Τζάκι Μίλμπερν

Ο Άγγλος κεντρικός επιθετικός Τζάκι Μίλμπερν  (John Edward Thompson «Jackie» Milburn), γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1924, στο Άσινγκτον της βορειότερης αγγλικής κομητείας, του Νορθάμπερλαντ, περίπου 25 χιλιόμετρα βόρεια του Νιούκαστλ. Κατά κύριο λόγο σχετίζεται με την Νιούκαστλ και την εθνική ομάδα της Αγγλίας, αν και πέρασε επίσης, 4 σεζόν στην βορειοϊρλανδική Λίνφιλντ. Πρόκειται για τον παίκτη-θρύλο της Νιούκαστλ και αγωνίστηκε στις «καρακάξες» σε μια περίοδο που θεωρούνταν απ’ όλους στο Νησί ως σούπερ σταρ. Είναι επίσης γνωστός, ιδιαίτερα στην Βορειοανατολική Αγγλία, ως «Wor Jackie», που στην τοπική διάλεκτο έχει την έννοια του «O Jackie μας», αλλά και ως «First World Wor» (ο Πρώτος Παγκόσμιος μας), λογοπαίγνιο σε σχέση με την παγκόσμια φήμη του.

Γεννημένος στην πόλη των ορυχείων, το Άσινγκτον, ήταν δεύτερος ξάδελφος των Μπόμπι και Τζάκι Τσάρλτον (Bobby & Jack Charlton), από την πλευρά της μητέρας τους. Αν και οπαδός της Σάντερλαντ, μπήκε στα τμήματα υποδομής της Νιούκαστλ, στις 23 Αυγούστου του 1938. Μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την αναστολή όλων των ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων στο Νησί, ο Μίλμπερν έπαιξε δύο φιλικούς/δοκιμαστικούς αγώνες για την Νιούκαστλ, στα 19 του χρόνια, το 1943. Στο δεύτερο από αυτά, σημείωσε 6 γκολ στο δεύτερο ημίχρονο! Συνολικά, έκανε 95 εμφανίσεις για τη Νιούκαστλ κατά την διάρκεια του Πολέμου, σκοράροντας 38 γκολ. Τα γκολ αυτά, δεν υπολογίζονται στα στατιστικά, καθώς οι αγώνες αυτής της περιόδου χαρακτηρίστηκαν όλοι ως φιλικοί ή αγώνες επίδειξης.

Έκανε το ντεμπούτο του στο Κύπελλο, τη σεζόν 1945/46 και αρχικά αγωνιζόταν στην αριστερή πτέρυγα ως τροφοδότης του αστέρα της ομάδας Τσάρλι Γουέιμαν (Charlie Wayman). Ωστόσο, όταν ο Γουέιμαν, αποκλείστηκε πριν από μια ήττα 0-4, από τη τελική νικήτρια Τσάρλτον, στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 1947 και αργότερα ορκίστηκε να μην παίξει ξανά για την Νιούκαστλ, ο προπονητής Τζορτζ Μάρτιν (George Martin) πήρε την απόφαση να στραφεί στον Μίλμπερν για το κέντρο της επίθεσης. Στο επόμενο αγώνα του, στις 18 Οκτωβρίου του 1947, εναντίον της Μπέρι, φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα με το № 9 και σημείωσε χατ-τρικ!

Τα μετέπειτα επιτεύγματα του, κυρίως δύο γκολ του, το πρώτο όταν κατέκτησε το Κύπελλο Αγγλίας του 1951 και το δεύτερο, 45 δευτερόλεπτα (!!!) μετά την έναρξη του παιχνιδιού, στον τελικό του Κυπέλλου του 1955, που ήταν το γρηγορότερο σε τελικό Κυπέλλου στο Γουέμπλεϊ, έως ότου ξεπεράστηκε  από τον Ρομπέρτο Ντι Ματέο (Roberto Di Matteo), το 1997, έφεραν την εθνική αναγνώριση και του έδωσαν μια εικονική κατάσταση στη πατρίδα του! Συνολικά, έπαιξε σε 3 τελικούς Κυπέλλου Αγγλίας που τους κέρδισε και τους τρεις, το 1951, το 1952 και το 1955. Παρά τα κατορθώματά του, ο Μίλμπερν ήταν ένας εξαιρετικά ντροπαλός άνθρωπος, του οποίου η σεμνότητα τον έκανε κάτι παραπάνω από αγαπημένο στους οπαδούς της Νιούκαστλ, αν και σύμφωνα με τον Σερ Τόμι Φίνεϊ (Sir Tom Finney) αυτό προερχόταν από ένα «έμφυτο σύμπλεγμα κατωτερότητας»!

