Όσκαρ (Χοσέ Όσκαρ Μπερνάρντι)

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός Χοσέ Όσκαρ Μπερνάρντι, περισσότερο γνωστός απλά ως Όσκαρ (José Oscar Bernardi, ‘’Oscar’’), γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου του 1954, στο Μόντε Σιάο, μια πόλη της πολιτείας Μίνας Ζεράις στη Νότια Βραζιλία, κοντά στο Σάο Πάουλο. Ξακουστός από τη συμμετοχή του με την εθνική ομάδα της Βραζιλίας στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978, του 1982 και ως αναπληρωματικός το 1986, έπαιξε 60 διεθνή παιχνίδια, από τον Απρίλιο του 1978 έως τον Μάιο του 1986. Ένας ανυπέρβλητος ποδοσφαιριστής που δέσποζε της άμυνας, γρήγορος στις επεμβάσεις του, ιδιαίτερα καλός στο ψηλό παιχνίδι, διακρίθηκε για το καθαρό παίξιμό του στις προσωπικές μονομαχίες. Σε συλλογικό επίπεδο έκανε όνομα με τη Πόντε Πρέτα από το 1972 μέχρι το 1979 και μεγάλη καριέρα με τη Σάο Πάουλο μέχρι το 1987. Έπαιξε ακόμη λίγα παιχνίδια με τον Κόσμο της Νέας Υόρκης και τελείωσε τη καριέρα του το 1989, στην Ιαπωνία. Μετά από την επαγγελματική απόσυρσή του, προπόνησε αρκετές ομάδες στην Ιαπωνία και τη Βραζιλία, ενώ σήμερα είναι ιδιοκτήτης ενός αθλητικού κέντρου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, έχοντας ιδρύσει και έναν ποδοσφαιρικό σύλλογο που ονομάζεται Μπραζιλίς, το 2007.

Ξεκίνησε στα νεανικά τμήματα της Γκουαρανί, αλλά το 1972 έκανε επαγγελματικό ντεμπούτο με τη Πόντε Πρέτα, ενώ παράλληλα ντεμπουτάρισε και στην εθνική Νέων της Βραζιλίας, με την οποία αναδείχθηκε πρωταθλητής Νοτίου Αμερικής το 1974. Συγκέντρωσε τα βλέμματα ισχυρότερων συλλόγων, κυρίως της Παλμέιρας, χωρίς όμως να προκύψει κάτι. Στις 31 Μαΐου του 1977, κλήθηκε στην εθνική ομάδα, για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978. Συνέχισε τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με τη Πόντε Πρέτα και μάλιστα στο παιχνίδι της μεταγραφής του μπήκε και η Κορίνθιανς, ειδικά μετά τη παρουσία του στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπου μαζί με τον Αμαράλ (João Justino Amaral dos Santos, “Amaral”), με τον οποίο ξεκίνησαν μαζί από τη Γκουαρανί, συνέθεσαν ένα τρομερό δίδυμο στο κέντρο της βραζιλιάνικης άμυνας! Εκείνη την εποχή, θεωρήθηκε ως ο Καλύτερος Κεντρικός Αμυντικός στη Βραζιλία!

Μαρκάροντας τον Πελέ στο τελευταίο παιχνίδι του με τη Σάντος, το 1974.

Παραχωρήθηκε στο Κόσμο της Νέας Υόρκης για 16,5 εκατομμύρια κρουζέιρος, με τα οποία η Πόντε Πρέτα αντιμετώπισε κάποια από τα οικονομικά της προβλήματα, αν και η μεταγραφή σκάλωσε από κάποιον υποτιθέμενο εκπρόσωπο της Μαρσέιγ, χωρίς κάτι περισσότερο. Αποδείχθηκε αποτυχημένη η κίνηση, γιατί σε 7 μήνες που κάθισε στις ΗΠΑ, μακριά από την οικογένειά του, έφτασε να αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα!  Στις 23 Ιουλίου του 1980, επέστρεψε στη Βραζιλία, αλλά για λογαριασμό της  Σάο Πάουλο, ως αντικαταστάτης του Αίλτον Λίρα (Ailton Lira). Έγινε ένας από τους καλύτερα αμειβόμενους παίκτες στο βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο! Στο πρώτο επίσημο παιχνίδι του ήταν ο αρχηγός της ομάδας, βοηθώντας στη νίκη με 4-0 επί της Κορίνθιανς!  Πέντε ημέρες πριν, σε ένα φιλικό εναντίον της Παλμέιρας, είχε κάνει το ντεμπούτο του με τη νέα φανέλα, πάλι σε μια νίκη με 4-0. Κατέκτησε το πρωτάθλημα Παουλίστα με δύο νίκες με 1-0 επί της Σάντος, σηκώνοντας το Κύπελλο ως αρχηγός! Ήταν ο αρχηγός της Σάο Πάουλο, σχεδόν σε όλες τις περιόδους, μέχρι την αποχώρησή του από τον σύλλογο, το 1987!  

