Μπελίνι (Ιλντεράλντο Λουίς)

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός αμυντικός Ιλντεράλντο Λουίς Μπελίνι (Hilderaldo Luís Bellini), γεννήθηκε στις 7 Ιουνίου του 1930, στην Ιταπίρα, μια πόλη στη πολιτεία του Σάο Πάουλο στη νότια Βραζιλία. Γνωστός ως ένας τους Καλύτερους Κεντρικούς Αμυντικούς στην ιστορία του ποδοσφαίρου της χώρας, κατά τη διάρκεια της καριέρας του έπαιξε για τη Βάσκο ντα Γκάμα, τη Σάο Πάουλο και την Ατλέτικο Παραναένσε. Ποδοσφαιριστής εντυπωσιακά ψύχραιμος με άψογη τεχνική κατάρτιση, η μεγαλύτερη δύναμη του, πέρα από το παιχνίδι του, ήταν η αναμφισβήτητη προσωπικότητά του, η οποία τον έκανε ηγετική φυσιογνωμία τόσο σε συλλογικό επίπεδο όσο και στην εθνική ομάδα! Ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος που ως αρχηγός της εθνικής ομάδας, σήκωσε Παγκόσμιο Κύπελλο, το 1958 στη Σουηδία. Επίσης, του πιστώνεται και η έναρξη της παράδοσης να σηκώνουν οι αρχηγοί το τρόπαιο στον αέρα! Κατέκτησε ακόμη μια φορά το τρόπαιο, το 1962, ενώ συμμετείχε και πάλι ως αρχηγός, το 1966. Κέρδισε συνολικά 51 διεθνείς συμμετοχές. Τιμήθηκε με ένα άγαλμα στην είσοδο του σταδίου Μαρακανά, το οποίο τον απεικονίζει να σηκώνει το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, μια χειρονομία που έκτοτε συνδέθηκε με τη νίκη.

Ήταν ιταλικής καταγωγής και ξεκίνησε τη καριέρα του από τις χαμηλότερες κατηγορίες του πρωταθλήματος του Σάο Πάολο, αρχικά στον σύλλογο της γενέτειράς του, την Ιταπιρένσε το 1946. Το 1949 μεταγράφηκε στην γειτονική Σαοτζοανένσε και από κει το 1952 πήγε στη Βάσκο ντα Γκάμα, την οποία υπηρέτησε περίπου για μια 10ετία. Κατέκτησε το Πολιτειακό  Πρωτάθλημα του Ρίο το 1952, το τελευταίο του «Expresso de Vitória» (Εξπρές της Νίκης), της περιόδου της Χρυσής Εποχής του συλλόγου. Κατέκτησε ακόμα 2 πολιτειακά πρωταθλήματα, το 1956 και το 1958 και ένα τουρνουά Ρίο-Σάο Πάουλο, πρόγονο του εθνικού Βραζιλιάνικου πρωταθλήματος, το 1958.

Το 1962, μετά από 430 παιχνίδια με τη Βάσκο, μεταγράφηκε στη Σάο Πάολο, ​​η οποία είχε μόλις ολοκληρώσει τη κατασκευή του γηπέδου της, του περίφημου «Μορουμπί», ένα από τα μεγαλύτερα γήπεδα στον κόσμο! Αντικατέστησε τον  Μάουρο ντε Ολιβέϊρα (Mauro Ramos de Oliveira), ανταγωνιστή του στην εθνική ομάδα, ο οποίος είχε φύγει  δύο χρόνια πριν για τη Σάντος. Παρά την ποιότητα του ρόστερ, ο σύλλογος δεν μπόρεσε να βγει από τη σκιά της Σάντος του Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, “Pelé”) και δεν κέρδισε κανένα τίτλο, εκτός από μερικά τουρνουά. Έπαιξε το τελευταίο από τα 214 παιχνίδια του με τη Σάο Πάουλο, τον Ιανουάριο του 1968 και στη συνέχεια εντάχθηκε στην Ατλέτικο Παραναένσε, όπου και έκλεισε την καριέρα του το 1969, σε ηλικία 39 ετών.

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα, στις 13 Απριλίου του 1957, στη Λίμα εναντίον του Περού (1-1), για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1958, αντικαθιστώντας τον Έντσον ντος Σάντος (Edson dos Santos). Λόγω απουσίας του Ντίντι (Waldyr Pereira, “Didi”), διορίστηκε αρχηγός της εθνικής ομάδας, στη 5^η του διεθνή εμφάνιση, μέσα σε μια ανανεωμένη ομάδα στο πλαίσιο του Κυπέλλου Roca. Στα 27 του, ήταν ήδη ένας έμπειρος παίκτης και παρά την επιστροφή του προκατόχου του, διατήρησε το περιβραχιόνιο του αρχηγού για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958, στο οποίο έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια βασικός και ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος που σήκωσε Παγκόσμιο Κύπελλο!

