Ευγένιος Γκέραρντ

Ο Ολλανδός κεντρικός ή και περιφερειακός επιθετικός και αργότερα προπονητής Ευγένιος Γκέραρντ (Eugène Marie 'Gène' Gerards), γεννήθηκε στις 7 Μαΐου του 1940, στο Μπρούνσουμ του Λιμβούργου, στο μυχό της νότιας ολλανδικής επικράτειας, κοντά στο Μάαστριχτ, δίπλα στα γερμανικά σύνορα. Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στην Φορτούνα του Σίταρντ, σταματώντας το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών. Φοίτησε στη σχολή προπονητών της Κολωνίας και το 1974 ανέλαβε βοηθός προπονητή της Ρόντα του Κερκράντε, στον πάγκο της οποίς παρέμεινε επί 11 χρόνια. Σχετικά άγνωστος στην Ολλανδία, έχει γράψει την δική του, μεγάλη ιστορία, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, όντας ο μακροβιότερος προπονητής σε πάγκο ελληνικού συλλόγου, καθοδηγώντας για μια 15ετία τον ΟΦΗ! 

Από το 1985, όταν και ήρθε στην Ελλάδα, έως το 2000, με την κρητική ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας του 1987, το σπουδαιότερο επίτευγμά του όμως ήταν μια υπερπαραγωγή παικτών που κόσμησαν το ποδόσφαιρό μας τα επόμενα χρόνια. Το 2000 ήταν τεχνικός σύμβουλος στην ΑΕΚ και το 2001 πήγε στον ΑΠΟΕΛ, στην Κύπρο. Το 2002 ανέλαβε τον Ηρακλή και τον Φεβρουάριο του 2010, ανέλαβε προπονητής στην Παναχαϊκή, απ' όπου αποχώρησε ύστερα από μόλις δύο μήνες. Με δίπλωμα Ψυχολογίας, παντρεμένος με 2 παιδιά, τα οποία μένουν στην Κρήτη, είχε πάρει την ελληνική υπηκοότητα και υπήρξε ένας δικός μας άνθρωπος!

Ως ποδοσφαιριστής, αγωνίστηκε στην ολλανδική Φορτούνα Σίταρντ και στον σύλλογο της γενέτειράς του, τη Λιμπουργκία. Σταμάτησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία 32 ετών. Φοίτησε στη σχολή προπονητών της Κολονίας και κατέχει δίπλωμα Ψυχολογίας. Το 1974 ανέλαβε βοηθός προπονητή της Ρόντα του Κερκράντε και στον πάγκο αυτής της ομάδας παρέμεινε επί 11 χρόνια. Ήταν βοηθός όλων των προπονητών που πέρασαν αυτό το διάστημα από τη Ρόντα, του Μπερτ Γιάκομπς (Bert Jacobs, 1975-1981), του Πιτ ντε Βίζερ (Piet de Visser, 1981/82), του Χανς Άιεκενμπρουκ (Hans Eijkenbroek, 1982-1984), αναλαμβάνοντας πρώτος τον Νοέμβριο του 1984 για λίγες μέρες, όταν αυτός απολύθηκε και τέλος του Φρανς Κόρβερ (Frans Korver, 1984/85).

Τη σεζόν 1985/86, έγινε για πρώτη φορά πρώτος προπονητής και μάλιστα στο εξωτερικό, αναλαμβάνοντας τον ΟΦΗ. Όρισε με την παρουσία του ένα ρεκόρ στην ιστορία του ΟΦΗ και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Από  το καλοκαίρι του 1985, ήταν δεκαπέντε χρόνια πρώτος προπονητής του συλλόγου της Κρήτης! Η πρώτη του χρονιά στην ομάδα ήταν ιδιαίτερα επεισοδιακή. Ο ΟΦΗ τερμάτισε 2^ος και είχε κερδίσει για πρώτη φορά στην ιστορία του έξοδο στην Ευρώπη, αλλά η τελική θέση της ομάδας ήταν αμφίβολη λόγω της υπόθεσης Ίσις. Ο Χιλιανός μέσος του Αλεσάντρο Ίσις (Alejandro Hisis) είχε ανιχνευθεί θετικός σε χρήση απαγορευμένης φαρμακευτικής ουσίας κατά τη διενέργεια εργαστηριακών ελέγχων σε δύο διαφορετικούς αγώνες, τους  Παναχαϊκή-ΟΦΗ, 1-2 τον Ιανουάριο και ΠΑΟΚ-ΟΦΗ, 0-0 τον Απρίλιο του 1986.

