Πάολο Ρόσι

Ο Ιταλός κεντρικός επιθετικός Πάολο Ρόσι (Paolo Rossi), γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1956, στην περιοχή της Σάντα Λουτσία, στο Πράτο της Τοσκάνης. Το 1982, οδήγησε την Ιταλία στον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας, σκοράροντας 6 γκολ για να κερδίσει το Χρυσό Παπούτσι ως ο Κορυφαίος Σκόρερ και τη Χρυσή Μπάλα ως ο Καλύτερος Παίκτης του τουρνουά. Είναι ο ένας από τους μόλις 3 ποδοσφαιριστές που κέρδισαν και τα τρία βραβεία σε μια μόνο διοργάνωση μαζί με τον Βραζιλιάνο Γκαρίντσα (Garrincha) το 1962 και τον Αργεντίνο Μάριο Κέμπες (Mario Kempes) το 1978. Του απονεμήθηκε επίσης η Χρυσή Μπάλα του 1982 ως ο Ευρωπαίος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς. Μαζί με τους Ρομπέρτο Μπάτζιο (Roberto Baggio) και Κριστιάν Βιέρι (Christian Vieri), είναι ο Κορυφαίος Σκόρερ της Ιταλίας στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων, με συνολικά 9 τέρματα.

Σε συλλογικό επίπεδο, υπήρξε επίσης ένας παραγωγικός σκόρερ για τη Λανερόσι Βιτσέντζα. Το 1976, υπέγραψε στη Γιουβέντους σε μια συμφωνία συνιδιοκτησίας για αμοιβή τότε Παγκόσμιο Ρεκόρ. Συνέχισε στη Βιτσέντζα και ήταν ο Πρώτος Σκόρερ στην Serie B το 1977, οδηγώντας την ομάδα του στην άνοδο στην Serie A. Την επόμενη σεζόν, σημείωσε 24 γκολ, για να γίνει ο Πρώτος Παίκτης που τερμάτισε Κορυφαίος Σκόρερ στη Serie B και στη Serie A σε διαδοχικές σεζόν. Το 1980 η καριέρα του πέρασε μεγάλη κρίση, όταν τιμωρήθηκε με τριετή αποκλεισμό λόγω συμμετοχής του σε σκάνδαλο στοιχημάτων αν και ο ίδιος το αρνήθηκε. Τελικά, η ποινή του μειώθηκε σε δυο χρόνια και το 1981 έκανε το ντεμπούτο του για τη Γιουβέντους, κατακτώντας 2 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ιταλίας, το Κύπελλο Κυπελλούχων, το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και εν τέλει το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Αργότερα έπαιξε για τη Μίλαν και τη Βερόνα. Με την Σκουάντρα Ατζούρα αγωνίστηκε 48 φορές και πέτυχε 20 γκολ.

Θεωρούμενος ευρέως ως ένας από τους Μεγαλύτερους Ιταλούς Ποδοσφαιριστές Όλων των Εποχών, το 2004 ονομάστηκε από τον Πελέ (Pelé) στον κατάλογο «FIFA 100» ως ένας από τους 125 Κορυφαίους Εν Ζωή Ποδοσφαιριστές του Κόσμου, στο πλαίσιο του εορτασμού της εκατονταετηρίδας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας. Την ίδια χρονιά, ήταν 12ος στην αντίστοιχη ψηφοφορία για το Χρυσό Ιωβιλαίο (πεντηκονταετηρίδα) της UEFA. Μετά από τη απόσυρσή του, ασχολήθηκε με την αθλητική δημοσιογραφία και σήμερα εργάζεται ως επικεφαλής της Mediaset Premium.

