Ως «Το Χέρι του Θεού» ή και ως «Το Γκολ του Αιώνα», είναι και οι δυο (μεμονωμένες ή και σε συνδυασμό), εκφράσεις που αναφέρονται στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ των εθνικών ομάδων της Αργεντινής και της Αγγλίας, για την Προημιτελική Φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1986, που διεξήχθη στο «Estadio Azteca» της Πόλης του Μέξικο, στις 22 Ιουνίου εκείνης της χρονιάς. Το παιχνίδι έγινε 4 χρόνια μετά τον Πόλεμο των Φώκλαντ, μεταξύ της Αργεντινής και του Ηνωμένου Βασιλείου και ήταν βασικό μέρος της ήδη έντονης αντιπαλότητας μεταξύ των 2 χωρών στο ποδόσφαιρο. Χαρακτηρίστηκε με αυτές τις φράσεις, γιατί περιλαμβάνει δύο από τα πιο Διάσημα Γκολ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, σημειωμένα και τα 2 από τον Ντιέγκο Μαραντόνα (Diego Armando Maradona).
Το πρώτο γκολ, μετά από 51 λεπτά παιχνιδιού, έγινε γνωστό ως «Το Χέρι του Θεού» (αγγλ. «Hand of God» και ισπ. «La Mano de Dios»), το οποίο ο Μαραντόνα σκόραρε χρησιμοποιώντας το χέρι του. Το δεύτερο τέρμα του, μόλις 3 λεπτά μετά το πρώτο, το πέτυχε ντριμπλάροντας 5 παίκτες της εθνικής Αγγλίας, τον Πίτερ Μπίρτσλι (Peter Beardsley), τον Πίτερ Ριντ (Peter Reid), τον Τέρι Μπούτσερ (Terry Butcher), τον Τέρι Φένγουικ (Terry Fenwick), τον Τέρι Μπούτσερ (και πάλι) και τέλος, τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον (Peter Shilton) και έγινε γνωστό ως «Το Γκολ του Αιώνα» (αγγλ. «Goal of the Century» και ισπ. «El Gol del Siglo»). Η Αργεντινή κέρδισε το παιχνίδι με 2-1 και στη συνέχεια κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, νικώντας τη Δυτική Γερμανία στον τελικό. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα, ως ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά, ενώ ο σκόρερ της εθνικής Αγγλίας εκείνη την ημέρα, ο Γκάρι Λίνεκερ (Gary Lineker), κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι ως ο Πρώτος Σκόρερ του τουρνουά.
Παρά τη δημοτικότητα των Οσβάλντο Αρντίλες (Ossie Ardiles) και Ρικάρντο Βίγια (Ricardo Villa), Αργεντίνων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν για την Τότεναμ στην Αγγλία, σε μια εποχή πριν επιτραπεί στους συλλόγους η αθρόα συμμετοχή μη-Βρετανών παικτών, η αντιπαλότητα παρέμεινε ισχυρή.
Έξω από το ποδόσφαιρο, ο Πόλεμος των Φώκλαντ τον Απρίλιο του 1982, αύξησε τη δυσπιστία μεταξύ της Αγγλίας και της Αργεντινής. Τα νησιά Φώκλαντ, που βρίσκονται στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό είναι ένα υπερπόντιο βρετανικό έδαφος, το οποίο διεκδικείται από την Αργεντινή που μάλιστα το ονομάζουν ως Μαλβίνες. Στις 2 Απριλίου του 1982, ένοπλες δυνάμεις της Αργεντινής εισέβαλαν στα νησιά. Η Μεγάλη Βρετανία, θεώρησε την ενέργεια ως εισβολή σε έδαφός της και έστειλε μια ναυτική δύναμη, η οποία ανακατέλαβε τα νησιά στις 14 Ιουνίου. Αν και οι δύο χώρες δεν ήταν ποτέ επίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση, η σύγκρουση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 258 Βρετανών και 655 Αργεντίνων. Ως αποτέλεσμα, η ατμόσφαιρα του αγώνα, που διεξήχθη μόλις 4 χρόνια μετά τον πόλεμο, ήταν συναισθηματικά φορτισμένη. Μετά το παιχνίδι, ο Μαραντόνα δήλωσε:
