Ντιέγκο Μιλίτο

Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Ντιέγκο Μιλίτο (Diego Alberto Milito), γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1979, στη Μπερνάλ, μια πόλη βορειοανατολικά της Κίλμες δίπλα στην Αβεγιανέδα, στην ευρύτερη περιοχή του Μπουένος Άιρες. Περισσότερο γνωστός για τη θητεία του στην Ίντερ του Μιλάνου, στη Ράσιγκ της Αβεγιανέδα και στην εθνική ομάδα της Αργεντινής, υπήρξε ένας παραγωγικός και συνεπής σέντερ φορ, με κατά μέσο όρο λίγο πάνω από ένα γκολ κάθε δύο παιχνίδια κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Αργεντινή με την Ράσινγκ το 1999 και αργότερα μετακόμισε στη Τζένοα το 2003. Το 2005, αποκτήθηκε από τη Ρεάλ Σαραγόσα, όπου παρέμεινε για 3 σεζόν, πριν επιστρέψει στην Τζένοα το 2008.

Η παραγωγικότητά  του στο σκοράρισμα κατά τη δεύτερη σεζόν του με τη Τζένοα, του χάρισε μεταγραφή για την πρωταθλήτρια Ίντερ, καθοριστική για το τρεμπλ της περιόδου 2009/10, σκοράροντας 32 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, συμπεριλαμβανομένων δύο γκολ στον νικηφόρο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 2010. Επέστρεψε στην Ράσινγκ το 2014, όπου και αποσύρθηκε το 2016. Σε διεθνές επίπεδο, έχει κερδίσει 25 διεθνείς συμμετοχές για την Αργεντινή, σκοράροντας 4 γκολ, ενώ εκπροσώπησε τη χώρα του σε δύο Κόπα Αμέρικα, φιναλίστ το 2007 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010. Είχε το παρατσούκλι «El Príncipe» (Ο Πρίγκηπας), λόγω της φυσιογνωμικής ομοιότητάς του με τον Ουρουγουανό μύθο Ένσο Φρανσέσκολι (Enzo Francescoli Uriarte), που είχε το ίδιο.

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στη Ράσινγκ το 1999, όπου κέρδισε το πρωτάθλημα Απερτούρα του 2001. Παράλληλα, εκείνη την περίοδο ο αδελφός του, Γκαμπριέλ Μιλίτο (GabrielAlejandro Milito), αγωνιζόταν στην αιώνια αντίπαλο της Ράσινγκ, την Ιντεπεντιέντε. Αγωνίστηκε στη «Ακαδημία» από το 1999 ως το 2003 και σε 137 εμφανίσεις πέτυχε 34 γκολ. Το 2003, συμφώνησε με την ιταλική Τζένοα. Μετά από δύο πολύ επιτυχημένες σεζόν, όπου σκόραρε 33 γκολ σε 59 ματς, έφυγε λόγω του υποβιβασμού της στην Σέριε C1 εξαιτίας ανάμειξής της σε σκάνδαλο στημένων αγώνων. Πήγε στη ισπανική Σαραγόσα, δείχνοντας τις απίστευτες ικανότητές του και στην Ισπανία. Με τη φανέλα της Ρεάλ Σαραγόσα, σκόραρε 4 γκολ στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου Ισπανίας του 2006 εις βάρος της Ρεάλ Μαδρίτης, με τον αγώνα να λήγει 6-1(!!!). Έγινε ο κορυφαίος σκόρερ της Σαραγόσα με 16 γκολ.

Ήταν στη 2^η θέση στην κατάταξη των Ευρωπαίων σκόρερ τη σεζόν 2006/07, σκοράροντας 23 γκολ, 2 λιγότερα από τον πρώτο Ρουντ Φαν Νίστελροϊ (Ruud van Nistelrooy) και 3 από τον νικητή του Χρυσού Παπουτσιού, Φραντσέσκο Τόττι (Francesco Totti). Τον Νοέμβριο του 2006, η Σαραγόσα αποφάσισε να αγοράσει όλα τα δικαιώματα του Μιλίτο από τη Τζένοα. Το 2007, έγινε ο αρχηγός της, παίρνοντας το περιβραχιόνιο από τον αδελφό του, Γκαμπριέλ, ο οποίος πήγε στην Μπαρτσελόνα, ενώ παράλληλα η ρήτρα του αυξήθηκε μέχρι τα 100.000.000 €, καθώς παρατάθηκε το συμβόλαιό του. Με τα γκολ του βοήθησε τη Σαραγόσα να τελειώσει το πρωτάθλημα στην 6^η θέση. Συνολικά σκόραρε 53 γκολ σε 108 εμφανίσεις.

