Ο Ισπανός τερματοφύλακας Αντόνι Ραμαλιέτς (Antoni
Ramallets Simón), γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1924, στη Βαρκελώνη. Πέρασε το
μεγαλύτερο μέρος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας με την Μπαρτσελόνα κατά την
διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και στις αρχές αυτής του 1960. Ο πρώτος μεγάλος
μεταπολεμικός γκολκίπερ που ανέδειξε η ποδοσφαιρομάνα της Ιβηρικής. Σύμβολο της
Μπαρτσελόνα, θεωρείται ο Καλύτερος Γκολκίπερ στην ιστορία της και την υπηρέτησε
για 14 ολόκληρα χρόνια! Κέρδισε το Zamora Trophy ως ο καλύτερος τερματοφύλακας
στην ισπανική La Liga σε 5 περιπτώσεις, παράλληλα με 18 άλλες σημαντικές
τιμητικές διακρίσεις. Εκπροσώπησε την Ισπανία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 στη
Βραζιλία και στη δεκαετία του 1960, οδήγησε προπονητικά αρκετούς συλλόγους κυρίως
στη χώρα του, κερδίζοντας δύο μεγάλα τρόπαια με τη Σαραγόσα.
Γεννήθηκε στην περιοχή Γκράσια
της Βαρκελώνης και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα σε αρκετές τοπικές
ερασιτεχνικές ομάδες, όπως η Ρασίνγκ του Γκουιναρδό. Το 1941 υπέγραψε το πρώτο
επαγγελματικό του συμβόλαιο με την ιστορική CE Europa της Γκράσια. Αργότερα, για
τη διετία 1942-1944, αγωνίστηκε στη Μαγιόρκα, στη Β’ Κατηγορία και στη
συνέχεια, υπηρετώντας τη στρατιωτική του θητεία στη Ναυτική Βάση του Σαν
Φερνάντο, κοντά στο Κάδιξ, έπαιξε για τον τοπικό σύλλογο, απ’ όπου τον απέκτησε
η Βαγιαδολίδ, το 1945, τότε στη Γ’ κατηγορία, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην
άνοδο της στη Β’ εκείνη τη σεζόν.
Αποκτήθηκε από τη Μπαρτσελόνα την
επόμενη περίοδο και επέστρεψε σ’ αυτήν το 1947, σε ηλικία 23 ετών, αφού πέρασε την πρώτη σεζόν μετά την
απόκτησή του, ως δανεικός στη Βαγιαδολίδ. Στους «μπλαουγκράνα» ήταν
αναπληρωματικός του εμβληματικού Χουάν Βελάσκο (Juan Velasco) τις 2 πρώτες
χρονιές του, κάνοντας το ντεμπούτο του στη La Liga, σε μια νίκη 2-1 εναντίον
της Σεβίλλης, στις 28 Νοεμβρίου του 1948. Αν και αυτή ήταν η μόνη εμφάνισή του
κατά τη διάρκεια αυτής της σεζόν, κέρδισε θέση βασικού μετά τον σοβαρότατο
τραυματισμό του Βελάσκο, τον Νοέμβριο του 1949.
Ήταν αναπόσπαστο μέλος της ομάδας
που κατέκτησε 6 πρωταθλήματα και 5 κύπελλα Ισπανίας! Τη σεζόν 1951/52, όταν
η Μπάρτσα κέρδισε 5 μεγάλα τρόπαια, έπαιξε
βασικός σε 28 παιχνίδια πρωταθλήματος, κερδίζοντας στο τέλος της το πρώτο του από
τα 5 (ρεκόρ) βραβείο Ρικάρντο Θαμόρα (Ricardo Zamora Trophy), ως ο καλύτερος
τερματοφύλακας στην La Liga. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, ήταν ένα
εξέχον μέλος της επιτυχημένης ομάδας της Μπαρτσελόνα που περιλάμβανε παίκτες
όπως ο Ζοάν Σεγκάρα (Joan Segarra Iracheta), ο Μαριάνο Γκονσάλβο (Mariano
Gonzalvo Falcón), ο Λάζλο Κουμπάλα (László Kubala Stecz), ο Σάντορ Κόκτσις
(Sándor Péter Kocsis), ο Εβαρίστο (Evaristo de Macedo Filho), ο Λουίς Σουάρεθ
(Luis Suárez Miramontes) και ο Ζόλταν Τσίμπορ (Zoltán Czibor).
Κατά τη διάρκεια
της θητείας του με τον σύλλογο έκανε 538 εμφανίσεις, συμπεριλαμβανομένων 384
επίσημων αγώνων, εκ των οποίων οι 288 στο πρωτάθλημα, καθιστώντας τον 3ο
τερματοφύλακα που έχει παίξει τα περισσότερα παιχνίδια για τον σύλλογο πίσω από
τον Αντόνι Τσουμπιθαρέτα (Andoni Zubizarreta) και τον Βίκτορ Βαλντέζ (Víctor
Valdés). Εγκατέλειψε την ενεργό δράση, μετά την ήττα στον τελικό του Κυπέλλου
Πρωταθλητριών της περιόδου 1960/61 από τη Μπενφίκα (2-3). Στις 6 Μαρτίου του 1962,
η Μπαρτσελόνα έδωσε έναν αποχαιρετιστήριο αγώνα προς τιμήν του με αντίπαλο το
Αμβούργο, κερδίζοντας με 5-1.