Αρχικά ζήτησε από τον κατασκευαστή του κιτ της Αργεντινής, να κατασκευάσει μια φανέλα σε ανοιχτό μπλε χρώμα για τον προημιτελικό, λαμβάνοντας την απάντηση ότι είναι αδύνατο μέσα σε 72 ώρες να γίνει κάτι τέτοιο. Με μόλις 3 ημέρες να απομένουν για τον αγώνα, έστειλε στον Ρούμπεν Μοσέλα (Ruben Moschella), ένα μέλος του τεχνικού επιτελείου του, να ψάξει στα καταστήματα της Πόλης του Μέξικο για να βρει ένα κατάλληλο κιτ. Ο Μοσέλα έψαξε σε αρκετά μαγαζιά και eπέστρεψε με δύο διαφορετικές μπλε φανέλες της “Le Coq Sportif”, τις οποίες στη συνέχεια ζύγισαν, αλλά δεν ήταν σε θέση να επιλέξουν μεταξύ τους. Ο κόουτς δεν ενθουσιάστηκε, μιας και οι φανέλες δεν ήταν ιδιαίτερα ελαφριές και φυσικά δεν είχαν κανένα «αντι-ιδρωτικό» σύστημα. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Ντιέγκο Μαραντόνα και είπε:
Ο Μοσέλα επέστρεψε στο κατάστημα και αγόρασε 38 τέτοιες φανέλες, για τους 19 παίκτες, που θα τις φορούσαν στην αναμέτρηση εναντίον της Αγγλίας. Φυσικά οι φανέλες δεν είχαν τίποτα πάνω τους. Η Αργεντινή χρησιμοποίησε έναν σχεδιαστή της Κλουμπ Αμέρικα, ο οποίος έφτιαξε κάπως το σήμα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής (AFA), τα οποία στη συνέχεια έραψαν σε κάθε φανέλα, ενώ οι ασημί (!) αριθμοί μπήκαν με σιδεροτυπία και λέγεται ότι ήταν από «αμέρικαν φούτμπολ».
Ο Χοτζ προσπάθησε να διώξει τη μπάλα με το αριστερό πόδι, αλλά δεν το κατάφερε επαρκώς, δίνοντας σε αυτήν μια ψηλοκρεμαστή τροχιά με κατεύθυνση μέσα στη περιοχή του πέναλτι. Ο Μαραντόνα, ο οποίος είχε συνεχίσει την πορεία του, βρέθηκε και αυτός μόνος του μέσα στη περιοχή. Ο Πίτερ Σίλτον βγήκε από την εστία του, με πρόθεση να διώξει τη μπάλα με γροθιές. Ο Μαραντόνα, παρά το γεγονός ότι ήταν 20 cm κοντύτερος από τον ύψους 1,85 m Σίλτον, έφθασε πρώτος στη μπάλα, που ερχόταν από ψηλά και την χτύπησε με την εξωτερική πλευρά του αριστερού του χεριού, καταλήγοντας στο τέρμα. Ο διαιτητής του αγώνα, Τυνήσιος Αλί Μπενασούρ (Ali Bin Nasser ή και Ali Bennaceur) ισχυρίστηκε ότι δεν είδε την παράβαση και κατακύρωσε το τέρμα ως έγκυρο.
Ο Μαραντόνα αργότερα είπε ότι:
Σχετικά με το γκολ, είπε,
Το 2002, το γκολ ψηφίστηκε ως το «Γκολ του Αιώνα», στο πλαίσιο δημοψηφίσματος στην ιστοσελίδα της FIFA, με την ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου εκείνης της χρονιάς. Κέρδισε το γκολ του Αγγλου Μάικλ Όουεν (Michael Owen), εναντίον της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, το οποίο ήρθε 2ο, ενώ ένα άλλο γκολ από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, και αυτό του Μαραντόνα, από τον ημιτελικό εναντίον του Βελγίου, ήρθε 4ο.
Στις ισπανόφωνες χώρες, το γκολ αυτό συνδέεται συνήθως με τον ζωντανό σχολιασμό από τον Βίκτορ Χούγκο Μοράλες (Víctor Hugo Morales), Ουρουγουανό σχολιαστή, επικεφαλής της Αργεντίνικης τηλεόρασης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μέξικο:
Το πρώτο γκολ, μετά από 51 λεπτά παιχνιδιού, έγινε γνωστό ως «Το Χέρι του Θεού» (αγγλ. «Hand of God» και ισπ. «La Mano de Dios»), το οποίο ο Μαραντόνα σκόραρε χρησιμοποιώντας το χέρι του. Το δεύτερο τέρμα του, μόλις 3 λεπτά μετά το πρώτο, το πέτυχε ντριμπλάροντας 5 παίκτες της εθνικής Αγγλίας, τον Πίτερ Μπίρτσλι (Peter Beardsley), τον Πίτερ Ριντ (Peter Reid), τον Τέρι Μπούτσερ (Terry Butcher), τον Τέρι Φένγουικ (Terry Fenwick), τον Τέρι Μπούτσερ (και πάλι) και τέλος, τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον (Peter Shilton) και έγινε γνωστό ως «Το Γκολ του Αιώνα» (αγγλ. «Goal of the Century» και ισπ. «El Gol del Siglo»). Η Αργεντινή κέρδισε το παιχνίδι με 2-1 και στη συνέχεια κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, νικώντας τη Δυτική Γερμανία στον τελικό. Ο Ντιέγκο Μαραντόνα, κέρδισε τη Χρυσή Μπάλα, ως ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά, ενώ ο σκόρερ της εθνικής Αγγλίας εκείνη την ημέρα, ο Γκάρι Λίνεκερ (Gary Lineker), κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι ως ο Πρώτος Σκόρερ του τουρνουά.