Ο πατέρας του Βιτόριο ήταν φανατικός οπαδός της Φιορεντίνα.  Αυτός τον έπεισε να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Στα 10 χρόνια του άρχισε να παίζει στην Αμπροζίνα και αργότερα πήγε στη Κατόλικα Βίρτους. Εκεί τον ανακάλυψαν οι σκάουτερ της Γιουβέντους, στην οποία ξεκίνησε το 1972. Παρά το γεγονός ότι ήταν μέλος της ομάδας κατά τη διάρκεια της περιόδου 1972/73, έκανε το ντεμπούτο του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο το 1973, κάνοντας μια εμφάνιση στο Κύπελλο Ιταλίας. Ο Ρόσι ήταν επιρρεπής σε τραυματισμούς κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών της καριέρας του. Έκανε μόνο 3 εμφανίσεις και κανένα γκολ, με την Γιουβέντους για το Κύπελλο Ιταλίας, μεταξύ 1972 και 1975. Μετά από 3 εγχειρήσεις στα γόνατά του, στη συνέχεια δόθηκε δανεικός για να αποκτήσει εμπειρία στην Κόμο, όπου έκανε και το ντεμπούτο του στη Serie A κατά την περίοδο 1975/76, αρχικά στη θέση του ως δεξί εξτρέμ! Έκανε 6 εμφανίσεις για τον σύλλογο, αλλά απέτυχε να σκοράρει και πάλι.

Η καριέρα του άλλαξε στην Λανερόσι Βιτσέντσα (πρόκειται για την Βιτσέντσα, τότε λεγόταν Λανερόσι), το 1976, όταν βρέθηκε εκεί δανεικός από την Γιουβέντους. Ο τεχνικός της ομάδας, Τζιοβάν Φάμπρι (Giovan Battista Fabbri), αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον 20χρονο τότε Ρόσι, στην κορυφή της επίθεσης, λόγω τραυματισμού του βασικού σέντερ φορ. Αμέσως το ταλέντο του νεαρού ποδοσφαιριστή φάνηκε, καθώς αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ στην Serie Β, με 21 γκολ και οδήγησε την ομάδα του στην Α’ κατηγορία, στην πρώτη του χρονιά στην κορυφή της επίθεσης! Ο Ρόσι απέδειξε και την επόμενη περίοδο, 1977/78, στην Serie Α, πως είναι ένας τεράστιος επιθετικός, καθώς κατάφερε να σκοράρει 24 τέρματα, βοηθώντας την Βιτσέντσα να τερματίσει στην 2^η θέση, πίσω από την Γιουβέντους! Έγινε ο πρώτος παίκτης που κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο του πρώτου σκόρερ και στις δυο κατηγορίες μέσα σε δυο συνεχόμενα έτη!

Ο Έντσο Μπέαρζοτ (Enzo Bearzot), ομοσπονδιακός τεχνικός της Ιταλίας, πήρε τον Ρόσι στην Εθνική ομάδα. Το ντεμπούτο του με την «σκουάντρα ατζούρα» έγινε στις 21 Δεκεμβρίου του 1977, στη φιλική νίκη με 1-0 εκτός έδρας, στη Λιέγη με το Βέλγιο. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 στην Αργεντινή, ο 21χρονος τότε άσος της Βιτσέντσα πέτυχε 3 γκολ και μοίρασε 4 ασίστ, με τους «ατζούρι» να κατακτούν, τελικά, την 4^η θέση. Το πρώτο του γκολ για την εθνική ομάδα, ήταν αυτό που πέτυχε εναντίον της Γαλλίας, στις 2 Ιουνίου του 1978, στο Μουντιάλ της Αργεντινής στη  νίκη με 2-1. Επιλέχθηκε ως μέλος της Καλύτερης 11άδας του τουρνουά και κατέκτησε την «Αργυρή Μπάλα» ως ο 2^ος Καλύτερος Σκόρερ του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1978.

Η Βιτσέντσα πρόφερε στον Ρόσι συμβόλαιο 2,6 εκατομμυρίων λιρών για να τον κρατήσει, με τον διεθνή επιθετικό να γίνεται ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής στην Ιταλία! Έκανε το ντεμπούτο του και στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το Κύπελλο UEFA και σκόραρε 15 γκολ την περίοδο 1978/79, παρότι ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς! Στο τέλος της περιόδου 1978/79, η Λανερόσι και η Γιουβέντους διαφωνούσαν για το ποια έχει τα δικαιώματά του. Αιτία, ήταν ο δανεισμός από την Γιουβέντους. Η απόφαση της ιταλικής δικαιοσύνης ήταν συνιδιοκτησία, αλλά στη πορεία τον κέρδισε η «Γηραιά Κυρία», η οποία τον δάνεισε, το 1979, στην  Περούτζια καθώς η Βιτσέντσα υποβιβάστηκε. Πριν πάει στη Περούτζια είχε ήδη υποβληθεί σε τρεις εγχειρήσεις στα γόνατα!

