Ο Άγγλος τερματοφύλακας Πίτερ Μπονέτι (Peter Phillip Bonetti), γεννήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1941, στο Πούτνεϊ, στην ευρύτερη περιοχή του Λονδίνου. Αγωνίστηκε για την Τσέλσι, τη Σαιντ Λούις Σταρς στη Βορειοαμερικάνικη Λίγκα, την Νταντί Γιουνάιτεντ και την Αγγλία, με σπουδαιότερη την μακροχρόνια παρουσία του στην εστία τη Τσέλσι και σπουδαιότερο τίτλο το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1971, στο Καραϊσκάκη. Ήταν γνωστός για τις εξαιρετικές του αποκρούσεις, τα αστραπιαία αντανακλαστικά του και το εκλεπτισμένο στυλ του, για το οποίο του δόθηκε το παρατσούκλι «Ο Γάτος». Ήταν ένας από τους λίγους τερματοφύλακες, με τον Γκόρντον Γουέστ (Gordon West) της Έβερτον ήταν ο άλλος, ο οποίος με ένα σουτ μπορούσε να φτάσει τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή του πέναλτι! Έπαιξε μόλις 7 φορές για την Αγγλία και αυτό επειδή υπήρχε ο Γκόρντον Μπανκς (Gordon Banks) μπροστά του. Παρά τις ελάχιστες διεθνείς συμμετοχές του, πήρε μέρος σε δύο Μουντιάλ, όντας Παγκόσμιος Πρωταθλητής το 1966, ενώ κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Μπανκς, στη δραματική ήττα 2-3 από την Δυτική Γερμανία τέσσερα χρόνια αργότερα στα μεξικάνικα γήπεδα.
Οι γονείς του ήταν από την Ελβετία, από ιταλόφωνο καντόνι, γι' αυτό και έχει επώνυμο που θυμίζει Ιταλό. Το 1948 η οικογένεια Μπονέτι μετακόμισε από το Λονδίνο στο Γουόρθινγκ του Σάσεξ, στις νότιες αγγλικές ακτές, όπου οι γονείς του άνοιξαν μια καφετέρια μπροστά στη θάλασσα. Σε νεαρή ηλικία, έλαμψε παίζοντας για τη Γουόρθινγκ. Η Τσέλσι τον υπέγραψε από τα εφηβικά τμήματα της Ρέντινγκ, όταν η μητέρα του είχε γράψει στον τότε προπονητή -και αναμορφωτή- της Τσέλσι, Τεντ Ντρέικ (Ted Drake), ζητώντας του να δώσει μια δοκιμή στον γιο της. Ενώ ήταν στα τμήματα υποδομής της Τσέλσι, έκανε 5 εμφανίσεις για την ερασιτεχνική Κρόιντον. Έκανε το ντεμπούτο του στη πρώτη ομάδα της Τσέλσι το 1960 και λίγες εβδομάδες αργότερα, βοήθησε την ομάδα Νέων του συλλόγου στη κατάκτηση του αντίστοιχου αγγλικού Κυπέλλου.
Από τη περίοδο 1960/61 και μετά, ήταν η πρώτη επιλογή τερματοφύλακας της Τσέλσι, μια θέση που κατείχε περισσότερο ή λιγότερο συνεχώς για τα επόμενα 19 χρόνια! Η Τσέλσι είχε υποβιβαστεί στη δεύτερη πλήρη σεζόν του Μπονέτι, στην οποία διορίστηκε ο Τόμι Ντόχερτι (Tommy Docherty) ως προπονητής. Ήταν στο βασικό σχήμα μιας εξαιρετικά ταλαντούχας νέας ομάδας, η οποία περιλάμβανε παίκτες όπως ο Μπόμπι Τάμπλινγκ (Bobby Tambling), ο Τέρι Βέναμπλς (Terry Venables), ο Τζον Χόλινς (John Hollins) και ο Μπάρι Μπρίτζες (Barry Bridges). Η ομάδα πήγε στο προτελευταίο αγώνα της σεζόν, όπου έπρεπε να νικήσει τη βασική αντίπαλο για την άνοδο, τη Σάντερλαντ. Η Τσέλσι κέρδισε με 1-0, με τον Μπονέτι να κάνει μια λαμπρή απόκρουση την τελευταία στιγμή και να διατηρήσει τις πιθανότητες ανόδου ζωντανές. Μια νίκη 7-0 επί της Πόρτσμουθ, εξασφάλισε την άμεση προώθηση πίσω στην Α’ Κατηγορία!