Το υπόβαθρο
Βρετανοί μετανάστες έφεραν το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή τον 19ο αιώνα. Η αντιπαλότητα μεταξύ της Αγγλίας και της Αργεντινής σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ωστόσο, είχε γενικά επισημανθεί από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Κατά τη διάρκεια του προημιτελικού αγώνα στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, την έδρα της εθνικής ομάδας της Αγγλίας, ο αρχηγός της Αργεντινής, ο Αντόνιο Ρατίν (Antonio Rattin) είχε αποβληθεί και η Αργεντινή ηττήθηκε σε ένα παιχνίδι το οποίο περιείχε υπερβολικό αριθμό φάουλ. Ο Ρατίν ήταν εξοργισμένος με την αποβολή του, νιώθοντας ότι ο Γερμανός διαιτητής Ρούντολφ Κράιτλαϊν (Rudolf Kreitlein) έδειξε υπερβολική εύνοια στην αγγλική ομάδα, ένα ευρωπαϊκό έθνος, μπροστά στους οπαδούς της, στην έδρα της και πάτησε επάνω από το βασιλικό χαλί στο γήπεδο. Αυτό οδήγησε τον προπονητή της Αγγλίας Σερ Αλφ Ράμσεϊ (Sir Alf Ramsey) να εμποδίσει τους παίκτες του να ανταλλάξουν φανέλες με τους αντιπάλους τους στο τέλος του αγώνα και να χαρακτηρίσει τους Αργεντίνους ως «ζώα», σχόλιο που θεωρείται ρατσιστικό από τους Αργεντίνους.
Παρά τη δημοτικότητα των Οσβάλντο Αρντίλες (Ossie Ardiles) και Ρικάρντο Βίγια (Ricardo Villa), Αργεντίνων ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν για την Τότεναμ στην Αγγλία, σε μια εποχή πριν επιτραπεί στους συλλόγους η αθρόα συμμετοχή μη-Βρετανών παικτών, η αντιπαλότητα παρέμεινε ισχυρή.
Έξω από το ποδόσφαιρο, ο Πόλεμος των Φώκλαντ τον Απρίλιο του 1982, αύξησε τη δυσπιστία μεταξύ της Αγγλίας και της Αργεντινής. Τα νησιά Φώκλαντ, που βρίσκονται στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό είναι ένα υπερπόντιο βρετανικό έδαφος, το οποίο διεκδικείται από την Αργεντινή που μάλιστα το ονομάζουν ως Μαλβίνες. Στις 2 Απριλίου του 1982, ένοπλες δυνάμεις της Αργεντινής εισέβαλαν στα νησιά. Η Μεγάλη Βρετανία, θεώρησε την ενέργεια ως εισβολή σε έδαφός της και έστειλε μια ναυτική δύναμη, η οποία ανακατέλαβε τα νησιά στις 14 Ιουνίου. Αν και οι δύο χώρες δεν ήταν ποτέ επίσημα σε εμπόλεμη κατάσταση, η σύγκρουση είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο 258 Βρετανών και 655 Αργεντίνων. Ως αποτέλεσμα, η ατμόσφαιρα του αγώνα, που διεξήχθη μόλις 4 χρόνια μετά τον πόλεμο, ήταν συναισθηματικά φορτισμένη. Μετά το παιχνίδι, ο Μαραντόνα δήλωσε:
«Mπορεί πριν το ματς να λέγαμε ότι το ποδόσφαιρο δεν έχει τίποτα να κάνει με τον πόλεμο στις Μαλβίνας, αλλά γνωρίζαμε ότι είχαν σκοτωθεί πολλά νεαρά παιδιά εκεί, τους είχαν σκοτώσει λες και ήταν περιστέρια. Κι αυτό ήταν μια εκδίκηση, παίρναμε πίσω κάτι από τις Μαλβίνας. Υπερασπιζόμασταν τη σημαία μας, τα νεκρά παιδιά, τους επιζώντες.»
