Αμαρίλντο (Αμαρίλντο Ταβάρες ντα Σιλβέιρα)

Ο Βραζιλιάνος κεντρικός επιθετικός Αμαρίλντο Ταβάρες ντα Σιλβέιρα, περισσότερο γνωστός απλά ως Αμαρίλντο (Amarildo Tavares da Silveira), γεννήθηκε στις 29 Ιουνίου του 1939, στο Κάμπος ντος Γκοϊτακάζ, στα βόρεια της πολιτείας του Ρίο ντε Τζανέιρο. Με το παρατσούκλι «Possesso» (Δαιμονισμένος), έκανε 23 διεθνείς εμφανίσεις και σημείωσε 8 γκολ για την εθνική ομάδα της Βραζιλίας, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962, όντας ο άνθρωπος που αντικατέστησε κάτι παραπάνω από επάξια τον τραυματία Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, “Pelé”), σημειώνοντας 3 γκολ στο τουρνουά, εκ των οποίων το ένα στον τελικό με την Τσεχοσλοβακία. Αν και αγωνιζόταν με το № 10 στη πλάτη, υπήρξε ένας μεγάλος σέντερ φορ, τεχνίτης, πολύ δυνατός, αλλά και ιδιαίτερα εριστικός, που στη 17ετή ποδοσφαιρική του σταδιοδρομία (1957-1974), αγωνίστηκε για τη Γκοϊτακάζ, τη Φλαμένγκο, τη Μποταφόγκο και τη Βάσκο ντα Γκάμα, στη πατρίδα του, κάνοντας τη μεγάλη καριέρα στην Ιταλία, για λογαριασμό της Μίλαν, της Φιορεντίνα και της Ρόμα, εξαργυρώνοντας ουσιαστικά τις εμφανίσεις του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Χιλής! Κατέκτησε ένα Κύπελλο Ιταλίας το 1967 με τη Μίλαν και τον τίτλο του πρωταθλητή της ιταλικής Serie A’, το 1969 με την Φιορεντίνα.

Ξεκίνησε να παίζει στην αρχή της καριέρας του, το 1958 με τη Φλαμένγκο, κάνοντας ντεμπούτο την 1^η Ιουνίου, σε μια νίκη 1-0 επί της Σάο Κριστοβάο, ενώ στις 11 Ιουνίου σκόραρε το πρώτο και μοναδικό γκολ του, στις 6 εμφανίσεις που πραγματοποίησε για την «Μεγκάο», στην ισοπαλία 2-2 με την Ολαρά, πριν μεταγραφεί στη γειτονική Μποταφόγκο, με την οποία αγωνίστηκε για μια τετραετία. Μαζί με τον Γκαρίντσα (Manuel Francisco dos Santos, “Garrincha”), τον Νίλτον Σάντος (Nílton Reis dos Santos), τον Ντίντι (Waldyr Pereira, “Didi”) και τον Μάριο Ζαγκάλο (Mário Jorge Lobo Zagallo), συνέθεσαν μια από τις καλύτερες ομάδες στην ιστορία του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου. Κατέκτησε 2 φορές το πολιτειακό πρωτάθλημα του Ρίο (Campeonato Carioca) το 1961, αναδεικνυόμενος Πρώτος Σκόρερ με 18 γκολ και το 1962, καθώς επίσης και το Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάουλο του 1962, που τότε έπαιζε το ρόλο του Βραζιλιάνικου πρωταθλήματος, όπου ήταν και πάλι Πρώτος Σκόρερ με 8 γκολ. Για τη Μποταφόγκο, ο Αμαρίλντο σκόραρε 136 γκολ σε 231 παιχνίδια.

