Βλογημένος: Αμπέλ Μπάλμπο

Ο Αργεντίνος κεντρικός επιθετικός Αμπέλ Μπάλμπο (Abel Eduardo Balbo), γεννήθηκε την 1^η Ιουνίου του 1966, στην Εμπαλμέ (=διασταύρωση), μια περιοχή περίπου 5 χλμ. από την πόλη της Βίλα Κονστιτουσιόν και 45 χλμ. νότια του Ροζάριο. Έπαιξε ως επιθετικός στην Αργεντινή για τη Νιούελς Ολντ Μπόις και τη Ρίβερ Πλέιτ, πριν έλθει στην Ιταλία για λογαριασμό της Ουντινέζε, της Ρόμα, της Πάρμα και της Φιορεντίνα. Έπαιξε και 4 παιχνίδια για την Μπόκα Τζούνιορς πριν αποσυρθεί το 2002. Σημείωσε συνολικά 138 γκολ στη Serie A, με πιο αξιοσημείωτες τις περιόδους του στην Ουντινέζε την 1992/93 και τη Ρόμα την 1994/95, με 22 γκολ για τη κάθε μια. Συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους Αργεντίνους επιθετικούς, την δεκαετία του 1990. Δυναμικός παίκτης, με καλή τεχνική κατάρτιση, αντίληψη, αγωνιστικότητα, διακρίθηκε για τις εκτελεστικές του δυνατότητες. Σημείωσε 11 γκολ σε 37 διεθνή παιχνίδια για την Αργεντινή και έπαιξε στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1990, του 1994 και το 1998, καθώς και στα Κόπα Αμέρικα του 1989 και του 1995, φιναλίστ στο Παγκόσμιο ραντεβού του 1990.

Είναι «γέννημα-θρέμμα» της Νιούελς Ολντ Μπόις, στα τμήματα υποδομής της οποίας έμαθε τα μυστικά της μπάλας και με τη φανέλα της πραγματοποίησε το επαγγελματικό του ντεμπούτο, στις 30 Αυγούστου του 1987, σε μια ισοπαλία 1-1 με την Ατλέτικο Εσπανιόλ του Μπουένος Άιρες. Βοήθησε τους «λεπρούς» να στεφθούν πρωταθλητές τη περίοδο 1987/88, μια ομάδα γεμάτη ταλέντο και μέλη της, πέραν του Μπάλμπο, τον Φαμπιάν Μπασουάλδο (Fabián Basualdo), τον Χουάν Μανουέλ Γιοπ (Juan Manuel Llop), τον Γκουστάβο Ντεζότι (Gustavo Dezotti), τον Νέστορ Σενσίνι (Roberto Néstor Sensini) και τον Χεράρδο Μαρτίνο (Gerardo Martino), άπαντες προερχόμενους από τα σπλάχνα της, υπό την τεχνική καθοδήγηση του Χοσέ Γιουντίκα (José “Piojo” Yudica –περισσότερο γνωστός ως «Ο Ψείρας»), ίσως την μοναδική στην ιστορία του αργεντίνικου ποδοσφαίρου που κατάφερε τίτλο με τόσους «δικούς» της παίκτες! Σε αυτό το πρωτάθλημα, έπαιξε 28 παιχνίδια πετυχαίνοντας 10 γκολ και την επόμενη σεζόν, έχοντας εντυπωσιάσει με τις εμφανίσεις του μεταγράφηκε στη Ρίβερ Πλέιτ.