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986
Το 1986, το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA πραγματοποιήθηκε στο Μέξικο και όχι στην αρχικά ανάδοχη οικοδέσποινα, την Κολομβία, που δήλωσε ότι δεν ήταν σε θέση να φιλοξενήσει το τουρνουά. Η Αγγλία προκρίθηκε στην τελική φάση, ολοκληρώνοντας αήττητη τον 3ο Όμιλο στην Ευρωπαϊκή ζώνη, ενώ η Αργεντινή προκρίθηκε επίσης από τον δικό της όμιλο της Νοτιοαμερικάνικης Συνομοσπονδίας (CONMEBOL). Στον πρώτο γύρο του τουρνουά, τη Φάση των Ομίλων, η Αργεντινή πέρασε άνετα, κερδίζοντας δύο αγώνες και φέρνοντας ισοπαλία στον άλλο, ενώ η Αγγλία είχε προκριθεί πιο δύσκολα, με μια νίκη 3-0 επί της Πολωνίας στον τελευταίο αγώνα της στους ομίλους. Και οι δύο ομάδες κέρδισαν άνετα τους αντιπάλους τους από τη Νότια Αμερική στον Γύρο των 16, η Αργεντινή την Ουρουγουάη και η Αγγλία την Παραγουάη. Αν και καμία ομάδα δεν ξεκίνησε το τουρνουά ως φαβορί, οι επιδόσεις τους βελτιώθηκαν κατά την διάρκεια της διοργάνωσης, τόσο της Αγγλίας όσο και της Αργεντινής, της δεύτερης κυρίως λόγω της εμπειρίας του Μαραντόνα.
Η αλλαγή της εμφάνισης της Αργεντινής
Πριν το Μουντιάλ, ο τεχνικός της Αργεντινής, ο Κάρλος Μπιλάρδο (Carlos Bilardo), είχε συναντηθεί με τους ανθρώπους της “Le Coq Sportif”, της εταιρείας που "έντυνε" την Αργεντινή σ’ αυτή τη διοργάνωση και τους ζήτησε να φτιάξουν φανέλες πιο ελαφριές, που να μην κρατούν τον ιδρώτα πάνω στους παίκτες. Η γαλλική εταιρεία σε χρόνο ρεκόρ το πάλεψε και εισήγαγε μια νέα τεχνολογία. Μόνο που λόγω χρόνου και μπάτζετ δεν κατάφερε να το κάνει και για τη δεύτερη φανέλα της Αργεντινής. Οι δεύτερες μπλε φανέλες που φορούσαν οι Αργεντίνοι, ήταν βαμβακερές και γίνονταν πολύ βαριές με τον απίστευτο ιδρώτα που έριχναν οι παίκτες στα γήπεδα του Μέξικο, με πολλά από τα ματς να είναι καταμεσήμερο και μέσα σε αφόρητη ζέστη. Αυτό έγινε προφανές στο ματς με την Ουρουγουάη που η Αργεντινή φόρεσε την μπλε, και όταν η κλήρωση πριν το ματς με την Αγγλία έφερε την Αργεντινή να αγωνιστεί ξανά με τα μπλε, ο Μπιλάρδο το πήρε πάνω του.Αρχικά ζήτησε από τον κατασκευαστή του κιτ της Αργεντινής, να κατασκευάσει μια φανέλα σε ανοιχτό μπλε χρώμα για τον προημιτελικό, λαμβάνοντας την απάντηση ότι είναι αδύνατο μέσα σε 72 ώρες να γίνει κάτι τέτοιο. Με μόλις 3 ημέρες να απομένουν για τον αγώνα, έστειλε στον Ρούμπεν Μοσέλα (Ruben Moschella), ένα μέλος του τεχνικού επιτελείου του, να ψάξει στα καταστήματα της Πόλης του Μέξικο για να βρει ένα κατάλληλο κιτ. Ο Μοσέλα έψαξε σε αρκετά μαγαζιά και eπέστρεψε με δύο διαφορετικές μπλε φανέλες της “Le Coq Sportif”, τις οποίες στη συνέχεια ζύγισαν, αλλά δεν ήταν σε θέση να επιλέξουν μεταξύ τους. Ο κόουτς δεν ενθουσιάστηκε, μιας και οι φανέλες δεν ήταν ιδιαίτερα ελαφριές και φυσικά δεν είχαν κανένα «αντι-ιδρωτικό» σύστημα. Τότε ήταν που εμφανίστηκε ο Ντιέγκο Μαραντόνα και είπε:
«Αυτή είναι μια ωραία φανέλα. Θα νικήσουμε την Αγγλία με αυτή!».