Στον Μπελίνι, πιστώνεται και η έναρξη της ποδοσφαιρικής παράδοσης να  σηκώνονται τα τρόπαια στον αέρα, μετά την παράδοσή τους στους εκάστοτε αρχηγούς! Αρχικά, το έκανε αυτό έτσι ώστε οι φωτογράφοι θα μπορούσαν να έχουν μια καλύτερη εικόνα για το τρόπαιο.  Καθώς όμως οι φωτογραφίες δημοσιεύθηκαν σε όλο τον κόσμο, η χειρονομία συνδέθηκε με τη νίκη, με αποτέλεσμα να καθιερωθεί έκτοτε από τους διαδόχους του, αλλά και σε πολλά άλλα αθλήματα!

Παρέμεινε αρχηγός στο Νοτιοαμερικάνικο Πρωταθλήματος του 1959 (πρόγονος του Κόπα Αμέρικα), όπου η Βραζιλία τερμάτισε 2^η πίσω από την γηπεδούχο Αργεντινή, παρά τις 4 νίκες και 2 ισοπαλίες σε 6 παιχνίδια. Τον Μάιο του 1962, λίγες εβδομάδες πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο στη Χιλή, έχασε τη θέση του και το περιβραχιόνιο από τον Μάουρο ντε Ολιβέϊρα, λέγεται κατόπιν απαίτησης του Πελέ, χωρίς να παίξει ούτε ένα λεπτό στο νικηφόρο αυτό Μουντιάλ για τη Βραζιλία. Βρήκε ξανά τη θέση του στην εθνική, τον Ιούνιο του 1965 και συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966, σε ηλικία 36 ετών, στο 3^ο του Μουντιάλ και πάλι ως ο αρχηγός της ομάδας. Έπαιξε τα δύο πρώτα παιχνίδια του τουρνουά, συμπεριλαμβανομένης της ήττας από την Ουγγαρία (1-3), στις 15 Ιουλίου του 1966, στο Λίβερπουλ. Αυτό ήταν και το τελευταίο διεθνές παιχνίδι του. Με τη Βραζιλία κέρδισε συνολικά 51 συμμετοχές, με απολογισμό 37 νίκες, 10 ισοπαλίες και 4 ήττες.

Ήταν παντρεμένος από το 1963 με την Γκιζέλντα, τη μητέρα των δύο παιδιών του, της Κάρλα και του Τζούνιορ. Στις 13 Νοεμβρίου του 1960, ένα άγαλμα το οποίο τον απεικονίζει να σηκώνει το τρόπαιο του Παγκοσμίου Κυπέλλου, τοποθετήθηκε στην είσοδο του σταδίου Μαρακανά στο Ρίο ντε Τζανέιρο.

Ο Ιλντεράλντο Μπελίνι, πέθανε στις 20 Μαρτίου του 2014, σε ηλικία 83 ετών, στο Σάο Πάολο. Η αρχική εκτίμηση ήταν ότι ο θάνατος προήλθε από επιπλοκές που προκαλούνται από τη νόσο Αλτσχάιμερ, απ’ την οποία έπασχε τα τελευταία 18 χρόνια της ζωής του, με αποκορύφωμα καρδιακή ανακοπή. Κατόπιν αιτήματος του νευρολόγου Ricardo Nitrini και τη σύμφωνη γνώμη της οικογένειάς του, ο εγκέφαλος του νεκρού, παραδόθηκε για έρευνα πάνω στη νόσο Αλτσχάιμερ. Οι έρευνες της νευροπαθολόγου Dr Lea T. Grinberg έδειξαν ότι ο Μπελίνι έπασχε από Χρόνια Τραυματική Εγκεφαλοπάθεια, επιπέδου 4, το υψηλότερο για τέτοιου είδους παθήσεις!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1947/48: Sociedade Esportiva Itapirense
• ·         1949–1951: Sociedade Esportiva Sanjoanense

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1952–1961: Club de Regatas Vasco da Gama, 430 (?)
• ·         1962–1967: São Paulo Futebol Clube, 205 (1)
• ·         1968/69: Clube Atlético Paranaense                       

Διεθνής

• ·         1957–1966: Βραζιλία, 51 (0)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Vasco da Gama

• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca): 3 (1952, 1956, 1958)
• ·         Torneio Octogonal Rivadavia Corrêa Meyer: 1953
• ·         Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάουλο: 1958
• ·         Torneio Internacional de Santiago: 1953
• ·         Quadrangular Internacional do Rio de Janeiro: 1953
• ·         Triangular Internacional do Chile: 1957
• ·         Torneo Quadrangular de Lima: 1957
• ·         Torneo de Paris: 1957
• ·         Troféο Teresa Herrera: 1957

Διεθνείς

Με τη Βραζιλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 2 (1958, 1962)
• ·         Copa Roca: 2 (1957, 1960)
• ·         Copa Oswaldo Cruz:  3 (1958, 1961, 1962)
• ·         Copa Bernardo O'Higgins: 1959.
• ·         Copa Atlântica: 1960.

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1958