Κάπου εκεί ξεκίνησε και η περιπέτεια του ήρωα μας! Στην Ιταλία ξεσπάει το σκάνδαλο «Totonero», με την συμμετοχή των Μίλαν, Λάτσιο, Περούτζια, Μπολόνια, Αβελίνο, Ταράντο και Παλέρμο. Το επίμαχο ματς στο σκάνδαλο των στημένων αγώνων, ήταν το Περούτζια - Αβελίνο (2-2), στις 30 Δεκεμβρίου του 1978, όπου σημείωσε και τα δύο γκολ της ομάδας του και αποδείχθηκε μοιραίο, αφού συμπεριλήφθηκε στους κατηγορουμένους! Ο ίδιος αρνήθηκε κάθε συμμετοχή, υποστηρίζοντας ότι, όταν ένας αντίπαλος τον ρώτησε, αυτός απάντησε τελείως αθώα …

« … 2-2; Όπως θέλεις»!

Οι δικαστές δεν πείστηκαν. Ο Ρόσι, που είχε ήδη επιστρέψει στη Γιουβέντους, κρίθηκε ένοχος για συμμετοχή σε «στημένα» παιχνίδια και τιμωρήθηκε με τριετή αποκλεισμό! Χρόνια μετά, ένας από τους ανθρώπους που είχαν καταθέσει στην δίκη το 1980, παραδέχθηκε πως οι κατηγορίες κατά του Ρόσι κατασκευάστηκαν και δεν υπήρξε καμία ανάμειξη του! Όλα έδειχναν πως ο Ρόσι είχε ολοκληρώσει την καριέρα του. Ωστόσο, ο Έντσο Μπέαρτζοτ δεν τον ξέχασε!

Επανήλθε στα γήπεδα τον Απρίλιο του 1982, λίγες μέρες πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο Μπέαρτζοτ εξηγούσε αργότερα …

«Μπορεί να μην είχε παίξει ποδόσφαιρο, ωστόσο, ήξερα ότι αν δεν είχα τον Ρόσι στην ομάδα, θα έχανα έναν σέντερ-φορ περιοχής. Εκεί, που είναι πραγματικά καλός, πραγματικά γρήγορος κάθε φορά έτοιμος να σκοράρει και να κοροϊδέψει τους αντιπάλους του, με τις προσποιήσεις του. Ένας πραγματικός. .. οπορτουνιστής!»

Το Μουντιάλ του 1982 στην Ισπανία πλησίαζε και ο αποκλεισμός του Ρόσι μειώθηκε από 3 σε 2 χρόνια. Με τη Γιουβέντους πήρε μέρος σε αγώνα πρωταθλήματος, μόλις την Πρωτομαγιά του 1982! Ήταν φανερό ότι ήταν ανέτοιμος, αλλά ο Μπεαρζότ επέμεινε, καλώντας τον στην αποστολή έναν ποδοσφαιριστή που δεν είχε αγωνιστεί σχεδόν καθόλου! Κανείς δεν εμπιστευόταν την Ιταλία και πρώτα απ’ όλους, οι ίδιοι οι Ιταλοί! Ο Τύπος και οι οπαδοί στην Ιταλία κατέκριναν τον Μπέαρτζοτ, ωστόσο ο έμπειρος τεχνικός ήξερε καλύτερα από όλους τι μπορεί να κάνει ο Ρόσι! Οι δημοσιογράφοι ειρωνεύονταν με άθλιο τρόπο την ομάδα τους, που στην πρώτη φάση ... ίδρωσε να προκριθεί και τα κατάφερε με 3 ισοπαλίες! Αγκομάχησε κυριολεκτικά φέρνοντας 0-0 με την Πολωνία, 1-1 με το Περού και 1-1 με το πρωτοεμφανιζόμενο Καμερούν που έβαλε και το πρώτο του γκολ σε Παγκόσμιο Κύπελλο! Ο Γκρεγκορί Εμπιντά (Grégoire M'Bida) ήταν αυτός που ισοφάρισε το γκολ του Φραντσέσκο Γκρατσιάνι (Francesco Graziani), ένα λεπτό μετά την επίτευξή του. Οι Ιταλοί προκρίθηκαν με 3 βαθμούς και χάρη στα 2 γκολ που είχαν πετύχει συνολικά έναντι ενός του Καμερούν. Γλίτωσαν την ντροπή, όχι όμως και την χλεύη! …