Εισήγηση του θρυλικού Σεζάρ Λουίς Μενότι (César Luis Menotti), μόλις στα 21 του χρόνια, πήρε τη φανέλα με το № 7. Αγωνίστηκε σχεδόν στο σύνολο των αγώνων της σεζόν και παρά τον εξαιρετικό α’ γύρο του πρωταθλήματος, όπου σκόραρε 11 γκολ, στον β’ γύρο οι επιδόσεις του έπεσαν πολύ απότομα, σκοράροντας μόλις ένα γκολ σ’ ένα πολύ ακανόνιστο τουρνουά. Η Ρίβερ, θα καταλήξει τελικά στη 4^η θέση, 17 βαθμούς πίσω από την πρωταθλήτρια Ιντεπεντιέντε, κάτι που θα μπορούσε να περιγραφεί ως πλήρης αποτυχία, λόγω των υψηλών προσδοκιών στην αρχή της σεζόν. Παρ’ όλα αυτά, τα 12 γκολ του σε 38 ματς με τους «εκατομμυριούχους», λειτούργησαν ως διαβατήριο για την Γηραιά Ήπειρο, αφού διέσχισε τον Ατλαντικό και βρέθηκε στο «Καμπιονάτο», για λογαριασμό της Ουντινέζε.

Την πρώτη του σεζόν με τον σύλλογο του Φρίουλι, παρά τα 11 γκολ του σε 28 αγώνες, γνώρισε τον υποβιβασμό, αποφασίζοντας να μείνει. Σκόραρε 22 γκολ στην Serie B, τερματίζοντας Πρώτος Σκόρερ στη κατηγορία, χωρίς ωστόσο να καταφέρει την άνοδο, κάτι που κατάφερε την επόμενη, για να έλθει η σεζόν 1992/93 στη Serie A, η οποία ήταν παραλίγο τραυματική για τον σύλλογο, εξαιρετική όμως για τον ίδιο από πλευράς παραγωγικότητας, αφού τελείωσε μεταξύ των Κορυφαίων Σκόρερ (2^ος) του πρωταθλήματος με 22 γκολ. Τα γκολ του ήταν ζωτικής σημασίας για να σωθούν από τον υποβιβασμό, αφού ισοβάθμησαν με τη Μπρέσια στη 14^η θέση κι έτσι, ένα παιχνίδι πλέι-οφ θα καθόριζε ποιος θα υποβιβαζόταν στην Serie B. Ο αγώνας, έγινε στις 12 Ιουνίου του 1993 στη Μπολόνια, η Ουντινέζε κέρδισε με 3-1, με τον Μπάλμπο να ανοίγει το σκορ. Βασικότατος και ιδιαίτερα παραγωγικός, στην τετραετία του στους «φριουλάνι», συμμετείχε σε 134 αγώνες τους, σημειώνοντας 65 γκολ. Είναι ο 6^ος Σκόρερ στην ιστορία της Ουντινέζε και ο Κορυφαίος Ξένος.

Μεταγράφηκε στη Ρόμα, το 1993, στο βασικό σχήμα της οποίας καθιερώθηκε αμέσως, συνεχίζοντας να «πυροβολεί» τις αντίπαλες εστίες! Κατά τη διάρκεια της περιόδου 1994/95, σκόραρε 22 γκολ στην Serie A τελειώνοντας 2^ος Κορυφαίος Σκόρερ του πρωταθλήματος, πίσω από τον συμπατριώτη του Γκαμπριέλ Μπατιστούτα (Gabriel Batistuta). Πέτυχε 78 τέρματα σε 171 αγώνες στη πενταετία του στους Ρωμαίους, επίδοση που έκανε τους ανθρώπους της Πάρμα να του προτείνουν συμβόλαιο συνεργασίας και εν τέλει να αποσπάσουν την υπογραφή του, το καλοκαίρι μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998.

Ανήκε στους «παρμένσι» για τη περίοδο 1998/99, παίζοντας σε 25 ματς με 4 γκολ, κυρίως αναπληρωματικός του Ερνάν Κρέσπο (Hernán Crespo), ενώ στο τέλος πανηγύρισε και την κατάκτηση του Κυπέλλου UEFA. Πήγε στη Φιορεντίνα, παίζοντας ζευγάρι με τον Μπατιστούτα στην επίθεση, στην οποία όμως έπαιξε μόνο μία σεζόν, σημειώνοντας 3 γκολ σε 19 ματς, αφού το καλοκαίρι του 2000, η Ρόμα προσέφερε 1,75 δισεκατομμύρια λιρέτες και τον επανένταξε στη δύναμή της, «πακέτο» με τον Μπατιστούτα, προσφέροντάς του διετές συμβόλαιο με 1,7 δις λιρέτες ετήσιο μισθό προ φόρων! Στη δεύτερη θητεία του στους «τζιαλορόσι», που διήρκεσε ως το 2002, ο Λατινοαμερικάνος άσος δεν πήρε πολύ χρόνο συμμετοχής, ωστόσο, χάρηκε το πρωτάθλημα του 2001 και το ιταλικό Σούπερ Καπ της ίδιας χρονιάς.

