Στέφανο Τακόνι

Ο Ιταλός τερματοφύλακας Στέφανο Τακόνι (Stefano Tacconi), γεννήθηκε στις 13 Μαΐου του 1957, στη Περούτζια. Είναι ο μοναδικός τερματοφύλακας που έχει κερδίσει ΟΛΟΥΣ τους διεθνείς διασυλλογικούς τίτλους, σε ηπειρωτικό και παγκόσμιο επίπεδο, ένας άθλος που κατάφερε κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Γιουβέντους. Ο άνθρωπος που, συλλογικά, αντικατέστησε το ιερό τέρας που ονομαζόταν Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff) και σε διεθνές επίπεδο είχε χρησιμοποιηθεί, σε μεγάλο βαθμό, ως αναπληρωματικός του διαδόχου του Τζοφ, του Βάλτερ Τζένγκα (Walter Zenga), κάτι που του χάρισε το χαρακτηρισμό «Ο Καλύτερος Αναπληρωματικός Τερματοφύλακας στον Κόσμο». Ήταν μέλος των ιταλικών εθνικών ομάδων που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1988 και το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990. Θεωρείται ευρέως από τους ειδικούς του ποδοσφαίρου, ως ένας από τους Καλύτερους Τερματοφύλακες της γενιάς του και ως ένας από τους Καλύτερους Ιταλούς Γκολκίπερ Όλων των Εποχών.

Είχε την πρώτη σημαντική ποδοσφαιρική του εμπειρία με την Σπολέτο, σε 30 παιχνίδια τη σεζόν 1974/75. Είχε ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον της Ίντερ, έχοντας την πρώτη σύντομη θητεία του ως επαγγελματίας με την Προ Πάτρια, σε 7 παιχνίδια το 1977/78 και τη Λιβόρνο, σε 33 παιχνίδια το 1978/79, πριν από την ένταξή του στη Σανμπενεντετέζε για την περίοδο 1979/80, παίζοντας σε 38 παιχνίδια. Στη συνέχεια, αγωνίστηκε στην Serie A με τα χρώματα της Αβελίνο, από τη σεζόν 1980/81, παραμένοντας εκεί για 3 χρονιές, πριν από την ένταξή του στη Γιουβέντους, το 1983, μπροστά από τον Λουτσιάνο Μποντίνι (Luciano Bodini), ως αντικαταστάτης του θρυλικού προκατόχου του, Ντίνο Τζοφ, ο οποίος είχε αποσυρθεί στο τέλος της προηγούμενης σεζόν.

Στο ντεμπούτο του με την «Γηραιά Κυρία», σε μια νίκη με 7-0 επί της Άσκολι, απέκρουσε πέναλτι. Υπό την καθοδήγηση του Τζιοβάνι Τραπατόνι (Giovanni Trapattoni), κατάφερε μεγάλες εθνικές και διεθνείς διασυλλογικές επιτυχίες, καθώς κατέκτησε 2 πρωταθλήματα Ιταλίας, των περιόδων 1983/84 και 1985/86, το Κύπελλο Κυπελλούχων και το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ του 1984, το Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης του 1985, καθώς και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της ίδιας χρονιάς, επικρατώντας της Αρχεντίνος Τζούνιορς στα πέναλτι! Το 1990 κατέκτησε το Κύπελλο UEFA και το Κύπελλο Ιταλίας, αν και έχασε το Σούπερ Καπ από την τότε πρωταθλήτρια Ιταλίας, Νάπολι. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, η Γιουβέντους ήταν μία από τις Καλύτερες Ομάδες στον κόσμο και ο Τακόνι είχε, επίσης, θεωρηθεί ως ένας από τους Κορυφαίους Τερματοφύλακες στον Κόσμο!

Μετά από μια περίοδο 10 ετών που υπηρέτησε τη Γιουβέντους, παίζοντας σε 254 αγώνες της και έμεινε στον πάγκο μόνο κατά τη διάρκεια της σεζόν 1985/86, μεταγράφηκε στη Τζένοα, το 1992. Αντικαταστάτης του ήταν ο Άντζελο Περούτσι (Angelo Peruzzi) ο οποίος αργότερα δήλωσε ότι ο Στέφανο Τακόνι ήταν ο χειρότερος συμπαίκτης που είχε στη καριέρα του. Δυστυχώς, ο σύλλογος της Γένοβα, υποβιβάστηκε στην Serie B, στο τέλος της σεζόν 1992/93 και ύστερα από μια σεζόν στην ιταλική Serie B, αποσύρθηκε από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο τον Δεκέμβριο του 1994.

Παρά τις επιδόσεις του και τις επιτυχίες του με την Γιουβέντους, ο Στέφανο Τακόνι δεν μπόρεσε να βρει θέση βασικού στην ιταλική εθνική ομάδα, υπό τον Αντζέλιο Βιντσίνι (Azeglio Vicini), κυρίως λόγω της παρουσίας πολλών άλλων άριστων γκολκίπερ, όπως του Τζιοβάνι Γκάλι (Giovanni Galli) αρχικά και του Βάλτερ Τζένγκα ειδικότερα, αλλά και στη συνέχεια, λόγω του αναδυόμενου Τζιανλούκα Παλιούκα (Gianluca Pagliuca). Ως αποτέλεσμα, ήταν να είναι συχνά ο αναπληρωματικός, κυρίως του Βάλτερ Τζένγκα για την ιταλική εθνική ομάδα. Έκανε το διεθνές ντεμπούτο του, σε μια νίκη 3-1 επί της Αργεντινής, στις 10 Ιουνίου του 1987, στη Ζυρίχη .