Μέχρι τη στιγμή που άφησε τη Νιούκαστλ, το 1957, είχε γίνει ο Υψηλότερος Σκόρερ στην ιστορία της, με 201 γκολ σε 399 επίσημους αγώνες, ενώ συνολικά σκόραρε 238 γκολ σε 492 αγώνες.. Παρέμεινε έτσι μέχρι που ξεπεράστηκε από τον Άλαν Σίρερ (Alan Shearer), τον Φεβρουάριο του 2006, παραμένοντας ο 2^ος Υψηλότερος Σκόρερ του συλλόγου. Παρά το γεγονός αυτό, η μεταγραφή του στη Λίνφιλντ, το 1957, είχε σχεδόν τεθεί σε κίνδυνο, όταν το διοικητικό συμβούλιο της Νιούκαστλ απαίτησε μια σημαντική αμοιβή για την υπογραφή. Μάλιστα, λόγω της μεγάλης οργής ​​των οπαδών, δεν προγραμματίστηκε αμέσως ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι! Η υπογραφή του στη Λίνφιλντ, ως παίκτη-προπονητή, έφερε έναν εξαιρετικό αριθμό νέων θεατών στο γήπεδο, σκόραρε 154 γκολ στις 4 σεζόν σε όλες τις διοργανώσεις για τον σύλλογο και κέρδισε 9 τρόπαια, συμπεριλαμβανομένου του τίτλου της ιρλανδικής Λίγκας και του ιρλανδικού Κυπέλλου. Αναδείχθηκε Κορυφαίος Σκόρερ του πρωταθλήματος, τις περιόδους 1957/58 και 1958/59, για να γίνει ο πρώτος Μη-Ιρλανδός Πρώτος σκόρερ της ιρλανδικής Λίγκας!

Κέρδισε την πρώτη διεθνή συμμετοχή του στην εθνική ομάδα της Αγγλίας, στις 9 Οκτωβρίου του 1948 και έως το 1955, αγωνίστηκε σε 13 αγώνες για τα «Λιοντάρια» και πέτυχε 10 γκολ. Συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950, στη Βραζιλία.

Το 1947, σ’ ένα ξενοδοχείο που είχε καταλύσει η αποστολή της Νιούκαστλ, συνάντησε την Laura Blackwood, σερβιτόρα που εργαζόταν στο ξενοδοχείο. Παντρεύτηκαν στις 16 Φεβρουαρίου του 1948, στο Βόρειο Λονδίνο. Είχαν τρία παιδιά - Linda, Betty and Jackie Jr -και έξι εγγόνια. Σε ολόκληρη τη ζωή του, υπήρξε φανατικός καπνιστής και ήταν απ’ τους πρώτους παίκτες που διαφήμιζαν τσιγάρα στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Μάλιστα ο μύθος λέει πως όταν η διοίκηση έδινε ως πριμ κούτες με τσιγάρα στους παίκτες, αυτοί τα έδιναν στο Μίλμπερν. Κάπνιζε πάντα πριν τα παιχνίδια και είχε πιαστεί επ’ αυτοφώρω να καπνίζει στις τουαλέτες του Γουέμπλεϊ πριν τον τελικό με τη Μπλάκπουλ το 1951. Απάντησε με δύο γκολ χαρίζοντας το τρόπαιο στην ομάδα του. Μοναδικός!

Μετά τη απόσυρσή του από την ενεργό δράση, οδήγησε προπονητικά για πολύ σύντομο χρονικό διάστημα την Ίπσουιτς, πριν επιστρέψει στα βορειοανατολικά για να γίνει αθλητικός δημοσιογράφος για την «News of the World», για τα επόμενα 23 χρόνια. Το 1967, του δόθηκε τελικά ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι προς τιμή του, με τον ίδιο να ανησυχεί ότι 10 χρόνια μετά που είχε φύγει από τον σύλλογο, ο κόσμος θα τον έχει ξεχάσει. Όχι μόνο δεν τον είχαν ξεχάσει, αλλά σχεδόν 50.000 άνθρωποι βρέθηκαν στο Σεντ Τζέιμς Παρκ για αν παρακολουθήσουν έναν αγώνα που χαρακτήρισε η παρουσία των Παγκόσμιων Πρωταθλητών ξαδελφών του, του Τζάκι και Μπόμπι Τσάρλτον, του Φέρεντς Πούσκας (Ferenc Puskás) και άλλων αστέρων της εποχής.