Στην πρώτη περίπτωση επιχειρήθηκε συγκάλυψη του γεγονότος, η δημοσιοποίησή του όμως από την εφημερίδα «Το Έθνος» οδήγησε σε παραιτήσεις υπευθύνων, ενώ ούτε έπειτα από το δεύτερο εντοπισμό επιβλήθηκαν κάποιες κυρώσεις. Ο ισχύων τότε κανονισμός προέβλεπε για μεν τον Ίσις τιμωρία αποκλεισμού, για δε το σύλλογο ήττα και αφαίρεση 4 βαθμών σε κάθε αγώνα που υπήρξε ανίχνευση.

Την αμέσως επόμενη χρονιά ο ΟΦΗ αναδείχθηκε Κυπελλούχος, επικρατώντας στον τελικό του Ηρακλή Θεσσαλονίκης με 3-1 στη διαδικασία των πέναλτι, καθώς στην κανονική διάρκεια και στην παράταση του τελικού οι δύο ομάδες αναδείχθηκαν ισόπαλες 1-1. Στο πρωτάθλημα τερμάτισε 3^ος, ενώ στην Ευρώπη πέρασε στο δεύτερο γύρο του κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε από την ιταλική Αταλάντα. Την περίοδο 1987/88 ο ΟΦΗ κατετάγη 3^ος, κερδίζοντας ένα εισιτήριο για το Βαλκανικό κύπελλο της επόμενης χρονιάς το οποίο και κατέκτησε. Τα επόμενα χρόνια, η ομάδα του Ηρακλείου καθιερώθηκε στις υψηλότερες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα, ενώ το 1990 ήταν φιναλίστ στο Κύπελλο, όπου γνώρισε την ήττα με 4-2 από τον Ολυμπιακό στον τελικό. To 1992/93, κέρδισε την έξοδο στο κύπελλο UEFA, όπου πραγματοποίησε μια αξιομνημόνευτη πορεία μέχρι τους 16 της διοργάνωσης αποκλείοντας τη Σλάβια Πράγας και την Ατλέτικο Μαδρίτης, για να αποκλειστεί στη συνέχεια από την Μποαβίστα. Στα δεκαπέντε χρόνια που ήταν προπονητής στον ΟΦΗ, ο σύλλογος αγωνίστηκε 6 φορές στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις, φτάνοντας τις 2 από αυτές στους 16.

Η σεζόν 1999-2000 ήταν η τελευταία του ως προπονητής του ΟΦΗ. Έχει  εκτενώς τιμηθεί για τις υπηρεσίες που παρείχε στην ιστορική ομάδα του Ηρακλείου και συνέχισε στον σύλλογο ως σύμβουλος. Στην πολύχρονη καριέρα του ως προπονητής στους Ηρακλειώτες, φημίστηκε για το σκάουτινγκ που έκανε σε ολόκληρη την Ελλάδα και κατάφερε να δώσει την ευκαιρία σε πάρα πολλούς αστέρες του ελληνικού ποδοσφαίρου να ξεκινήσουν την καριέρα τους από τον ΟΦΗ. Έδωσε την ευκαιρία να κάνουν το ντεμπούτο τους στην Α’ Εθνική, ποδοσφαιριστές όπως ο Νίκος Μαχλάς, ο Νίκος Νιόμπλιας, ο Ηλίας Πουρσανίδης, ο Πέτρος Μαρινάκης, ο Κώστας Κωνσταντινίδης, ο Αλέξης Αλεξούδης, ο Γιάννης Αναστασίου, ο Μαχαμαντού Ντιαρά (Mahamadou Diarra), ο Κώστας Κιάσσος, ο Γιώργος Σαμαράς και πάρα πολλοί άλλοι! Παράλληλα, με τη δημιουργία του «Βαρδινογιάννειου Αθλητικού Κέντρου» (ΒΑΚ), ο ΟΦΗ έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα με ανάλογες εγκαταστάσεις!

