε σπίτι σας, κύριε.
Αν οι κουβέντες που ανταλλάχθηκαν ήταν ακριβώς αυτές,
τότε τα περί υπερβολικής τιμωρίας του Δομάζου στέκουν. Ήταν, όμως, έτσι; Σε συνεντεύξεις
στο «Εθνοσπόρ», ο Βασίλης Μποτίνος και ο Στάθης Χάιτας, οι οποίοι ήταν αυτόπτες
μάρτυρες του επεισοδίου, είχαν αφήσει να εννοηθεί ότι τα πράγματα ήταν πιο
σοβαρά. «Για το επεισόδιο με τον Δομάζο, φταίει ο Μίμης. Μπροστά ήμουν, να πω
ψέματα», είχε πει ο Μποτίνος, ο οποίος χαρακτήρισε άδικη την επίθεση που δέχθηκε
ο προπονητής του από σύσσωμο τον Τύπο της εποχής. Επικρίθηκε, για
παράδειγμα, η επιλογή να παίξει «δεκάρι» αντί του Δομάζου ο άλλος Μίμης, ο
Παπαϊωάννου και όχι ο Νίκος Γιούτσος που έμεινε στον πάγκο και έπαιξε για λίγο
στο τέλος. Έχασε, λένε, η ομάδα τη δύναμή της και στην επίθεση χωρίς τον άσο
της ΑΕΚ, ο οποίος υστέρησε δημιουργικά. Ούτε η αλλαγή του Χρήστου Ζαντέρογλου
με τον Άγγελο Κρεμμύδα άρεσε, αλλά ήταν πράγματι αυτός ο λόγος που η άμυνά μας
τα βρήκε σκούρα κόντρα στους ταλαντούχους Ρουμάνους στο δεύτερο ημίχρονο; Όσοι
παρακολούθησαν όλο το ματς ασφαλώς και γνωρίζουν καλύτερα. Οφείλουμε όμως να
μεταφέρουμε και την προκατάληψη που υπήρχε για τον Γεωργιάδη λόγω της υπόθεσης
Δομάζου και η οποία μπορεί να επηρέασε τις κρίσεις όλων...
Παρά την απουσία του «στρατηγού»,
πάντως, η Εθνική προηγήθηκε δύο φορές στο δεύτερο ημίχρονο και έδειξε ικανή για τη νίκη που θα την
άφηνε μόνη πρώτη στον όμιλο. Πρώτα στο 51' ο Γιώργος Σιδέρης άνοιξε το σκορ με
κοντινό σουτ και μετά στο 60' ο Γιώργος Δέδες διαμόρφωσε το 2-1 με κεφαλιά,
παίρνοντας την επαναφορά ύστερα από σουτ του Βασίλη Μποτίνου στο δοκάρι. Και
τις δύο φορές, όμως, ο Φλορέα Ντουμιτράκε, ο σπουδαίος σέντερ φορ της
Ρουμανίας, βρήκε τον τρόπο να ισοφαρίσει (54', 66') και να χαρίσει στην ομάδα
του το «χρυσό» 2-2. Όποιος κι αν έφταιγε
από τους Γεωργιάδη-Δομάζο, η ζημιά είχε γίνει. Η ισοπαλία δεν ήταν
καταδικαστική, απλώς ήταν γραφτό να μην προκριθούμε στο κατά πολλούς καλύτερο
Μουντιάλ όλων των εποχών. Στις 4 Μαΐου, στο ματς με την Πορτογαλία του
Εουσέμπιο στη Λισαβώνα, η Εθνική προηγήθηκε 2-0, αλλά τελικά έμεινε ξανά στην
ισοπαλία με 2-2. Το 4-1 επί της Ελβετίας, τον Οκτώβριο στο Καυτανζόγλειο, μας
κράτησε ζωντανούς ενόψει της ρεβάνς με τους Ρουμάνους, οι οποίοι στο μεταξύ
είχαν νικήσει Ελβετούς (1-0 εκτός) και Πορτογάλους (1-0 εντός) και είχαν
αποσπαστεί κατά ένα βαθμό από μας. Θέλαμε, λοιπόν, μόνο νίκη στο Βουκουρέστι.
Από το καλοκαίρι ύστερα από μία σειρά φιλικών στην
αυστραλιανή ήπειρο, ο Γεωργιάδης είχε αντικατασταθεί με τον Λάκη Πετρόπουλο, ο
οποίος φυσικά είχε κάνει ξανά δεκτό τον Δομάζο στην Εθνική. Η μοίρα μας, όμως,
δεν άλλαξε. Όπως εξελίχθηκε ο όμιλος των προκριματικών, η Ελλάδα έχασε την
πρόκριση για μόλις ένα βαθμό διαφορά από τη Ρουμανία, στην οποία αρκούσε και η
ισοπαλία στη μεταξύ τους αναμέτρηση του Νοεμβρίου, που ολοκλήρωνε το πρόγραμμα.
Στο Βουκουρέστι, η ελληνική ισοφάριση για το τελικό 1-1 ήρθε στο 50ο
λεπτό από τον ... Μίμη Δομάζο που ισοφάριζε το γκολ του Ντεμπρόφσκι, αλλά η
πολυπόθητη νίκη-πρόκριση δεν ήρθε στα λεπτά που απέμεναν. Το όνειρο του
Μουντιάλ για την καλύτερη Εθνική πριν από αυτήν του 2004, θα έμενε απατηλό...
Ο Νταν Γεωργιάδης, πέθανε στις 18
Ιανουαρίου του 1998, στα 76 του χρόνια, στην Αθήνα.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Επαγγελματική καριέρα
- · 1947-1949: Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος, 3 (0)
Προπονητική καριέρα
- · 1957/58: Sport Boys Association
- · 1958: Club Atlético Banfield
- · 1959/60: Αϊτή
- · 1960-1962: Club Ferro Carril Oeste
- · 1962: Fútbol Club Bolívar
- · 1962/63: Club Libertad
- · 1963/64: Club de Deportes Santiago Wanderers
- · 1964/65: Περού
- · 1965-1968: Fútbol Club Bolívar
- · 1966/67: Βολιβία
- · 1968/69: Ελλάδα
- · 1969/70: Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωσις 1891
- · 1970/71: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
- · 1971: Football Club La Chaux-de-Fonds
- · 1971/72: Sevilla Fútbol Club
- · 1972: Club Alianza Lima
- · 1974/75: Αθλητική Ένωση Λάρισας 1964
- · 1975/76: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
- · 1975-1977: Βενεζουέλα
- · 1976: Club Alianza Lima
- · 1978/79: Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σμύρνης
- · 1982/83: Αθλητικός Όμιλος Τρίκαλα
- · 1987: Football Club Montreux-Sports
Τίτλοι
Με τον Ολυμπιακό
- · Κύπελλο Ελλάδος: 1971
ΠΗΓΕΣ: oldfootball.gr - mixanitouxronou.gr
