Βλογημένος: Σέζαρ Κουέτο

Ο Περουβιανός μεσοεπιθετικός Σέζαρ Κουέτο (César Augusto Cueto Villa), γεννήθηκε στις 16 Ιουνίου του 1952, στη Λίμα. Με το παρατσούκλι «El Poeta de la Zurda» (Ο Αριστεροπόδαρος Ποιητής), αναγνωρίζεται ως ένας από τους πιο Πλήρης Τεχνικά και ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές που ανέδειξε το Περού! Φημιζόταν για την ευκινησία του, τον έλεγχο της μπάλας και τις μεταβιβάσεις του. Ένας χαρισματικός ποδοσφαιριστής που έγινε γνωστός με την εθνική ομάδα, κάνοντας 51 διεθνείς συμμετοχές, μεταξύ 1972 και 1987 και ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1975. Αγωνίστηκε επίσης στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 και του 1982! Σε συλλογικό επίπεδο, πέτυχε μεγάλες διακρίσεις με την Αλιάντσα της Λίμα στο Περού και την Ατλέτικο Νασιονάλ του Μεντεγίν στη Κολομβία και είναι ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς παίκτες των δύο ομάδων.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στην Αλιάντσα της Λίμα, σε ηλικία 16 ετών, το 1969, κάνοντας ντεμπούτο σ’ έναν αγώνα εναντίον της Ντεπορτίβο Μουνισιπάλ και μεταξύ του 1973 και του 1974 ήταν δανεικός στη Χοσέ Γκάλβεζ και Ντεπορτίβο Μουνισιπάλ. Μετά την επιστροφή του στην Αλιάντσα το 1975, ο σύλλογος κέρδισε τους τίτλους πρωταθλήματος του 1975, 1977 και 1978. Το 1979, μετακόμισε στην Κολομβία για λογαριασμό της Ατλέτικο Νασιονάλ του Μεντεγίν, όπου έγινε ο αρχηγός της ομάδας, κατακτώντας τον εθνικό τίτλο του 1981 με μεγάλες επιδόσεις. Ονομάστηκε ως ο Καλύτερος Παίκτης της χρονιάς για το 1980 και το 1981. Θεωρείται από τους Καλύτερους και πιο διάσημους ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν για την Νασιονάλ και υπήρξε το πρότυπο και ο αγαπημένος παίκτης του Κάρλος Βαλντεράμα (Carlos Valderrama)!

Υπέγραψε με την Αμέρικα ντε Κάλι το 1984, κερδίζοντας ακόμα ένα πρωτάθλημα εκείνη τη χρονιά με τον σύλλογο, όντας ο αρχηγός και ηγέτης της ομάδας. Μετά από έναν τραυματισμό το 1985, αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα, στα 34 του χρόνια, έχοντας ένα σύντομο πέρασμα στην Ντεπορτίβο Περέιρα το 1986 (18 παιχνίδια) και στη Ντεπορτίβο Κουκουτά το 1987. Επέστρεψε για να παίξει για την Αλιάντσα μετά την καταστροφή στο αεροπορικό δυστύχημα του 1987, που αφάνισε τον σύλλογο! Ένας άλλος τραυματισμός τον χτύπησε το 1988, αναγκάζοντας τον να μείνει μακριά από το παιχνίδι. Έπαιξε σποραδικά μέχρι την οριστική αποχώρησή του το 1991.

Έκανε το ντεμπούτο του στην εθνική ομάδα του Περού, στη νίκη με 3-0 επί της Βολιβίας στο Κύπελλο Ανεξαρτησίας της Βραζιλίας το 1972. Εμφανίστηκε σε 51 διεθνείς αγώνες και σημείωσε 6 γκολ και ήταν βασικό μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1975, εκπροσωπώντας την και στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1978 και του 1982. Στην Αργεντινή, σκόραρε στο εναρκτήριο παιχνίδι εναντίον της Σκωτίας (3-1). Αποκλείοντας την Κολομβία και την Ουρουγουάη για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982, η εθνική ομάδα του Περού έκανε μια παγκόσμια περιοδεία πριν την έναρξη της διοργάνωσης, στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη. Μετά την ήττα από τον Κόσμο της Νέας Υόρκης, νίκησε την Ίντερ στο Μιλάνο και τις εθνικές ομάδες της Ουγγαρίας (2-1) και της Γαλλίας (1-0). Είχε μια εξαιρετική απόδοση στον αγώνα κατά της Γαλλίας του Μισέλ Πλατινί (Michel Platini) στις 28 Απριλίου του 1982 στην Παρίσι, όταν και το Περού χαρακτηρίστηκε ως «μία από τις Καλύτερες Ομάδες στον Κόσμο».

Πήγε με υψηλές προσδοκίες στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ισπανίας, με παίκτες όπως ο Χέκτορ Τσούμπιταζ, (Hector Chumpitaz), ο «Κάπτεν Αμέρικα», ένας από τους Καλύτερους Κεντρικούς Αμυντικούς στη Λατινική Αμερική, ο Χούλιο Σεζάρ Ουρίμπε (Julio César Uribe), που διακρινόταν για την ντρίπλα του, ο Χουάν Κάρλος Όμπλιτας (Juan Carlos Oblitas), που διακρινόταν για την ευφυΐα του στην επίθεση, ο Γκιγιέρμο Λα Ρόσα (Guillermo La Rosa), που διακρινόταν για δύναμη και την εκμετάλλευση της παραμικρής σπιθαμής κενού χώρου, ο Χοσέ Βελάσκεζ (José Velásquez), που διακρινόταν για την ψυχραιμία του, ο Τεόφιλο Κουμπίγιας (Teófilo Cubillas), ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης αυτής της ομάδας, από τους μεγαλύτερους παγκοσμίως και ο Σεζάρ Κουέτο, ο «Δάσκαλος» με τη φαντασία στη δημιουργία... Με 2 ισοπαλίες και μια ήττα, το Περού αποχαιρέτησε στον πρώτο γύρο τη διοργάνωση με τον ίδιο να έχει ένα απογοητευτικό τουρνουά!

Μνημονεύεται και μια τρομερή εμφάνισή του σε αγώνα προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, εναντίον της Αργεντινής στο Μπουένος Άιρες το 1985. Ήταν αυτός που έδωσε την τελευταία πάσα στον Τζερόνιμο Μπαρμπαντίλο (Geronimo Barbadillo) για το γκολ σ’ ένα παιχνίδι που τελείωσε ισόπαλο.