Άλντο Σερένα

Ο Ιταλός κεντρικός επιθετικός Άλντο Σερένα (Aldo Serena), γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου του 1960, στη Μοντεμπελούνα, μια πόλη στην επαρχία του Τρεβίζο, περίπου 65 χλμ. βορειοδυτικά της Βενετίας. Συνήθως αναπτυσσόμενος ως σέντερ-φορ, αγωνίστηκε για αρκετές ιταλικές ομάδες σε ολόκληρη την καριέρα του, κερδίζοντας 4 τίτλους της ιταλικής Serie A. Ένα πολύ καλός ποδοσφαιριστής, ιδιαίτερα ικανός στον αέρα, ιδίως με τις κεφαλιές του, διαθέτοντας παράλληλα καλό και δυνατό αριστερό σουτ. Έχει αγωνιστεί και με τους 4 αιώνιους αντιπάλους του ιταλικού ποδοσφαίρου (Ίντερ-Μίλαν, Γιουβέντους-Τορίνο),  όντας μέλος μιας εξαιρετικά ολιγομελούς ποδοσφαιρικής κάστας! Μνημονεύεται κυρίως για τη θητεία του με την Ίντερ, όπου κέρδισε πολλά τρόπαια, συμπεριλαμβανομένου ενός πρωταθλήματος και του Κυπέλλου UEFA το 1991. Σε διεθνές επίπεδο, εκπροσώπησε την εθνική ομάδα της Ιταλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 και του 1990, βοηθώντας την ομάδα σε μια 3^η θέση στο τελευταίο τουρνουά, όντας ο άνθρωπος που αστόχησε στο τελευταίο πέναλτι στον ημιτελικό εκείνης της διοργάνωσης, σε μια διαδικασία που είχε ζητήσει να εξαιρεθεί!

Ξεκίνησε στα τμήματα υποδομής του συλλόγου της γενέτειράς του, κάνοντας το ντεμπούτο του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, τη σεζόν 1977/78, σκοράροντας 9 γκολ σε 29 εμφανίσεις στην Serie D’. Αποκτήθηκε από την Ίντερ το 1978, ως αναπληρωματικός του Σάντρο Αλτομπέλι  (Alessandro Altobelli) και του Κάρλο Μουράρο (Carlo Gino Muraro), σκοράροντας  το πρώτο του γκολ στην Serie Α’, στο ντεμπούτο του, στις 19 Νοεμβρίου του 1978, στην εντός έδρας νίκη με 4-0 επί της  Λάτσιο.  Στο τέλος της σεζόν, έχοντας κάνει μόλις 2 εμφανίσεις, παραχωρήθηκε δανεικός στη Κόμο, στη Serie B’, σκοράροντας 2 γκολ σε 18 εμφανίσεις. Την επόμενη σεζόν πήγε στη Μπάρι, πάντα με τη μορφή δανείου και αυτή τη φορά σκόραρε 10 γκολ σε 35 εμφανίσεις. Επέστρεψε στην Ίντερ , τη περίοδο 1981/82 και σε 21 εμφανίσεις σκόραρε μόνο 2 γκολ για το Κύπελλο Ιταλίας, με το ένα απ’ αυτά να είναι αυτό που έδωσε τη νίκη, στον πρώτο αγώνα του τελικού του Κυπέλλου Ιταλίας, με  1-0 εναντίον της Τορίνο. Με το 1-1 στον επαναληπτικό, έδωσε το τρόπαιο στους «νερατζούρι».

Δεν υπολογιζόταν  για την επόμενη σεζόν, 1982/83 και έτσι πέρασε στην Μίλαν, που τότε αγωνιζόταν στη Serie B’, σημειώνοντας 8 γκολ, συμβάλλοντας αρκετά στην άνοδο στη Serie A’. Επέστρεψε στην Ίντερ, σημειώνοντας 8 γκολ και έφυγε για άλλη μία φορά δανεικός στη Τορίνο, τη περίοδο 1984/85, τερματίζοντας στην 2^η  θέση του βαθμολογικού πίνακα με απολογισμό 9  γκολ, με σημαντικότερο αυτό εναντίον της Γιουβέντους στο 89º λεπτό. Το 1985, επέστρεψε στην Ίντερ και παραχωρήθηκε στην Γιουβέντους, στο πλαίσιο των ανταλλαγμάτων για τον Μάρκο Ταρντέλι (Marco Tardelli).  Κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα με την «Γηραιά Κυρία», το 22^ο δικό της, σκοράροντας 11 γκολ σε 24 εμφανίσεις  και τον Δεκέμβριο του 1985, κατέκτησε και  το Διηπειρωτικό Κύπελλο εναντίον της Αρχεντίνος Τζούνιορς, σκοράροντας πέναλτι στη διαδικασία. Έμεινε και τη σεζόν 1986/87, πλήρως απογοητευτική για τη Γιουβέντους  και  πήρε την αντίθετη διαδρομή: πέρασε από Γιουβέντους στην Ίντερ για 3,5 δισεκατομμύρια λιρέτες, τελειώνοντας τη σεζόν 1986/87 στη 5^η  θέση, έχοντας σκοράρει 6 γκολ.

