Γκίντερ Νέτσερ: Το Γερμανικό Άλογο

Ο (Δυτικο)-Γερμανός κεντρικός μέσος, Γκίντερ Νέτσερ (Günter Theodor Netzer) γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1944, στο Μενχενγκλάντμπαχ. Ένας από τους Καλύτερους Παίκτες στην ιστορία του γερμανικού ποδοσφαίρου, έγινε ο πρώτος παίκτης που ανακηρύχθηκε ο Καλύτερος Ποδοσφαιριστής στη Γερμανία 2 συνεχόμενες φορές. Ευρωπαίος και Παγκόσμιος πρωταθλητής καταλαμβάνει την 93η θέση ανάμεσα στους Καλύτερους Παίκτες στην Ευρώπη του 20ου Αιώνα, σύμφωνα με την Διεθνή Ομοσπονδία Ιστορίας και Στατιστικής του Ποδοσφαίρου (IFFHS). Ξεκίνησε το 1963 και για μια 10ετία υπήρξε βασικό μέλος της μεγάλης Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ, της πρώτης ομάδας που κατέκτησε 2 συνεχόμενους τίτλους της γερμανικής Μπουντεσλίγκα (το 1970 και το 1971). Μετά και την κατάκτηση του γερμανικού Κύπελλο του 1973, με τον ιδιαίτερο δικό του τρόπο, αφού λόγω του θανάτου της μητέρας του δεν ξεκίνησε και όταν κλήθηκε, αρνήθηκε να μπει, για να έλθει στην παράταση και να δώσει τη νίκη, έφυγε για τη Ρεάλ Μαδρίτης, συμπαίκτης με τον Πάουλ Μπράιτνερ (Paul Breitner).

Κατέκτησε 2 φορές την ισπανική La Liga και ισάριθμες το Ισπανικό Κύπελλο. Μετά την τριετή περίοδο στη ισπανική πρωτεύουσα, εντάχθηκε στην ελβετική Γκρασχόπερ όπου τελείωσε την καριέρα του το 1977. Εκπροσώπησε τη Δυτική Γερμανία 37 φορές από το 1965 έως το 1975, σκοράροντας 6 γκολ και διαδραματίζοντας ζωτικό ρόλο στη κατάκτηση του Euro του 1972. Εμφανίστηκε επίσης μόνο για 21 λεπτά κατά της Ανατολικής Γερμανίας, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974. Μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, έγινε για 8 χρόνια ένας από τους πιο πετυχημένους αθλητικούς διευθυντές, πετυχαίνοντας αξιόλογα αποτελέσματα για το Αμβούργο.

Ήταν γιος μανάβη και ξεκίνησε να παίζει στις μικρές ομάδες της Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ στα 8 του μόλις χρόνια! Οι προπονητές του και οι συμπαίκτες του, διέκριναν στο παιχνίδι του μια πραγματική ιδιοφυία. Έτσι, στα 19 του, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο στην αγαπημένη του ομάδα. Η προώθηση του νεαρού Γκίντερ, συνέπεσε χρονικά με την δημιουργία των επονομαζόμενων «Πουλαριών», το παρατσούκλι της Μπορούσια του Μενχενγκλάντμπαχ, του τεράστιου προπονητή που άκουγε στο όνομα Χένες Βαϊσβάιλερ (Hennes Weisweiler), που ήταν, ουσιαστικά, ο αναμορφωτής μιας μέτριας ομάδας, όπως ήταν τη δεκαετία του 1960 η Μπορούσια.

Ευτύχησε να έχει εκείνη την περίοδο στα χέρια του ποδοσφαιριστές σαν τον Μπέρτι Φογκτς (Berti Vogts), τον Χέρμπερτ Λάουμεν (Herbert Laumen) και τον Γιουπ Χάινκες (Jupp Heynckes), «χτίζοντας» μια εξαιρετική ομάδα, με επιθετικό πνεύμα γύρω από τον ιδανικό ηγέτη, που είχε βρει στο πρόσωπο του Νέτσερ! Στα 11 χρόνια που καθοδήγησε τον σύλλογο, κατάφερε να κατακτήσει 3 τίτλους στην Μπουντεσλίγκα, αυτούς των 1970, 1971 και 1975, ένα δυτικογερμανικό Κύπελλο, το 1973 και ένα Κύπελλο UEFA, το 1975, για να συνεχίσει την καριέρα του στη Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ (Johan Cruijff).