Τον Ιανουάριο του 2001 του προσφέρθηκε μια θέση εργασίας και πάλι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ήταν τεχνικός διευθυντής στην ΑΕΚ για το υπόλοιπο της σεζόν. Ανέλαβε τον ΑΠΟΕΛ στην Κύπρο και κατέκτησε το πρωτάθλημα στην πρώτη του σεζόν εκεί. Τον Δεκέμβριο του 2002, ήταν στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, απ’ όπου απολύθηκε τον Νοέμβριο του 2003. Στις 23 Φεβρουαρίου 2010, ανέλαβε ως προπονητής στην Παναχαϊκή, απ' όπου αποχώρησε ύστερα από μόλις δύο μήνες.

Τα τελευταία χρόνια, είχε αποτραβηχτεί από τα φώτα της δημοσιότητας, εχει  διακόψει οριστικά την καριέρα του ως προπονητής και ασχολούνταν με τ’ αμπέλια του! Παρά την απόσυρσή του από την προπονητική, ποτέ δεν έφυγε μακριά από τον ΟΦΗ και το Ηράκλειο. Μάλιστα, στην Ελιά έχτισε το σπίτι του και ζούσε μαζί με τη σύζυγό του από το 2004, Κατερίνα Τραβαγιάκη, και τους γιους της, Μανόλη και Μηνά. Συνέχισε να παρακολουθεί τον ΟΦΗ χωρίς κάποιον ρόλο πλέον και έγινε κι αυτός... Κρητικός. Πήρε ελληνική υπηκοότητα και άρχισε να ασχολείται με την παραγωγή κρασιού από τα αμπέλια του, με την επωνυμία "Γκεραρντάκης"! Τα προβλήματα υγείας όμως τον καθήλωσαν σε αναπηρικό καροτσάκι και σταδιακά η κατάστασή του γινόταν ολοένα και χειρότερη.

Στις 20 Νοεμβρίου του 2017, στο «Γεντί Κουλέ» οι οπαδοί του ΟΦΗ είχαν την ευκαιρία να υποδεχθούν για τελευταία φορά, όπως αποδείχθηκε, τον αναμορφωτή της ομάδας, σ' ένα φιλικό που διοργανώθηκε προς τιμήν του, παρουσία δεκάδων ποδοσφαιριστών που είχε υπό τις οδηγίες του ή που γνώρισε ως αντίπαλος.

Ο Ευγένιος Γκέραρντ άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 Ιανουαρίου του 2018 στον αγαπημένο του τόπο την Ελιά Ηρακλείου, σε ηλικία 78 ετών, αντιμετωπίζοντας πολλά προβλήματα υγείας τα τελευταία χρόνια.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1958-1964: Limburgia

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1964-1969: Fortuna Sittard, 85 (62)
• ·         1969-1973: Limburgia                     

Προπονητική καριέρα

• ·         1974–1985: Sportvereniging Roda Juliana Combinatie Kerkrade (βοηθός προπονητών)
• ·         1985–2000: Όμιλος Φιλάθλων Ηρακλείου
• ·         2001/02: Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας (ΑΠΟΕΛ)
• ·         2003/04: Γυμναστικός Σύλλογος Ηρακλής Θεσσαλονίκης
• ·         2009/10: Παναχαϊκή Γυμναστική Ένωση

ΠΗΓΗ: contra.gr