«Ο Ρόσι και ο Καμπρίνι (Antonio Cabrini) ζουν σαν αντρόγυνο» 

έγραφε μια ιταλική εφημερίδα! Πιο ... δυναμικός, ο πρόεδρος της Ιταλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Αντόνιο Ματαρέζε (Antonio Mararese), είχε δηλώσει οργισμένος μετά το 1-1 κόντρα στο Περού ...

«Αυτή η ομάδα είναι σκέτη ντροπή. Έτσι μου ‘ρχεται να πάω στα αποδυτήρια και να τους ρίξω μια κλοτσιά στον πισινό!»

Δεν δάγκωνε καλύτερα τη γλώσσα του; Θα το μετάνιωνε κάποιες μέρες αργότερα! ... Ο Έντσο Μπέαρτζοτ, που είχε τσακωθεί ουκ ολίγες φορές με τους δημοσιογράφους και πολλούς μάλιστα, τους είχε αποβάλλει από τις προπονήσεις, ήξερε ότι είχε στα χέρια του μια καλή ομάδα. Σίγουρα καλύτερη από εκείνη που είχε εμφανιστεί στα τρία πρώτα παιχνίδια. Στην ενδεκάδα του δέσποζε ο μακαρίτης Γκαετάνο Σιρέα (Gaetano Scirea), που έπαιζε λίμπερο και οργάνωνε όλη την ομάδα αλλά και προσωπικότητες όπως ο Μπρούνο Κόντι (Bruno Conti), ο Μάρκο Ταρντέλι (Marco Tardelli), ο Τζιανκάρλο Αντονιόνι (Giancarlo Antognoni) και ο Αλεσάντρο Αλτομπέλι (Alessandro Altobelli).

Σπουδαίοι μπαλαδόροι όλοι τους! Κάτω από τα δοκάρια καθόταν ο πολύπειρος Ντίνο Τζοφ (Dino Joff) στα 40 του, ενώ ο Κλαούντιο Τζεντίλε (Claudio Gentile) αναλάμβανε να κάνει τη ζωή δύσκολη στον καλύτερο παίκτη των αντιπάλων. Και πάνω απ’ όλους, τον μεγαλύτερο ... οπορτουνιστή όλων των εποχών! Τον Πάολο Ρόσι! Τον άνθρωπο που στο τέλος έβαλε φαρδιά πλατιά την υπογραφή του στην όλη ιστορία και είχε ενσωματωθεί στην ιταλική αποστολή με το «έτσι θέλω» του Μπέαρτζοτ! Ο Ρόσι έμοιαζε σαν περαστικός και αμέτοχος στα παιχνίδια των «ατζούρι» στη Φάση των Ομίλων. Δεν θα αργούσε, ωστόσο, να ... απασφαλίσει!

Η Ιταλία, στα προημιτελικά, ήταν στον ίδιο όμιλο με Βραζιλία και Αργεντινή. Κέρδισαν και οι 2 την Αργεντινή, με 2-1 και 3-1 αντίστοιχα. Το highlight αυτής της διοργάνωσης, ήταν το παιχνίδι Ιταλία-Βραζιλία και η εμφάνιση του Ρόσι σε αυτόν τον αγώνα! Στην Βραζιλία αρκούσε και η ισοπαλία! Στις 5 Ιουλίου του 1982, λοιπόν, σε ένα γήπεδο που δεν υπάρχει πια, το «Estadio Sarria» της Βαρκελώνης, παλιά έδρα της Εσπανιόλ, η Βραζιλία του Σόκρατες (Sócrates Brasileiro Sampaio de Souza Vieira de Oliveira), του Ζίκο (Arthur Antunes Coimbra, ‘’Zico’’), του Φαλκάο (Paulo Roberto Falcão), του Ζούνιορ (Leovegildo Lins da Gama Júnior), του Τονίνιο Σερέζο (Antônio Carlos Cerezo, ‘’Toninho Serezo’’), ίσως η καλύτερη ομάδα που εμφανίστηκε πάνω σ’ αυτόν το πλανήτη, έφευγε ηττημένη 2-3, με 3 γκολ του, μέχρι τότε … αποδιοπομπαίου τράγου!