Ο Μοσέλα επέστρεψε στο κατάστημα και αγόρασε 38 τέτοιες φανέλες, για τους 19 παίκτες, που θα τις φορούσαν στην αναμέτρηση εναντίον της Αγγλίας. Φυσικά οι φανέλες δεν είχαν τίποτα πάνω τους. Η Αργεντινή χρησιμοποίησε έναν σχεδιαστή της Κλουμπ Αμέρικα, ο οποίος έφτιαξε κάπως το σήμα της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αργεντινής (AFA), τα οποία στη συνέχεια έραψαν σε κάθε φανέλα, ενώ οι ασημί (!) αριθμοί μπήκαν με σιδεροτυπία και λέγεται ότι ήταν από «αμέρικαν φούτμπολ».
Το παιχνίδι
Τα πριν τον αγώνα
Ο αγώνας έγινε στις 22 Ιουνίου του 1986, στις 12:00 το μεσημέρι τοπική ώρα, στο «Estadio Azteca» της Πόλης του Μέξικο, μπροστά σε 114.580 θεατές, με πλήρη ηλιοφάνεια. Πριν από το παιχνίδι, οπαδοί και από τις δύο χώρες είχαν επιδοθεί σε μάχες στους δρόμους της Πόλης του Μέξικο, ενώ επεισόδια σημειώθηκαν και μέσα στο γήπεδο. Ως αποτέλεσμα, πολλοί Άγγλοι οπαδοί εισήχθησαν στο νοσοκομείο, ενώ κάποιες από τις σημαίες τους, είχαν κλαπεί από οπαδούς της Αργεντινής. Αυτές οι σημαίες αργότερα εμφανίστηκαν από οπαδούς της Μπόκα Τζούνιορς κατά τη διάρκεια ορισμένων αγώνων στο πρωτάθλημα της Αργεντινής.Το α’ ημίχρονο
Το παιχνίδι ξεκίνησε νευρικά και από τις δύο ομάδες με μερικές χαμένες ευκαιρίες εκατέρωθεν. Η Αργεντινή άρχισε σιγά-σιγά να κυριαρχεί στο παιχνίδι, ωστόσο, ο Άγγλος τερματοφύλακας Πίτερ Σίλτον έκανε ορισμένες καλές αποκρούσεις σε ευκαιρίες, που κάποιες απ' αυτές δημιουργήθηκαν από τον Μαραντόνα. Ο Πίτερ Μπίρτσλι είχε την καλύτερη ευκαιρία για την Αγγλία, μετά από 13 λεπτά στο παιχνίδι, αδυνατώντας όμως να εκμεταλλευτεί το γλίστρημα του Αργεντίνου γκολκίπερ Νέρι Πουμπίδο (Nery Pumpido). Στο ημίχρονο, το σκορ ήταν 0-0, με την Αργεντινή να έχει πολύ περισσότερο κατοχή –έχοντας τρέξει και περισσότερο- αλλά δεν κατάφερε να περάσει την αποφασιστική αγγλική αμυντική γραμμή.Το β’ ημίχρονο
Ήταν το δεύτερο ημίχρονο του αγώνα που συνέβησαν τα δύο περιστατικά, για τα οποία το παιχνίδι είναι τόσο διάσημο στην ποδοσφαιρική ιστορία.Το «Χέρι του Θεού»
Με 6 λεπτά αγώνα να έχουν παιχτεί στο β’ ημίχρονο, στο 51ο λεπτό, ο Μαραντόνα έκοψε τη μπάλα προς τα μέσα από την αριστερή πλευρά, βγάζοντας μια διαγώνια χαμηλή πάσα στο ύψος της περιοχής για τον συμπαίκτη του Χόρχε Βαλντάνο (Jorge Valdano) και συνέχισε την πορεία του με την προσμονή μιας κίνησης ένα-δύο με αυτόν. Το τσίμπημα του Βαλντάνο επάνω στη κίνηση, έφερε τη μπάλα λίγο πιο ψηλά από εκεί που την περίμενε ο ίδιος και διεκδικήθηκε από τον Άγγλο αριστερό μέσο Στιβ Χοτζ (Steve Hodge), ο οποίος επέστρεφε πίσω για να αμυνθεί.Ο Χοτζ προσπάθησε να διώξει τη μπάλα με το αριστερό πόδι, αλλά δεν το κατάφερε επαρκώς, δίνοντας σε αυτήν μια ψηλοκρεμαστή τροχιά με κατεύθυνση μέσα στη περιοχή του πέναλτι. Ο Μαραντόνα, ο οποίος είχε συνεχίσει την πορεία του, βρέθηκε και αυτός μόνος του μέσα στη περιοχή. Ο Πίτερ Σίλτον βγήκε από την εστία του, με πρόθεση να διώξει τη μπάλα με γροθιές. Ο Μαραντόνα, παρά το γεγονός ότι ήταν 20 cm κοντύτερος από τον ύψους 1,85 m Σίλτον, έφθασε πρώτος στη μπάλα, που ερχόταν από ψηλά και την χτύπησε με την εξωτερική πλευρά του αριστερού του χεριού, καταλήγοντας στο τέρμα. Ο διαιτητής του αγώνα, Τυνήσιος Αλί Μπενασούρ (Ali Bin Nasser ή και Ali Bennaceur) ισχυρίστηκε ότι δεν είδε την παράβαση και κατακύρωσε το τέρμα ως έγκυρο.