Την επόμενη χρονιά, η Σάο Πάουλο κατέκτησε πάλι τον τίτλο του πολιτειακού πρωταθλητή,  χωρίς όμως τον Όσκαρ, ο οποίος υπέστη έναν σοβαρό τραυματισμό στη βουβωνική χώρα. Ο τραυματισμός αποδείχθηκε  τόσο σοβαρός που ο ίδιος είχε σκεφτεί να αποσυρθεί. Ανέκαμψε και κλήθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982 στην Ισπανία. Είχε εξαιρετική απόδοση, σκόραρε ένα γκολ εναντίον της Σκωτίας στους ομίλους, αλλά η Βραζιλία αποκλείστηκε από την Ιταλία στα προημιτελικά. Κόντεψε να γίνει ο ήρωας στα τελευταία λεπτά του αγώνα στο Σαρία της Βαρκελώνης, όταν μια κεφαλιά του, αποκρούστηκε με υπερένταση από τον Ντίνο Τζοφ (Dino Zoff)!  Οι επόμενες χρονιές πέρασαν χωρίς τίτλο για τη Σάο Πάουλο, με τον επόμενο να έρχεται το 1985. Ήταν ένας από τους αμυντικούς που έλαμψαν στην ιστορία της Σάο Πάολο, σχηματίζοντας μαζί με τον Ντάριο Περέιρα (Dario Pereyra), ένα αμυντικό δίδυμο που θεωρείται από πολλούς ως το Καλύτερο στην ιστορία του συλλόγου!

Στα τέλη του 1985, είχε ένα τραυματισμό στον αστράγαλο, που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει τη θέση βασικού στη Σάο Πάουλο. Χωρίς αυτόν στην πρώτη ομάδα, η Σάο Πάουλο κατέκτησε τον τίτλο στον τελικό εναντίον της Γκουαρανί. Κλήθηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 στο Μέξικο, αλλά αυτή τη φορά ήταν αναπληρωματικός. Ήταν ο αρχηγός της εθνικής Ομάδας σε όλα τα φιλικά της αυτή τη χρονιά, εκτός από ένα. Επιστρέφοντας, ήλθε σε ρήξη με τον προπονητή του, Σιλίνιο (Otacílio Pires de Camargo, “Cilinho”), όταν μετά από μια ήττα με 0-2 από τη Γιουβέντους του Σάο Πάουλο, κατηγορήθηκε για «αρνητική ηγεσία»! Στις αρχές του 1987, έφυγε από το Μορουμπί και πριν από το τέλος του Ιουνίου είχε μια προσφορά από τη Νισάν Μότορς της Ιαπωνίας (η σημερινή Γιοκοχάμα Μαρίνος). Η πρόσληψή του ανακοινώθηκε στις 29 Ιουνίου και παράλληλα με το πριμ μεταγραφής του, πήρε ένα διαμέρισμα, ένα αυτοκίνητο και τα δίδακτρα του  σχολείου για την κόρη που να καταβάλλονται από τον σύλλογο, σε μια σύμβαση κατ’  αρχή ενός έτους από τον Οκτώβριο. Ο Όσκαρ ήταν ένας από τους πρώτους Βραζιλιάνους που αγωνίστηκε στην Ιαπωνία, βοηθώντας στην εκλαΐκευση του αθλήματος στη χώρα. Έμεινε 3 χρόνια, μέχρι το 1990 και έγινε ένα είδωλο για τους φίλους του ποδοσφαίρου! Το 1988 εξελέγη Παίκτης της Χρονιάς για την Ιαπωνία.

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα, την 1η Απριλίου του 1978, σε μια φιλική ήττα 0-1 από τη Γαλλία. Συμμετείχε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978, τερματίζοντας στη 3^η θέση, του 1982 και του 1986. Το φιλικό εναντίον της Χιλής, στις 7 Μαΐου του 1986, ήταν η 59^η και τελευταία εμφάνισή του με την «σελεσάο», έχοντας επιτύχει και 2 γκολ.

Όταν εγκατέλειψε την ενεργό δράση, ανέλαβε βοηθός προπονητή του Τέλε Σαντάνα (Telê Santana da Silva) στη Σάο Πάουλο με σκοπό να τον αντικαταστήσει όταν αυτός θα ανελάμβανε την εθνική. Παραιτήθηκε στα τέλη Φεβρουαρίου του 1992. Στις αρχές του 1994, ανέλαβε την ευθύνη της Γκουαρανί, τερματίζοντας στη 3^η  θέση του πρωταθλήματος. Στις αρχές του 1997, οδήγησε την Κρουζέιρο για 5 αγώνες, στη σεζόν που κορυφώθηκε  με την κατάκτηση του Κόπα Λιμπερταδόρες το 1997. Έχει επίσης, διατελέσει προπονητής στη  Σαουδική Αραβία για την  Αλ-Ιτιχάντ, την Αλ-Σαμπάμπ και την Αλ-Χιλάλ. Έχει ιδρύσει τον ποδοσφαιρικό σύλλογο Μπραζιλίς (Brasilis Futebol Clube) στο Άκουας ντε Λιντόια, μια περιοχή της ιδιαίτερης πατρίδας του και συνεργάζεται  με νέους ξένους παίκτες.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1972–1979: Associação Atlética Ponte Preta, 34 (13)
• ·         1980: New York Cosmos                , 3 (0)
• ·         1980–1987: São Paulo Futebol Clube, 294 (6)
• ·         1987–1989: Nissan Motors Football Club (η σημερινή Yokohama F·Marinos)                        

Διεθνής

• ·         1978–1986: Βραζιλία, 59 (2)

Προπονητική καριέρα

• ·         1989–1991: Nissan Motors Football Club
• ·         1992: Associação Atlética Internacional
• ·         1992: Guarani Futebol Clube
• ·         1993–1995: Al-Hilal Saudi Football Club
• ·         1995/96: Kyoto Purple Sanga
• ·         1997: Al-Hilal Saudi Football Club
• ·         1997: Cruzeiro Esporte Clube
• ·         1998: Al Shabab Football Club

Τίτλοι

Συλλογικοί

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Σάο Πάουλο (Campeonato Paulista): 4 (1980, 1981, 1985, 1987)
• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας (Campeonato Brasileiro Série A): 1986
• ·         Πρωτάθλημα Ιαπωνίας: 2 (1988/89, 1989/90)

 Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         2^ος Καλύτερος Παίκτης Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 1977