Την περίοδο 1988/89, κατέκτησε το πρωτάθλημα, το 13^ο για τους «νερατζούρι», σκοράροντας 22 γκολ, αναδεικνυόμενος Πρώτος Σκόρερ στο πρωτάθλημα, παίζοντας ως κεντρικός επιθετικός, παράλληλα με τον Ραμόν Ντίαζ (Ramón Díaz), υπό τις οδηγίες του Τζιοβάνι Τραπατόνι (Giovanni Trapattoni). Με την άφιξη του Γιούργκεν Κλίνσμαν (Jürgen Klinsmann) και την πώληση του Ντίαζ, η Ίντερ κέρδισε το ιταλικό Σούπερ Καπ εναντίον Σαμπντόρια, (2-0), σκοράροντας το 2^ο γκολ. Η σεζόν 1990/91 ολοκληρώθηκε με τη 2^η θέση στο πρωτάθλημα, πίσω από τη Σαμπντόρια, κατακτώντας το Κύπελλο UEFA, νικώντας στον διπλό τελικό τη Ρόμα. Κοντά  στο τέλος της καριέρας του, το 1991, πήγε στη Μίλαν, ως αναπληρωματικός και σε δύο περιόδους συγκέντρωσε μόνο 10 συμμετοχές, χωρίς γκολ, αλλά κέρδισε δύο τίτλους πρωταθλήματος.

Το 1993 αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του. Είναι ο μοναδικός παίκτης που έχει παίξει σε δύο ντέρμπι με τη φανέλα των τεσσάρων αιωνίων αντιπάλων του ιταλικού ποδοσφαίρου! Ο Κριστιάν Βιέρι (Christian Vieri), που φόρεσε επίσης και τις τέσσερις φανέλες, τη χρονιά που ήταν στην Γιουβέντους, η Τορίνο ήταν στη Serie Β’ και όταν ήταν στην Τορίνο, ήταν και τις 2 φορές στον πάγκο. Είναι ο ένας ένα από τους 5 Ιταλούς ποδοσφαιριστές που έχει κατακτήσει το ιταλικό πρωτάθλημα με 3 διαφορετικούς συλλόγους! Οι άλλοι 4 είναι ο Τζιοβάνι Φεράρι (Giovanni Ferrari)  ο Σέρτζιο Γκόρι (Sergio Gori), ο Πιέτρο Φάνα (Pietro Fanna) και ο Ατίλιο Λομπάρντο (Attilio Lombardo)!  

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα στις 8 Δεκεμβρίου του 1984, στη νίκη με 2-0 επί της Πολωνίας. Συμμετείχε σε 24 διεθνείς συναντήσεις και σημείωσε 5 γκολ για την «σκουάντρα ατζούρα». Είχε ήδη αγωνιστεί για την Ιταλία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1984, όταν ήταν 4^η. Ήταν στην 22άδα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του  1986 στο Μέξικο, χωρίς να αγωνιστεί και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, στη πατρίδα του, όπου η Ιταλία τερμάτισε στην 3^η  θέση. Σκόραρε με κεφαλιά, στη νίκη με 2-0 επί της Ουρουγουάης, στη φάση των ομίλων.

Στον ημιτελικό, στο Σαν Πάολο της Νάπολι, ήταν ο παίκτης που έχασε το τελευταίο πέναλτι στη διαδικασία, που κόστισε και τον αποκλεισμό! Είχε αστοχήσει στο 4^ο και ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι (Roberto Donadoni), με τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona), να ευστοχεί στο 4^ο για την Αργεντινή. Ωστόσο, επειδή κανένας άλλος Ιταλός δεν ανέλαβε εθελοντικά την ευθύνη, ο Ιταλός προπονητής Ατζέλιο Βιτσίνι (Azeglio Vicini), όρισε τον Σερένα ως τελευταίο εκτελεστή! Η Ιταλία κατέκτησε την 3^η  θέση νικώντας  την Αγγλία, στον μικρό τελικό. Το τελευταίο παιχνίδι του για την «σκουάντρα ατζούρα» το έπαιξε στις 22 Δεκεμβρίου του 1990 εναντίον της Κύπρου.

Σήμερα εργάζεται ως αυθεντία για την Mediaset.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1977/78: Calcio Montebelluna, 29 (9)
• ·         1978/79: Football Club Internazionale Milano, 2 (1)
• ·         1979/80: (δανεικός) → Calcio Como, 18 (2)
• ·         1980/81: (δανεικός) → Football Club Bari 1908, 35 (10)
• ·         1981/82: Football Club Internazionale Milano, 21 (2)
• ·         1982/83: (δανεικός) → Associazione Calcio Milan, 20 (8)
• ·         1983/84: Football Club Internazionale Milano, 28 (8)
• ·         1984/85: (δανεικός) → Torino Football Club, 29 (9)
• ·         1985–1987: Juventus, 51 (21)
• ·         1987–1991: Football Club Internazionale Milano, 114 (45)
• ·         1991–1993: Associazione Calcio Milan, 10 (0)

Σύνολο καριέρας: 357(115)

 Διεθνής

• ·         1984–1990: Ιταλία, 24 (5)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Juventus

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1985/86
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1985

Με την Inter

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1988/89
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1981/82
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1989
• ·         Κύπελλο UEFA: 1990/91

Με τη Milan

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1991/92, 1992/93
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 1992

Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 3^η θέση το 1990

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Πρώτος Σκόρερ Ιταλικού Πρωταθλήματος: 1988/89

Τιμές

• ·         Ιππότης 5^ης Κλάσης – Μετάλλιο της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας: 1991