 Berti Vogts, Günter Netzer, Jupp Heynckes (Gladbach 04/03/1971)

Ο Νέτσερ λοιπόν, αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος στην καλοκουρδισμένη, ποδοσφαιρική μηχανή του Βαϊσβάιλερ, αποτελώντας ουσιαστικά το αντίπαλο δέος της Μπάγερν του Μονάχου, αλλά και του χαρισματικού της ηγέτη Φραντς Μπεκενμπάουερ (Franz Beckenbauer). Η κόντρα των 2 μεγάλων γερμανικών συλλόγων τη δεκαετία του 1970, εντός κι εκτός συνόρων, ήταν εμφανής σε όλα τα επίπεδα! Η δεκαετία εκείνη ήταν για τα «πουλάρια», η πλέον δοξασμένη, κατακτώντας 5 πρωταθλήματα αλλά και 2 Κύπελλα UEFA, ενώ έφτασε και άλλες 2 φορές στον τελικό της διοργάνωσης και μια, το 1977, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στη Ρώμη, κόντρα στη Λίβερπουλ, όπου και ηττήθηκε με 1-3.

Φυσικά, η ομάδα του Μονάχου εκείνη την εποχή ήταν η κυρίαρχος στην ευρωπαϊκή «αρένα» κατακτώντας, στη σειρά, 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών, αυτά του 1974, 1975 και 1976! Απ’ την άλλη, η αντιπάθεια του «Κάιζερ» του γερμανικού ποδοσφαίρου προς τον ηγέτη της Μπορούσια, ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής! Η επιρροή του στα ανώτερα κλιμάκια της ομοσπονδίας και ειδικά στον ομοσπονδιακό τεχνικό Χέλμουτ Σεν (Helmut Schön) ήταν η αιτία να αγωνίζεται στην εθνική ομάδα ο Βόλφγκανγκ Όβερατ (Wolfgang Overath) της Κολωνίας αντί του Γκίντερ Νέτσερ! Βέβαια και ο ίδιος ο ξανθομάλλης μέσος ήταν, έτσι κι αλλιώς ατίθασος, μέσα κι έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Ζώντας μια μποέμικη ζωή, αρεσκόταν σε ... αιθέριες υπάρξεις και γρήγορα αυτοκίνητα. Πήγαινε κόντρα σε ότι έκρινε αυτός ότι τον ενοχλεί!

Χαρακτηριστικό, άλλωστε, είναι το κορυφαίο σκηνικό του τελευταίου παιχνιδιού του με τα χρώματα της Μενχενγκλάντμπαχ, στις 23 Ιουνίου του 1973, στον τελικό του κυπέλλου εναντίον της Κολωνίας του Βόλφγκανγκ Όβερατ! Έχοντας έλθει σε ρήξη με τον Χένες Βαϊσβάιλερ, συνεπικουρούμενου και του γεγονότος του πρόσφατου θανάτου της μητέρας του, μη έχοντας προπονηθεί την τελευταία προπόνηση πριν τον αγώνα, αρνείται να ξεκινήσει στην βασική ενδεκάδα των «πουλαριών»! Το παιχνίδι δείχνει να γέρνει προς την Μπορούσια, αφού στο 24^ο  λεπτό, ο Χέρμπερτ Βίμμερ (Herbert Wimmer) της δίνει το προβάδισμα.

Όμως ο, γνωστός και από το πέρασμα του από τον Ολυμπιακό το 1983, μέσος, Χέρμπερτ Νόιμαν (Herbert Neumann) ισοφαρίζει στο 40^ο λεπτό και το ματς πηγαίνει στην παράταση. Εκεί, λοιπόν ο ατίθασος Γκίντερ παίρνει τ’ όπλο του! Ουσιαστικά καθαιρώντας τον προπονητή του, φωνάζει τον εμβρόντητο, Κρίστιαν Κούλικ (Christian Kulik) να βγει και μπαίνει αυτός στην θέση του! Η αρχική παγωμάρα στον πάγκο μετατρέπεται σε κραυγές ενθουσιασμού όταν ο ιδιοφυής Νέτσερ, παίρνει στο 94^ο λεπτό την μπάλα και περνώντας όλη την άμυνα της Κολωνίας, σημειώνει το 2-1, που έμελλε να είναι και το τελικό σκορ! Δίνοντας σ’ αυτό το ρέκβιεμ της καριέρας του στα γερμανικά γήπεδα, το τρόπαιο στην αγαπημένη του ομάδα!

