Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο

Ο Ισπανός αριστερός ακραίος αμυντικός και αργότερα προπονητής, Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο (José Antonio Camacho Alfaro), γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1955, στην Κιέζα της Μούρθια, στη νοτιοανατολική Ισπανία. Έπαιξε για 15 επαγγελματικές χρόνια με τη Ρεάλ Μαδρίτης και εμφανίστηκε σε περισσότερα από 500 επίσημα παιχνίδια με την ομάδα, βοηθώντας τη να κατακτήσει 19 μεγάλους τίτλους, συμπεριλαμβανομένων 9 πρωταθλημάτων της ισπανικής La Liga. Ένας δυνατός και αποφασιστικός στις επεμβάσεις του αμυντικός, με ατσάλινη θέληση, εξαιρετική αντοχή, πολύ καλή τεχνική κατάρτιση και ταχύτητα, διακρίθηκε για το θάρρος του, την αφοσίωση και το ομαδικό του πνεύμα! Θεωρείται από πολλούς ειδικούς ως ο Καλύτερος Ακραίος Οπισθοφύλακας που ανέδειξε η ποδοσφαιρομάνα της Ιβηρικής! Στη συνέχεια είχε μια μακρά καριέρα ως προπονητής, η οποία περιελάμβανε δύο πολύ σύντομες περιόδους με τη Ρεάλ. Κέρδισε πάνω από 80 διεθνείς εμφανίσεις με την Ισπανία, την οποία αντιπροσώπευσε σε 2 Παγκόσμια Κύπελλα και ισάριθμα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα. Οδήγησε προπονητικά και την εθνική ομάδα για 4 χρόνια, φτάνοντάς τη στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002.

Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα τμήματα υποδομής της Αλμπαθέτε και στα 18 του χρόνια, μεταγράφηκε στα αντίστοιχα της Ρεάλ Μαδρίτης, όπου έκανε σχεδόν αμέσως ντεμπούτο στη πρώτη ομάδα, με προπονητή τον Λουίς Μολόβνι (Luis Molowny), στις 3 Μαρτίου του 1974, παίζοντας για 90 λεπτά σε μια ήττα 0-1, εκτός έδρας από τη Μάλαγα.

Αγωνίστηκε για 15 επαγγελματικές σεζόν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ για τη Ρεάλ Μαδρίτης, έως το 1989, συμμετέχοντας σε σχεδόν 600 επίσημους αγώνες της, σε όλες τις διοργανώσεις, τους 414 στο ισπανικό  πρωτάθλημα, σημειώνοντας 9 γκολ, ενώ αποβλήθηκε μόνο μία φορά! Την βοήθησε να κατακτήσει 19 σημαντικούς τίτλους, συμπεριλαμβανομένων 9 πρωταθλημάτων και 5 Κυπέλλων Ισπανίας, καθώς επίσης και 2 διαδοχικών Κυπέλλων  UEFA, το 1985 και το 1986! Έφτιαξε ένα τρομερό δίδυμο στην αριστερή πλευρά της «Βασίλισσας», με τον διόσκουρό του Ραφαέλ Γκορντίγιο (Rafael Gordillo Vázquez), ο οποίος χαρακτηριζόταν κυρίως ως μέσος. Τον Ιανουάριο του 1978, υπέστη ένα σοβαρότατο τραυματισμό στην προπόνηση, η οποία έβαλε φρένο την καριέρα του για σχεδόν δύο χρόνια! Επέστρεψε δυνατός και με καθοριστικής σημασίας εμφανίσεις, συνέβαλε στην αγωνιστική πρόοδο της Ρεάλ, κυρίως στη κατάκτηση των 2 συνεχόμενων Κυπέλλων UEFA.