Το 1980, ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής που τιμήθηκε με τον τίτλο «Freeman» της πόλης του Νιούκαστλ, τιμή που αργότερα απονεμήθηκε στον Σερ Μπόμπι Ρόμπσον (Sir Bobby Robson) και στον άνθρωπο που τον ξεπέρασε στη Νιούκαστλ, τον Άλαν Σίρερ. Το 1981 ήταν το αντικείμενο ενός επεισοδίου του τηλεοπτικού show «Αυτή είναι η ζωή σας».  Το 1987, η Νιούκαστλ άνοιξε τη νέα Δυτική κερκίδα στο Σεντ Τζέιμς Παρκ, που την ονόμασε «The Milburn Stand» προς τιμήν του και παραμένει η μόνη με όνομα παίκτη στο Σεντ Τζέιμς Παρκ. Την ίδια χρονιά, το 1987, ψηφίστηκε ως «Ο Μεγαλύτερος Μεταπολεμικός Ποδοσφαιριστής στα Βορειοανατολικά» από τον τοπικό τύπο.

Ο Τζάκι Μίλμπερν πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα, στις 9 Οκτωβρίου του 1988, σε ηλικία 64 ετών, στην πατρογονική του εστία, στο Άσινγκτον. Η κηδεία του έγινε στις 13 Οκτωβρίου του 1988 και συμμετείχαν πάνω από 1.000 πενθούντες στο Καθεδρικό Ναό του Αγίου Νικολάου στο Νιούκαστλ. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, κατά μαρτυρίες ΟΛΟΚΛΗΡΗ η πόλη του Νιούκαστλ, βγήκαν στους κεντρικούς δρόμους για να παρακολουθήσουν το πέρασμα της νεκρικής πομπής, ως ύστατο χαίρε, σ’ έναν άνθρωπο που λάτρεψε τον τόπο του.

Το 1991, μια ατμομηχανή που χρησίμευε στο παρελθόν για την μεταφορά άνθρακα από τα ανθρακωρυχεία του Άσιγκτον, όπου είχε εργαστεί, μετονομάστηκε σε «Jackie Milburn» προς τιμήν του. Τον Οκτώβριο του 2006, εγκαταστάθηκε στο αγγλικό ποδοσφαιρικό Hall of Fame. Το 2008, η Αθλητική Ακαδημία Excelsior, στο West End του Νιούκαστλ, έδωσε το όνομα του στη Σχολή Αθλητισμού και μελετών σχετικά με την υγεία. Το 2009, αναφέρεται 43^ος στη λίστα των "Κορυφαίων Άγγλων Ποδοσφαιριστών Όλων των Εποχών». Αναφέρεται ως ο Δεύτερος Μεγαλύτερος Παίκτης που εκπροσώπησε την ομάδα της Λίνφιλντ, στην επέτειο των 125 ετών του συλλόγου. Το 2012, μια έρευνα από την «Evening Chronicle», τοποθετεί τον Μίλμπερν πρώτο, μπροστά από τον Μπόμπι Ρόμπσον και την Κάθριν Κούκσον (Catherine Cookson -Μεγάλη Βρετανίδα Συγγραφέας), στον κατάλογο των «100 Greatest Geordies»! Το βραβείο για τον πιο ταλαντούχο νέο Αθλητή της πόλης του Νιούκαστλ, ονομάστηκε «Βραβείο Wor Jackie» προς τιμήν του Μίλμπερν.

Δύο αγάλματα του Τζάκι Μίλμπερν, βρίσκονται σήμερα στα βορειοανατολικά, το ένα στην Station Road, στον κεντρικό δρόμο στη γενέτειρά του, στο Άσιγκτον  και το δεύτερο, κόστους 35.000 στερλινών, που συγκεντρώθηκαν από δωρεές οπαδών της Νιούκαστλ, ανεγέρθηκε στον περίβολο του Σεντ Τζέιμς Παρκ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1943–1957: Newcastle United Football Club, 353 (177)
• ·         1957–1960: Linfield Football Club, 54 (68)
• ·         1960–1962: Yiewsley Football Club                          

Διεθνής

• ·         1948–1955: Αγγλία, 13 (10)

Προπονητική καριέρα

• ·         1957–1960: Linfield Football Club
• ·         1960–1962: Yiewsley Football Club
• ·         1963/64: Ipswich Town Football Club

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Με την Newcastle United

• ·         Κύπελλο Αγγλίας: 2 (1951, 1952, 1955)

Με την Linfield

• ·         Πρωτάθλημα Ιρλανδικής Λίγκας: 2 (1958/59, 1959/60)
• ·         Κύπελλο Ιρλανδίας: 1959/60
• ·         Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς για τη Βόρεια Ιρλανδία: 1957/58