Στα μέσα του 1963 ταξίδεψε στην Ευρώπη με τη Μποταφόγκο, για να συμμετάσχει στο Διεθνές Τουρνουά του Παρισιού, το οποίο και κατέκτησε, σκοράροντας το νικητήριο γκολ εναντίον της Άντερλεχτ και της Ρασίγκ Παρί. Η Μποταφόγκο, γύρισε στη Βραζιλία χωρίς τον Αμαρίλντο, ο οποίος στο μεταξύ αποκτήθηκε από την Μίλαν! Συμπαίκτης με τον συμπατριώτη του Ζοζέ Αλταφίνι (José Altafini) για μια τετραετία, τερμάτισε 2ος σε αυτά τα 4 χρόνια, κατακτώντας ένα Κύπελλο Ιταλίας. Τις 2 πρώτες σεζόν σκόραρε 14 και 15 γκολ και το 1967, ήταν ο σκόρερ του μοναδικού τέρματος που έκρινε τον τελικό του Κυπέλλου Ιταλίας, εναντίον της Πάντοβα. 

Μετά από 107 εμφανίσεις και 32 γκολ στο πρωτάθλημα, μεταγράφηκε στην Φιορεντίνα, όπου κατέγραψε 62 συμμετοχές σκοράροντας 16 γκολ, κατακτώντας το τίτλο του 1969 με 3 αποβολές όμως στον β’ Γύρο του πρωταθλήματος. Μεταγράφηκε το 1970 στη Ρόμα,  στην οποία αγωνίστηκε για μια περίοδο, κλείνοντας την ιταλική εμπειρία μετά από 33 παιχνίδια, στα οποία σημείωσε 10 τέρματα. Μετά από 202 παιχνίδια στη ιταλική Serie Α, με 58 γκολ και με 10 αποβολές, γεγονός ασυνήθιστο για επιθετικό παίκτη και ρεκόρ μέχρι σήμερα στην Ιταλία για Μη-Αμυντικό, έφυγε μετά την σεζόν 1971/72, επιστρέφοντας  στη Βραζιλία, για λογαριασμό της Βάσκο ντα Γκάμα. Το 1974, μετά την κατάκτηση του βραζιλιάνικου τίτλου, αποσύρθηκε από την ενεργό δράση.

Με τις περγαμηνές των εξαιρετικών του επιτυχιών στο βραζιλιάνικο πρωτάθλημα με την Μποταφόγκο, κλήθηκε στην αποστολή που ταξίδεψε στη Χιλή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962. Ο προπονητής βιθέντε Φεόλα (Vicente Feola) τον πήρε ως αναπληρωματικό του Πελέ. Η Βραζιλία κέρδισε τον πρώτο αγώνα της με 2-0 εναντίον του Μέξικο. Στο δεύτερο παιχνίδι, εναντίον της Τσεχοσλοβακίας, ήλθε ισόπαλη 0-0, με το χειρότερο όμως να είναι ο σοβαρός τραυματισμός του «Βασιλιά», που του στέρησε τη συμμετοχή στο υπόλοιπο τουρνουά! Αυτή ήταν η μεγάλη ευκαιρία για τον 23χρονο Αμαρίλντο. Στο σύστημα 4-3-3 των Βραζιλιάνων, χρησιμοποιήθηκε ως δεξιός εξτρέμ.

Στο τρίτο και τελευταίο ματς του ομίλου αντιμετώπισαν την Ισπανία, η οποία διέθετε μια εξαιρετική ομάδα με πολλούς παίκτες από την κορυφαία ευρωπαϊκή ομάδα τότε, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Σε περίπτωση ήττας, η Βραζιλία αποκλειόταν.  Μετά από 35 λεπτά, οι Ίβηρες πέρασαν μπροστά με ένα γκολ του Αντελάρντο Ροντρίγκεζ (Adelardo Rodríguez). Οι Βραζιλιάνοι έπρεπε να περιμένουν έως το 72^ο  λεπτό, όταν ο Αμαρίλντο ισοφάρισε το σκορ. Ένα τέταρτο της ώρας αργότερα ήταν πάλι αυτός, ο οποίος σημείωσε με κεφαλιά το 2-1, που ήταν και το τελικό σκορ! Στους προημιτελικούς, η Βραζιλία νίκησε την Αγγλία με 3-1 και με το 4-2 εναντίον της Χιλής, θα υπερασπιζόντουσαν τον τίτλο τους στον τελικό.