Η νέα ομάδα της Τσέλσι προσπάθησε για τίτλους κατά τη
διάρκεια της δεκαετίας του 1960, με τον Μπονέτι να είναι βασικός όλη αυτή τη
περίοδο, αν και τις περισσότερες φορές η ομάδα αποτύγχανε για λίγο. Η Τσέλσι
κατέκτησε το Λιγκ Καπ του 1965, με νίκη 3-2 συνολικά επί της Λέστερ. Δέχτηκε αφόρητη
πίεση στο δεύτερο παιχνίδι, στο ‘’Φίλμπερτ Στριτ’’ του Λέστερ, αλλά πιάνοντας
μια εμπνευσμένη απόδοση, βοήθησε στην ισοπαλία 0-0 και στη κατάκτηση του
τροπαίου. Για το μεγαλύτερο μέρος της ίδιας σεζόν, η Τσέλσι ήταν σε καλό δρόμο
για να κατακτήσει τόσο το πρωτάθλημα, όσο και το Κύπελλο, αλλά τελικά απέτυχε. Ηττήθηκε
από τη Λίβερπουλ στο Κύπελλο, ενώ το πρωτάθλημα χάθηκε, αφού η ομάδα βρέθηκε
στη δίνη διαφωνιών του Ντόχερτι με αρκετούς από τους παίκτες της πρώτης ομάδας,
με αποκορύφωμα έναν αγώνα κατά της Μπέρνλι, στον οποίο ο Μπονέτι έφαγε 6 γκολ!
Έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια της Τσέλσι στο Κύπελλο
Εκθέσεων, την ακόλουθη σεζόν, πιάνοντας μια σειρά από εντυπωσιακές αποδόσεις
εναντίον της Ρόμα, της Μίλαν και της Μπαρτσελόνα, αν και τελικά αποκλείστηκε
στον ημιτελικό, όπως και στο Κύπελλο Αγγλίας για δεύτερη συνεχή χρονιά. Η απόκτηση
του Άλεξ Στέπνεϊ (Alex Stepney) στο τέλος εκείνης της περιόδου, θεωρήθηκε απειλή
για τη θέση του ως πρώτος τερματοφύλακας, αλλά τελικά ο Στέπνεϊ, έπαιξε μόνο
ένα παιχνίδι για τον σύλλογο και πωλήθηκε στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ λίγους
μήνες αργότερα. Έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου του 1967, όπου αντιμετώπισε τη Τότεναμ,
χωρίς να καταφέρει να σταματήσει τους «πετεινούς», στην ήττα με 1-2. Αυτή ήταν
και η καλύτερη επίδοση της Τσέλσι για να κερδίσει κάποιο τρόπαιο, μέχρι το
1970, οπότε ο Ντόχερτι είχε αντικατασταθεί από τον Ντέιβ Σέξτον (Dave Sexton).
Το 1970, η Τσέλσι έφτασε και πάλι στον τελικό του Κυπέλλου
και αυτή τη φορά αντιμετώπισε τη πανίσχυρη Λιντς. Κατά τη διάρκεια των δύο αγώνων
που παίχτηκαν, ο Μπονέτι έπιασε τέτοιες αποδόσεις που θεωρούνται οι κορυφαίες
στιγμές της καριέρας του! Δέχτηκε τρομερή πίεση στον πρώτο τελικό στο Γουέμπλεϊ,
κάνοντας μια σειρά κρίσιμων αποκρούσεων, βοηθώντας στην ισοπαλία 2-2. Μετά από
λίγη ώρα στον επαναληπτικό του ‘’Ολντ Τράφορντ’’, τραυματίστηκε άσχημα στο
αριστερό γόνατό του, μετά από μια σύγκρουση με τον Μικ Τζόουνς (Mick Jones).
Επέστρεψε στο γήπεδο μετά τις πρώτες βοήθειες, παίζοντας ουσιαστικά με ένα πόδι
για το υπόλοιπο του αγώνα, χωρίς να καταφέρει να σταματήσει τον Τζόουνς να
σκοράρει το πρώτο γκολ λίγα λεπτά αργότερα. Παρά τον τραυματισμό, έκανε κρίσιμες
αποκρούσεις, κυρίως σε προσπάθειες του Πίτερ Λόριμερ (Peter Lorimer) και του Τέρι Κούπερ (Terry
Cooper)! Αντιστάθηκε στη μεγάλη πίεση που εξάσκησε η Λιντς, όταν η Τσέλσι πήρε
το προβάδισμα στην παράταση, βοηθώντας τελικά στην εξασφάλιση της νίκης με 2 -1.
Ήταν τέτοιες οι αποδόσεις του εκείνη τη σεζόν που ψηφίστηκε επιλαχών για Ποδοσφαιριστής
της Χρονιάς από του Άγγλους αθλητικούς συντάκτες!
