Φούλβιο Κολοβάτι

Ο Ιταλός κεντρικός αμυντικός Φούλβιο Κολοβάτι (Fulvio Collovati), γεννήθηκε στις 9 Μαΐου του 1957, στο Τεόρ της Τζούλια, κοντά στο Ούντινε και την Τεργέστη, στο βορειανατολικό άκρο της Ιταλίας. Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε για την εθνική ομάδα της Ιταλίας, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Ως παίκτης, θεωρήθηκε ως ένας από τους Καλύτερους Ιταλούς Αμυντικούς κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1970 και του 1980. Ένας κομψός, φυσικά δυνατός και δυναμικός παίκτης, εξαιρετικός στο ατομικό μαρκάρισμα και στο «ένας-με-έναν» και σχεδόν ανίκητος στον αέρα (1,82 μ.), ήταν προικισμένος με καλή τεχνική κατάρτιση, ικανότητα στη μεταβίβαση, εξαιρετική διορατικότητα και ικανότητα στο σκοράρισμα. Λόγω των εξαιρετικών αμυντικών χαρακτηριστικών του, θεωρήθηκε ως ο διάδοχος του Ρομπέρτο Ροζάτο (Roberto Rosato) κατά τη διάρκεια της περιόδου του στη Μίλαν.

Σε μικρή ηλικία εντάχθηκε στα τμήματα υποδομής της Μίλαν, όπου έμαθε τα μυστικά της μπάλας. Ντεμπουτάρισε πλάι στους επαγγελματίες των «ροσονέρι» την περίοδο 1976/77, κατά τη διάρκεια της οποίας έπαιξε σε 11 αγώνες, κατακτώντας το Κύπελλο Ιταλίας. Την επόμενη σεζόν έπαιξε πιο τακτικά, κάνοντας 25 συμμετοχές και 1 γκολ, αλλά η καλύτερη στιγμή του ήρθε κατά τη διάρκεια της περιόδου 1978/79, κατά την οποία, χάρη στις 27 εμφανίσεις του, βοήθησε σημαντικά στην κατάκτηση του ιταλικού πρωταθλήματος. Ήταν μια από τις λίγες χαρές που είχε στη Μίλαν, γιατί μετά την περίοδο 1979/80, οι «ροσονέρι» υποβιβάστηκαν στην Serie B, λόγω της συμμετοχής τους στο στοιχηματικό σκάνδαλο ‘’Totonero’’.

Σε αντίθεση με άλλους συμπαίκτες του, επέλεξε να μείνει σε αυτήν, παίζοντας σε 36 παιχνίδια στην Serie B, πετυχαίνοντας 2 γκολ, κερδίζοντας τον τίτλο εκείνη την σεζόν (1980/81), βοηθώντας την ομάδα να κερδίσει την επάνοδο στη Serie A. Αμέσως με την επιστροφή, η Μίλαν κατέκτησε το Mitropa Cup, όντας ο ίδιος αρχηγός της ομάδας, αλλά εκπληκτικά υποβιβάστηκε εκ νέου στην Serie B, αυτή τη φορά από αγωνιστικούς λόγους.

Τη χρονιά αυτή (1982), μετά από 158 εμφανίσεις και 4 τέρματα για τους «ροσονέρι», έχοντας εν τω μεταξύ κληθεί και στην εθνική ομάδα, έφυγε με επόμενο «σταθμό» της καριέρας του τη συμπολίτισσα και «αιώνια» αντίπαλο της Μίλαν, την  Ίντερ! Στην πρώτη του χρονιά με τους «νερατζούρι» (1982/83), έπαιξε σε 28 παιχνίδια. Στην Ίντερ, για την οποία ήταν πάντα ένα στήριγμα στην άμυνα, απολαμβάνοντας την εμπιστοσύνη των προπονητών του, έπαιξε για 4 σεζόν,  συμμετέχοντας σε 109 συναντήσεις τους και σημειώνοντας 3 γκολ, μένοντας όμως μακριά από τους τίτλους.