Εδώ περίμενε η Τσεχοσλοβακία, που με την ισχυρή αμυντική γραμμή της, ήταν ένας σκληρός αντίπαλος. Ο Γιόζεφ Μάζοπουστ (Josef Masopust), μετά από 15 λεπτά έδωσε το προβάδισμα στους Τσεχοσλοβάκους και ήταν και πάλι ο Αμαρίλντο που  ισοφάρισε για τους Βραζιλιάνους, δύο λεπτά αργότερα. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι Ζίτο (José Ely de Miranda, “Zito”) και Βαβά (Edvaldo Izídio Neto, “Vava”),  παραβίασαν άλλες 2 φορές την εστία του τερματοφύλακα Βίλιαμ Σκρόιφ (Viliam Schrojf), δίνοντας το 2^ο Παγκόσμιο Κύπελλο και τη πιο πρόσφατη μέχρι σήμερα υπεράσπιση του τίτλου στη Βραζιλία. Ο νεαρός Αμαρίλντο είχε ένα μεγάλο μερίδιο στην επιτυχία και συμπεριλήφθηκε μεταξύ των Καλύτερων Παικτών του τουρνουά. Συνολικά με την «σελεσάο», έπαιξε σε 20 αγώνες σημειώνοντας 7 γκολ, από το 1961 έως το 1966.

Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έζησε στην Ιταλία και ασχολήθηκε με τη προπονητική.  Εργάστηκε μεταξύ άλλων, στην Τυνησία και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Την περίοδο 1990-1992, ήταν βοηθός προπονητή του Σεμπαστιάο Λαζαρόνι (Sebastião Lazaroni) στη Φιορεντίνα. Επιπλέον, έχει προπονήσει  κάποιες λιγότερο σημαντικές ιταλικές ομάδες. Επέστρεψε το 2007 στο Ρίο ντε Τζανέιρο και στις 24 Ιανουαρίου του 2008, ανέλαβε προπονητής στην Αμέρικα του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στις 26 Ιανουαρίου, στον πρώτο αγώνα του ως προπονητής της, η Αμέρικα ηττήθηκε 2-4 εντός έδρας από τη Βόλτα Ρεντόντα. Απολύθηκε από το διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου μετά από μόλις μία εβδομάδα. Είναι παντρεμένος  με Ιταλίδα με την οποία απέκτησε δύο κόρες και ένα γιο.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         1956/57: Goytacaz Futebol Clube

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1958: Clube de Regatas do Flamengo                     
• ·         1959–1963: Botafogo de Futebol e Regatas                         
• ·         1963–1967: Associazione Calcio Milan, 107 (32)
• ·         1967–1971: Associazione Calcio Firenze Fiorentina, 62 (16)
• ·         1971/72: Associazione Sportiva Roma, 32 (10)
• ·         1973/74: Vasco da Gama, 7 (0)

Διεθνής

• ·         1961–1966: Βραζιλία, 20 (7

 Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Botafogo

• ·         Tournoi de Paris: 1963
• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας (Campeonato Brasileiro Série A): 1962
• ·         Τουρνουά Rio-São Paulo: 1962
• ·         Interstate Cup Champions Club: 1962
• ·         Πολιτειακό Πρωτάθλημα Ρίο ντε Τζανέιρο (Campeonato Carioca): 2 (1961, 1962)

Με τη Milan

• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1966/67

Με τη Fiorentina

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 1968/69

Με τη Vasco da Gama

• ·         Πρωτάθλημα Βραζιλίας (Campeonato Brasileiro Série A): 1974

Διεθνείς

• Παγκόσμιο Κύπελλο: 1962

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Καλύτερος Παίκτης Τουρνουά Παρισιού: 1963
• ·         Πρώτος Σκόρερ Βραζιλιάνικου Πρωταθλήματος: 1962
• ·         Πρώτος Σκόρερ Τουρνουά Ρίο Σαο Πάουλο: 1962
• ·         Πρώτος Σκόρερ Πολιτειακού Πρωταθλήματος Ρίο ντε Τζανέιρο: 1961