Οι «ατζούρι», προκρίθηκαν στα ημιτελικά! Ο Αντόνιο Ματαρέζε είχε ξεχάσει τι έλεγε πριν από μερικές μέρες και όρμησε στα αποδυτήρια να πανηγυρίσει με τον Μπέαρτζοτ και τους παίκτες. Εκείνη την ώρα οι περισσότεροι είχαν ορμήσει σε έναν ... δημοσιογράφο που τους είχε κάνει την δριμύτερη κριτική απ΄ όλους! Αργότερα, ο Αντόνιο Καμπρίνι θυμήθηκε ότι ένας συμπαίκτης του (εικάζεται ο Ρόσι!), βλέποντας τον πρόεδρο της ιταλικής ομοσπονδίας να μπαίνει μέσα άνοιξε το παράθυρο και φώναξε …

«Μυρίζει σκατά εδώ μέσα, ή μου φαίνεται;»

Η υπόλοιπη ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή! Ο Ρόσι, συνέχισε τα θαύματά του και στον ημιτελικό, με την Ιταλία να κερδίζει την Πολωνία 2-0, χάρη σε δυο γκολ του «Παμπλίτο» (Pablito)! Στις 11 Ιουλίου του 1982, στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου της Μαδρίτης, ακούστηκε το τελικό σφύριγμα της λήξης της διοργάνωσης. Η «σκουάντρα ατζούρα» με …

  «μπρίο και φαντασία κόντρα στο ποδόσφαιρο των ρομπότ …»,

όπως έλεγε και ο Γιάννης Διακογιάννης, είχε νικήσει στον τελικό την Δυτική Γερμανία με 3-1, με τα γκολ των Ρόσι, Ταρντέλι, Αλτομπέλι και Πάουλ Μπράιτνερ (Paul Breitner) από τη πλευρά των Γερμανών και στέφθηκε Παγκόσμια Πρωταθλήτρια! Ο Πάολο Ρόσι αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ του τουρνουά με 6 γκολ και κατακτά τον τίτλο του Κορυφαίου Ποδοσφαιριστή της Ευρώπης και στην συνέχεια του Κόσμου! Γονατιστή, ολόκληρη η Ιταλία, ζητούσε συγγνώμη από τον Μπέαρτζοτ και τους παίκτες, ενώ στην ιστορία έχουν μείνει οι πανηγυρισμοί του αείμνηστου προέδρου της ιταλικής Δημοκρατίας Σάντρο Περτίνι (Sandro Pertini).

Η Γιουβέντους, πήρε τον Ρόσι πίσω το 1981, πιστεύοντας σ’ αυτόν και του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Η «Γηραιά Κυρία», με τον Πάολο Ρόσι στις τάξεις της, κατέκτησε δυο πρωταθλήματα (1982 και 1984), ένα Κύπελλο Ιταλίας το 1983, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1984, το Ευρωπαϊκό Super Cup της ίδιας χρονιάς και το Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1985! Η καριέρα του στην Γιουβέντους ολοκληρώθηκε το 1985, παίρνοντας μεταγραφή για την Μίλαν, όπου δεν πέτυχε τίποτα ιδιαίτερο στον ένα χρόνο που παρέμεινε στους «ροσονέρι». Ωστόσο, άπαντες τον θυμούνται για τα δυο τέρματα που πέτυχε απέναντι στην «μισητή» Ίντερ. Το 1986, κλήθηκε ξανά στην Εθνική ομάδα για το Μουντιάλ του 1986 στο Μέξικο, αλλά δεν αγωνίστηκε. Το τελευταίο του ματς με τη «σκουάντρα ατζούρα» το έπαιξε στις 11 Μαΐου του 1986 στη Νάπολι, σε μια νίκη 2-0 επί της Κίνας. Τελευταίος σταθμός της καριέρας του ήταν η Βερόνα, όπου το 1987, σε ηλικία 31 ετών αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση!