Την 1^η Σεπτεμβρίου του 2008, λίγο πριν κλείσει η μεταγραφική περίοδος του καλοκαιριού, η Τζένοα ανακοίνωσε την απόκτηση του από τη Σαραγόσα, καθώς η ισπανική ομάδα είχε υποβιβαστεί στη Σεγούντα Ντιβιζιόν. Έκανε το ντεμπούτο του στις 14 Σεπτεμβρίου στον αγώνα με τη Μίλαν. Η Τζένοα κέρδισε τον αγώνα με 2-0, με το Μιλίτο να δίνει ασίστ στο πρώτο γκολ και να σκοράρει στο δεύτερο. Στις 9 Νοεμβρίου έκανε το πρώτο του χατ-τρικ για τη Τζένοα στη νίκη επί της Ρετζίνα με 4-0. Στο δεύτερο πέρασμά του από τη Τζένοα, σκόραρε 24 γκολ σε 31 αγώνες.

Στις 20 Μαΐου του 2009, πήρε μεταγραφή στην Ίντερ. Προσαρμόστηκε γρήγορα στη νέα του ομάδα και είχε ένα εξαιρετικό ξεκίνημα, σκοράροντας 2 γκολ στο World Football Challenge εις βάρος της Μίλαν. Τα γκολ που σημείωνε τον κατέταξαν στην πρώτη θέση των πρώτων σκόρερ της Σέριε Α, με 0,8 γκολ ανά αγώνα Έγινε γρήγορα βασικός στην Ίντερ, ενώ συνέχιζε να σκοράρει. Έπαιξε καθοριστικό ρόλο στα τελευταία ματς της σεζόν, με αποτέλεσμα, η Ίντερ να κατακτήσει το πρώτο τρεμπλ στην ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου! Βοήθησε τους «νερατζούρι» να κατακτήσουν το κύπελλο, σκοράροντας το μοναδικό γκολ στον τελικό με τη Ρόμα. Έντεκα μέρες αργότερα, σκόραρε το γκολ στον αγώνα με τη Σιένα, όπου αυτή η νίκη έδωσε στην Ίντερ το 18^ο πρωτάθλημα. Τέλος, σκόραρε δύο φορές στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ 2009/10, με την Μπάγερν. Στις 9 Αυγούστου του 2010, υπέγραψε ένα νέο, τετραετές συμβόλαιο με τους «νερατζούρι».

Στις 26 Αυγούστου ανακηρύχθηκε Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς της UEFA. Κέρδισε επίσης τον τίτλο του Καλύτερου Επιθετικού. Η Ίντερ συνέχισε την καλή πορεία της από την προηγούμενη σεζόν, κατακτώντας το Σούπερ Καπ Ιταλίας, κερδίζοντας τη Ρόμα με 3-1. Όμως δεν κατάφερε να κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, αφού έχασε με 2-0 από την Ατλέτικο Μαδρίτης. Κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων της FIFA του 2010, με τον Μιλίτο να σκοράρει ένα γκολ στα ημιτελικά, με αντίπαλο την νοτιοκορεάτικη Σέονγκναμ. Στις 24 Ιανουαρίου του 2011, πήρε μέρος στα βραβεία «Oscar del Calcio» για τον «Καλύτερο Ξένο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς» και για τον «Καλύτερο Ποδοσφαιριστή της Χρονιάς» για τη σεζόν 2009/10, τα οποία τα κέρδισε. Αυτή τη σεζόν σκόραρε μόνο 8 γκολ σε 34 αγώνες, σε μία σεζόν με τραυματισμούς.

Την πρώτη αγωνιστική της σεζόν 2011/12, σκόραρε 2 γκολ στην ήττα από την Παλέρμο με 4-3. Στις 2 Νοεμβρίου πέτυχε το 200^ο  γκολ, στη νίκη με 2-1 επί της Λιλ, στα πλαίσια του Τσάμπιονς Λιγκ 2011/12. Στις 27 Νοεμβρίου, πραγματοποίησε την 400^η  εμφάνισή του στον αγώνα με τη Σιένα, ενώ στις 18 Δεκεμβρίου αγωνίστηκε στο 100^ο  παιχνίδι του στην Σέριε Α. Στις 15 Ιανουαρίου του 2012, σκόραρε το μοναδικό γκολ στο «Ντέρμπι ντέλλα Μαντονίνα», που χάρισε την νίκη στην Ίντερ. Την 1η Φεβρουαρίου, σκόραρε και τα 4 γκολ για την Ίντερ στην ισοπαλία με την Παλέρμο (4-4). Πέτυχε χατ-τρικ την 1η Απριλίου, απέναντι στην πρώην ομάδα του, την Τζένοα (5-4 υπέρ της Ίντερ), ενώ έκανε ακόμα ένα χατ-τρικ στο «Ντέρμπι ντέλλα Μαντονίνα».