«Περίμενα τους συμπαίκτες μου να με αγκαλιάσουν, αλλά κανείς δεν ήρθε... Τους είπα: Ελάτε να με αγκαλιάσετε, αλλιώς ο διαιτητής δε θα το μετρήσει».Στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα, ο Μαραντόνα περιπαικτικά σχολίασε ότι το γκολ επετεύχθη:
«un poco con la cabeza de Maradona y otro poco con la mano de Dios»
(«λίγο με το κεφάλι του Μαραντόνα και λίγο με το χέρι του Θεού»)αφήνοντας στην ιστορία το γκολ με αυτό το όνομα. Το γκολ βοήθησε να ενταθεί ο ποδοσφαιρικός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο χωρών: οι Άγγλοι τώρα θεώρησαν ότι είχαν εξαπατηθεί από μια ενδεχόμενη νίκη τους στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ αντίθετα οι Αργεντίνοι απολάμβαναν τον τρόπο με τον οποίο είχαν πάρει το προβάδισμα.
Το Γκολ του Αιώνα
Μόλις 3 λεπτά μετά το «Χέρι του Θεού» όμως, ήρθε «Το Γκολ του Αιώνα», που ονομάστηκε έτσι επειδή συχνά φέρεται να είναι το Μεγαλύτερο Γκολ Όλων των Εποχών. Ο Αργεντίνος μέσος Χέκτορ Ενρίκε (Héctor Enrique) πέρασε την μπάλα στον Μαραντόνα, περίπου 10 μέτρα πίσω από τη κεντρική γραμμή του γηπέδου, μέσα στο δικό τους μισό γήπεδο. Ο Μαραντόνα τότε ξεκίνησε μία ξέφρενη κούρσα, στην δεξιά πλευρά του γηπέδου, μια απόσταση 60 μέτρων την οποία διένυσε σε 10 δευτερόλεπτα, συγκλίνοντας προς την αγγλική εστία, ξεπερνώντας 4 Άγγλους παίκτες –τον Πίτερ Μπίρτσλι, τον Πίτερ Ριντ, τον Τέρι Μπούτσερ, (δύο φορές) και τον Τέρι Φένγουικ. Ο Μαραντόνα τελείωσε την κίνηση με μια προσποίηση, αφήνοντας πίσω του πεσμένο στο έδαφος τον Πίτερ Σίλτον, πριν σπρώξει τη μπάλα στα δίχτυα για να κάνει το 2-0 για την Αργεντινή.Σχετικά με το γκολ, είπε,
«έκανα τη προσπάθεια με σκοπό να περάσω τη μπάλα στον Βαλντάνο για να τελειώσει τη φάση, αλλά όταν έφτασα στην περιοχή είδα ότι αυτός ήταν μαρκαρισμένος κι εγώ δεν είχα χώρο. Ως εκ τούτου, θα έπρεπε να συνεχίσω το παιχνίδι και να τελειώσω την φάση μόνος μου!».Αργότερα συμπλήρωσε το fair play της αγγλικής ομάδας, λέγοντας:
«Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να έχω κάνει κάτι τέτοιο, ενάντια σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, επειδή όλοι θα προσπαθούσαν να με γκρεμίσουν. Είναι πιθανώς οι ευγενέστεροι στον κόσμο».