Το καλοκαίρι του 1973, παίρνει μεταγραφή στην Ρεάλ Μαδρίτης, μαζί με τον συμπαίκτη του στην εθνική ομάδα, ποδοσφαιριστή της Μπάγερν, τον επίσης αντικομφορμιστή Πάουλ Μπράιτνερ (Paul Breitner). Εκεί, θα παραμείνει μέχρι το 1976, όταν και θα μεταγραφεί στην ελβετική Γκρασχόπερς. Εκεί θ’ αγωνιστεί ένα χρόνο και το 1977 θα «κρεμάσει» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Που, παρεμπιπτόντως, φόραγε № ...52!

Η κορυφαία στιγμή της καριέρας του ήταν, κατά γενική ομολογία, ένα ματς για το Κύπελλο Πρωταθλητριών της περιόδου 1971/72, στις 20 Οκτωβρίου του 1971 κι ενώ η τρομερή Μπορούσια ισοπέδωνε την Ίντερ του Μιλάνου με 7-1! Εντούτοις, το ματς δεν μέτρησε ποτέ χάρη σε ένα τρικ ποδοσφαιρικής απάτης των πανούργων Ιταλών! Ο σέντερ φορ της μιλανέζικης ομάδας Ρομπέρτο Μπονινσένια (Roberto Boninsegna), που είχε ισοφαρίσει προσωρινά την καταιγίδα των 7 τερμάτων της αρμάδας του Χένες Βαϊσβάιλερ, έπεσε ξαφνικά στο έδαφος από ένα κουτάκι αναψυκτικού που είδαν μόνο οι Ιταλοί και ο διαιτητής της συνάντησης όταν του το έδωσαν οι ίδιοι σαν πειστήριο του εγκλήματος!

 Πολύ καιρό αργότερα, οι Ιταλοί παραδέχτηκαν ότι ο Μπονινσένια έπεσε μόνος του! Το έγκλημα όμως που είχε γίνει ήταν ανεπανόρθωτο για τον «βασιλιά των σπορ». Μουδιασμένοι, παίκτες και παράγοντες των «πουλαριών», σαν κάτι να διαισθάνονταν ότι θα επακολουθήσει, αποχώρησαν στη λήξη με κατεβασμένα τα κεφάλια, παρά τα 7 γκολ! Δεν έπεσαν έξω, δυστυχώς! Η UEFA, που έτσι κι αλλιώς οι Ιταλοί είχαν ανέκαθεν προσβάσεις ευνοϊκές, αποφάσισε την ακύρωση του ματς και την επανάληψη του … μετά την ρεβάνς!

Έτσι η μουδιασμένη Μπορούσια, επηρεασμένη από τα τεκταινόμενα, ηττήθηκε με 2-4 στο ‘’Σαν Σίρο’’ και δεν κατάφερε να ανατρέψει το σκορ στην επαναληπτική ρεβάνς, παραχωρώντας ισοπαλία με 0-0! Έτσι, ο ποδοσφαιρικός κόσμος της εποχής δεν είδε ποτέ τον τελικό των τελικών, που περίμενε, ανάμεσα στις πλέον «φαντεζί» ομάδες της εποχής! Tον Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφμε την Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ του Γκίντερ Νέτσερ! Αντίθετα η Ίντερ, που είχε αποκλείσει σ’ εκείνη την διοργάνωση την ΑΕΚ με 4-1 στο ‘’San Siro’’ και ήττα, 2-3 στην Νέα Φιλαδέλφεια, έφτασε στον τελικό του Ρόττερνταμ αλλά εκεί ηττήθηκε, φυσιολογικά, υποκύπτοντας στον ανώτερο Άγιαξ με 0-2.

Ο Γκίντερ Νέτσερ αγωνίστηκε συνολικά με τα χρώματα της Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ σε 297 ματς πετυχαίνοντας 108 γκολ. Κατέκτησε 2 φορές την Μπουντεσλίγκα, το 1970 και το 1971 και 1 φορά το Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας, το 1973, ενώ ήταν φιναλίστ τους συναρπαστικούς διπλούς τελικούς του Κυπέλλου UEFA, το 1973, εναντίον της Λίβερπουλ, 0-3 στο ‘’Anfield Road’’ και 2-0 στο ‘’Beckelsberg’’. Τέλος, ψηφίστηκε και πήρε το σχετικό έπαθλο, σαν ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Μπουντεσλίγκα, 2 φορές το 1972 και το 1973!