Ξεκίνησε δυναμικά τη σεζόν 2012/13, σκοράροντας το 2^ο  γκολ της νίκης με 0-3 επί της νεοφώτιστης Πεσκάρα στο πρώτο παιχνίδι της σεζόν. Στις 28 Οκτωβρίου συμπλήρωσε τις 100 συμμετοχές με τη φανέλα της Ίντερ. Τρεις μέρες αργότερα, σκόραρε το νικητήριο γκολ στον αγώνα με τη Σαμπντόρια, ενώ αυτό ήταν το 200^ο  γκολ του σε όλη την καριέρα του. Σκόραρε ένα γκολ επί της Νάπολι, το οποίο ήταν το 28^ο γκολ του 2012 στη Σέριε Α. Έτσι έγινε ο παίκτης με τα περισσότερα γκολ στη Σέριε Α κατά τη διάρκεια του ημερολογιακού έτους 2012.

Στις 14 Φεβρουαρίου, στον αγώνα του Γιουρόπα Λιγκ με την ρουμάνικη Κλουζ, τραυματίστηκε σοβαρά, παθαίνοντας ρήξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό του γόνατο, με αποτέλεσμα να μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για 6 μήνες. Επέστρεψε από τον τραυματισμό του στον εντός έδρας αγώνα με τη Σασουόλο στις 22 Σεπτεμβρίου 2013, ενώ σκόραρε και ένα γκολ. Όμως, αντιμετώπισε ξανά προβλήματα τραυματισμού, αφήνοντάς τον εκτός αγωνιστικής δράσης για 10 μέρες. Το 2014 υπέγραψε συμβόλαιο με την Ράσινγκ Κλουμπ, την οποία βοήθησε να κατακτήσει τον πρώτο τίτλο πρωταθλητή μετά από 13 χρόνια. Στις 21 Μαΐου, σκόραρε με πέναλτι το πρώτο γκολ σε μια νίκη 2-0 επί της Τεμπερλέι, στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του,στην ηλικία των 36 ετών, την ημέρα που γεννήθηκε η τρίτη κόρη του! 

Έκανε το ντεμπούτο του με την Εθνική Αργεντινής, στις 31 Ιανουαρίου του 2003, με αντίπαλο την Ονδούρα, σκοράροντας και το πρώτο του γκολ. Δεν ήταν στην αποστολή της Αργεντινής για το Μουντιάλ 2006. Αγωνίστηκε στο Κόπα Αμέρικα του 2007, όπου σκόραρε ένα γκολ με αντίπαλο την Κολομβία. Ήταν στην αποστολή για το Μουντιάλ 2010 στη Νότια Αφρική, όπου αγωνίστηκε και σε δύο αγώνες. Ήταν και στην αποστολή για το Κόπα Αμέρικα του 2011. Συνολικά, έπαιξε 25 φορές για την «αλμπιτσελέστε» και σκόραρε 4 γκολ.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1999–2003: Racing Club de Avellaneda, 137 (34)
• ·         2003–2005: Genoa Cricket and Football Club, 59 (33)
• ·         2005–2008: Real Zaragoza, 108 (53)
• ·         2008/09: Genoa Cricket and Football Club, 31      (24)
• ·         2009–2014: Football Club Internazionale Milano, 128 (62)
• ·         2014–2016: Racing Club de Avellaneda, 52 (18)

Σύνολο καριέρας: 515 (224)

Διεθνής

• ·         2003–2011: Αργεντινή, 25 (4)

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Racing Club

• ·         Πρωτάθλημα  Αργεντινής: 2 (Apertura 2001, Transición 2014)

Με την Internazionale

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2009/10
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 2 (2009–10, 2010/11)
• ·         Σούπερ Καπ Ιταλίας: 2010
• ·         UEFA Champions League: 2010
• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων FIFA: 2010

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·       Καλύτερος Παίκτης στην Ιταλία από το ιταλικό περιοδικό «Guerin Sportivo» (Guerin d'Oro): 2008/09
• ·         Πολυτιμότερος Παίκτης (MVP) τελικού UEFA Champions League: 2010
• ·         Καλύτερος Επιθετικός της Χρονιάς για την UEFA: 2009/10
• ·         Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς για την UEFA: 2009/10
• ·         Καλύτερος Παίκτης της Χρονιάς για την Ιταλία: 2009/10
• ·         Καλύτερος Ξένος Παίκτης της Χρονιάς για την Ιταλία: 2009/10

ΠΗΓΕΣ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ: sombrero.gr #1 - sombrero.gr #2