Αγωνίστηκε σε 81 παιχνίδια για την ισπανική εθνική ομάδα, κάνοντας την πρώτη του εμφάνισή πριν συμπληρώσει ακόμα 20 του χρόνια,  στις 5 Φεβρουαρίου του 1975, στην ισοπαλία 1-1 με τη Σκωτία για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1976, στη Βαλένθια. Για τα επόμενα 13 χρόνια, ήταν ένα αμυντικό στήριγμα για τους «φούριας ρόχας», όντας πάντα η πρώτη επιλογή για τα Παγκόσμια Κύπελλα του 1982 και του 1986, καθώς και στα Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 1984, όπου ήταν φιναλίστ και του 1988. Μετά την ήττα με 0-2 στα προημιτελικά από τη Δυτική Γερμανία στην τελευταία διοργάνωση, αποσύρθηκε από την εθνική ομάδα, σε ηλικία 33 ετών.

Το 1989, όταν και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, έγινε μέλος του τεχνικού επιτελείου της Ρεάλ. Την πρώτη επαγγελματική εμπειρία του ως πρώτος προπονητής, την είχε το 1991, όταν ανέλαβε και πέτυχε να επαναφέρει τη Ράγιο Βαγιεκάνο στην Α’ κατηγορία. Το 1993 πήγε στην Εσπανιόλ με την ίδια αποστολή. Τα κατάφερε και πάλι! Το 1997 συνεργάστηκε με τη Σεβίλλη, αλλά στα μισά της σεζόν επέστρεψε στην Εσπανιόλ. Το καλοκαίρι του 1998, πήγε στη  Ρεάλ, αλλά έφυγε μετά από μόλις 22 ημέρες, παραιτούμενος λόγω διαφωνιών με τους υπεύθυνους στα ονόματα των συνεργατών του! Την επόμενη χρονιά, ήταν ο  συνεργάτης του Χαβιέ Κλεμέντε (Javier Clemente Lázaro) στην εθνική ομάδα και λίγο αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 1998, μετά από μια ήττα-σοκ 2-3 από την Κύπρο στα προκριματικά του Euro 2000, τον διαδέχτηκε στον πάγκο. Οδήγησε τους «φούριας ρόχας» στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το 2000, όπου αποκλείστηκε  από την μετέπειτα πρωταθλήτρια Γαλλία, στα προημιτελικά. Δύο χρόνια αργότερα, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, η Ισπανία αποκλείστηκε, πάλι στα προημιτελικά, από τη Νότια Κορέα. Παραιτήθηκε μετά την αποτυχία της εθνικής να διακριθεί και αντικαταστάθηκε από τον Ινάκι Σάεθ (Iñaki Sáez).

Ανέλαβε τη Μπενφίκα, στις 29 Νοεμβρίου του 2002 στη θέση του Ζεσουάλδο Φερέιρα (Manuel Jesualdo Ferreira). Δύο χρόνια αργότερα, κατέκτησε το πορτογαλικό Κύπελλο ενάντια στη Πόρτο του Ζοζέ Μουρίνιο (José Mourinho), στην παράταση, τερματίζοντας 2^ος στο πρωτάθλημα. Έβγαλε μια πολύ ανθρώπινη πλευρά του εαυτού του, όταν έκλαψε μετά τον θάνατο του Μίκλος Φέχερ  (Miklós Fehér) στον αγωνιστικό χώρο, λίγο μετά την είσοδό του αγώνα εναντίον της Γκιμαράες. Τη σεζόν 2004/05 επέστρεψε στην Ρεάλ, ως αντικαταστάτης του Κάρλος Κεϊρόζ (Carlos Queiroz). Ωστόσο, τα πράγματα γρήγορα πήγαν στραβά και μετά από μια ήττα 0-3 από τη Λεβερκούζεν για το UEFA Champions League και μια ήττα 0-1 στο πρωτάθλημα από την Εσπανιόλ, 4 ημέρες αργότερα, τον οδήγησαν στην παραίτηση.