Ένα χρόνο αργότερα, η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης μετά τη νίκη
της στον τελικό, αυτή τη φορά επί της Ρεάλ Μαδρίτης στο Στάδιο Καραϊσκάκη, στον
Πειραιά! Η Τσέλσι πήρε το προβάδισμα 2-0
στην επανάληψη, αλλά η Ρεάλ κυριάρχησε για μεγάλο μέρος του β’ ημιχρόνου και χρειάστηκε
άλλη μια εμπνευσμένη απόδοση του Μπονέτι, ο οποίος είχε χάσει ένα μεγάλο μέρος
της σεζόν λόγω τραυματισμού, η οποία τους βοήθησε να κρατήσουν τη νίκη με 2- 1.
Αυτό ήταν το τελευταίο τρόπαιό του με τον σύλλογο, αν και έφτασε κοντά σε μια
νέα επιτυχία, χάνοντας το Λιγκ Καπ του 1972 από τη Στόουκ και στα ημιτελικά του
ίδιου διαγωνισμού από την Νόριτς ένα χρόνο αργότερα.
Έφυγε από τη Τσέλσι το 1975, πηγαίνοντας να παίξει για τη
Σεντ Λούις Σταρς στη Βορειοαμερικάνικη Λίγκα. Εκείνη τη χρονιά, έπαιξε 21 παιχνίδια και τους
βοήθησε να φτάσουν στον ημιτελικό των play-off των Κεντρικών Πολιτειών. Επέστρεψε
στην Τσέλσι, όπου η εμπειρία του αποδείχθηκε πολύτιμη στο να βοηθήσει το νέο προπονητή
Έντι ΜακΚρίντι (Eddie McCreadie), στην άνοδο την περίοδο 1976/77. Δύο χρόνια
αργότερα, τον Μάιο του 1979, έπαιξε το τελευταίο παιχνίδι του για την Τσέλσι,
μια ισοπαλία 1-1 με την Άρσεναλ, έχοντας κάνει συνολικά 729 εμφανίσεις για τον
σύλλογο σε 19 χρόνια! Μόνο ο Ρον Χάρις (Ron Harris) έχει κάνει περισσότερα και
κράτησε καθαρή την εστία του σε 200 αγώνες! Δέχτηκε ένα γκολ ή λιγότερο στα 2/3 των
παιχνιδιών του για την Τσέλσι!
Η διεθνής σταδιοδρομία του ήταν κάπως ατυχής. Αναδείχθηκε
σε μια εποχή ταλαντούχων Άγγλων τερματοφυλάκων και έτσι αντιμετώπισε σκληρό
ανταγωνισμό για τη θέση του εθνικού γκολκίπερ, ιδιαίτερα από τον Ρον Σπρίνγκετ
(Ron Springett) και τον Γκόρντον Μπανκς (Gordon Banks), ενώ αργότερα ήλθε και ο
Πίτερ Σίλτον (Peter Shilton), που τον περιόρισαν σε μόλις 7 διεθνείς συμμετοχές.
Έπαιξε τον πρώτο διεθνή αγώνα του για τα «λιοντάρια» στις 3 Ιουλίου του 1966
στη Κοπεγχάγη με τη Δανία. Ήταν μέλος της ομάδας της Αγγλίας στο Παγκόσμιο
Κύπελλο του 1966, αλλά δεν αγωνίστηκε σε κανένα παιχνίδι. Η καριέρα του με την
εθνική Αγγλίας σημαδεύτηκε σε μεγάλο βαθμό από έναν αγώνα.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, στο Μέξικο, στον προημιτελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, μπήκε στην αρχική 11άδα, ως αντικαταστάτης του Μπανκς, ο οποίος έπασχε από ένα πρόβλημα τροφικής δηλητηρίασης. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, η Αγγλία αν και πήρε προβάδισμα 2-0, ηττήθηκε 2-3 στη παράταση, με τον Μπονέτι να είναι ένα από τα εξιλαστήρια θύματα, αν και θα μπορούσε εύλογα να επικριθεί για ένα μόνο από τα 3 γκολ που δέχτηκε, ένα ακίνδυνο σουτ του Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer), που μείωσε σε 2-1! Η εικόνα του αγώνα άλλαξε άρδην καθώς οι Δυτικογερμανοί πίστεψαν στην ανατροπή με συνέπεια, στην συνέχεια, οι Άγγλοι να ισοφαριστούν και στο 108ο λεπτό της παράτασης να δεχτεί το 3ο γκολ! Αυτό το παιχνίδι, στις 14 Ιουνίου του 1970 στη Λεόν, ήταν η μόνη του εμφάνιση σε αγώνα Τελικής Φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δέχτηκε ένα γκολ στους υπόλοιπους 6 διεθνείς αγώνες του. Το παιχνίδι αυτό επίσης, ήταν και η τελευταία διεθνής παρουσία του με τα αγγλικά χρώματα.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970, στο Μέξικο, στον προημιτελικό εναντίον της Δυτικής Γερμανίας, μπήκε στην αρχική 11άδα, ως αντικαταστάτης του Μπανκς, ο οποίος έπασχε από ένα πρόβλημα τροφικής δηλητηρίασης. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, η Αγγλία αν και πήρε προβάδισμα 2-0, ηττήθηκε 2-3 στη παράταση, με τον Μπονέτι να είναι ένα από τα εξιλαστήρια θύματα, αν και θα μπορούσε εύλογα να επικριθεί για ένα μόνο από τα 3 γκολ που δέχτηκε, ένα ακίνδυνο σουτ του Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer), που μείωσε σε 2-1! Η εικόνα του αγώνα άλλαξε άρδην καθώς οι Δυτικογερμανοί πίστεψαν στην ανατροπή με συνέπεια, στην συνέχεια, οι Άγγλοι να ισοφαριστούν και στο 108ο λεπτό της παράτασης να δεχτεί το 3ο γκολ! Αυτό το παιχνίδι, στις 14 Ιουνίου του 1970 στη Λεόν, ήταν η μόνη του εμφάνιση σε αγώνα Τελικής Φάσης Παγκοσμίου Κυπέλλου. Δέχτηκε ένα γκολ στους υπόλοιπους 6 διεθνείς αγώνες του. Το παιχνίδι αυτό επίσης, ήταν και η τελευταία διεθνής παρουσία του με τα αγγλικά χρώματα.
Στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1966, μόνο οι 11
παίκτες που βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο πήραν μετάλλια για τη νίκη τους με
4-2 επί της Γερμανίας. Μετά από μια εκστρατεία της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας για
να πείσει τη FIFA να δώσει τα μετάλλια σε όλα τα μέλη της ομάδας, στον Μπονέτι παραδόθηκε
από τον Βρετανό Πρωθυπουργό, Γκόρντον Μπράουν κατά τη διάρκεια τελετής στις 10
Ιουνίου του 2009.
Όταν εγκατέλειψε την ενεργό
δράση, μετακόμισε στο Isle of Mull, στην Σκοτία, όπου έγινε ταχυδρόμος. Εκεί,
του ζητήθηκε να βοηθήσει την Νταντί Γιουνάιτεντ και το έκανε για 5 αγώνες. Είχε
και διάφορες συζητήσεις για να αναλάβει πόστο βοηθού στην Τσέλσι, αλλά και στην
εθνική Αγγλίας. Όταν ήταν προπονητής τερματοφυλάκων στην Τσέλσι, το 1986,
πείστηκε να παίξει δύο παιχνίδια για την FC Γουόκινγκ, στη Β' κατηγορία της
“Isthmian League”, σε αυτά συμπεριλαμβανομένου και της νίκης με 1-0 εναντίον
της FC Γουέιμαουθ! Από το 2005, ο Μπονέτι έχει κάνει αρκετές εμφανίσεις για την
ομάδα επιλέκτων “Old England ΧΙ” σε διάφορα παιχνίδια φιλανθρωπικού χαρακτήρα,
όπου συνήθως έρχεται για τα τελευταία 10 λεπτά του κάθε παιχνιδιού! Σε μεγάλο
χρονικό διάστημα, κατείχε το ρεκόρ για τις περισσότερες εμφανίσεις για μια
ομάδα, αλλά ξεπεράστηκε κατά τη δεκαετία του 1990 από τον τερματοφύλακα της Πόρτσμουθ,
Αλαν Κνάιτ (Alan Knight).
Ο Πίτερ Μπονέτι πέθανε στις 12 Απριλίου του 2020, σε ηλικία 78 ετών, μετά από μακρά ασθένεια.
PALMARES
Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)
Εφηβική καριέρα
- · Worthing Football Club
Επαγγελματική καριέρα
- · 1960–1975: Chelsea Football Club, 495 (0)
- · 1975: St. Louis Stars, 21 (0)
- · 1976–1979: Chelsea Football Club, 105 (0)
- · 1979: Dundee United Football Club, 5 (0)
- · 1986: Woking Football Club, 2 (0)
Σύνολο καριέρας: 628 (0)
Διεθνής
- · 1966–1970: Αγγλία, 7 (0)
Τίτλοι
Συλλογικοί
Με την Chelsea
- · Κύπελλο Αγγλίας Νέων: 1959/60
- · Πρωτάθλημα Β' Κατηγορίας Αγγλίας: 2 (1962/63, 1976/77)
- · Λιγκ Καπ Αγγλίας: 1964/65
- · Κύπελλο Αγγλίας: 1969/70
- · Κύπελλο Κυπελλούχων: 1971
- · Πρωτάθλημα Central Division: 1974/75
Διεθνείς
Με την Αγγλία
- · Παγκόσμιο Κύπελλο: 1966