Το 2002, το γκολ ψηφίστηκε ως το «Γκολ του Αιώνα», στο πλαίσιο δημοψηφίσματος στην ιστοσελίδα της FIFA, με την ευκαιρία του Παγκοσμίου Κυπέλλου εκείνης της χρονιάς. Κέρδισε το γκολ του Αγγλου Μάικλ Όουεν (Michael Owen), εναντίον της Αργεντινής στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, το οποίο ήρθε 2ο, ενώ ένα άλλο γκολ από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986, και αυτό του Μαραντόνα, από τον ημιτελικό εναντίον του Βελγίου, ήρθε 4ο.
Στις ισπανόφωνες χώρες, το γκολ αυτό συνδέεται συνήθως με τον ζωντανό σχολιασμό από τον Βίκτορ Χούγκο Μοράλες (Víctor Hugo Morales), Ουρουγουανό σχολιαστή, επικεφαλής της Αργεντίνικης τηλεόρασης στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μέξικο:
...την έχει ο Μαραντόνα, τον μαρκάρουν δύο.
Πατάει την μπάλα, πηγαίνει από την δεξιά πλευρά η ιδιοφυΐα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Περνάει τον τρίτο και θα δώσει στον Μπουρουσάγκα…
πάντα ο Μαραντόνα…
ιδιοφυΐα, ιδιοφυΐα, ιδιοφυΐα...
τα-τα-τα-τα-τα-τα...
γκοοοοοοοοοολ, γκοοοοοοοοοολ…
θέλω να κλάψω...
Θεέ μου, ζήτω το ποδόσφαιρο…
γκολάραααα, ... Ντιεγκόόόλ, ... Μαραντόνα...
είναι να κλαις… συγχωρέστε με…
Μαραντόνα, σε μια αξέχαστη κούρσα, η καλύτερη όλων των εποχών...
κοσμικός κομήτης...
από ποιον πλανήτη μας ήρθες;...
για να αφήσεις πίσω σου τόσους Άγγλους...
για να γίνει η χώρα μια γροθιά κλαίγοντας για την Αργεντινή…
Αργεντίνη 2, Αγγλία 0…
Ντιεγκολ, Ντιεγκολ, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα!
Σε ευχαριστώ Θεέ μου για το ποδόσφαιρο, για τον Μαραντόνα, γι’ αυτά τα δάκρυα...
γι’ αυτό το Αργεντινή 2, Αγγλία 0.- Víctor Hugo Morales
Το γκολ της Αγγλίας και η νίκη της Αργεντινής
Το προβάδισμα της Αργεντινής ανάγκασε τον Άγγλο προπονητή,
Σερ Μπόμπι Ρόμπσον (Sir Bobby Robson) σε διπλή αλλαγή στην επιθετική γραμμή, φέρνοντας μέσα
τον Τζον Μπαρνς (John Barnes)
και τον Κρις Γουόντλ (Chris Waddle)
κάτι που κόντεψε να πληρώσει, καθώς ναι μεν η ομάδα της Αργεντινής άρχισε να
κουράζεται μετά από τις προηγούμενες προσπάθειές της και οι Αγγλοι άρχισαν να
πιέζουν πιο ψηλά στο γήπεδο, θέλοντας να φέρουν το παιχνίδι στα μέτρα τους, με
αυτό όμως να δημιουργεί προϋποθέσεις επικίνδυνων αντεπιθέσεων από τους Αργεντίνους.
Καθοδηγούμενοι από τον Γκλεν Χοντλ (Glenn Hoddle) και τον Τζον Μπαρνς,
δημιούργησαν ευκαιρίες και ο Γκάρι Λίνεκερ (Gary Lineker) σημείωσε το 6ο
του γκολ στο τουρνουά στο 80ο λεπτό, ύστερα από ένα πέρασμα του
Μπαρνς. Όλοι σχεδόν οι παίκτες της Αγγλίας βγήκαν στην επίθεση σε μια λυσσαλέα
προσπάθεια να ισοφαρίσουν, συχνά ρισκάροντας εμφανώς την άμυνά τους, με αποτέλεσμα
να δημιουργήσει φάσεις και η Αργεντινή, με σημαντικότερη ένα σουτ του Κάρλος
Τάπια (Carlos Tapia), που βρήκε την εξωτερική πλευρά της εστίας, λίγο μετά το
αγγλικό γκολ. Η Αγγλία δεν κατάφερε να σκοράρει την ισοφάριση και η Αργεντινή
κέρδισε τον αγώνα με 2-1.