Επέστρεψε στην Μπενφίκα, το 2007/08, αντικαθιστώντας τον Φερνάντο Σάντος (Fernando Santos), μετά την ισοπαλία 1-1 εκτός έδρας με την Λεϊξόες. Ωστόσο, μετά από μια σειρά κακών αποτελεσμάτων, παραιτήθηκε στις 9 Μαρτίου του 2008. Ανέλαβε την Οσασούνα, στις 14 Φεβρουαρίου του 2011 και μετά την ήττα  0-1 από τη Ρεάλ Σοσιεδάδ, που έφερε τον σύλλογο της Ναβάρα στην ζώνη του υποβιβασμού, απολύθηκε. Η Οσασούνα τελικά τερμάτισε στην 9^η θέση! Στις 13 Αυγούστου του 2011, ανέλαβε τα ηνία της κινεζικής εθνικής ομάδας, υπογράφοντας τριετή συμφωνία, με ετήσιες αποδοχές 8 εκατομμυρίων δολαρίων, με αποστολή να βοηθήσει τη χώρα να καλύψει τη διαφορά με την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα.

Η Κίνα απέτυχε να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 και υπέστη μια ντροπιαστική ήττα, 0-8 από τη Βραζιλία, στις 10 Σεπτεμβρίου του 2012, σε ένα φιλικό αγώνα, τη χειρότερη ήττα της εθνικής ομάδας στην ιστορία της, που σήμαινε επίσης την πτώση στην ιστορικά χαμηλότερη 109^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA! Μετά από την ήττα-σοκ 1-5, σε φιλικό από την Ταϊλάνδη, στις 15 Ιουνίου του 2013, απαλλάχτηκε από τα καθήκοντά του. Εργάστηκε ως συν-σχολιαστής στο ισπανικό τηλεοπτικό δίκτυο «Cuatro» κατά τη διάρκεια των νικηφόρων για την Ισπανία Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2008 και του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2010. Ανέλαβε προπονητής της Γκαμπόν, τον Νοέμβριο του 2016, 43 ημέρες πριν από την έναρξη του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής του 2017, που πραγματοποιήθηκε στη χώρα. Η ομάδα αποκλείστηκε στους ομίλους, με τρεις ισοπαλίες.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Εφηβική καριέρα

• ·         Albacete Balompié

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1972/73: Albacete Balompié                      
• ·         1973/74: Real Madrid Castilla Club de Fútbol                      
• ·         1974–1989: Real Madrid Club de Fútbol, 414 (9)

Διεθνής

• ·         1975–1988: Ισπανία, 81 (0)

Προπονητική καριέρα

• ·         1992/93: Rayo Vallecano de Madrid
• ·         1994–1996: Reial Club Deportiu Espanyol de Barcelona
• ·         1996/97: Sevilla Fútbol Club
• ·         1997/98: Reial Club Deportiu Espanyol de Barcelona
• ·         1998: Real Madrid Club de Fútbol
• ·         1998–2002: Ισπανία
• ·         2002–2004: Sport Lisboa e Benfica
• ·         2004: Real Madrid Club de Fútbol
• ·         2007/08: Sport Lisboa e Benfica
• ·         2008–2011: Club Atlético Osasuna
• ·         2011–2013: Κίνα
•       2016-         : Γκαμπόν

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με τη Real Madrid

• ·         Κύπελλο UEFA: 2 (1984/85, 1985/86)
• ·         Πρωτάθλημα Ισπανίας: 9 (1974/75, 1975/76, 1977/78, 1978/79, 1979/80, 1985/86, 1986/87, 1987/88, 1988/89)
• ·         Κύπελλο Ισπανίας: 5 (1973/74, 1974/75, 1979/80, 1981/82, 1988/89)
• ·         Λιγκ Καπ Ισπανίας: 1984/85
• ·         Σούπερ Καπ Ισπανίας: 2 (1988, 1989)

Διεθνείς

Με την Ισπανία

• ·         Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: φιναλίστ το 1984

Ως προπονητής

Με την Espanyol

• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ισπανίας; 1993/94

Με τη Benfica

• ·         Κύπελλο Πορτογαλίας: 2003/04