Με τα χρώματα της εθνικής ομάδας της Δυτικής Γερμανίας, αγωνίστηκε σε 37 ματς σημειώνοντας 6 γκολ από το 1965 έως το 1975. Ήταν μέλος της ομάδας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974 στην χώρα του, αλλά η κορυφαία του στιγμή, σε εθνικό επίπεδο, ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης του 1972, όταν και οδήγησε με εξαιρετικές, προσωπικές, εμφανίσεις την «Nationalmannschaft» (η εθνική ομάδα), στο τρόπαιο, στον τελικό του ‘’Heysel’’ κόντρα στην Σοβιετική Ένωση, στις 18 Ιουνίου του 1972 με σκορ 3-0! Είχε όμως προηγηθεί ο επικός προημιτελικός στο ‘’Γουέμπλεϊ’’, στις 29 Απριλίου του 1972, όταν καθοδήγησε ιδανικά με τις περίτεχνες ενέργειες του την δυτικογερμανική ομάδα, σημειώνοντας παράλληλα και ένα γκολ με πέναλτι στο θριαμβευτικό 3-1 των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης, εναντίον των Άγγλων!

Με τον Βολφγκανγκ Όβερατ, αρχηγό της Κολωνίας

Στη συνέχεια έγινε μάνατζερ στην ομάδα του Αμβούργου, όπου πραγματικά διέπρεψε. Ήταν από τους βασικούς πρωταγωνιστές της ανόδου της ομάδας που επισφραγίστηκε με το Κύπελλο Πρωταθλητριών που κατέκτησε στην Αθήνα το 1983 κόντρα στη Γιουβέντους. Είχε μάλιστα ηγηθεί της αποστολής του, το 1982, στα διπλά ματς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τον Ολυμπιακό στο ‘’Volksparkstadion’’ του Αμβούργου και στο Ο.Α.Κ.Α. (1-0 και 4-0). Συνεργάστηκε με τη Γερμανική τηλεόραση ως σχολιαστής και θεωρείται από τους καλύτερα καταρτισμένους ποδοσφαιρανθρώπους.

PALMARES

Περίοδος: Σύλλογος, Συμμετοχές (Γκολ)

 Εφηβική καριέρα

• ·         1952–1963: 1. FC Mönchengladbach

Επαγγελματική καριέρα

• ·         1963–1973: Borussia Verein für Leibesübungen 1900 Mönchengladbach, 297 (108)
• ·         1973–1976: Real Madrid Club de Fútbol, 85 (9)
• ·         1976/77: Grasshopper Club Zürich, 26 (3)

Σύνολο καριέρας: 408 (120)

Διεθνής

• ·         1965–1975:  Δυτική Γερμανία,   37 (6)

Προπονητική καριέρα

• ·         1977-1985: Hamburger Sport-Verein (general manager)

Τίτλοι

Ως ποδοσφαιριστής

Συλλογικοί

Με τη Borussia Mönchengladbach

• ·         Πρωτάθλημα Δυτικής Γερμανίας: 2 (1969/70, 1970/71)
• ·         Κύπελλο Δυτικής Γερμανίας: 1972/73
• ·         Κύπελλο UEFA: φιναλίστ 1972/73

Με την Real Madrid

• ·         Πρωτάθλημα Ισπανίας: 2 (1974/75, 1975/76)
• ·         Κύπελλο Ισπανίας: 2 (1973/74, 1974/75)

Διεθνείς

Με τη Δυτική Γερμανία

• ·         Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα: 1972
• ·         Παγκόσμιο Κύπελλο: 1974

Προσωπικές Διακρίσεις

• ·         Μέλος Ιδανικής 11άδας Διοργάνωσης Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος: 1972
• ·         Χρυσή Μπάλα: επιλαχών 1972
• ·         Στους 100 Μεγαλύτερους Ποδοσφαιριστές Όλων των Εποχών από το αγγλικό περιοδικό «World Soccer»
• ·         Μέλος του Γερμανικού Sports Hall of Fame

Ως general manager

Με το Hamburger SV

• ·         Πρωτάθλημα Δυτικής Γερμανίας: 3 (1978/79, 1981/82, 1982/83)
• ·         Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης: 1982/83
• ·         Διηπειρωτικό Κύπελλο: φιναλίστ 1983

ΠΗΓΗ: Αναμνησεις ΜΙΑΣ Φανελας