Τον Σεπτέμβριο του 1986, επειδή ήθελε να είναι πιο κοντά στη γενέτειρά του, μεταγράφηκε στην Ουντινέζε, την οποία όμως άφησε 12 μήνες αργότερα, λόγω του υποβιβασμού εξαιτίας της αφαίρεσης 9 βαθμών ποινής που επιβλήθηκε στην ομάδα από το Φρίουλι, έχοντας συμμετάσχει σε 20 παιχνίδια στο πρωτάθλημα με 2 γκολ, για χάρη της Ρόμα! Στους «τζιαλορόσι» πέρασε δύο «γεμάτες» σεζόν, παίζοντας σε 45 αναμετρήσεις τους και ένα τέρμα. Το 1989, μεταγράφηκε στη Τζένοα, υπηρετώντας τους «ροσομπλού» για μία τετραετία, παίζοντας σε 72 παιχνίδια. Σε σύνολο 313 παιχνιδιών στην ιταλική Serie Α’, πέτυχε 10 γκολ. Αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, το 1993 και γεγονός παραμένει ότι στα 17 χρόνια που έπαιξε ποδόσφαιρο ως επαγγελματίας, σε συλλογικό επίπεδο κέρδισε σχετικά λίγα τρόπαια, για την αδιαμφισβήτητη αξία του! Αποζημιώθηκε όμως στη διεθνή του καριέρα.

Σε διεθνές επίπεδο, έπαιξε 50 παιχνίδια και σημείωσε 3 γκολ για την «σκουάντρα ατζούρα», κάνοντας ντεμπούτο, στις 24 Φεβρουαρίου του 1979, σε μια νίκη επί της Ολλανδίας με 3-0 στο Μιλάνο. Σκόραρε το πρώτο γκολ του για τους «ατζούρι», στις 16 Φεβρουαρίου του 1980, σε μια νίκη επί της Ρουμανίας με 2-1 στη Νάπολι. Ήταν μέλος της ιταλικής ομάδα που τερμάτισε στην 4^η  θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1980, χάνοντας το καθοριστικό πέναλτι στην διαδικασία, στον μικρό τελικό, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας. Εκπροσώπησε τη χώρα του, βασικός στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία, όπου η Ιταλία κατέκτησε τον Παγκόσμιο Τίτλο για 3^η φορά στην ιστορία της και ονομάστηκε μέλος της Ιδανικής 11άδας του τουρνουά. Έκανε επίσης μια εμφάνιση για την Ιταλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, στο τρίτο ματς της Φάσης των Ομίλων, στις 10 Ιουνίου, στη νίκη με 3-2 εναντίον της Νότιας Κορέας, αγώνας που ήταν και ο τελευταίος του για την εθνική ομάδα.

Στο παρελθόν διετέλεσε για μία τριετία (2001-2004) αθλητικός διευθυντής στην Πιατσέντσα και σήμερα, παραμένει κοντά στο ποδόσφαιρο με την ιδιότητα του τηλεσχολιαστή αγώνων για την RAI. Είναι παντρεμένος με την Catherine και έχει 2 κόρες.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1976–1982: Associazione Calcio Milan, 158 (4)
• ·         1982–1986: Football Club Internazionale Milano, 109 (3)
• ·         1986/87: Udinese Calcio, 20 (2)
• ·         1987–1989: Associazione Sportiva Roma, 45 (1)
• ·         1989–1993: Genoa Cricket and Football Club, 72 (0)

Σύνολο καριέρας: 404 (10)

Διεθνής

• ·         1976–1978: Εθνική Νέων Ιταλίας, 7 (0)
• ·         1979: Ολυμπιακή Ομάδα Ιταλίας, 1 (0)
• ·         1979–1986: Ιταλία, 50 (3)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Milan

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1978/79
• ·         Mitropa Cup: 1982
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1976/77
• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1980/81

Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 1982

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1982

Κάποια στοιχεία από το balleto.gr