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, είχε επιλεγεί από το προπονητή της εθνικής ομάδας, τον Ντίνο Τζοφ, ως πρώτος τερματοφύλακας για την Ιταλική Ολυμπιακή Ομάδα, η οποία έφτασε στα ημιτελικά των Ολυμπιακών Αγώνων του 1988, στη Σεούλ, τερματίζοντας τελικά στην 4^η θέση. Ήταν αναπληρωματικός του Τζένγκα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα  του 1988, όπου η Ιταλία έφτασε στα ημιτελικά, αλλά και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, στη πατρίδα του, όταν η Ιταλία τερμάτισε στην 3^η θέση, μετά την ήττα στα πέναλτι, στον ημιτελικό από την Αργεντινή. Συνολικά, έκανε 7 εμφανίσεις για την Ιταλία μεταξύ των ετών 1987 και 1991, όλες σε φιλικούς αγώνες, δεχόμενος 2 γκολ. Έπαιξε το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του, στις 13 Φεβρουαρίου του 1991, διατηρώντας ανέπαφη την εστία του, σε φιλική λευκή ισοπαλία με το Βέλγιο, στο Τέρνι.

Ο Στέφανο Τακόνι, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα ευέλικτος, υπήρξε ένας πολύ καλός και αθλητικός τερματοφύλακας, ο οποίος ήταν γνωστός για εξαιρετικές τοποθετήσεις του του και την ικανότητά του στις αποκρούσεις. Κατευθύνοντας συνεχώς τους αμυντικούς του και με την επιβλητική παρουσία του στην εστία, ήταν επίσης γνωστός για τις ηγετικές του ικανότητες και τον ισχυρό χαρακτήρα, φωνάζοντας συνεχώς στους αμυντικούς για τα λάθη τους. Αν και αρχικά δεν διακρίθηκε για την ικανότητά του στις εξόδους, κατάφερε στη συνέχεια της καριέρας του να βελτιώσει αυτή την αδύνατη πτυχή του παιχνιδιού του, με την βοήθεια του Ντίνο Τζοφ. Ήταν επίσης γνωστός για την ικανότητά  του στις αποκρούσεις πέναλτι.

Έχει δίπλωμα σεφ, με το οποίο ασχολήθηκε στο τέλος της αγωνιστικής του καριέρας, δραστηριοποιούμενος ως επιχειρηματίας στον τομέα των τροφίμων, ενώ παράλληλα είχε πολλές απογοητευτικές εμπειρίες στην πολιτική. Το 1999 ήταν στις λίστες της «Εθνικής Συμμαχίας»  για τις ευρω-βουλευτικές εκλογές, αλλά απέτυχε να κερδίσει κάποια έδρα. Το 2005, προσπάθησε να θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος της Λομβαρδίας, μέσα από τις τάξεις του «Nuovo MSI», ενός ακροδεξιού κόμματος, αλλά δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει αρκετές ψήφους για να επικυρώσει την υποψηφιότητά του. Το 2006, έθεσε υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος στο Μιλάνο και πάλι εντός της «Εθνικής Συμμαχίας», υποστηρίζοντας την νικήτρια Λετίτσια Μοράτι (Letizia Moratti) για δήμαρχο, αλλά κέρδισε μόνο 57 προσωπικές προτιμήσεις και δεν εξελέγη.

Τον Αύγουστο του 2008, σε ηλικία 51 ετών, δέχτηκε μια προσφορά από την Αρκουάτα, ένα ερασιτεχνικό σωματείο της Β’ Ερασιτεχνικής Κατηγορίας, με έδρα την Αρκουάτα ντελ Τρόντο, στην περιφέρεια του Μάρκε, κοντά στην Ανκόνα, για να κάνει μια επιστροφή στην ενεργό δράση ως τερματοφύλακας! Στις 13 Μαΐου του 2011, παντρεύτηκε την επί πολλά χρόνια σύντροφό του, Λάουρα Σπεράντζα (Laura Speranza), με την οποία έχει 4 παιδιά!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Εφηβική καριέρα

• ·         1972–1974: Associazione Sportiva Fortis Spoleto Football Club

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1974/75: Associazione Sportiva Fortis Spoleto Football Club, 0 (0)
• ·         1975/76: Football Club Internazionale Milano, 0 (0)
• ·         1976/77: Associazione Sportiva Fortis Spoleto Football Club, 30 (0)
• ·         1977/78: Aurora Pro Patria 1919, 7 (0)
• ·         1978/79: Associazione Sportiva Livorno Calcio, 33 (0)
• ·         1979/80: Società Sportiva Sambenedettese Calcio, 38 (0)
• ·         1980–1983: Unione Sportiva Avellino 1912, 90 (0)
• ·         1983–1992: Juventus Football Club, 254 (0)
• ·         1992–1995: Genoa Cricket and Football Club, 43 (0)

Σύνολο καριέρας: 495 (0)

Διεθνής

• ·         1987–1991: Ιταλία, 7 (0)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Juventus

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2 (1983/84, 1985/86)
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1989/90
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1984/85
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων: 1983/84
• ·         Κύπελλο UEFA: 1989/90
• ·         Ευρωπαϊκό Super Cup: 1984
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1985
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: φιναλίστ το 1990

Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 3^η θέση το 1990

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Εθνικό Βραβείο Επιτευγμάτων Καριέρας "Gaetano Scirea": 1993

Τιμές

• ·         Ιππότης 5^ης Κλάσης/μετάλλιο της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 1991