Αγωνίστηκε σε 35 παιχνίδια για
την Ισπανία, μεταξύ 1950 και 1961, κάνοντας το ντεμπούτο του εναντίον της
Χιλής, στις 29 Ιουνίου του 1950, κατά τη διάρκεια του 2ου αγώνα της Ισπανίας
στο Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία, στα 26 του χρόνια. Κατά τη διάρκεια του
τουρνουά, κέρδισε το παρατσούκλι «Η Γάτα του Μαρακανά», μετά από την εκπληκτική
του εμφάνιση κόντρα στην Αγγλία, βοηθώντας στη πρόκριση στη δεύτερη φάση της
διοργάνωσης. Η Ισπανία τερμάτισε τελικά στη 4η θέση του τουρνουά και
ο ίδιος ονομάστηκε ως ο Καλύτερος Τερματοφύλακας της Διοργάνωσης. Έπαιξε επίσης
7 παιχνίδια με την ανεπίσημη αντιπροσωπευτική ομάδα της Καταλονίας.
Στη δεκαετία του 1960 διετέλεσε
προπονητής σε αρκετούς συλλόγους, συμπεριλαμβανομένης των Βαγιαδολίδ, Σαραγόσα, Λογκρονιές και
Μουρθία. Την περίοδο 1963/64 οδήγησε τη Ρεάλ Σαραγόσα στην 4η θέση
στο πρωτάθλημα, στη κατάκτηση του Κυπέλλου Ισπανίας, αλλά και του Κυπέλλου
Διεθνών Εκθέσεων, μια διοργάνωση που είχε κερδίσει δύο φορές ως παίκτης με την
Μπαρτσελόνα, κερδίζοντας την επίσης ισπανική Βαλένθια στον τελικό. Στις 11 Μαρτίου
του 2008, τιμήθηκε με το κλειδί της πόλης της Βαρκελώνης από τα χέρια του
προέδρου της Μπαρτσελόνα, Ζοάν Γκασπάρτ (Joan Gaspart).
Ο Αντόνι Ραμαλιέτς πέθανε στις 31
Ιουλίου του 2013 στο σπίτι του στη Vilafranca del Penedès, κοντά στη Βαρκελώνη,
σε ηλικία 89 ετών! Ο θάνατος της συζύγου του, ένα χρόνο νωρίτερα, τον οδήγησε
σε κατάθλιψη και επιδείνωσε τα προϋπάρχοντα προβλήματα υγείας.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές
(Γκολ)
Εφηβική καριέρα
●
1941/42: Club Esportiu Europa
Επαγγελματική καριέρα
●
1942–1944: Club Deportivo Mallorca
●
1944–1945: Club
Deportivo San Fernando
●
1945/45: Real Valladolid Club de Fútbol
●
1946/47:
(δανεικός) → Real
Valladolid Club de Fútbol
●
1946–1962: Club de Fútbol Barcelona, 288 (0)
Διεθνής
●
1948–1960: Καταλονία, 7 (0)
●
1950–1961: Ισπανία, 35 (0)
Προπονητική καριέρα
●
1962/63: Real Valladolid Club de Fútbol
●
1963/64: Real Zaragoza
●
1964: Real Murcia Club de Fútbol
●
1965/66: Real Valladolid Club de Fútbol
●
1966: Club Deportivo Logroñés
●
1968:
Hércules de Alicante Club de Fútbol
●
1968/69: Elche Club de Fútbol Ilicitano
Τίτλοι
Ως ποδοσφαιριστής
Συλλογικοί
Με τη Barcelona
●
Πρωτάθλημα Ισπανίας: 6 (1947/48, 1948/49,
1951/52, 1952/53, 1958/59, 1959/60)
●
Κύπελλο Ισπανίας (Copa del Generalísimo): 5 (1951,
1952, 1952/53, 1957, 1958/59)
●
Copa Eva Duarte: 3 (1948, 1952, 1953)
●
Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων: 2 (1955/58, 1958/60)
●
Λατινικό Κύπελλο: 2 (1949, 1952)
Προσωπικές Διακρίσεις
●
Καλύτερος Τερματοφύλακας Ισπανικού Πρωταθλήματος
(Zamora Trophy): 5 (1951/52, 1955/56, 1956/57, 1958/59, 1959/60)
Ως προπονητής
Με τη Zaragoza
●
Κύπελλο Ισπανίας (Copa del Generalísimo): 1963/64
●
Κύπελλο Διεθνών Εκθέσεων: 1963/64