Με την Εθνική ομάδα, πέτυχε 20 τέρματα σε 48 παιχνίδια, ενώ το 2004 ο Πελέ (Edson Arantes do Nascimento, ‘’Pelé’’) τον συμπεριέλαβε στην λίστα με τους 125 σημαντικότερους ποδοσφαιριστές της ιστορίας. Μαζί με τον Ρομπέρτο ​​Μπάτζιο (Roberto Baggio) και τον Κριστιάν Βιέρι (Christian Vieri), είναι ο πρώτος σκόρερ της Ιταλίας στην ιστορία του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με 9 γκολ συνολικά! Αξίζει επίσης να αναφερθεί πως, μαζί με τον Βραζιλιάνο Γκαρίντσα  (Manuel Francisco dos Santos, ‘’Garrincha’’) το 1962 και τον Αργεντίνο Μάριο Κέμπες (Mario Kempes) το 1978, είναι οι ποδοσφαιριστές που κατέκτησαν τα πάντα σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, καθώς αναδείχθηκαν Κορυφαίοι Σκόρερ, Πολυτιμότεροι Παίκτες και φυσικά, Παγκόσμιοι Πρωταθλητές!

Πλέον, ο Πάολο Ρόσι είναι μακριά από τον κόσμο του ποδοσφαίρου, καθώς είναι μεσίτης. Ακόμη και σήμερα, είναι ήρωας στα μάτια των Ιταλών!

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1973–1975: Juventus Football Club, 0 (0)
• ·         1975/76: (δανεικός) → Calcio Como, 6 (0)
• ·         1976–1980: Vicenza Calcio, 94 (60)
• ·         1979/80: (δανεικός) → Associazione Calcistica Perugia Calcio,      28 (13)
• ·         1981–1985: Juventus Football Club, 83 (24)
• ·         1985/86: Associazione Calcio Milan, 20 (2)
• ·         1986/87: Hellas Verona Football Club, 20 (4)

Σύνολο καριέρας: 251, (103)

Διεθνής

• ·         1977–1986: Ιταλία, 48 (20)

Τίτλοι

Συλλογικοί

Με τη Vicenza

• ·         Πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας Ιταλίας: 1976/77

Με τη Juventus

• ·         Πρωτάθλημα Ιταλίας: 2 (1981/82, 1983/84)
• ·         Κύπελλο Ιταλίας: 1982/83
• ·         Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης: 1983/84
• ·         Ευρωπαϊκό  Super Cup: 1984
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: 1984/85

Διεθνείς

Με την Ιταλία

• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 1982

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Πρώτος Σκόρερ στην ιταλική Serie B: 1976/77 (21 γκολ)
• ·         Πρώτος Σκόρερ στην ιταλική Serie A: 1977/78 (24 γκολ)
• ·         2^ος Σκόρερ Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1978
• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 2 (1978, 1982)
• ·         Μέλος Επιλέκτων FIFA: 2 (1979, 1986)
• ·         Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1982
• ·         Καλύτερος Παίκτης Διοργάνωσης Παγκοσμίου Κυπέλλου: 1982
• ·         Καλύτερος Παίκτης στην Ευρώπη από το γαλλικό περιοδικό «Onze» (Onze d'Or): 1982
• ·         Χρυσή Μπάλα: 1982
• ·         Παίκτης της Χρονιάς από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»: 1982
• ·         Πρώτος Σκόρερ Διοργάνωσης Κυπέλλου Πρωταθλητριών: 1982/83
• ·         Στη 42^η θέση από τους 100 Καλύτερους Παίκτες του 20^ου Αιώνα από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»
• ·         Μέλος της λίστας των 125 Εν Ζωή Καλύτερων Παικτών του Κόσμου που συνέταξε το 2004 ο Πελέ για τα 100 Χρόνια της FIFA
• ·         Στη 12^η θέση ως Καλύτερος Ευρωπαίος στο πλαίσιο των Εορτασμών του Ιωβιλαίου της UEFA
• ·         Χρυσό Παπούτσι ως Ένας Θρύλος του Ποδοσφαίρου: 2007

ΠΗΓΕΣ: retrosport.wordpress.com - onsports.gr - sport24.gr