Συνέπειες
Ο Στιβ Χοτζ αντάλλαξε φανέλες με τον Μαραντόνα μετά το
παιχνίδι και αργότερα, στη δεκαετία του 2000, δάνεισε τη φανέλα του Αργεντίνου στο
Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου. Το παιχνίδι πρόσθεσε περισσότερο ακόμη στην
αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ομάδων, ειδικότερα στην Αγγλία, όπου πολλοί
θεώρησαν ότι είχαν εξαπατηθεί από το χάντμπολ του Μαραντόνα. Την ίδια στιγμή,
στην Αργεντινή, το παιχνίδι θεωρήθηκε ως εκδίκηση για τον Πόλεμο των Φώκλαντ
και γι' αυτό εξακολουθούν να θεωρούν ως αδικία αυτό που συνέβη με τον Ρατίν στο
Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966. Ο πρώην Αργεντίνος διεθνής Ρομπέρτο Περφούμο (Roberto
Perfumo) δήλωσε ότι:
«Το 1986, κερδίζοντας το παιχνίδι κόντρα στην Αγγλία ήταν αρκετό. Η κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήταν δευτερεύουσα για εμάς. Η πάταξη της Αγγλίας ήταν ο πραγματικός μας στόχος».
Αν και το πρώτο γκολ αποδείχθηκε εξαιρετικά αμφιλεγόμενο
στην Αγγλία, το δεύτερο γκολ του Μαραντόνα, ωστόσο, αναγνωρίζεται σε ολόκληρο
τον κόσμο για το μεγαλείο του. Ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα της αγγλικής
εκτίμησης της ιδιοφυΐας του, συνέβη σε μια δημοσκόπηση του 2002, που διεξήχθη
από το “Channel 4”, όπου φίλαθλοι από ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο ψήφισαν ως 6ο
το γκολ του Μαραντόνα στη λίστα των 100 Μέγιστων Αθλητικών Στιγμών στην Ιστορία.
Η Αργεντινή στη συνέχεια κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του
1986, νικώντας τη Δυτική Γερμανία στον τελικό, ενώ ήταν αντίπαλοι και στον
τελικό της επόμενης διοργάνωσης στην Ιταλία με διαφορετικό νικητή αυτή τη φορά.
Ο Γκάρι Λίνεκερ κέρδισε το Χρυσό Παπούτσι ως ο Πρώτος Σκόρερ στο Παγκόσμιο
Κύπελλο 1986. Με μια παρόμοια ομάδα, η Αγγλία τερμάτισε 4η στη
διοργάνωση του 1990, τη υψηλότερη θέση τους από το 1966.
Οι δύο ομάδες από τότε συναντήθηκαν δύο φορές σε
τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η Αργεντινή κέρδισε τον ένα αγώνα στη διαδικασία των πέναλτι στον Γύρο των 16,στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1998, μετά από ένα
πέναλτι που δόθηκε σε κάθε πλευρά, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ (David Beckham) είχε
αποβληθεί, είχε ακυρωθεί ένα γκολ του Σολ Κάμπελ (Sol Campbell) και ο Μάικλ
Όουεν σημείωσε το διάσημο γκολ του. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002, οι ομάδες
συναντήθηκαν στη φάση των ομίλων και ο αγώνας που ξεκίνησε στις 12:30 μ.μ. ώρα
στο Ηνωμένο Βασίλειο, χαρακτηρίστηκε ως το «Μεγαλύτερο Μεσημεριανό Διάλειμμα
στην Ιστορία», καθώς εκατομμύρια στην Αγγλία και σε ολόκληρο τον κόσμο,
σταμάτησαν τις εργασίες τους και τις δραστηριότητές τους για να παρακολουθήσουν
το παιχνίδι από την τηλεόραση. Η Αγγλία κέρδισε 1-0, ύστερα από ένα πέναλτι του
Μπέκαμ και η Αργεντινή απέτυχε να περάσει στους νοκ-άουτ γύρους.
Στις 17 Αυγούστου του 2015, ο Μαραντόνα επισκέφθηκε τον
Αλί Μπενασούρ, τον διαιτητή του προημιτελικού στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986,
στο σπίτι του στην Τυνησία και απέτισε φόρο τιμής σε αυτόν, δίνοντας του μια
φανέλα της Αργεντινής που φέρει την υπογραφή του, ενώ αναφέρθηκε σ’ αυτόν ως «αιώνια
φίλος μου». Έξω από το «Estadio Azteca» υπάρχει μια μεταλλική πλάκα για εκείνο
το παιχνίδι που γράφει:
«Αφιερωμένη στο εντυπωσιακό γκολ του Ντιέγκο Μαραντόνα»
Ποτέ κανείς δεν θα μάθει ποιο από τα δύο εννοούν.
Κάποια στοιχεία από το sombrero.gr
