Βλογημένος: Πιέτρο Πάολο Βίρντις

Ο Ιταλός κεντρικός επιθετικός Πιέτρο Πάολο Βίρντις (Antonio Pietro Paolo Virdis), γεννήθηκε στις 26 Ιουνίου του 1957, στο Σάσαρι, τη 2^η μεγαλύτερη πόλη της Σαρδηνίας, στα βόρεια του νησιού. Στη ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία, έπαιξε για τη Νουερέσε, πριν θητεύσει στην ιταλική Serie A’ για λογαριασμό των Κάλιαρι, Γιουβέντους, Ουντινέζε και Μίλαν, ενώ τελείωσε την καριέρα του με την Λέτσε. Ένα δυνατό φορ που ήξερε μπάλα, ενώ υπήρξε αξιόπιστος σκόρερ, γνωστός για την ικανότητά του μπροστά στο τέρμα. Κέρδισε 2 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ιταλίας με την Γιουβέντους, ενώ έκανε όνομα και καριέρα όταν βρέθηκε στο Μιλάνο και για μια πενταετία έδωσε πολύτιμες λύσεις, με σημαντικά γκολ, στη Μίλαν των Ολλανδών, που είχε αρχίσει να χτίζει ο Αρίγκο Σάκι (Arrigo Sacchi). Ήταν ο Πρώτος Σκόρερ στο πρωτάθλημα του 1987, κατακτώντας ένα πρωτάθλημα και το ιταλικό Σούπερ Καπ του 1988, όντας μέλος της ομάδας που ήταν νικήτρια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1989. Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε την Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, βοηθώντας την ομάδα σε μια 4^η θέση.

Ξεκίνησε την καριέρα του στην πατρίδα του, τη Σαρδηνία με την Νουορέσε, στη Serie D, το 1973, σκοράροντας 11 γκολ στη πρώτη του σεζόν στην πρώτη ομάδα, στην οποία έκανε ντεμπούτο σε ηλικία μόλις 16 ετών. Την επόμενη περίοδο, εντάχθηκε στη μεγάλη ομάδα του νησιού την Κάλιαρι, κάνοντας το ντεμπούτο του στη Serie Α, στις 6 Οκτωβρίου του 1974, σ’ ένα παιχνίδι πρωταθλήματος εναντίον της Λανερόσι Βιτσέντζα. Την επόμενη σεζόν, παρά τα 6 έξι γκολ που σημείωσε σε 23 παιχνίδια, δεν κατάφερε να αποφύγει τον υποβιβασμό, κυρίως λόγω του σοβαρού τραυματισμού του αρχηγού της ομάδας, του εμβληματικού Τζίτζι Ρίβα (Gigi Riva). Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το επιθετικό δίδυμο Ρίβα-Βίρβτις, ήταν πιθανότατα το ισχυρότερο επιθετικό ζευγάρι στην ιστορία του συλλόγου της Σαρδηνίας.

Το 1977 μεταγράφηκε στη Γιουβέντους, στην οποία αγωνίστηκε μέχρι το 1982, εκτός από την περίοδο 1980/81, που έπαιξε δανεικός στη Κάλιαρι. Έκανε το ντεμπούτο του, στις 21 Αυγούστου του 1977, σε μια νίκη 2-0 επί της Σαμπενεντετέζε για το Κύπελλο Ιταλίας. Έπαιξε για 3 σεζόν στο Τορίνο και κατέκτησε δύο τίτλους πρωταθλητή και ενός Κυπελλούχου Ιταλίας. Αδυνατώντας να βρει θέση βασικού στη πρώτη ομάδα, παρά τα 18 γκολ σε 45 αγώνες πρωταθλήματος, το 1982 έφυγε απ’ τη Γιουβέντους, κυρίως για να ανοίξει ο δρόμος για τον Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi), για την Ουντινέζε.

Με αρκετά προβλήματα τραυματισμών την πρώτη του περίοδο, αλλά και 10 γκολ στη δεύτερή του στο Ούντινε, για τη συνέχεια, το 1984, μετακόμισε στη Μίλαν, όπου πέρασε την καλύτερη περίοδό του σε επίπεδο συλλόγων. Έκανε το ντεμπούτο του με τη Μίλαν, σε μια ήττα 1-2 εκτός έδρας από τη Πάρμα, στις 22 Αυγούστου του 1984. Αγωνίστηκε για 5 σεζόν με τους «ροσονέρι», κερδίζοντας τον τίτλο του Πρώτου Σκόρερ στη Serie A, κατά τη διάρκεια της σεζόν 1986/87, με 17 γκολ. Κατέκτησε με τον σύλλογο τον τίτλο του πρωταθλητή για την περίοδο 1987/88, συμβάλλοντας τα μέγιστα αφού ήταν ο άνθρωπος που στον καθοριστικό αγώνα με την διεκδικήτρια Νάπολι, μέσα στο Σαν Πάολο την 1^η Μαΐου του 1988, σκόραρε τα 2 από τα 3 γκολ της νίκης με 3-2!

Κατέκτησε επίσης το Σούπερ Καπ του 1988, ακολουθούμενο από το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1988/89, όπου στον τελικό της Βαρκελώνης, εναντίον της Στεάουα, μπήκε στο 60^ο λεπτό στη θέση του Ρουντ Γκούλιτ (Ruud Gullit). Συνολικά, έκανε 186 εμφανίσεις για τη Μίλαν, σκοράροντας 76 γκολ, 53 εκ των οποίων σημειώθηκαν σε 135 εμφανίσεις για το πρωτάθλημα. Το 1989, σε ηλικία 32 ετών, έφυγε από την Μίλαν, για να ενταχθεί στη Λέτσε, όπου πέρασε τις 2 τελευταίες περιόδους του ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, πριν αποσυρθεί, το 1991 μετά από 8 γκολ σε 46 αγώνες.

Αν και ποτέ δεν κέρδισε κλήση για την ανδρική εθνική ιταλική ομάδα, έπαιξε 8 παιχνίδια και σκόραρε ένα γκολ για την εθνική Ελπίδων της Ιταλίας, καθώς και 15 παιχνίδια με 9 γκολ για την ιταλική Ολυμπιακή ομάδα, βοηθώντας τη αποφασιστικά στη πρόκριση για τους Αγώνες της Σεούλ, το 1988. Στο τουρνουά, σκόραρε 3 γκολ σε 6 αγώνες, με την Ιταλία να φτάνει στα ημιτελικά, χάνοντας με 0-2 από τη Δυτική Γερμανία, κατακτώντας εν τέλει το Χάλκινο Μετάλλιο. Πριν τους Ολυμπιακούς είχε συμμετάσχει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων του 1982.

Μετά την απόσυρσή του από την ενεργό δράση, ασχολήθηκε με τη προπονητική. Τον Νοέμβριο του 1998, ανέλαβε την Κατάνια, στη Serie C1, από την οποία απολύθηκε τον Απρίλιο του 1999. Ξαναπροπόνησε το Μάρτιο του 2001, τη Βιτερμπέζε μόνο για δύο μήνες, καθώς απολύθηκε τον Μάιο του ίδιου έτους. Τον Απρίλιο του 2002 ήταν στη Νοτσερίνα, οδηγώντας την ομάδα στα τελικά των play-offs. Αργότερα εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο και άνοιξε ένα εστιατόριο και κάβα κρασιών στο Μιλάνο. Σήμερα εργάζεται ως σχολιαστής στην τηλεόραση.