Σκόραρε συνολικά 138 γκολ στην Ιταλία, με καλύτερες περιόδους του, την 1990/91, Πρώτος Σκόρερ στην ιταλική Serie B και την 1992/93 για την Ουντινέζε, καθώς επίσης και την 1994/95 για τη Ρόμα, με 22 γκολ σε κάθε μια από αυτές! Με τους τραυματισμούς να τον ταλαιπωρούν, ευρισκόμενος πλέον στα 36 του χρόνια, αποδεσμεύθηκε από τον ρωμαϊκό σύλλογο και επαναπατρίστηκε για λογαριασμό της Μπόκα Τζούνιορς, ως παίκτης της οποίας κρέμασε τα παπούτσια του λίγο αργότερα έχοντας προηγουμένως χρησιμοποιηθεί σε μόλις 4 αναμετρήσεις της.

Υπήρξε για μία δεκαετία περίπου βασικό στέλεχος της εθνικής Αργεντινής, με την οποία έκανε ντεμπούτο, υπό τον Κάρλος Μπιλάρδο (Carlos Salvador Bilardo), στις 9 Μαρτίου του 1989 στην ήττα με 0-1, σε ένα φιλικό προετοιμασίας για το Κόπα Αμέρικα, εναντίον της Κολομβίας στη Μπαρανκίγια. Σημείωσε το πρώτο διεθνές τέρμα του, σε φιλικό προετοιμασίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1990, με την Ελβετία στη Βέρνη, σε μια ισοπαλία 1-1, στις 8 Μαΐου του 1990. Συμπλήρωσε 37 διεθνείς συμμετοχές με την «αλμπιτσελέστε» και σημείωσε 11 τέρματα. Πήρε μέρος σε 3 Παγκόσμια Κύπελλα, το 1990, φιναλίστ στον τελικό με την Δυτική Γερμανία, το 1994 κα το 1998, καθώς και σε δύο Κόπα Αμέρικα, αυτό του 1989, κατακτώντας την 3^η θέση και σ’ αυτό του 1995.

Το πιο σημαντικό γκολ του για την εθνική ομάδα, είναι αυτό που σημείωσε στη Μελβούρνη στο προκριματικό πλέι-οφ αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, μια κεφαλιά από σέντρα του Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Maradona). Τόσο ο ίδιος όσο και o «Pibe de Oro» κλήθηκαν από τον Άλφιο Μπαζίλε (Alfio Basile) μετά από πολύ καιρό απουσίας, λόγω της πίεσης από την καταστροφική ήττα 0-5 μέσα στο Μπουένος Άιρες από την Κολομβία. Το τελευταίο διεθνές γκολ σημειώθηκε, σε μια φιλική νίκη με 2-0 επί της Πολωνίας στο Σαν Μιγκέλ, στις 20 Ιουνίου του 1996 και ο τελευταίος διεθνής αγώνας ήταν η ήττα από την Ολλανδία με 1-2, στον προημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998, στις 4 Ιουλίου στη Μασσαλία.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ασχολήθηκε με την προπονητική, στην Ιταλία με την Τρεβίζο και την Αρέτσο, ενώ παράλληλα σχολιάζει τα τεκταινόμενα στον χώρο του ποδοσφαίρου για λογαριασμό του RAI Radio1 και σε ένα αθλητικό πρόγραμμα της RAI που ονομάζεται Stadio Sprint. Καλλιτεχνική φύση, ασχολήθηκε και με τη μουσική, ερμηνεύοντας τραγούδια στα ιταλικά και τα ισπανικά! Είναι παντρεμένος και αφοσιωμένος Ρωμαιοκαθολικός.